Ανακοίνωση

Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για ολιγο-ήμερες διακοπές.

Καλά Χριστούγεννα.

Για το γκολ στην παράταση

Καλά φάνηκαν τα μέτρα που ανήγγειλε ο Υπουργός Οικονομίας.

Μα έτσι όπως παρουσιάζονταν εχθές απ' τα τηλεοπτικά μέσα, φοβήθηκα ότι μπορεί να βρεθώ υπόλογος γιατί (όπως φάνηκε) ως μισθωτός, ανήκω στους πιο πλούσιους!

Γεγονός είναι όμως, πως ο φόβος που 'χω για να μην βρεθώ σε αταξία στην εφορία, με οδηγεί σε απραξία. Έτσι, φοβάμαι να πουλάω τα γλυπτά μου, φοβάμαι να δραστηριοποιηθώ σε διάφορα έργα και φοβάμαι να βάλω διαφημίσεις στο ιστολόγιό μου, γιατί μπορεί να μου πουν κάποια στιγμή πως βγάζεις λεφτά απ' αυτά-φέρτα.

Γι αυτό η παράκληση είναι: κάντε κάτι απλό, να ξέρω τι κάνω και που πάω, να κάνω κάτι και 'γώ, να βγάλουμε όλοι γκα-φρα.

Δεν μπορώ όμως να δράσω νιώθοντας πολίτης-κλέφτης και (επειδή έτσι φαίνεται να είναι ο πολίτης) το κράτος να παρουσιάζεται ως φορο-ληστής.

Η ερώτηση όμως είναι: Θα προλάβουμε?

Για τα φορολογικά μέτρα

Μισθωτοί και συνταξιούχοι-λέει οι πιο πλούσιοι Έλληνες.

Εύχομαι να κάνουν πλάκα και να 'χουν δει πως δεν κυκλοφορούν αυτοί τα μεγάλα αυτοκίνητα.

Στο ίδιο άρθρο, το καλύτερο που είδα παρακάτω ήταν: ...η κατάργηση του χαρτοβασιλείου των φορολογικών δηλώσεων. «Φέτος για τελευταία φορά εκτυπώνουμε έντυπα φορολογικών δηλώσεων και βιβλιαράκια οδηγιών» είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου.

Δεν ξέρω πως θα το κάνουν αυτό, μα (αν γίνει) είναι κάτι που το θελα πολύ (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση για την προβολή).

Για την νέα "εθνική συνείδηση"

Η-όποια πληροφόρηση -μα και η γνώση- ήταν πάντοτε ακριβή (ακριβά αγοράζαμε βιβλία, ακριβά σπουδάζαμε κ.λπ) και ως συνθήκη και μοχλός εξουσίας πολύ συχνά κρυφή.

Ως κανόνα έχω, κάθε τι που γράφω να υπάρχει στο δίχτι. Και δεν αναφέρομαι στο ιστολόγιο μα σε κάθε βιβλίο-κείμενο που μπορεί να βοηθούσε κάποιον άλλον.

Το βιβλίο, με την πληρότητά του, αρχής-μέσης και τέλους, αντικρούει την αντίληψη της αποσπασματικής σαπουνόφουσκας σκόρπιων λέξεων των δίχτι-σελίδων.

Το βιβλίο, χωρίς να είναι αυτό και μόνο, χτίζει την παιδεία.

Και η παιδεία, όπως συχνά μας λένε, αναπτύσσει την εθνική μας συνείδηση.

Γι αυτό και γω, στην "Google-πολιτεία" που ζω (χωρίς να ξέρω γαλλικά) στεναχωριέμαι πολύ που οι Γάλλοι καταδίκασαν την Google για την ψηφιοποιήση των γαλλικών βιβλίων.

Προς μελέτη

«… σήμερα ζούμε χωρίς κατευθύνουσα ιδέα αλλά και χωρίς την αποδεικτική μέθοδο της συνειδητής επαγωγής.

Δοκιμάζουμε στην τύχη σαν μαϊμούδες.»

R. Musil (1880-1942)

Λίγα είναι τα διαβάσματα που νιώθεις πως η ουσία τους, σε βγάζει απ' τις τρικλοποδιές του νου.

Ένα απ' αυτά τα λίγα το έγραψε πρόσφατα αγαπημένος Δάσκαλος των Δασκάλων-μου και Δάσκαλός-μου με τίτλο: "Αστική δημοκρατία και αυτοκρατορία της αγοράς" διατυπώνοντας επιτέλους μιαν ανατροπή στα (εξαιρετικά επίκαιρα) λόγια του R.Musil.

Βρείτε το πλήρες κείμενο στον σύνδεσμο: http://www.itia.ntua.gr/el/docinfo/938/

Γιατί πέφτει?

Η προηγούμενοι κυβερνώντες, φαίνεται να ήταν, άναυδοι σε ύπνωση.

Αντιθέτως αυτοί, φαίνεται να είναι, άναυδοι σε εγρήγορση.

Πως όμως η πολιτεία, χωρίς μηχανισμό που να-ξέρει-τι-να-κάνει, μπορεί να είναι αποτελεσματική?

Γιατί ζούμε σε ένα "κράτος" που λέει-πως πιστεύει στην "αγορά" μα είναι "χτισμένο" σε ένα "δημόσιο φορέα", σαν να λειτουργεί σε κομουνιστικό καθεστώς.

Αλλά τα καθεστώτα αυτά απ' τον δημόσιο φορέα παρήγαγαν πλούτο, έφτιαχναν πυραύλους να πάνε στο φεγγάρι, φτιάχναν αυτοκίνητα και έκαναν κουμάντα.

Το δικό-μας το "δημόσιο" τι πλούτο παράγει?


Υ.Γ.
Βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση: ο κρατισμός που θέλουμε να προσπεράσουμε

Για το μαχαίρι του καφέ

Το κουταλάκι του καφέ δεν-ήταν-πλυμένο, βαρέθηκα να το πλύνω κι έφτιαξα καφέ με το μαχαίρι.

Στο τέλος μαχαίρωσα τον καφέ για να ανακατέψω την ζάχαρη.

Κάτι θέλει να μου πει αυτό, μα δεν ξέρω ακόμα-τι.

Αγρύπνια

Η πολιτεία, μακριά από κάθε παρακλητικό κανόνα, "λέει" πως "σώζει" την ύπαρξη με τα καλά κι αγαθά έργα του ανθρώπου.

Μα τον ύπνο?

Αυτά-ρα

Έτσι λέει ένας φίλος μου απ' αλλού το "αυτό".

Έχει μάθει τα ελληνικά-του "ακουστικά" όπως του μίλησαν οι ελλην-άρες, που φαντάζομαι πως του λέγαν συνέχεια "αυτό-ρε" για να το καταγράψει τελικά "αυτά-ρα".

Και του 'μεινε.

Φαίνεται να έχει ενδιαφέρον το πως αντιστρέφονται οι ρόλοι, τώρα που μας λέν' οι άλλοι απ' αλλού: αυτά-ρα.

Για τον μαστρο-Στέφανο

... που θυμάμαι πίσω απ' τον Τηνιακό. Πάνε σχεδόν είκοσι χρόνια.

Το εργαστήρι του, μια τρύπα στο χρόνο, με την φωτιά-του, τ' αμόνι-του και το σφυρί-του.

Όταν είχα μπει, μαζί με άλλο μπάρμπα, άκουγαν ραδιόφωνο πέρναγαν καλά.

Σαν του 'πα το επώνυμο δεν μ' άφηνε να φύγω γιατί είχε πολεμήσει-έλεγε με τον παππού στην Αλβανία και με κάθισε-καλά να μου λέει ιστορίες.

Μου 'φτιαξε έναν ονειρεμένο ματρακά, που 'χω υπερήφανα στολίσει στην βιβλιοθήκη μου και τακτοποιώντας την, θυμήθηκα αυτόν και το μέταλλο, γλυκά να ζωντανεύει κάτω απ' τα χέρια του.

Αυτά μου ήρθαν σήμερα στο πιάσιμο του ματρακά, μα δεν θυμάμαι τη μορφή του μαστρο-Στέφανου.

Αλλά θα φτιάξω κάτι απ' το διάλειμμα στο εργαστήρι του να τον θυμίζει...

Για την προβολή

Είπανε χθες πως όλες οι αποφάσεις θα μπαίνουν στο διαδίκτυο.

Πολύ μου άρεσε, αλλά μήπως πρέπει να υπάρξει και μια φόρμα τέτοια ώστε, εκτός από τους "πάνω" και κάθε πολίτης, κάθε φυσικό πρόσωπο, να μπορεί να επιλέξει να εκθέτει (αν θέλει) τα οικονομικά του στοιχεία και με βάση αυτά να φορολογείται και να αξιολογείται απ' την πολιτεία (τους συναδέλφους του, άλλους πολίτες)?

Τι να το κάνω το Facebook? Γιατί να μην υπάρχει ένα Taxisbook απλό-προσβάσιμο και ανοιχτό, όπως ανοίγουν και οι "μεγάλοι" τα "χαρτιά" τους?

Ως μέτρο ελέγχου και τακτικής οργάνωσης, έχω την αίσθηση πως μόνο η έκθεση μπορεί να προστατεύσει την δημιουργία παρά-λογα μεγάλων ακίνητων περιουσιών και οι παρά-λογα μεγάλων καταθέσεων από "μισθωτούς" υπαλλήλους πολλών αφεντικών.

Σχετικά με αυτό, έλεγε χθες το ραδιόφωνο πως κάθε Τούρκος πολίτης, σε λίγο καιρό θα έχει το e-mail του απ' την πολιτεία του.

Εμείς όμως, τιμώντας τον αποικιακό χαρακτήρα αυτού του κράτους, εμμένουμε να "υπάρχουμε" σε μια εικονική προσομοίωση της "google πολιτείας" που μας παρέχει ιστολόγια, e-mail και ότι άλλο χρειαζόμαστε στην δικτυακή επικοινωνία.

Για τις αξίες

Έλεγε χθες το ραδιόφωνο πως ο "πολύς" κόσμος δεν πιστεύει πλέον στις ιδεολογίες και πως μια-μόνο ευρύτερα αποδεκτή "αξία" υπάρχει: η οικολογία.

Εκτιμώ πως η περίοδος που ο άνθρωπος διαμορφώνει το τι θα ονειρευτεί σ' αυτόν το μεταλλασσόμενο κόσμο είναι "το τώρα" και δεν είναι αυτή καθ' αυτή η "οικολογία" που θα το καθορίσει.

Αλλά οι διάφορες οι "σκέψεις οδηγοί" έχουν διατυπωθεί νεφελωδώς μέσα στο χάος της πληροφόρησης χωρίς τελικά κανείς να τις γνωρίζει και κανείς να τις ορίζει.

Δεν ξέρω που θα "κλειδώσει" η αναζήτηση της σκέψης, αλλά αν για την ώρα θέλετε να βάλετε κάποιον σύνδεσμο στο: www.οικολογία.gr που σχεδιάζω και διαχειρίζομαι, επικοινωνήστε στο e-mail: fivos.sargentis@gmail.com

Για την οικονομία ξανά

Σε συνέχεια παλαιότερης ανάρτησης για την οικονομία και σε συνέχεια πρόσφατων ανακοινώσεων και γεγονότων, αυτό που μου είναι δύσκολο να καταλάβω είναι το πως ο "στρατηγός" (πολιτευτής-τραπεζίτης) θα νικήσει τον πόλεμο με έναν εσωτερικό "εχθρό" (τα γκα-φρα) σπέρνοντας τον πανικό στον "στρατό" του (πολίτες-πολιτεία-αγορά).

