Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Για τις τιμές

Οι χρηματο-οικονομικές αξίες της αγοράς προσδιορίζουν τα προϊόντα με την τιμή τους, ως χρήσιμα και εξαγοράσιμα. Ακόμα-ακόμα μπορεί να αποτιμάται ακριβά η αγορά κάποτε-χρήσιμων πραγμάτων που τα λέν αντίκες.

Άλλες αξίες του φαίνεσθαι και της "χρησιμότητας" της εξουσίας, που αναδεικνύονται μέσα απ' το θυμικό της, αγωνιούν να αναδείξουν σε ένα νέο -όσο παλαιό- "σύστημα αστέρων" πρόσωπα που η λήθη εξωράισε την μπαμπεσιά τους.

Πρόσωπα τέτοια που η διαχρονική αξία της εξουσίας και της επιβολής της, τα αναδεικνύει με την πατίνα της σπουδαίας αντίκας.

Και βλέπω και ξανα-βλέπω, τον υπέροχο Καποδίστρια να υποσκελίζεται από τον ιμπεριαλιστή, αρχο-μανή και (κατ' εμε) μπαμπέση "Μέγα" Αλέξανδρο.

Και-και-και...


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση: Για τους Μεγάλους Έλληνες
Βλ. σχετικά: Σιμόπουλος K., Ο μύθος των Μεγάλων της Ιστορίας, εκδ. Στάχυ, Αθήνα 2000

Παρασκευή 24 Απριλίου 2009

Κακά-μαντάτα για την πόλη

Μια κυβέρνηση που, ως φαίνεται, άγεται και φέρεται από τις εξελίξεις της Κακής Συναλλαγής τί μπορεί να κάνει?

Να προτάξει τον πολιτικό της λόγο? αφού τον εξευτέλισε...

Να προτάξει τα πρόσωπά της? αφού πολλά απ' τα σημαίνοντα, είναι σχεδόν υπόδικα...

Το "φοβικό παιχνίδι" όμως που θα μπορούσε να παίξει, θα 'τανε οι ισχυρές δόσεις αταξίας που ξανά-δαμε... βλ. σχετικά, τον κύκλο των αναρτήσεων του Δεκέμβρη του 2008.

Και μετά, ο Ισχυρός, θα 'ρθει και θα πει: τους έδειρα, αλλά δεν έχω βουλευτές, γι αυτό πάω σε εκλογές. Ψηφίστε-με και θα τους ξανα-δείρω.

Εντάξει, την πρώτη φορά το φάγαμε, το αναλύσαμε, έστω πως ήταν αυθόρμητο. Ας μην ξεχνάμε όμως, πως έτσι ξεχάσαμε τα Ιερά Deal.

Τώρα όμως δεν θα 'ναι...

Τρίτη 21 Απριλίου 2009

ECO

Φαίνεται πως τα κρισιμότερα συστατικά της δομής σήμερα, συνδέονται με το «παγκοσμιο-ποιημένο» αρτικόλεκτο ECO που εκφράζει τα:
economy-ecology

Μα τί αυτό σημαίνει?

Ο Β. Ουγκώ επωφελούμενος της περιγραφής των υπονόμων του Παρισιού λέει ότι το 1832 το Παρίσι ρίχνει στη θάλασσα κάθε χρόνο μέσα από τους υπονόμους το ισοδύναμο πεντακοσίων εκατομμυρίων χρυσών φράγκων. Και αντιπαραθέτει τους υπονόμους του Παρισιού με την-τότε συμπεριφορά των Κινέζων χωρικών, οι οποίοι λίπαιναν την γη με τα ίδια τους τα περιττώματα και για αυτό λέει πως: «η γη της Κίνας είναι σήμερα (τότε) τόσο γόνιμη όσο την πρώτη ημέρα της δημιουργίας».

Με άλλα λόγια ο Ουγκώ διαπίστωνε (τότε) ότι οι παραδοσιακές οικονομίες ήταν οικονομίες ανακύκλωσης και εξοικονόμησης πόρων, ενώ οι σύγχρονες οικονομίες θεμελίωσαν την αρχή τους ως οικονομίες σπατάλης.

Άρα το ζητούμενο δεν είναι να βρούμε το πράσινο προϊόν που θα καταναλώσουμε αλλά να επανα-φέρουμε την δομή στην αειφόρο ισορροπία, επανα-προσδιορίζοντας την οικολογία και ότι αυτό σημαίνει, επάνω στην οικονομική σκέψη.


