Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων, [1], [2], στις επόμενες αναρτήσεις θα περιγράψω το παιχνίδι.
Τάση του ανθρώπου είναι η ομαδοποίηση-αγέλη (Le Bon 2004), ο συσχετισμός με άλλους ανθρώπους, η σύν-πράξη. Στα πλαίσια αυτά απαιτείται η παρουσία μιας ιεραρχικής δομής, ο συντονισμός με σύστημα-συστήματα (Μακιαβέλι 2003). Έτσι αναπτύχθηκε το σκάκι.
Σήμερα δεν υπάρχει μονοσήμαντα αυτή η ανάγκη. Οι ταχύτητες και η δικτύωση είναι τέτοια, που ο κόσμος γυρίζει σαν ρουλέτα και αυτόνομες μονάδες έχουνε την δυνατότητα να προβληθούν και να παράγουν έργο απρόβλεπτα-απρόσμενα γρήγορα και πολύ ουσιαστικά.
Η δυναμική του χώρου είναι πλέον εξαιρετικά ευμετάβλητη.
Μπορεί να την κοιτάζεις από μια γέφυρα και να χαζεύεις την αφύσικη ταχύτητα των τετράτροχων στην άσφαλτο, αλλά μπορεί και να κρυφο-κοιτάζεις την μισό-κλειστη πόρτα του μπάνιου, μήπως κάποιος βγει χαρούμενα από αυτήν.
Στόχος του παιχνιδιού είναι η γέννηση των ιδεών, η μεταφορά τους σε έργα, στη ζωή-παιχνίδι και η ανα-γέννηση των παιχτών μέσα απ’ αυτά (βλ. Shure 2003).
Τα έργα προ-υπάρχουν σαν ιδέες στον χώρο (στα περιθώριά του-στον περιβάλλοντα τόπο). Στην κλίμακά μας, οφείλουμε να τα ανακαλύψουμε και να φτάσουμε σε αυτά κατ' ουσία γεννώντας την ιδέα τους και υλοποιώντας τα (βλ. Ράιχ 1983).
Στόχος λοιπόν είναι τα έργα. Η μεταφορά των ιδεών σε έργα, (που συμβολίζονται με μικρά βότσαλα στο χώρο) και η επιτυχία στην ταχύτητα της γέννησης και της ολοκλήρωσής τους (τα πεπερασμένα όρια της ζωής) αναδεικνύει τον νικητή του παιχνιδιού.
Υ.Γ, 1
Αρχίζω να το παίζω.
Δεν είναι βέβαιο ότι η περιγραφή θα παραμείνει ως έχει.
Κάποια στιγμή θα προσπαθήσω να την σταθεροποιήσω σε σχετικό τεύχος.
Για την ώρα, όλες οι σχετικές αναρτήσεις θα υφίστανται συνεχείς ανανεώσεις.
Όπως και να 'χει όμως, παίζοντας το παιχνίδι, υπάρχουν διάφορες αντιλήψεις επάνω σε αυτό και φαντάζομαι ότι η μορφή του μπορεί να είναι ευμετάβλητη-σαν το σκάκι (βλ. Yalom M., Η γέννηση της βασίλισσας του σκακιού, μτφ. Εύη Κλαδούχου, εκδ. Άγρα, Αθήνα 2008).
Υ.Γ. 2
Αύριο η συνέχεια
Υ,Γ.3
Βλ. σχετικές αναφορές