Και δεν καταλαβαίνω πως: αφού υπάρχουν τα γκα-φρα (το τελευταίο χαμένο ΕΣΠΑ) γιατί δεν τα μοιράζουν αντί-να φτιάχνουν δομές και λειτουργίες που ν' απαγορεύουν στον κόσμο να τα πάρει?

Μα με την αποτελεσματικότητα που μας διακρίνει, ξόφλησε (ακόμα-και) ο χρόνος για να τις αλλάξουν οι νέες επιτροπές "σοφών" που θα 'πρεπε να διορίσουν για να τις "φτιάξουν".

Τι και αν εκλέχθηκε το ΠΑΣΟΚ για να κάνει πολιτική. Βρίσκεται να εκκαθαρίζει μια χρεοκοπημένη επιχείρηση.

Υ.Γ.

Και θυμάμαι τον Νίκο που 'λεγε μια μέρα που φύσαγε πολύ: Ευτυχώς που δεν έχω κότερο, γιατί -αν είχα- θ' ανησυχούσααα...

Απόσπασμα

"... κατάλαβα πως ποτέ δεν είμαστε παιδιά και τα παιδιά δεν γίνανε ποτέ άνδρες ...
... και δεν κατάλαβα ποτέ μου αν συναντηθήκαμε πολύ νωρίς-ή αν ήταν, κιόλας πολύ αργά..."

Λόγια του Κίτσου Μαλτέζου-Μακρυγιάννη απ' το βιβλίο του Πέτρου Στ. Μακρή-Σάϊκου, Κίτσος Μαλτέζος, εκδ. Ωκεανίδα, Αθήνα 1999

Για τον Μιχάλη

Γλύπτης καλός και αγαπημένος, ο Μιχάλης Κευγάς.

Περισσότερο από κάθε άλλο χώρο, στο εργαστήριο του Μιχάλη θα δει κανείς το ημερολόγιο μιας ζωής με έργα και μορφές που αποκαλύπτονται από τη Φύση και που το ερείπιο γίνεται έργο τέχνης.

Με κέντρο και στόχο τον άνθρωπο σε αρχετυπική φόρμα, ο Μιχάλης συνθέτει την μορφή από το υλικό του χρόνου -όχι πάντα με νατουραλιστική παραστατικότητα- μα σαν η Φύση τα πρώτα-ατελή κύτταρα.

Αυτόν τον καιρό ασχολούμαι με την προβολή του έργου του και τον βοηθάω να φτιάξει το ιστολόγιό του και την ιστοσελίδα του.

Σχέδιο του ιστολογίου του μπορείτε να το δείτε στην διεύθυνση: http://mkevgas.blogspot.com/ και παρακάτω ένα μικρό video που έφτιαξα για το εργαστήριό του.

Μικρή αγγελία

Τώρα που ολοκλήρωσα (μάλλον ανεπιτυχώς) την υπηρεσία μου στο αγαπητό Ίδρυμα, πέρα της μικρής αναβολής που μου δόθηκε (είναι προφανές ότι τόση κακή-ενέργεια δεν θα πήγαινε στο βρόντο) και επειδή προτίθεμαι να κάνω κάτι άλλο: ψάχνω για δουλειά.

Αν λοιπόν ψάχνετε συνεργάτη σχετικά με μελέτη-επίβλεψη-κατασκευή κτηριακών κ.α. έργων ή για την δημιουργία γλυπτών, προτομών, μικρο-γλυπτών, διακοσμητικών-χρηστικών αντικειμένων αλλά και web design (ιστοσελίδων κ.α.) επικοινωνήστε μαζί μου στο e-mail: fivos.sargentis@gmail.com

Υ.Γ. 1

Βλ. σχετικά την προσωπική μου ιστοσελίδα: http://www.g-fivos.gr/

Επίκαιρο μα παλαιότερο σχόλιο (1884)

Την περίοδο των εγκαινίων του πρώτου ψυχιατρείου στην Ελλάδα, ευρύτερα γνωστού ως Δρομοκαΐτειο, γράφτηκαν τα παρακάτω:

"Ω μέγα ευεργέτημα των ευεργετημάτων
ω μόνον οικοδόμημα των οικοδομημάτων.

Θέλει λαμπρόν Μαυσώλειον αυτός ο Κληροδότης
παιάνας και αποθέωσιν εις τρίτους ουρανούς!

Ευρέθη μεσ’ στους Χιώτηδες με γνώση κ’ ένας Χιώτης

Και εσκέφθη ο μεγάλος του και πρακτικός του νους

πως μέσα στην Ελλάδα μας που πλημμυρούν τα φώτα

Φρενοκομείον έπρεπε να γίνει πρώτα-πρώτα."

... και συνεχίζει

"Ευχόμεθα μετ’ ου πολύ και δεύτερον να γίνει

και εν ανάγκη μάλιστα να κτίσωμεν και τρίτον,

γιατ’ είναι μονοπώλιον και η παραφροσύνη

εδώ στη χώρα των Μουσών, στη χώρα των χαρίτων."

Γ. Σουρής στο Ρωμιό την έμμετρη εφημερίδα που εξέδιδε ο ίδιος το 1884.

Υ.Γ.

Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: για την τρέλα

Επίκαιρες μα παλαιότερες αναρτήσεις του ιστολογίου

• 11 Μαΐου 2008 (ανθρωπική γεωμετρία και ιστοχώρος-Δίχτι)
• 30 Σεπτεμβρίου 2008 (πρόσωπα και προσωπεία)
• 4 Μαρτίου 2009 (για τα προσωπεία)

Ανα-δημοσιεύσεις

Προσπαθώ ν' αλλάξω πάλι "κλίμα". Μα επειδή δεν έχω φτιάξει καινούργιες "κούκλες" να μου μιλάν για "το τώρα", αναδημοσιεύω τους κανόνες του παιχνιδιού-μου που μου φαίνεται επίκαιρο.

"Παιχνίδια"
Για τα "Παιχνίδια" (η συνέχεια)
Περιγραφή του παιχνιδιού 1. Ιδέες-έργα
Περιγραφή του παιχνιδιού 2. Το δίπολο
Περιγραφή του παιχνιδιού 3. Η πυραμίδα
Περιγραφή του παιχνιδιού 4. Το κέντρο
Περιγραφή του παιχνιδιού 5. Η τύχη
Περιγραφή του παιχνιδιού 6. Αρχή και τέλος
Περιγραφή του παιχνιδιού 7. Ο χώρος-κόσμος
Αναφορές
Επιλεγόμενα για το παιχνίδι

Αναλυτικό τεύχος στο οποίο συμπεριλαμβάνονται οι αναρτήσεις της περιγραφής του παιχνιδού και οι ενδεχόμενες ανανεώσεις τους, είναι διαθέσιμο από την διεύθυνση:

http://www.g-fivos.gr/games/genesis.pdf

Υ.Γ. 1
Βλ. σχετική ιστoσελίδα.

Υ.Γ. 2
Σχόλια που ακολουθούν: [1], [2], [3], [4], [5], [6]

Συνοπτική περιγραφή του παιχνιδιού

Παίζοντας το παιχνίδι

Για το παιχνίδι. Ένας κύκλος

Υ.Γ. 3

Στην προβολή, παρουσιάζεται ένας ενδεχόμενος κύκλος του παιχνιδιού, σύμφωνα με τους κανόνες του.

... μα συνεχίζεται

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων η (ασχολίαστη) συνέχεια βλ. σχετικό σύνδεσμο.

Άλλα έργα

Υ.Γ.
Βλ. σχετικό σύνδεσμο

Για τις αισθήσεις της γλυπτικής

Πολλές φορές έχω δει την γλυπτική να "βλέπει μπροστά" από μια κατάσταση.

Επειδή θέλω ν' αλλάξω το κλίμα των προηγούμενων αναρτήσεων και εύχομαι αυτό το ιστολόγιο ν 'ασχοληθεί με ομορφότερα θέματα εφεξής, αρχίζω με μια σειρά που την είχα ονομάσει "απο-δομημένα πιόνια", ολοκληρώθηκε προχθές το βράδυ, μα την είχα σχεδιάσει πριν δύο μήνες και φαίνεται επίκαιρη.

Υ.Γ.
Βλ. σχετικό σύνδεσμο

Φύγε...

... και να μετρήσουμε ποιος θα φάει καλύτερα τις σάρκες του.

Η άλλη όψη

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, η άλλη όψη (ασχολίαστη) για το τέλος.

Και το τέλος

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, εγώ την έχασα την μάχη.

Αυτό λοιπόν είναι το δημόσιο έγγραφο που έστειλα με αρ. πρωτ. 34538//3.11.09 (και το δημοσιοποιώ γιατί είμαι βέβαιος πως πολλοί θα χαρούν) .

Αθήνα 2.11.2009

Προς

Τον Πρύτανη του Ε.Μ.Πολυτεχνείου

Καθ. κ. Κ. Μουτζούρη

Θέμα: Αδυναμία εκτέλεσης καθηκόντων

Αξιότιμε κύριε Πρύτανη,

Σας ενημερώνω ότι το Σάββατο 31.10.2009, κατά την επίβλεψη των εργασιών κλαδέματος και κοπής ατάκτων δέντρων στο Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων που είχαν προγραμματιστεί σε συνεργασία με την Διοίκηση του Ιδρύματος, ομάδα φοιτητών με εγκάλεσε και διατύπωσε απειλές στο πρόσωπό μου. Στην συνέχεια σταμάτησε το έργο και η ομάδα αυτή «απαλλοτρίωσε» τα εργαλεία του αναδόχου.

Σήμερα Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009, στο χώρο του Ιστορικού Συγκροτήματος οι απειλές που είχα δεχθεί πήραν την μορφή βίαιων συνθημάτων σε τοίχους, ενώ παρεμποδίστηκε η πρόσβαση στο γραφείο μου (με κόλλα στον αφαλό της κλειδαριάς). Όσον αφορά τον χώρο εργασίας μου στο Ιστορικό Συγκρότημα, επειδή ενημερώθηκα πως με περίμενε ομάδα φοιτητών με απειλητικές διαθέσεις, δεν πήγα.

Παράλληλα υπήρξαν και άλλες σχετικές δράσεις οι οποίες με στοχοποιούν και με διασύρουν − προφανώς αδίκως − μιας και ενώ είχα ευθύνη της επίβλεψης των εργασιών, όπως ελπίζω ότι έχετε ενημερωθεί, δεν ήμουν αυτός που αποφάσισε την εκτέλεσή τους.

Σε συνέχεια των πρόσφατων γεγονότων, αλλά και παλαιότερων εγγράφων μου προς τον Πρόεδρο της Σχολής Αρχιτεκτόνων Καθ. κ. Σ. Ραυτόπουλο (αναφέρω το πρόσφατο με αρ. πρωτ. 88//26.10.2009, που σας είχα κοινοποιήσει) με βαθύτατη θλίψη μου, σας δηλώνω αδυναμία να εκτελέσω τα όποια καθήκοντα απαιτούν την φυσική μου παρουσία και αφορούν το Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων (σχετική απόφαση Π.Σ. της 3.10.2008 και ορισμοί μου ως επιβλέπων διαφόρων έργων στο Ιστορικό Συγκρότημα) και θερμά παρακαλώ για τις περαιτέρω δικές σας ενέργειες.