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για τ' αδιέξοδα στην κατανάλωση
Βλ. άλλα κείμενα του ιστολογίου σχετικά με το περιβάλλον

Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

45

αν δεν έχεις
αρκετή τρέλα μέσα σου
πήγαινε να ξανα-χτίσεις τον εαυτό σου

αν έχεις χάσει-εκατό φορές
σκακιστικά παιχνίδια στην ζωή
ετοιμάσου να χάσεις-άλλο ένα

αν είσαι: ο τένοντας μιας άρπας
σε φάλτσα συγχορδία
άντεξε μα-για τελευταία φορά

αν είσαι: το εξουθενωμένο πουλί
που παλεύει-πάντα το γεράκι
πήγαινε πίσω-και γίνε πάλι δυνατό

-----

έχεις φτιάξει ένα ξύλινο άλογο
που καβαλάς νιώθοντάς το αληθινό
κοροϊδεύοντας τον εαυτό σου στην ζωή

ας είναι όμως το άλογο ξύλινο
καβάλα το φίλε μου και πάλι
και προχώρα

γιατί δεν έχεις αυτιά ν' ακούσεις
το-τι συνέχεια ο Θεός
προσπαθεί να σου πει

ακόμα και αν συνεχίζεις να ελπίζεις
μετά τις εικονικές προσευχές σου
πως-κάποτε, η σωτηρία θα'ρθεί


Βλ: Rumi, Fountain of Fire, Rumi poetry translations, translated by Nader Khalili, edt Cal-Earth Press, 1994

Earth Architecture

Education

Centre for Sustainable Living Apprenticeship Retreat, Itali, April 2009

Taught by Iliona Khalili, Cal-Earth director and Claire Blanchemanche, ceramic artist.
In the tradition of architect and humanitarian Nader Khalili.

Related posts (in Greek)

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

Earth Architecture (seminar)

Centre for Sustainable Living Apprenticeship Retreat, Itali, April 2009  Taught by Iliona Khalili, Cal-Earth director and Claire Blanchemanche, ceramic artist. 
In the tradition of architect and humanitarian Nader Khalili.
  1. Introduction 
  2. The principle of Arch, Gravity, Friction, Buttress
  3. Foundation principles and techniques for sustainable earth architecture 
  4. Earth Architecture Design
  5. Superadobe-sandbag and barbed wire system. How to create forms. Compass design and use. Plan layout, orientation, proportion, geometry
  6. Dome construction for Emergency Shelters and Eco-Domes. Principles of coils and corbellings. Types of arches 
  7. Model clay dome 
  8. Earth Architecture Materials Ceramic and clay materials and techniques. 
  9. Model clay dome firing.
  10. Stabilized earth for wall mass and vaulted roofs. Superadobe techniques and reinforcement for lintels, doorways and bag vaults 
  11. Detailing of finishes and waterproofing. Form making principles
  12. Design development and study of blueprints. In depth study of design variations for different climates and building programs. Passive heating and cooling (windscoops, radiant heating, solar oven)
  13. Conclusions
Links: http://www.calearth.org/

Λίγο μπετό στην γκράπα μου

Πίσω πάλι.

Δεν είναι τόσο προφανής η ισορροπία-μα θα την μάθουμε.

Ένα από τα ζητούμενο είναι η γεωμετρία, άλλο: η σωστή αναλογία ενός "σταθεροποιητή" για την ασφαλή πύκνωση της γης.

Το κυριότερο όμως είναι: η διατήρηση της έμπνευσης της κατασκευής, στους τόπους του ασυνειδήτου.

"πως να ξέρω
ποιος είμαι και που είμαι?
πως το μόνο-του κύμα
δείχνει: το-αυτό
στον ωκεανό?"

Βλ.: Rumi, Fountain of Fire, Rumi poetry translations, translated by Nader Khalili, edt Cal-Earth Press, 1994

Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: Για όλα φταίει το μπετόν

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Για όλα φταίει το μπετόν

Το σκυρόδεμα είναι υπέροχο υλικό για δημιουργία.

Πλην όμως η εξαιρετική του δύναμη και οι σχέσεις με την δημιουργία που αυτό καθ' αυτό -σαν υλικό- προτείνει, ενδεχομένως να αναφέρονται σε ωριμότερους ανθρώπους.

