Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Περιγραφή του παιχνιδιού 7. Ο χώρος-κόσμος

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8] περιγράφω το παιχνίδι.

Πως αρχίζει ο χώρος? Λέει ο Perec: «Έτσι αρχίζει ο χώρος: μόνο με λέξεις, με σημεία χαραγμένα στη λευκή σελίδα. Περιγράφω τον χώρο: τον ονοματίζω, τον χαράζω, όπως εκείνοι οι παλιοί χαρτογράφοι που γέμιζαν τις ακτές με ονόματα λιμένων, με ονόματα ακρωτηρίων, με ονόματα όρμων, ώσπου, στο τέλος, η ξηρά να χωρίζεται απ’ τη θάλασσα μόνο με μια συνεχή λωρίδα κειμένου. Άραγε το άλεφ, αυτός ο μπορχικός τόπος όπου είναι ταυτόχρονα ορατός ολόκληρος ο κόσμος, τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από ένα αλφάβητο;»...

...«Στην αρχή βέβαια, δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα: υπάρχει το τίποτα, το αψηλάφητο, το σχεδόν άυλο: υπάρχει έκταση, υπάρχει εκτός το εκτός ημών, το εντός του οποίου μετατοπιζόμαστε, το περιβάλλον, ο γύρω χώρος»

Θα ΄θελα να φαντάζομαι τον χώρο που παίζεται το παιχνίδι σαν μια τρύπα στον κόσμο, μέσα από την οποία ζωντανεύουν οι μορφές του και παίρνουν μια άλλη διάσταση οι παίχτες του. Μια τρύπα, όπως αυτή που περιγράφεται από τον πολυ-αγαπημένο μου Dοuglas Adams:

«… Αυτό έγινε γιατί η Λογική απουσίαζε εκείνη τη στιγμή.

Μια τρύπα μόλις είχε εμφανιστεί στον Γαλαξία. Ήταν ακριβώς ένα τίποτα του δευτερολέπτου μακριά, ένα τίποτα του εκατοστού πλατιά και αρκετά εκατομμύρια έτη φωτός από άκρη σε άκρη.

Το τίποτα του δευτερολέπτου κατά τη διάρκεια του οποίου υπήρξε η τρύπα ανακλάστηκε μπρος-πίσω στο χρόνο μ’ έναν πολύ απίθανο τρόπο. Κάπου στο πολύ μακρινό παρελθόν τραυμάτισε σοβαρά μια τυχαία ομάδα ατόμων που ταξίδευε στην κενή στειρότητα του Διαστήματος και τα έκανε να συνδεθούν με κάποιον ασυνήθιστα απίθανο τρόπο. Οι μορφές που σχηματίστηκαν μ’ αυτόν τον τρόπο έμαθαν γρήγορα να αντιγράφουν τον εαυτό τους (αυτό ήταν το ασυνήθιστο μ’ αυτές τις μορφές) και συνέχισαν κάνοντας τα άνω-κάτω σ’ όποιον πλανήτη έπεφταν. Έτσι άρχισε η ζωή στο Σύμπαν.»

... και μορφο-ποιείται μέσα από το σχήμα του χώρου-Κόσμου (και της τρύπας). Ο Προκοπίου αναφέρει:

«Στον αρχαίο ανατολικό και μεσογειακό κόσμο, το οκτώ ως αριθμός και ως σχήμα είναι το σύμβολο των στηριγμάτων της γής στα μυθικά της πέρατα. Στο ρόλο αυτό εναλλάσσεται με το τέσσερα. Συνεπώς, το οκτώ είναι ο αριθμός της κοσμικής ισορροπίας, ο αριθμός των 4 κυρίων και 4 δευτερεουσών κατευθύνσεων του ορίζοντα. Είναι ο αριθμός των ακτίνων του τροχού των Κελτών και του τροχού του νόμου των Βουδδιστών. Είναι ο αριθμός των μεγάλων συμβόλων της Άπω-ανατολικής Μυστικής Παράδοσης: των πετάλων του Λωτού, των κιόνων του Μινγ-Τανγκ, του κινέζικου «οίκου του ημερολογίου», των τριγραμμάτων του Ι-Τσίνγκ και των μονοπατιών της διδασκαλίας του Βούδδα. Το οκτάγωνο παίρνει κατόπιν τη σημασία του μεσολαβητή μεταξύ του τετραγώνου και του κύκλου, του Ουρανού και της γης. Σχετίζεται έτσι με τον ενδιάμεσο κόσμο, τη γέφυρα, την μετάβαση από το φθαρτό στο αιώνιο, και συνεπάγεται την αναγέννηση.»

Εικόνα: Ο χώρος-κόσμος

Η μορφή. αλλά και η λειτουργία του χώρου, απαιτεί ένα κέντρο και ο χώρος δια-χωρίζεται πλαισιωτά για την δημιουργία του.

Τα πλαίσια καθορίζουνε μικρότερους χώρους. Το πέρασμα από τον ένα χώρο στον άλλο, στα όρια του περιγράμματος του κέντρου, χωρίς να σκοντάψουμε στις πυραμίδες, είναι οι ώρες (η όλη κίνηση) του παιχνιδιού. Ο Perec αναφέρει: «Ζωή είναι το να περνάς από τον ένα χώρο στον άλλον, προσπαθώντας (όσο μπορείς) να μην σκοντάψεις».

Το κέντρο αυτό, μπορεί να συντεθεί από 20 κάθετα και παράλληλα διατεταγμένους χώρους, έτσι ώστε να το αναπτύσσουν ευρύτερα στον χώρο-κόσμο του παιχνιδιού.

Εικόνα: Ο χώρος-κόσμος του παιχνιδιού. Με Χ επισημαίνεται το κέντρο


Κατ' οικονομία, αφετηρία του σχεδιασμού έγινε ο σχεδιασμός του κέντρου με τον αριθμό τρία, μολονότι φαντάζομαι το παιχνίδι να λειτουργεί και με μεγαλύτερους αριθμούς χώρων για περισσότερους παίχτες.

Εντός του χώρου, υπάρχουν στα περιθώριά του, περιβάλλοντες τόποι.

Εικόνα: Ο χώρος-κόσμος του παιχνιδιού. Με κύκλους επισημαίνονται οι θέσεις των περιβαλλόντων τόπων


Στους τόπους αυτούς γεννιούνται ιδέες και μπορεί, μέσα σε αυτά, να αναγεννηθεί η Bastet όταν δεν υπάρχει ιδέα εκεί. Ο Anubis και η Bastet μπορούν να παραμείνουν στον περιβάλλοντα τόπο όσες ώρες (κινήσεις) θέλουν. Μπορούν να φτάσουν εκεί μόνο υλοποιώντας μια ιδέα, όχι χωρίς αυτήν. Όταν η Bastet βρίσκεται στην θέση αυτή, δεν σκοτώνεται.


Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικές αναφορές

Υ.Γ. 2
Στις παρακάτω εικόνες. Ενδεχόμενες μορφές του χώρου-κόσμου. Σχεδιασμός του κέντρου με βάση τον αριθμό πέντε για περισσότερους από δύο παίχτες.