Μετά Τιμής,

Γ.-Φοίβος Σαργέντης

Δρ Μηχανικός

Κοινοποίηση

Αντιπρύτανη Ε.Μ.Π. Καθ. κ. Ι. Πολύζο

Αντιπρύτανη Ε.Μ.Π. Καθ. κ. Γ. Σπαθή

Πρόεδρο Σχολής Αρχιτεκτόνων Καθ. κ. Σ. Ραυτόπουλο

Γενική Διευθύντρια Τεχνικών Υπηρεσιών κ. Μ. Παναγιώτου-Νιζαμίδη

Διευθυντή Συντήρησης Εγκαταστάσεων κ. Γ. Δήμου

Υ.Γ.
Βλ. σχετικές φωτογραφίες

Για την αστική ζούγκλα και πάλι

Και κει που έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση με τα αποσιωπητικά για τη βία στο διάλειμμα της επίβλεψης κλαδεμάτων και κοπής ατάκτων δέντρων στο Ιστορικό Συγκρότημα του Ε.Μ.Π. στην Πατησίων, ομάδα φοιτητών με εγκάλεσε για να μου διατυπώσει (με εξαιρετικά βίαιη διαλεκτική-και πάλι) την αντίθεσή της σε αυτό το έργο.

Έτσι, για άλλη μια φορά μεταξύ άλλων: με απείλησαν με ευκρίνεια (γράψανε και συνθήματα σχετικά), διατύπωσαν την θεωρία πως όλα αυτά γίνονται στην βάση μιας συνωμοσίας και αναρωτήθηκαν γιατί αυτά να γίνονται το Σάββατο και γιατί εγώ ως δημόσιος υπάλληλος δουλεύω Σάββατο.

Και κανείς από αυτούς δεν θυμήθηκε πως εργασίες ασφαλτοκοπής, εκσκαφής, διαμόρφωσης με κηπευτικό χώμα και φύτευσης μεγάλων νέων δέντρων (μεγαλύτερων των 5 μέτρων) στο προαύλιο του πίσω-χώρου γίνανε πάλι Σάββατο (συγκεκριμένα πριν δύο Σαββατοκύριακα), δεν σκέφτηκε πως το Σχολείο πρέπει να είναι καθαρό και εύτακτο όταν λειτουργεί και πως μπορεί και να υπάρχει ένας δημόσιος λειτουργός που να αγαπάει αυτό το Σχολείο και να το υπηρετεί και Σάββατα (χωρίς υπερωρίες) για να εισπράττει απειλές και "μούτζες".

Μα τις βαρέθηκα.

Γιατί αν συζητάμε για την τρομοκρατία και καταγγέλλουμε την βία στην πολιτεία, δόκιμο είναι να βλέπουμε το πως ο Λόγος και η διαλεκτική του έχει εκφυλιστεί στην καθημερινή μας συν-ύπαρξη, εκεί που εκπαιδεύεται ο νέος πολίτης (στο Σχολείο) υπό την σκέπη του πανεπιστημιακού ασύλου.

Εκεί που για να υπάρξω πρέπει να είμαι "χαριτωμένος", να 'μαι γλυκός μ' όλο το κόσμο, να υποκρίνομαι τον ευτυχή, να σκάω αλλού τις ευθύνες που μου αναλογούν και να υπάρχω αρμονικά (άτακτος και γω) στην αταξία-σε απραξία.

Σε προηγούμενη σχετική ανάρτηση με θέμα την αστική ζούγκλα είχα γράψει:

Εγώ, ως μηχανικός που είναι υπεύθυνος για τον χώρο έχω μια συγκεκριμένη αντίληψη για την λειτουργία του. Και η δική μου αντίληψη λέει πως το Σχολείο δεν είναι ζωολογικός κήπος (προσθέτω: ούτε ζούγκλα). Για μένα, αυτό είναι αυτονόητο και δεν το διαπραγματεύομαι.

Αν αυτό συγκρούεται με την αντίληψη που έχουν οι χρήστες για τους χώρους, νομίζω ότι καλό και δημοκρατικό είναι: οι χρήστες να αναλάβουν επώνυμα την ευθύνη των θέσεών τους και να πουν "ο μηχανικός αυτός δεν-μας-κάνει γιατί δεν αγαπάει τις γάτες, (σήμερα κόβει τα δέντρα) δεν κάνει σωστά την δουλειά του, και... και .... και να φύγει".

Αλλά δεν γίνεται έτσι. Έτσι θα λειτουργούσε η δημοκρατία, μα σήμερα υπάρχει η αστική ζούγκλα η οποία, εφευρίσκοντας τον-όποιον εχθρό αυτο-πυρπολεί την αξιοπρέπεια της ύπαρξης.

Υ.Γ.

Βλ. παλαιότερες αναρτήσεις: Για τον χώρο φυλακή, Βόλτα και αλητεία αυτόνομη παιδεία, Για το πανεπιστημιακό άσυλο και το κτήριο Αβέρωφ, Για το άσυλο την ενοχική δημοκρατία κ.α. σχόλια, και την πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστο-λογίου Το Σχολείο σήμερα. Η βολική συντήρηση μιας εξαιρετικά άβολης κατάστασης

Και μετά τον κλεφτο-πόλεμο ο πόλεμος...

Επειδή τα σκασίματα της πόλης -κάπου πατάν- και ο Λόγος (ιδιαίτερα από σημαίνοντες-μα κι ασήμαντους πολιτικούς) "εκπαιδεύει" ας αξιολογήσουμε σιωπηλά, φωνακλάδικες κουβέντες που ακούσαμε πριν μια-δυό βδομάδες και στοχοποιούσαν τις αστυνομικές στολές.

Αν η συν-ύπαρξη περνάει μέσα απ' την βία (λεκτική ή/και οπλική) και η αναζήτηση του στόχου βρίσκεται στο σώμα του συν-ανθρώπου μου, εγώ την αρνούμαι και θέλω να πάρω τα βουνά.

Αν όμως ο στόχος της αξιοπρεπούς συν-ύπαρξης, βρει την έκφρασή του σε μια αγαπημένη πολιτεία, θα μπορούσε να μορφοποιηθεί το σημείο καμπής για την-όποια ανάταση της.

Τελικό ζητούμενο όμως θα ήταν: η συνείδηση του κάθε πολίτη να λειτουργήσει αυτοβούλως, χωρίς τα ενοχικά συμπλέγματα που κάναν το "θυμικό του Έλληνα" να είναι η φωνή του (καθ' όλα χαρισματικού μα αναρμόδιου) Λάκη Λαζόπουλου στην τηλεόραση τις Τρίτες.

Ενάντια σε κάθε βία... (με τ' αποσιωπητικά για την συνέχεια)


Υ.Γ.
Βλ. σχετικό άρθρο από ΤΑ ΝΕΑ στις 31.10.2009

Για τον κλεφτο-πόλεμο στην "πολιτική"

Αν η κατάσταση είν' τόσο κρίσιμη, όσο μας την λένε και αφού όλοι "κόπτονται" για το καλό του τόπου, ποιό είν' το όφελος του κλεφτο-πόλεμου στο πεδίο της πολιτείας?

Οφείλει κάποια στιγμή να διαπιστωθεί και να χρεωθεί, η ενέργεια και το χρήμα που σπαταλάμε για την στοιχειώδη αξιοπρέπεια για την συν-ύπαρξη των ανθρώπων σε κάποιους που: δεν-την-θέλουνε.

Μα τι σημαίνει πως ζω σ' αυτόν τον τόπο? Μήπως πως οφείλω τελικά να τον αγαπήσω?

Απλό ακούγεται-μα πόσο απλό μπορεί να είναι?

Για την οικονομία και πάλι

Άλυτο φαίνεται (και-πάλι!) το πρόβλημα της οικονομίας.

Διαβάζω πως το ΑΕΠ (μα-τι-αυτό-σημαίνει?) κάτι-κάνει και τα ελλείμματα (από ποιανού το πορτοφόλι?) κάναν άλλα, και-και-και.

Μα για να πει κανείς πως "στρώνει" την οικονομία, πρέπει να παράξει κάποιο "προϊόν" για να πουλήσει, δηλαδή: να γεννήσει πλούτο.

Και επειδή η πολιτικοί δεν (θα έπρεπε να) κάνουν μπίζνες (ακόμα και αν είναι νόμιμον και ηθικόν) χρέος τους είναι να οραματιστούν αυτό το "προϊόν" και "να πασάρουν" τ' όραμα στον κόσμο.

Aναρωτιέμαι πάλι, γιατί όλοι-πάντα μιλάν για την οικονομία, την ανάπτυξη κ.α. συναφή θέματα, κατά-κανόνα-με ακαταλαβίστικους όρους, χωρίς να πουν μια απλή πλατφόρμα πάνω στην οποία θα πατήσει ο πολίτης για να παράξει πλούτο?

Εδώ αξίζει να επισημάνει κανείς πως η μόνη δυνατότητα "παραγωγής πλούτου" σήμερα (που εκφράζεται απ' το συλλογικό όραμα) γίνεται μέσα στο Δημόσιο Φορέα που όλοι εκεί θέλουμε να δουλέψουμε, για να πάρουμε ένα μισθό: τύπου αργομισθίας, χωρίς τίποτα να παράγουμε.

Αντί λοιπόν να σκεφτούμε πως θα παράγουμε πλούτο (και μέσα στο Δημόσιο Φορέα, για το κοινό -και όχι για ιδίων- όφελος), αφουγκραζόμαστε την πολιτική ως κάτι νούμερα-ελλείμματος που πάνε κι έρχονται ψηφίζοντας τον βέλτιστο διαχειριστή τους.

Χωρίς να ονειρευόμαστε την πολιτική που θα μας ξεχρεώσει, συμπεριλαμβάνουμε στους καθημερινούς μας εφιάλτες (τις έκτακτες εισφορές, τους φόρους, την ασφάλεια, το αφεντικό, τον προϊστάμενο, το οτιδήποτε) και κάτι έννοιες σαν το ΑΕΠ και το έλλειμμά του, που πάνε στο Ecofin να γίνουν όνειρα.


Υ.Γ.1
Και η καταληκτική ευκαιρία. Το τελευταίο-χαμένο ΕΣΠΑ που το μόνο που κάνει είναι τον πλούσιο δυνατότερο και την τράπεζα πλουσιότερη.

Υ.Γ.2
Βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις: για την κατασκευή, την οικονομία και την αρχιτεκτονική με τη γη, για τ' αδιέξοδα στην κατανάλωση, για το REBOOT στην κρίση, για την οικονομία

Για την απ-ενοχοποίηση της στολής

Τώρα που ζω τη μόνιμη παρουσία αστυνομίας στα Εξάρχεια, θυμάμαι πως: δεκαπέντε χρόνια πριν, ήμουν εγώ αυτός που θα μάζευε με βεβαιότητα το κάθε μπλόκο.

Το 'ξερα-ίσως το 'νιωθα και το 'ξεραν πως θα το ξέρω.