Αυτό γιατί πάντα με φόβιζε το τι θα γίνουν τα μεγάλα έργα, όπως για παράδειγμα ένα μεγάλο φράγμα ή ένα πυρηνικό εργοστάσιο, όταν το μπετό του γεράσει και αφού έχουμε "κρεμάσει" ένα μεγάλο μέρος του κοινωνικού ιστού επάνω του.

Στην φάση αυτή, ποιος θα έχει το θάρρος να πει: αυτό γέρασε, μπορεί να πέσει, να σπάσει, να χαλάσει και το ακυρώνω.

Και επειδή πιστεύω πως κανείς δεν θα το πει και όλοι θα περιμένουν το μεγάλο μπαμ μετά τον κύκλο της δικής τους ζωής, θεωρώ ότι οι δράσεις των ανθρώπων οφείλουν να είναι περισσότερο σεμνές και ευγενικές έναντι του περιβάλλοντος (βλ. παλαιότερο άρθρο: Μεγάλα έργα ή πύργοι της Βαβέλ;)

Γι αυτό η πολιτεία μου, θα είναι χτισμένη από την ίδια την γη, με αυτόνομα-μικρά έργα υποδομών και μικρές εγκαταστάσεις για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Τα υπόλοιπα φαίνεται να τα ξέρουμε. Όσον αφορά την μορφή της γης βλ. σχετικό σύνδεσμο: http://www.calearth.org/

Σχετικές εκπαιδευτικές δράσεις:



Υ.Γ.

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Για την κουβέντα με τ' "αφεντικά"

Αν τ' "αφεντικά" έχουν έρθει σε τέτοιο αδιέξοδο που δεν ξέρουν πως να το ξεπεράσουν και ζητούν από το popolo την συνδρομή του (βλ. http://www.anoiktoforum.gr/) εμείς-τώρα τί κάνουμε? 

Ο αγαπητός Πρόεδρος λέει: "Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση".

Άρα μου φαίνεται ότι: ή τ' αφεντικά ψάχνουν συμμέτοχους-συνένοχους στην διατύπωση των αδιεξόδων και την άφεση των αμαρτιών τους, ή τείνουν να αποφασίσουν ν' αγοράσουν-πολιτικά αυτό το μαγαζάκι, μπας και το δουλέψουν (αφού είναι προφανές ότι πωλείται).

Ένα θεατρικό του Σαίξπηρ (δεν θυμάμαι ποιο)  ξεκινάει ως εξής:
- Θα βρέξει.
- Καλώς να πέσει.


Υ.Γ.1 
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για το κράτος-τράπεζα

Υ.Γ.2
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για τους Μεγάλους Έλληνες

Υ.Γ.3
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για την εργασία στο Δημόσιο

Για τα γκα-φρα του Κόσμου

Ο Μπαράκ Ομπάμα κατάφερε να εγκριθεί «πακέτο» 1,1 τρισ. δολαρίων για την τόνωση της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά αναγκάστηκε να κάνει και υποχωρήσεις (βλ. σχετικό άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ της 05.04.09).

Και όλοι είναι χαρούμενοι...

Με πιάνει όμως μια θλίψη.

Γιατί, ενώ νιώθω πολίτης του κόσμου, ή καλύτερα, επισκέπτης-χρήστης του χώρου και νιώθω πως ο σπιτονοικοκύρης μου έχει μάλλον καλύτερες προθέσεις από διάφορους άλλους, είμαι βέβαιος πως αυτό το 1,1 τρισ. δολαρίων, δεν πρόκειται να φτάσει ούτε σε εμένα (αφού κάπως την "βγάζω") αλλά ούτε και σε άλλους που το χρειάζονται πραγματικά.

Παράλληλα, αυτό που καταλαβαίνω με τις φτωχές μου γνώσεις στα χρηματοπιστωτικά συστήματα είναι πως: έχω πει ένα ψέμα, επάνω στο οποίο χτίζω ένα άλλο-μεγαλύτερο ψέμα.

Είναι βέβαια πολύ δύσκολο να παραδεχθεί κανείς πως έχει χτίσει τον κόσμο-του σε ένα ψέμα.

Αλλά αν θελήσει: ο κόσμος αυτός να συνεχίσει να υπάρχει, χωρίς πολέμους και με μια στοιχειώδη ισορροπία, μήπως πρέπει να διατυπώσει άλλες προτάσεις επάνω στις οποίες θα μπορέσει να επιβιώσει?