Το 1993-94 θυμάμαι στο Λυκαβηττό, τον έντρομο αστυνομικό που άνοιγε το πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου μου και βλέποντας προπλάσματα (αγρι-ούτσικων) γλυπτών μου, με πέρασε για σατανιστή (!). Ήταν εκείνη την εποχή της-μόδας, μα του 'πα πως είμαι γλύπτης (δεν είναι αυτά τα κακά-μάγια) και με άφησε.

Τώρα δεν με σταματάει κανείς. Τώρα-ίσως μεγάλωσα λίγο, δεν φοράω πολύχρωμα ρούχα και με είμαι "όπως πρέπει".

Μα μου χει μείνει ο φόβος.

Σε κάθε περίπτωση όμως, τα φοβικά σύνδρομα δεν μου δημιουργήθηκαν απ' αυτούς με τις στολές και τα νούμερα στο μπράτσο, μα απ' τους άλλους, τους "κακομοίρηδες" που τους έκοβες "φρίκουλες" και "στην πέφτανε" με την ασφαλίτικη και σου 'λέγαν άγρια: τα στοιχεία σου.

Τότε λοιπόν, με χαρακτήριζαν στους "άλλους".

Τώρα, αλλά και τότε, αποδέχθηκα και αποδέχομαι την κάθε έντιμη σύγκρουση, την σύγκρουση με κώδικα συμπεριφοράς και ηθική.

Και είναι ηθικός κώδικας για μένα τ' ότι θα δω τον αστυνόμο με στολή κι όχι τον άλλο, τον "εναλλακτικό", με τα περίεργα ρούχα και τα περίεργα μαλλιά που μου "το παίζει φίλος". Συν-υπάρχω με τον αστυνόμο, όσο αυτός υπάρχει με αξιοπρέπεια μαζί-μου. Αρνούμαι όμως τον άλλο.

Γι αυτό λέω: Ενάντια στην κοινωνία των ρουφιάνων!

Καλή σου βάρδια φίλε αστυνόμε!

Καλέ-μου-κόσμε, ζητούμενο είναι η απο-ποινικοποίηση της επιλογής (βλ. παλαιότερο σχετικό κείμενο) και όχι η ενοχή της στολής.

Για την τρέλα

Υπάρχει ως έκφραση: τί ωραίο που είναι "αυτό" - μια τρέλα.
Υπάρχει και η άλλη: τί μου είπες τώρα, τρελάθηκα.

Έχουν γραφτεί σπουδαία έργα για την τρέλα. Ένα πολύ καλό είναι "η ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή" του Μισέλ Φουκώ.

Αξίζει όμως ο διαχωρισμός της τρέλας απ' την "τρέλα".

"Νομιμοποιούμαστε" να "τρελαινόμαστε" όταν για κάποια λόγο το σύστημά-μας αρνείται να διαχειριστεί/επεξεργαστεί "κανονικά" τις πληροφορίες που δέχεται. Νομιμοποιούμαστε βέβαια, όταν αυτό το συνειδητοποιούμε.

Θα φανταζόμουν τις σκέψεις σαν υγρό που οφείλει να μπαίνει σ' ένα χωνί από το οποίο να ρέει κανονικά στο δοχείο της πολιτείας. Αν όμως το χωνί είναι πολύ μικρό θα ξεχειλίσει ή αν το δοχείο του χωνιού είναι πολύ μεγάλο, η μεγάλη πίεση μπορεί να δώσει μια χαοτική/τυρβώδη ροή.

Στα πλαίσια αυτά, τύχη αγαθή αποτελεί η διατήρηση της καλής λειτουργίας του.

Συμπληρωματικά, η πολιτεία-μας επιτρέπει την συν-ύπαρξη των ανθρώπων που μπορεί-να, αλλά μπορεί-και-να-μην, έχουν την ικανότητα της επεξεργασίας/διαχείρισης (να λειτουργούν με "χαλασμένα χωνιά").

Όπως και να 'χει η μορφή της τρέλας ή της "τρέλας" που προσωποποιείται και αποκαλύπτεται, αποτελεί μια τρομακτική εικόνα.

Αυτά σκεφτόμουν σήμερα στην θέα ενός τρελού/"τρελού" και αναρωτιόμουν αν είναι αυτουνού το πρόβλημα ή απλά ζούμε σ' ένα απέραντο φρενοκομείο (διαφορετικά: σε ένα δοχείο που το υγρό-του, η συλλογική σκέψη, αναδεύεται βίαια).


Υ.Γ.
Μπορεί επίσης να φανταστεί κανείς την συλλογική σκέψη ως κρασί, σούπα ή φραπέ.
Εμένα μου μοιάζει με το τελευταίο.

Για την αξιοκρατία

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, φαίνεται σαν: η αξιοκρατία να εμφανίζεται στην Ελλάδα ως μια όμορφη-τριαντάχρονη (μεταπολίτευση) παρθένα που ανακαλύπτει -τί χαρά!- να κάνει έρωτα.

Και την ταλαιπωρούσε τόσα χρόνια...

Για την αποδοχή

Μεγάλη εντύπωση έχει κάνει η αποδοχή της νέας κυβέρνησης.

Δεν είναι προφανές πως αυτό θα γίνονταν.

Βέβαιο είναι πως αυτό που λείπει απ' την Ελλάδα είναι οι Καλοί Λειτουργοί της Πολιτείας.

Αφού οι περγαμηνές των στελεχών της νέας κυβέρνησης, πείσαν κατ' αρχήν πως είναι άξιοι και όχι χειροκροτητές-διαχειριστάκια της εξουσίας ή κλέφτες και πως καλώς τους προσέλαβε ο εργοδότης Λαός να εργαστούν γι αυτόν, θ' ακούσουν ζήτω.

Μα μήπως αλλάζουν τα κριτήρια του εργοδότη-Λαού και είναι αυτό πολύ σπουδαίο?

Για το δίκιο-Δίκαιο μετά

Και 'κει που θα 'λεγα πως όλοι το ξεχάσαν, με ανακούφισε η χθεσινή συνέντευξη του Γιώργου Παπακωσταντίνου στην Ελευθεροτυπία.

Υ.Γ.

Βλ. σχετική ανάρτηση (πριν τις εκλογές)

Για τις προθέσεις και πάλι

Μεγάλη η φασαρία στο Δίχτι για τις θέσεις των γενικών γραμματέων (βλ. σχετικές αναρτήσεις απ' το ημερολόγιο ενός πατέρα , τον πιτσιρίκο κ.α.).

Όπως και να 'χει, άσκηση καλή μου φαίνεται αυτή που αφορά την ουσία της Δημοκρατίας.

Είναι προφανής η σημερινή-εξαιρετική πρωτοτυπία του Ελληνικού κράτους να εμφανίζεται να λειτουργεί (για πρώτη φορά-μάλλον) με διαφάνεια και αξιοκρατία, με στόχο να σταχυολογήσει άξιους και ικανούς ανθρώπους εκτός της τυπικής (κατά-κανόνα) κακής δομής.

Ανεξάρτητα των αποτελεσμάτων (είμαι βέβαιος πως θα πάθουν πλάκα απ' το πόσοι άνεργοι με σπουδαία βιογραφικά "την κάθονται") και του ότι θα χρειαστεί να αξιολογήσουν τη μισή Ελλάδα, πολύ μου άρεσε.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικά προηγούμενη ανάρτηση

Για τις προθέσεις (η συνέχεια)

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης με τίτλο "για τις προθέσεις", η παρατήρηση αγαπητού φίλου ήταν η εξής:

Αν θέλω να οδηγήσω αεροπλάνο και έχω τις καλύτερες προθέσεις για να το κάνω και μεταφέρω 350 επιβάτες, η (ας το πούμε κομψά) απερισκεψία μου και μόνο να το οδηγήσω (επειδή δεν είμαι πιλότος), δεν καταδικάζει το εγχείρημα (και μένα παρέα)?

Για την κατασκευή, την οικονομία και την αρχιτεκτονική με τη γη

Αυτό που μου είναι αδύνατο να καταλάβω είναι το πως με-κάποιο μαγικό ραβδάκι, θα ανατραπεί η προοπτική της οικονομίας.

Βλέποντας τις αγωνίες και τα "κανόνια" που βαράν, φίλοι-συνάδελφοι στην κατασκευή, αναρωτιέμαι: με ποιόν τρόπο θα "γεννηθούν" λεφτά για να επανα-δραστηριοποιηθεί η αγορά?

Είμαι πεισμένος ότι αυτό δεν γίνεται. Το πολύ-πολύ να φουσκώσουν τον κόσμο με λίγα ακόμα δανειάκια, για να τον σηκώσουν κάπως, έτσι ώστε να κάνει δυνατότερο το ΜΠΑΜ όταν σκάσει.

Αντ' αυτού όμως: μήπως να βλέπαμε την αρχιτεκτονική με τη γή?

Είναι της φαντασίας μου ή με την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα που έχει ο κόσμος, κανείς δεν θα "ρίξει λεφτά", να "ρίξει μπετά", για να φτιάξει σπίτι?

Και αν ο κόσμος δεν "ρίξει τα μπετά", δηλαδή δεν συμμετέχει στη βάση του μεγάλου μοχλού της Οικονομίας που είναι η Κατασκευή, πως η Οικονομία θα "κουνηθεί"?

Γι αυτό νομίζω χρειάζεται ένα κανονιστικό πλαίσια, τέτοιο ώστε να μπορεί να χτίσει ο κόσμος εύκολα, γρήγορα, οικο-λογικά και οικονομικά κατασκευές με γη.

Το ίδιο κανονιστικό πλαίσιο, θα μπορούσε να προδιαγράψει, οι κατασκευές αυτές να γίνονται παντού!

Αφού δηλαδή είναι πλήρως ανακυκλώσιμες και απόλυτα εναρμονισμένες με το περιβάλλον, μπορούν να αποτελέσουν την ουσιαστική αφετηρία για την ανάπτυξη σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο με στόχο τον φτωχό που έχει ένα στρεμματάκι στο δάσος και θέλει να κάνει εκεί ένα κέλυφος να μείνει και όχι τον πλούσιο που έχει τα (!) στρέμματα και θέλει να φτιάξει την (!) βίλα.

Και τα σκυροδεματάδικα τι θα κάνουν? Αυτά που μείναν δηλαδή, γιατί οι προηγούμενοι τα κλείσανε σχεδόν όλα.

Δύο επιλογές βλέπω γι αυτούς:
Η πρώτη είναι να πουλάν το σκυρόδεμα που ξέρουμε (για τους "πλούσιους", τις πολυκατοικίες και τα έργα υποδομής) και η δεύτερη να πουλάνε γεωκονιάματα (δηλαδή φτηνό γεωσ-κυρόδεμα χωρίς τσιμέντο).

Ούτως ή άλλος, αυτός που έχει τα λεφτά, αυτός που θέλει να χτίσει καθ' ύψος ή να φτιάξει μια γέφυρα, δεν θα την φτιάξει απ' τη γή.

Αλλά αυτός που δεν τα 'χει (και αυτός είναι το ζητούμενο) αν έχει την επιλογή, έχω την βεβαιότητα πως θα το κάνει!

Και μην ξεχνάμε πως, αν το κάνει: και μηχανικό θα θέλει και χέρια θα χρειαστεί (αν και θα μπορεί να το φτιάξει και μόνος του-σπίτι "IKEA" δηλαδή) και όλα τα τυπικά μέρη για την κατασκευή μιας κατοικίας για να την μορφοποιήσει.

Με λιγότερα απ' τα μισά λεφτά, την χαρά της δημιουργίας, την δυνατότητα του να πάει κάπου-όπου αλλού στην περιφέρεια και να φτιάξει εκεί το αξιοπρεπές κέλυφός-του για να ζήσει.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικές εργασίες για την αρχιτεκτονική με την γη

Για τις προθέσεις

"Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται".

Και ως φαίνεται πολλά θ' αρχίσουν να λεν για τον (για λίγο ακόμη πρωθυπουργό) Κώστα Καραμανλή.

Εγώ όμως κάποτε τον συμπαθούσα.

Εκτιμώ πως έκανε έργο και πως δεν ήταν αμέτοχος στα γεγονότα (όσο είχε ένα στοιχειώδη έλεγχο). Θεωρώ επίσης πως το προφίλ του ήταν περισσότερο προοδευτικό και αξιοπρεπές απ' ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ το 2004.

Τον θεωρούσα άνθρωπο "καλών προθέσεων" (ακόμα και όταν έχασε την μπάλα).

Γιατί όμως την έχασε?

Φαίνεται πως το βαθύ κράτος του κόμματος, δημιουργεί δομές και αντανακλαστικά τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα διαχειριστεί κανείς (όσο καλές προθέσεις και να 'χει).

Φαίνεται επίσης πως η επιλογή συγκεκριμένων "χρυσών παιδιών" (γκόλντεν μπόϋσ ελληνιστί) που του χρεώθηκαν, διαμόρφωσαν την αντιπαθητική εικόνα-του, μιας και παρήγαγαν -κατά κανόνα- βρώμικο έργο.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απαξιωτική φράση που είχα ακούσει απ' έναν τέτοιο, το 2004, μόλις είχε αναλάβει τα κουμάντα: "Εμείς δεν είμαστε Ζογμπάδες" (εννοώντας ότι εμείς είμαστε οι καλοί "τεχνοκράτες" που θα φέρουμε την Τάξη). Φέρανε βέβαια τάξη στις τσέπες τους αφού φεύγουν όλοι βαθύπλουτοι.

Κι έλεγα: έχει διαβάσει ποτέ αυτό το παλικάρι Καζαντζάκη για να ξέρει τι Ζορμπάς σημαίνει?

Μπορεί ν' άργησαν λίγο "οι Ζορμπάδες" αλλά φαίνεται να τους στείλαν-επιτέλους σπίτια τους.

Εδώ όμως είναι και το μεγάλο στοίχημα του ΓΑΠ. Γιατί έχει βρομίσει η αγορά από "χρυσά παιδιά" που θα 'ναι "αποτελεσματικά" και θα παράγουν "έργο".

Πολύς κόσμος βλέπει καλές προθέσεις και σ' αυτόν. Εξάλλου-αυτό πούλησε: την ελπίδα.

Υπάρχει όμως η κρίσιμη μάζα ανθρώπων σε αυτούς τους μηχανισμούς για να εργαστούν με γνώμονα το κοινό συμφέρον, την προσφορά στην πολιτεία και όχι στην τσέπη τους?

Υπάρχει άραγε η κρίσιμη μάζα ανθρώπων σ' αυτούς τους μηχανισμούς για να γίνει μια-κάποια ανατροπή?

Υπάρχουν άραγε εκεί Ζορμπάδες ?

Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος.

Υ.Γ.

Βλ. σχετικά επόμενη ανάρτηση: για τις προθέσεις (η συνέχεια)

Προγνωστικά

Τι θα θελα να δω:

Αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, ισχυρό ΚΚΕ και τους Δημοκρατικούς στη Βουλή (βλ. σχετικά www.dimokratikoi.gr).

Αλλά φοβάμαι πως θα δω:

Ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό με τα γλυωδέστερα διαχειριστάκια της εξουσίας να κάνουν πάρτυ.

Θέλω όμως να υπενθυμίσω την πρόσφατη ανάρτηση σε αυτό το ιστο-λόγιο με τίτλο: "Για την Δημοκρατία" στις 23 Αυγούστου 2009 και ας είμαστε άξιοι των επιλογών μας:

Στις φλόγες που καίν' αυτόν τον τόπο
όρκο να δώσει-ιερό κάθε πολίτης
για την ανάσταση της Δημοκρατίας

Υ.Γ. 1

Βλ. σχετικά την θλιβερή δήλωση: Φταίνε τα πεύκα

Υ.Γ. 2

Βλ. σχετικά κείμενα του ιστο-λογίου για το Δίχτι την εκπαίδευση κ.α. αμαρτίες-τις άλλες αμαρτίες

Υ.Γ. 3

Και αν λέω το ΠΑΣΟΚ, δεν το λέω γιατί το εμπιστεύομαι.

Σε καμιά περίπτωση δεν θέλω το ΠΑΣΟΚ, τον ΓΑΠ όμως τον θέλω (γιατί κάτι μου λέει κατά την μετάφραση της Αγγλο-Σουηδικής σκέψης του στα "Ελληνικά" του-στην οποία, ελπίδα μου είναι, να μην χαθεί).

Για την "πράσινη ανάπτυξη" κ.α. μ___κίες

Υποψήφια ("πράσινου" κόμματος) χθες σε ραδιοφωνικό σταθμό:

Είπε περίπου τα εξής:
Να οργανώσουμε το κράτος και να εκπονήσουμε μελέτες σε βάθος με στόχο την "πράσινη ανάπτυξη".

Κατάλαβα όμως τα παρακάτω:
Να δώσουμε σε φίλους μας να εκπονήσουν "πράσινα" ερευνητικά προγράμματα τα οποία μετά θα τα αξιολογήσουμε για να πάρουμε-κάποτε αποφάσεις.

Μα ο χρόνος τρέχει και τα λεφτά τελειώσανε. Πως θα τονωθεί η οικονομία, μοιράζοντας λεφτά στους φίλους μας για να μελετάνε?

Θέλω την "πράσινη ανάπτυξη" μα όχι την intellectual λοβιτούρα που αρχινά να φεγγίζει!

Η γνώση και οι λύσεις υπάρχουν.

Η πολιτική, μας έχει αφήσει χρόνους πίσω.


Υ.Γ. 1
Και ένα μυστικό: Το κλίμα αλλάζει με τρόπους που δεν ξέρουμε και για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Θα φτιάξουμε υπουργείο γι αυτό? (βλ. σχετικό κείμενο του ιστο-λογίου με θέμα: "Ο Πράσινος Παράδεισος που μας αξίζει").

Υ.Γ. 2
Βλ. άλλα κείμενα του ιστο-λογίου σχετικά με το περιβάλλον και σχετικό κείμενο του Ηλία Ευθυμιόπουλου στα ΝΕΑ της 2.10.09 με θέμα: "Το στοίχημα με την οικονομία".

Για την μνήμη και την ψήφο

Η μνήμη... είναι το ημερολόγιο που όλοι κουβαλάμε μαζί μας. Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός.

Όσκαρ Ουάιλντ

Μνήμη τυχαίας προσπέλασης (RAM, Random access memory) είναι όρος που χρησιμοποιούμε για ηλεκτρονικές διατάξεις προσωρινής αποθήκευσης ψηφιακών δεδομένων (μνήμης υπολογιστή), οι οποίες επιτρέπουν πρόσβαση στα αποθηκευμένα δεδομένα στον ίδιο χρόνο οπουδήποτε και αν βρίσκονται αυτά, δηλαδή με «τυχαία πρόσβαση».

Σε αντιδιαστολή βρίσκονται συσκευές αποθήκευσης δεδομένων, όπως οι μαγνητικές ταινίες, οι μαγνητικοί δίσκοι («σκληροί» ή «εύκαμπτοι»), στα οποία η πρόσβαση στα δεδομένα μπορεί να γίνει μόνο με κάποιον προκαθορισμένο τρόπο, συνήθως σειριακά, λόγω του τρόπου κατασκευής τους. (βλ σχετικά el.wikipedia.org)

Αναρωτιέμαι λοιπόν, με πιά μνήμη θα ψηφίσει ο κόσμος μεθαύριο?

Υ.Γ.

Η μνήμη του ψαριού είναι 3 δευτερόλεπτα ενω η μνήμη της φώκιας είναι μεγαλύτερη από 10 χρόνια.

Για να δούμε και την δυναμική της μνήμης των ανθρώπων αυτού του τόπου.

Για το κράτος-Monopoly

Νομίζοντας ότι έχεις τακτοποιήσει όλες σου τις εκκρεμότητες, κάθεται μια στραβή και πρέπει να πας στον ασφαλιστικό σου φορέα.

Και πάνω στη στραβή ανακαλύπτεις ότι χρωστάς-λέει στον ασφαλιστικό σου φορέα: πάνω κάτω ένα χιλιάρικο.

Έτσι ζούμε το κράτος-Monopoly στο οποίο: κάνεις ένα βήμα-σηκώνεις μια κάρτα και ποτέ δεν ξέρεις τι θα σκάσει από κάτω.

Για τον Γιάννη Δρακόπουλο και τους Δημοκρατικούς

Φίλος μου καλός, ο Γιάννης Δρακόπουλος.

Διπλωματούχος Πολιτικός Μηχανικός και ηθοποιός, ιδιαίτερα χαρισματικός, με εξαιρετική καλλιέργεια, πολιτεύεται με τους Δημοκρατικούς στον Νομό Αιτωλοακαρνανίας.

Σε αντίθεση με παιδιά του κομματικού σωλήνα, είναι δημιουργός μιας φαντασιακής-εξαιρετικά δημιουργικής πορείας και πατέρας της Αλεξάνδρας.

Πολλά μπορώ να γράψω για τον Γιάννη αλλά είναι σεμνός και θα είμαι λιγομίλητος.

Τον εκτιμώ και τον αγαπώ ιδιαίτερα. Παράλληλα, θεωρώ πως ο πολιτικός χώρος με τον οποίο πολιτεύεται, οι Δημοκρατικοί, είναι ένας εξαιρετικά αξιοπρεπής χώρος και τον υποστηρίζω (βλ. σχετικά http://www.dimokratikoi.gr).

Είναι γεγονός βέβαια πως αυτό που θεωρούμε δημοκρατία μας οδηγεί μονοσήμαντα στην επιλογή διαχειριστάκων της εξουσίας και κατά συνθήκη (ας μην πω κανόνα) αλητών (βλ. σχετικά κείμενα του ιστολογίου για το Δίχτι την εκπαίδευση κ.α. αμαρτίες-τις άλλες αμαρτίες) .

Αλλά είναι όμορφο να υπάρχουν αυτές οι επιλογές.

Και κάτι που είχαμε φτιάξει παλαιότερα: Γραπτά μηνύματα, «Ποιητική συλλογή» που γράψαμε με τον Γιάννη τον καιρό που ανεβοκατεβαίναμε στο Λαύριο

Πάει με την όπισθεν το αεροπλάνο?

... του Σ.Μ.

Για την ομορφιά και τον χρόνο

Πως αξιολογείται η ομορφιά σ' ένα οποιοδήποτε έργο του Ανθρώπου, της Φύσης και τον ίδιο τον άνθρωπο?

Θα έλεγα πως αξιολογείται όταν γερνάει όμορφα. Ο χρόνος είναι το μόνο φίλτρο που αξιολογεί την ύπαρξη, όχι όταν αυτή είναι φρέσκια, νεαρή και περιέχεται μέσα της ολόκληρο το απόθεμα της λίμπιντο της αναπαραγωγής, μα όταν έχει στερέψει από τούτο.

Ίσως αυτός να είναι και ο δείκτης για το αν αυτή, η γέρικη ομορφιά, αξίζει (ή έχει την τάση) να αναγεννηθεί και περιέχει μέσα της κάτι που ο πόθος της αίσθησης (η ομορφιά της) το κάνει αθάνατο.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικά με την έννοια της αναγέννησης την περιγραφή του παιχνιδιού: ΓΕΝΕΣΙΣ. Το παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο

Για το γεροντο-μοίρι της εξουσίας

Διατυπώνεται ως άγραφος νόμος: το γεροντο-μοίρι, αυτό που θα κρατήσει ο γέρος για ν' αφήσει σ' αυτόν που θα τον φροντίζει μέχρι να πεθάνει.

Όσον αφορά την περιουσία και την αυτοματο-ποιημένη λειτουργία της πράξης, η απουσία ασφαλιστικού συστήματος και η απ-αξίωση ανήμπορων ανθρώπων, οδηγούν συνειδητά τον κόσμο στο να υποκύπτει σε αυτό το άτυπο καθεστώς εκβιασμού του αυτονόητου δηλαδή της φροντίδας, της αγάπης και τελικά της αξιοπρεπούς μετάβασης στον θάνατο.

Ακόμη όμως και σ' αυτό το καθεστώς, η αξιοπρέπεια της μετάβασης σηματοδωτείται από την πολιτεία του κάθε ανθρώπου και όχι υπό το καθεστώς του εκβιασμού που λέει "θα σ' αφήσω τα γκα-φρα".

Παράλληλα μ' αυτό, σημείο προβληματισμού αποτελεί το πως η "Δημοκρατία" που ευαγγελιζόμαστε δημιουργεί όμοιες δομές για την αναπαραγωγή καθ' ενός "κουμανταδόρου" της.

Έτσι, αξιοσημείωτο είναι το πως: κοινά επώνυμα αναπαράγονται στην πολιτική και αλλού, σαν να 'ναι μονοσήμαντη η πορεία κάθε μωρού από την γέννησή του.

Επίσης, αξιοσημείωτο είναι το πως αυτοί που εκτός του κληρονομικού δικαιώματος αναπαράγονται, είναι αυτοί που θα τύχουν να τρυπώσουν και ν' αρπάξουν το γεροντο-μοίρι του κάθε μηχανισμού (με ταπεινά αισθήματα, υποκύπτοντας σε αυτό το άθλιο καθεστώς εκβιασμού).

Μα όσο η Δημοκρατία θα υποκύπτει στα γεροντο-μοίρια της εξουσίας, δεν θα υπάρχει ευλογία σ' αυτόν τον τόπο.

Γιατί ΠΑΣΟΚ?

Ένας λόγος μου είναι αρκετός για να σκεφτώ να ψηφίσω το ΠΑΣΟΚ.

Γιατί θα φορολογήσει-λέει την εκκλησιαστική περιουσία!

Αν-και το Real Estate στα οικόπεδα του παραδείσου φαίνεται να 'ναι αφορολόγητο (μολονότι πιστεύω πως πολλοί θα το πληρώσουν στην κόλαση) πρέπει να πληρωθεί το Real Estate στην Ελληνική γη.

Και αν ο ΓΑΠ πει: πως θα προχωρήσει σε αναδιανομή της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Λαό, θα πάρω σημαιάκια να κατέβω στο δρόμο.

Υ.Γ.

Ας μην ξεχνιόμαστε όμως.

Ήταν-απλά μια πολύ-καλή ιδέα (μακάρι να γίνει).

Όσον αφορά την εκλογική αναμέτρηση βλ. σχετικά: http://www.dimokratikoi.gr/

Για τις πλημμύρες στην Εύβοια

Ένας νεκρός και πολλά χωριά κατεστραμμένα από τις προ-χθεσινές πλημμύρες στην Εύβοια.

Και είναι αλληλουχία "συμπτώσεων" το ότι αυτό το μέρος είχε καεί, είχαμε ρίξει τόνους μπετό στα ρέματά του και ήρθε η βροχή και το πήρε και το σήκωσε.

Μα τί θα γίνουν οι άνθρωποι που τα σπίτια τους γίνανε βάρκες-που ζούσαν εκεί?

Θα ρίξει κανείς, κι άλλα μπετά, να τους στεγάσει?

Μήπως αντί να αφήσουμε τους ανθρώπους στην ζούγκλα ή σε ετοιμόρροπα σπίτια, μπορούμε να τους στεγάσουμε-εύκολα γρήγορα και οικονομικά σε κατασκευές με γη?

Έχω την αίσθηση πως αρκετά δοκιμάσαμε το μοντέλο ανάπτυξης του μπετού και η φύση μας εκδικείται αφού δεν είχαμε την ωριμότητα να διαχειριστούμε δόκιμα αυτό το υπέροχο υλικό.

Τώρα όμως που τελειώσαν τα λεφτά, αν δεν παραιτηθούμε από το-όποιο όραμα ανάπτυξης, μήπως είναι μονοσήμαντη η άλλου-τύπου δόμηση?

Υ.Γ.
Βλ. σχετικές εργασίες για την αρχιτεκτονική με την γη

Για την μετακίνηση του κόσμου

Την 12 Ιουλίου 2009 στην Πάτρα, πραγματοποιήθηκε αστυνομική επιχείρηση σε καταυλισμό μεταναστών.

Την 11 Σεπτεμβρίου φάγαμε "γερμανικό χαστούκι" σύμφωνα με τον σχετικό τίτλο του άρθρου στα ΝΕΑ για τις συνθήκες διαβίωσης των μεταναστών.

Είναι προφανές, αφού οι μετανάστες που μέναν σε καταυλισμούς, μένουν σε κοντινά δάση (χωρίς όνομα ως τροφοσυλλέκτες-σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα), κάνοντας μια τρύπα στον χρόνο, επιστρέφοντας τον πολιτισμό στην Ελλάδα 4.000 χρόνια πίσω .

Μα αντί να κλείνουμε τα μάτια στο πρόβλημα, γιατί δεν εξετάζουμε την δημιουργία κοινοτήτων με στόχο την αξιοπρεπή συν-ύπαρξη σε κάθε τόπο της γης?

Μπορεί να γίνει? πιστεύω πως μπορεί. Αν δημιουργηθούν υποδομές που σκοπό και στόχο τους θα έχουν μόνο τούτο.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικές εργασίες για την αρχιτεκτονική με την γη

Εικαστικά δώρα τέχνης και δώρα εθιμοτυπίας (2009)

Βλ. προηγούμενα έργα της περιόδου 2008

Εικαστικά δώρα και δώρα εθιμοτυπίας (2008)

Για τον Άνθρωπο-Φύλακα της Φύσης

Δεν πιστεύω στην ιδιοκτησία-ποτέ δεν πίστεψα.

Πιστεύω όμως στην πολιτεία, σ΄αυτό το σύνολο ανθρώπων που, μέσω μιας τακτικής δομής συντάσσεται η ύπαρξη του πολιτισμού.

Στα πλαίσια αυτά και μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές κουβέντιαζα με φίλους που παραλίγο να καεί το σπίτι τους.

Ρώτησα λοιπόν: γιατί έχετε το δάσος στο σπίτι? Γιατί γύρω απ' το σπίτι δεν κάνετε έναν κήπο-μια "ζώνη προστασίας" για την φωτιά?

Η απάντηση ήταν πως: το δάσος είναι δικό-μου δάσος, την περιβάλλουσα φύση μου θα την προστατεύσω γιατί εγώ συν-υπάρχω μαζί της και θέλω να υπάρχει και αυτή. Είτε μέσ’ το σπίτι μου είτε γύρω απ’ αυτό. Το δάσος-μου, είναι η ζωή-μου.

Η σκέψη μου λοιπόν είναι μήπως τελικά δεν πρέπει να αφήνουμε τα δάση μόνα τους. Μήπως δηλαδή, με κάποιον τρόπο να υπάρχουν Φύλακες στα Δάση οι οποίοι θα νιώθουν: δικό-τους το δάσος.

Μα πως αυτό μπορεί να γίνει και τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει?

Η ύπαρξη του πολιτισμού θεμελιώθηκε στην μορφή της ανάπτυξης αδηφάγων «κέντρων» που τα τελευταία 3.000 χρόνια τα λέμε πόλεις.

Η Αθήνα από ψηλά. Ένα γιγαντωμένο κέντρο

Τυπική μορφή των οικοδομικών τετραγώνων που συνθέτουν τον πολεοδομικό ιστό

Γενική μορφή του αστικού ιστού της Αθήνας σήμερα με βάση την ανάπτυξη σε κέντρα. Με γκρι χρώμα περιγράφεται ένα (ας πούμε) οικολογικό αποτύπωμά της

Αν αυτή (η πόλη) δεν αναπτύσσονταν γύρω από «κέντρα» αλλά αναπτύσσονταν γραμμικά, ως «νεκρή ζώνη φωτιάς» κόβοντας την φύση σε μέρη, μήπως αυτό θα προδιέγραφε καλύτερα αποτελέσματα στην διαχείριση τέτοιων μεγάλων καταστροφών?

Αν δηλαδή η «γραμμική πόλη» συν-υπήρχε παράλληλα με μια ζώνη πρωτογενούς παραγωγής πίσω της, μήπως θα μπορούσε να επιφέρει μια ισορροπία μεταξύ της φύσης και των ανθρώπων?

Και δεν φαντάζομαι την μορφή αυτής της πόλης με κατά μήκος εξοχικές βίλες, αλλά με κατασκευές με γή. Καρούμπαλα στην γή που θα μορφοποιούνται σαν κελύφη για να καλύπτει ο φύλακας-άνθρωπος τις πραγματικές και όχι τις κατ’ επίφαση ανάγκες του.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι οι πόλεις που υπάρχουν σήμερα δεν θα ‘πρεπε να υπάρχουν. Σημαίνει επίσης ότι αυτό που λένε σήμερα δασική έκταση, θα αποκτήσει μορφή κοινής κτήσης με όρια χρήσης και ανάπτυξης. Ελεγχόμενης από τον καθ’ έναν που θ' αφορά αυτή η γραμμική πόλη που θα έχει συνείδηση πως: δεν θα συγκρούομαι με την Φύση και ότι αυτό σημαίνει αλλά συν-υπάρχω συντονισμένα με άλλους ανθρώπους και με αυτή.

Γραμμική μορφή της πόλης

Γενική μορφή του αστικού ιστού μιας γραμμικής πόλης. Με πράσινο χρώμα περιγράφεται ένα (ας πούμε) οικολογικό αποτύπωμα ή καλύτερα η "σκιά της διατηρησιμότητας"

Όσον αφορά, το οικολογικό αποτύπωμα της πόλης, που προδιαγράφει σε γενικές γραμμές το πόση έκταση απαιτεί ο άνθρωπος (και τελικά η πόλη) για να υπάρχει και εξαρτάται από τη μορφή της πόλης, του βιοτικού επιπέδου, της χρήσης τεχνολογικών παραγώγων, πρώτων υλών κ.α (βλ. σχετικά τον προσδιορισμό του οικολογικού αποτυπώματος) θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί όπως παρακάτω:

Μια γραμμική προσέγγιση πόλης, δεν θα διαπραγματεύονταν το οικολογικό της αποτύπωμα, αλλά θα έριχνε τελικά μια «σκιά διατηρησιμότητας» με κεντρικό άξονα την γραμμή της πόλης.

Και εκτός της διαχείρισης των μεγάλων καταστροφών, ίσως θα μπορούσε τελικά η πολιτεία, να διαχειριστεί και να επανα-προσδιορίσει τα όρια της ανάπτυξης.

Υ.Γ. 1

Οι παραπάνω εικόνες δεν είναι σχέδια και αποτελούν απλή εικονο-ποίηση σκέψεων και όχι μελέτη

Υ.Γ. 2

Βλ. την σχετική ανάρτηση του ιστολογίου http://elladasimera.blogspot.com της 26ης Αυγούστου:

Μπλόκαραν τους υλοτόμους

Οι 60 ΥΛΟΤΟΜΟΙ που πήγαν από χθες στην περιοχή του Κιθαιρώνα από τη Χαλκιδική είχαν τη δυσάρεστη εμπειρία να βρεθούν αντιμέτωποι με το δασαρχείο, την ώρα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες κόβοντας δέντρα. Εκπρόσωπος του αρμόδιου δασαρχείου εμφανίστηκε στην περιοχή και ζήτησε να σταματήσουν όλες οι εργασίες με την αιτιολογία πως δεν είχαν άδεια. Με την παρέμβαση της νομαρχίας και της Πυροσβεστικής το θέμα λύθηκε και οι υλοτόμοι με τα αλυσοπρίονα άρχισαν να δημιουργούν από το μηδέν αντιπυρικές ζώνες. «Το Δασαρχείο Αιγάλεω που είναι υπεύθυνο για την περιοχή δεν είχε ανοίξει ούτε μία αντιπυρική ζώνη. Ούτε φίδι δεν χωρούσε εκεί που έπιασε φωτιά. Πού να κινηθούν οι πυροσβέστες;», λέει ο νομάρχης Δυτικής Αττικής Αριστείδης Αρκουδάρης.

Για την αρχιτεκτονική με τη γη και πάλι

Άρθρο γενικού ενδιαφέροντος, που θα παρουσιάσουμε στο CEST 2009 σχετικά με την οικολογική δόμηση και περισσότερο συγκεκριμένα για την αρχιτεκτονική με την γη:

Earth building. models, technical aspects, tests and environmental evaluation

Βλ. επίσης και το σχετικό poster

Το έργο αυτό συντάχθηκε στα πλαίσια της μη-κερδοσκοπικής εταιρείας eco-dome

Υ.Γ.

Βλ και άλλα κείμενα του ιστολογίου σχετικά με το περιβάλλον

Για την αστική ζούγκλα

Η δουλειά μου είναι δημόσιος υπάλληλος με σχέση εργασίας Ι.Δ.Α.Χ. στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο.

Τον τελευταίο χρόνο, είμαι προϊστάμενος στο Γραφείο Λειτουργίας και Ανάπτυξης της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων (βλ. σχετικά την ιστοσελίδα της Πολυδύναμης Μονάδας του Συγκροτήματος: http://www.dty.ntua.gr/pm_6/).

Στο Ιστορικό Συγκρότημα, χρόνια τώρα, ταΐζονταν γάτες από "φιλόζωους" με αποτέλεσμα ψύλοι κ.α. παράσιτα να φτάσουν μέχρι τον τρίτο όροφο των κτηρίων.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, κάποιος (δεν ήμουν εγώ-αλλά όλοι με δείξανε) δηλητηρίασε τις γάτες. Ακολούθησε ένα μεγάλο έργο (που επέβλεπα) απολύμανσης και καθαρισμών των χώρων σε τόσο άγριες συνθήκες που ντρεπόμουν.

Παράλληλα, η εντολή που έδωσα ήταν: να μην ταΐζονται γάτες στο Σχολείο.

Αυτός που αγαπάει και θέλει να φροντίζει τις γάτες να τις πάρει σπίτι του.

Εγώ τουλάχιστον, την Ρόζα και την Μιμή τις έχω σπίτι.

Η αντίδραση που δέχθηκα ήταν η εξής: τοιχοκολλημένες-γραπτές κατάρες στην πόρτα μου, απειλητικά συνθήματα στους τοίχους του προαυλίου που δείχνανε για "ντου" στο γραφείο μου, απειλητικά τηλεφωνήματα, χλευαστικές αφίσες για το σχετικό θέμα, καθώς και κατά-πρόσωπο απειλές εναντίον μου.

Αυτό που πρότεινα σε "αυτούς-που-θέλουν-τις-γάτες" ήταν το παρακάτω:

Εγώ, ως μηχανικός που είναι υπεύθυνος για τον χώρο έχω μια συγκεκριμένη αντίληψη για την λειτουργία του. Και η δική μου αντίληψη λέει πως το Σχολείο δεν είναι ζωολογικός κήπος. Για μένα, αυτό είναι αυτονόητο και δεν το διαπραγματεύομαι.

Αν αυτό συγκρούεται με την αντίληψη που έχουν οι χρήστες για τους χώρους, νομίζω ότι καλό και δημοκρατικό είναι: οι χρήστες να αναλάβουν επώνυμα την ευθύνη των θέσεών τους και να πουν "ο μηχανικός αυτός δεν-μας-κάνει γιατί δεν αγαπάει τις γάτες, δεν κάνει σωστά την δουλειά του, και... και .... και να φύγει".

Εγώ εκτίθεμαι και χρεώνομαι τις επιλογές μου. Γιατί δεν χρεώνονται τις δικές τους αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί μου, αλλά συγκρούονται α-πρόσωπα με όρους ζούγκλας?

Η φτωχή δημοκρατίας μας, νομίζω πως θα θεωρήσει δίκαιο ένα τέτοιο αίτημα (που πρώτος εγώ θα υποστηρίζω).

Αγαπάω πολύ αυτό το Σχολείο (και το εννοώ αυτό). Μα πολύ θα χαρώ να φύγω απ' αυτή την αστική ζούγκλα επειδή, ως μηχανικός, ο ρόλος μου είναι να εφαρμόζω (αυτό που θεωρώ ως) το αυτονόητο και όχι να διεκδικώ την κοινή λογική (αυτό θα το κάνει ένας πολιτικός ή ένας φιλόσοφος).

Γιατί, επειδή νιώθω τη καθημέρινότητά σαν έναν αγώνα με στόχο την αξιοπρέπεια των λειτουργών της Δημόσιας Παιδείας, αν οι ίδιοι δεν-το-θέλουν, εγώ εδώ τι κάνω?

Γι αυτό, αν έχετε να μου προτείνετε άλλη δουλειά, προβλέπω πως σύντομα θα είμαι διαθέσιμος! (βλ. σχετικά το βιογραφικό μου σημείωμα).

Υ.Γ.

Βλ. προηγούμενη ανάρτηση Για τον χώρο φυλακή και την πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστο-λογίου Το Σχολείο σήμερα. Η βολική συντήρηση μιας εξαιρετικά άβολης κατάστασης

Για την Δημοκρατία και πάλι

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι το πως διάφοροι δημοσιογραφούντες, απευθύνονται σε αξιωματικούς ε.α.-σήμερα πολιτικούς, αναφέροντας την προηγούμενη ιδιότητά τους με ζοφερό και μελιστάλαχτο πάθος.

Δηλαδή δεν λένε ο κ. Δήμαρχος, μα λέν: ο υπέροχος (sic) και αποτελεσματικός Στρατηγός μας, που λόγω κουτούρας (στρατιωτικής) μπορεί και διαχειρίζεται αυτό το μπάχαλο.

Σε συνέχεια των εκλογικών αποτελεσμάτων του Ιουνίου και επειδή σε πρόσφατες κουβέντες δεν βλέπω κανείς να πιστεύει στην κατ' επίφαση Δημοκρατία που υπάρχει σε αυτή τη χώρα και να θέλει-κάτι να ψηφίσει, βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας, για το ποιο πολιτικό σύστημα μας εκπαιδεύουν.

Για τις πυρκαγιές

Πυρκαγιές, οικόπεδα με θέα και η πολιτική αλλαγή που δεν έρχεται… του Γιάννη Σακιώτη.

Για τον καπνό με θράσος!

Αναρωτιέμαι: με τι θράσος θα έρθουν να μου πούν δώσε και άλλα λεφτά γιατί τ' αμάξι σου βγάζει πολύ καπνό?

Υ.Γ. 1

Βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις: το κακό μου αυτοκίνητο, για το REBOOT στην κρίση

Υ.Γ. 2

Βλ. πρόσφατες σχετικές αναρτήσεις: για την Δημοκρατία, για τα τέρατα κ.α. εικόνες, για την Δημοκρατία και πάλι

Υ.Γ. 3

Βλ. σχετικό άρθρο του Γιάννη Σακιώτη: Πυρκαγιές, οικόπεδα με θέα και η πολιτική αλλαγή που δεν έρχεται

Και άλλα λόγια για την αριστερά

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης, άλλο όμορφο άρθρο του Γ. Βότση.

Για τα τέρατα κ.α. εικόνες

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, η τρομερή εικόνα της αλλοίωσης της Φύσης σαν αυτή που σήμερα συμβαίνει, διατυπώνει το παρά-λογο και την ά-λογη φρίκη.

Τα φουσκωμένα στήθη των γενικών κουμανταδόρων αλλά και τα ταπεινά αισθήματα ευθύνης της συλλογικής συνείδησης αυτού του αλήτικου μέρους, εικονο-ποιούν την απελπιστική καταστροφή στην μορφή ενός τόπου που οι Θεοί του έφυγαν.

Στα πλαίσια των επικλήσεων για την σωτηρία του, άσκηση καλή μου φαίνεται πως θα-ταν, να φέρω την μορφή του προβλήματος στο βαθύ-μέσα της ύπαρξής μου.

Επειδή το πρόβλημα δεν είναι πια διαχειριστικό αλλά αγγίζει τα όρια της μετα-φυσικής, η σκέψη μου με κατευθύνει στην επίκληση των Θεών που θα μορφοποιηθούν για να υπάρξουν-πάλι: Φύλακες των Όρκων (βλ. σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση).

Λυπάμαι Φρεντερικ μα τι κι αν πέθανε? Ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός για να υπάρχει χωρίς τον Θεό του και οφείλει να τον ξανα-ζήσει. Γιατί δεν είναι ζητούμενο η ανάκληση διαφόρων θρησκειών ούτε η αναζήτηση μορφών εξουσίας-εκκλησίας, αλλά το χτίσιμο της ύπαρξης του ανθρώπου με την ανα-τοποθέτηση του μέσα-Φύλακα.

Αφού ίσως-τελικά, η διάλυση του μέσα-χώρου να αλλοιώνει τόσο το Εαυτό, που Γρύπες, Σφίγγες και λοιπά φανταστικά όντα, να μοιάζουν κατοικίδια στις ψυχές των ανθρώπων και να προσωπο-ποιούνται τερατωδώς στο περιβάλλον που οι άνθρωποι διαμορφώνουν.

Σε συνέχεια των παραπάνω, θα 'θελα κάποια στιγμή, να 'φτιαχνα τις συλλογές:

• την μια με μορφές τεράτων των μέσα-χώρων που, παράδοξα αφιερώνουμε σήμερα τα στρεβλά τοτέμ-μας
• την άλλη με μορφές Θεών που μπορεί να υπήρχαν, να υπάρχουν ή να υπάρξουν, διατυπώνοντας μια-κάποια συμβολική ελπίδα αναδόμησης της ύπαρξης

Υ.Γ.

Βλ. σχετικά την θλιβερή δήλωση: Φταίνε τα πεύκα

Για τα γραφειο-κρατάκια της επανάστασης

Βλ. υπέροχο κείμενο του Περικλή Κοροβέση

Για την Δημοκρατία

Στις φλόγες που καίν' αυτόν τον τόπο
όρκο να δώσει-ιερό κάθε πολίτης
για την ανάσταση της Δημοκρατίας

Υ.Γ.

Βλ. σχετικά την θλιβερή δήλωση: Φταίνε τα πεύκα

Για το κλίμα και την κοινωνία

Στην υπέροχη Ήπειρο βλέπει κανείς χωριά, σφιχτά δεμένα, σ' άγρια γη.

Μα γιατί εδώ δεν υπάρχει η "εκτός σχεδίου δόμηση"?

Γιατί είναι προφανές ότι αυτός που θα χτίσει έξω απ' το χωριό και κάνει το λάθος να πάει την 28 Οκτωβρίου στο εξοχικό του, μάλλον θα φύγει όταν λιώσουν τα χιόνια, δηλαδή την άνοιξη.

Μήπως λοιπόν η αντίληψη της κοινωνικής δομής και η ατομική ευθύνη εξαρτάται-διαμορφώνεται από την επιρροή του κλίματος?

Αλλά το κλίμα αλλάζει με τρόπους που δεν ξέρουμε και για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Σύμφωνα λοιπόν με την εκτίμηση της κατάστασης της πολιτείας μας, που ξέρουμε και φαίνεται το τοπίο "ακραία-χειμερινού" πολιτικού θεάτρου, η διαμόρφωση νέων αντιλήψεων κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας, μπορεί να μην είναι τόσο μακρυά όσο την φανταζόμαστε.

Προσδιορισμός του συντελεστή θερμοπερατότητας σε κτήρια με την μέθοδο της θερμογραφίας

Άρθρο που θα παρουσιάσουμε στο CEST 2009 και ενδιαφέρει αυτούς που ασχολούνται με την εξοικονόμηση της ενέργειας στα κτήρια:

Determination method of thermal conductivity of building parts in situ through ir imaging by minimizing the influence of environmental parameters

Βλ. επίσης και την σχετική παρουσίαση

Για την νέα-γρίπη

Εξαιρετικά ενδιαφέροντα άρθρα από την Βίκυ Χρυσού: [1], [2]

Για τα όνειρα

κι όταν κοιμάμαι στα ίδια σεντόνια, φορτώνω μ' όνειρα τα υφάσματα

... μα τ' όνειρα σάπισαν...

βρομίσαν τα στενόνια, με τα όνειρά μου και 'γιναν μνήμη, σ' άρρωστο μνήμα

Για τον Χώρο-Φυλακή

Είναι πολύ εύκολο να λέμε ότι ο μηχανικός που παίρνει αποφάσεις για έναν Δημόσιο Χώρο φταίει για όλα τα κακά του, έστω και αν δεν έχουμε διατυπώσει με τι όρους θέλουμε να λειτουργεί ο Χώρος αυτός.

• Άρα, αν δεν υπάρξει συλλογική αντίληψη:
1. για το όραμα του Δημόσιου Χώρου (δηλαδή: πως θέλουμε να είναι)
2. για την έκφρασή του, που να τεκμηριώνει την-όποια λειτουργία του

• και ατομική ευθύνη του καθ’ ενός για τις επιλογές του και την πολιτεία του

ο-όποιος Δημόσιος Χώρος ακυρώνεται και επιβάλλεται σ' αυτόν μια φασιστική διαλεκτική.

Αυτή η φασιστική διαλεκτική που:

• είτε συντάσσεται με όρους "εξουσίας"
• είτε συντάσσεται με όρους "ελευθεριότητας"

κάνει τον Χώρο-Φυλακή.

Υ.Γ.
Γιατί "Έργα" τα οποία ακυρώνονται στην καθημερινότητά τους, ακυρώνουν την ύπαρξη κάθε ανθρώπου που ασχολείται με αυτά και στοιχειώνουν το πνεύμα του τόπου τους.

Το αόρατο τσίρκο

Το αόρατο τσίρκο, Βικτόρια Τσάπλιν-Ζαν Μπατίστ Τιερρέ

Πειραιώς 260 ΧΩΡΟΣ Δ

Τό (!) αριστούργημα (!)

Βλ. σχετικά άρθρα: LIFO, TO BHMA

Racing Alone

"Η μορφή του πολιτισμού εκφράζει έναν διακαή ανταγωνισμό μεταξύ του ενός και του άλλου. Ποιος θα φτιάξει τον ψηλότερο ουρανοξύστη, ποιος θα πάει πρώτος στο φεγγάρι...

Κάποτε, έβλεπα σε μια αυλή κάτι παιδιά που τα έβαζε ο μπαμπάς τους να τρέχουν. Και πάντα το μικρότερο, που ήταν το πιο αργό, έρχονταν τελευταίο.

Μετά από αρκετούς γύρους και αφού είχε κουραστεί πολύ, το πιό μικρό, λέει στον μπαμπά του:

Μπορώ να τρέξω μόνος?"

Bλ. Νader Khalili, Racing Alone, εκδ. Cal-Earth Press, USA, 1993

Για την διατήρηση του κόσμου

Για έναν διατηρήσιμο κόσμο, ο άνθρωπος πρέπει

• να διαχειριστεί το χθες και το τώρα
• να σχεδιάσει το αύριο

Όμως για να διατηρήσει ο κόσμος την δύναμη της ανάπτυξης οφείλει να διαμορφώσει διαφανείς δομές που θα εκφράζουν την διατηρησιμότητά τους, μέσω της ίδιας του της λειτουργίας.

Αλλά στα πλαίσια αυτά, πρέπει πρώτα να είναι "διαχειρίσιμη" η υπάρχουσα κατάσταση.

Οι επενδύσεις που ήδη έχουν γίνει και η πύκνωση των διαδικασιών στις πόλεις όπως αυτές είναι, εξυπηρετούν μια μορφή του σήμερα-κόσμου η οποία έχει εξαιρετικά μεγάλες δυνάμεις αδράνειας.

Για τον λόγο αυτό, απαιτούνται προτάσεις διαχείρισης που να αναφέρονται στις υπάρχουσες δομές, αλλά και προτάσεις διαμόρφωσης που να αναφέρονται σε άλλου-τύπου πόλεις.

Όσον αφορά τα υπάρχοντα κτήρια, οι προτάσεις αυτές έχουν να κάνουν με την ευρεία κλίμακα της ελαχιστοποίησης της ενεργειακής κατανάλωσης των κτηρίων έτσι ώστε να ελαχιστοποιείται η ενέργεια που αυτά καταναλώνουν-όσο υπάρχουν. Δηλαδή να είναι λίγη η ενέργεια-σκουπίδι.

Όσον αφορά τα σκουπίδια-σκουπίδια, τη ποιότητα ζωής των κατοίκων, τους υπαίθριους χώρους κ.λπ. η πράξη έχει δείξει ότι αφορούν πολιτικές δράσεις, που λόγω της χρεοκοπίας της πολιτείας αδυνατούν να βρουν λύση.

Έτσι, με την οργανική αρχιτεκτονική και την οικο-λογική σκέψη, η αναζήτηση θα μπορούσε να σημαίνει την "άλλου-τύπου" πολιτεία και πόλη.

Βλ. σχετικά: http://www.eco-dome.gr/

Για την αγάπη απ' την Ανατολή (Rubaiyat)

αγαπάω την αγάπη,

και η αγάπη μ' αγαπάει

το σώμα μου αγαπάει την ψυχή-μου

και η ψυχή-μου μ' αγαπάει

στροβιλιζόμαστε και αγαπάμε

στροβιλιζόμαστε για ν' αγαπιόμαστε

Βλ: Rumi, Dancing the Flame, short poems (Rubaiyat), translated by Nader Khalili, edt Cal-Earth Press, 2001

Για τις Ευρω-εκλογές 5

Παντοδύναμη Αποχή!

Μα τί αυτό σημαίνει?

Μήπως ότι η πλειοψηφία δεν πιστεύει πιά στην Δημοκρατία? (ποιά Δημοκρατία?)

Μήπως μας πείσανε (όλοι οι πολιτικοί, με τους φίλους τους-μαζί) πως ζούμε σε άλλου-τύπου πολίτευμα? 

Επι-σήμανση

From a Failed Growth Economy to a Steady-State Economy

Για τις Ευρω-εκλογές (και μόνο) 4. Όλοι-μαζί!

Λες το ΚΚΕ και οι οικολόγοι, να σχηματίσουν τον τρίτο πόλο με τον Συνασπισμό?

Λες και τα λοιπά κόμματα του ευρύτερου "Χώρου" να "σχηματιστούν" στα πλαίσιά του?

Βλ. σχετικά: παλαιότερη ανάρτηση

Για τις Eυρω-εκλογές 3

Εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη Πανούση στην χθεσινή Ελευθεροτυπία: Πρώτα (να πληρώσει) ο πολίτης?

Για την ακύρωση του Ευρω-ψηφοδελτίου

"Δεν μας παίζουνε", για τυπικούς-λέν' λόγους. 

Πάντως: πολύ παίξαμε, γιατί αργήσανε να μας το πούν? 

Αλλά αφού: 

• δεν μας επιτρέπετε να μιλήσουμε πολιτικά μέσα από μια ουσιαστική συλλογικότητα
• δεν μπορούμε να εκτεθούμε
  
• δεν μπορούμε να διατυπώσουμε-έστω: μια επιλογή στην δημοκρατία (έχω την βεβαιότητα πως κανείς σε αυτό το ψηφοδέλτιο δεν πήγαινε για ufficio) 

...τι περιμένουν να κάνει ο πολίτης? 

Να θυμώσει και μετά να τον δείρουνε?

Μήπως, να απο-ποινικοποιήσουν-τουλάχιστον, τις επιλογές μας?

Είχα ξανα-γράψει παλαιότερα, για την φασιστευομένη-δημοκρατία που σήμερα νιώθω να ζω.

Υ.Γ. 

Αντι-σχόλιο που αλιεύτηκε από τον ιστό: Οι κανόνες του ευρωπαϊκού εκλογικού παιχνιδιού, οι «Δημοκρατικοί» και το αντανακλαστικό σύνδρομο της μετατόπισης των ευθυνών

Κύκλος έναντι του τόξου

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης, κύκλος έναντι του τόξου



Βλ. σχετικά: Earth architecture