Υ.Γ. 1

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετική ανάρτηση: Για το REBOOT στην κρίση

Υ.Γ. 3
Βλ. σχετική ανάρτηση: Για τ' αδιέξοδα στην κατανάλωση

Υ.Γ. 4
Βλ. Για την πολιτεία ένα πείραμα κ.α. σχετικές αναρτήσεις

Υ.Γ. 5
Βλ. επόμενη σχετική ανάρτηση: Για την κουβέντα με τ' "αφεντικά"

Υ.Γ. 6
Βλ. εξαιρετικό βίντεο που περιγράφει την-σήμερα χρηματοπιστωτική κατάσταση: http://www.moneyasdebt.net/

Σάββατο 4 Απριλίου 2009

Για την αποτίμηση της "οικολογικότητας"

Το ερώτημα σε αυτή την ανάρτηση είναι το πως ο κόσμος θα μπορέσει να αξιολογήσει αν μια δράση του είναι "οικολογική" ή αν συμπεριλαμβάνεται αυτή στα πλαίσια της αειφορίας. 

Στα πλαίσια της αξιολόγησης αυτής: καμία δράση δεν είναι αειφόρος όσο αυτή απορροφά μή ανανεώσιμες πρώτες ύλες και ενέργεια. Σχεδόν όλες οι δράσεις αυτό κάνουν. 

Δηλαδή πόση (βρώμικη) ενέργεια χρειάζεται για να φτιάξω ένα φωτοβολταϊκό σύστημα και πόσα υλικά θα απορροφήσουμε για να το φτιάξουμε αυτό? Μετά: πόση ενέργεια θα παραχθεί από αυτό, όσο αυτό λειτουργεί και πως θα γίνει αυτό σκουπίδι? 

Άρα, μήπως το φωτοβολταϊκό που "προτείνεται", είναι απλά ένας τρόπος για να αγοραστεί η "βρώμικη" ενέργεια και να πουληθεί "καθαρότερη"?  

Αν πει κανείς ότι θέλει να αξιολογήσει μια τέτοια δράση, πρέπει να ξέρει τι περιβαλλοντικές επιπτώσεις υπάρχουν στον τόπο παραγωγής του φωτοβολταϊκού συστήματος (π.χ. Γερμανία) πως αυτά λειτουργούν και εγκαθίστανται (π.χ. Ελλάδα) τί ενέργεια παράγουν και για πόσο χρόνο (?) και στην συνέχεια που αυτά θα πεταχτούν (π.χ. πάλι Ελλάδα) ή που θα πάνε ενδεχόμενοι τοξικοί ρύποι που μπορεί να έχουν (π.χ. βυθός της θάλασσας ή Νιγηρία). 

Όπως και στην οικονομική επιστήμη, υπάρχουν αρκετές μέθοδοι που έχουν διατυπωθεί (κυρίως ως εγκεφαλικά παιχνίδια) για να αποτιμήσει κανείς τόσο πολύπλοκα θέματα. 

Αλλά, όσο και αν περνάν καλά οι διάφοροι επιστήμονες που τις εφαρμόζουν, δεν νομίζω ότι μπορούν-ποτέ να δώσουν ουσιαστικούς δείκτες μιας κατάστασης ή μιας δράσης. 

Αυτό γιατί: όσο δυνατούς υπολογιστές και να έχουμε, όσο καλές προσομοιώσεις και αν κάνουμε (σε χρόνο-τόπο-περιβάλλον) αν δεν καταφέρουμε να δομήσουμε τον άνθρωπο σε απλές-διαφανείς-νέες-μικρότερες δομές, ο βαθμός πολυπλοκότητας και τελικά η ουσιαστική αποτίμηση της κάθε δράσης, θα χάνεται μέσα στο χάος της παγκόσμιας σφαίρας. 


Υ.Γ. 1
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: Για την οικολογία και την οικονομία

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετική εργασία: Christofides, A., A. Efstratiadis, D. Koutsoyiannis, G.-F. Sargentis, and K. HadjibirosResolving conflicting objectives in the management of the Plastiras Lake: can we quantify beauty?Hydrology and Earth System Sciences, 9(5), 507-515, 2005.

Υ.Γ. 3

Υ.Γ. 4
Βλ. σχετικό αφιέρωμα από ΤΟ ΒΗΜΑ της 05.04.09 με θέμα: Πράσινη ΕΝΈΡΓΕΙΑ

Για την οικολογία και την οικονομία

Έχει παρατηρηθεί ότι η κοινωνία αναπτύσσει κριτική αντίληψη (και οικολογική προδιάθεση) επάνω στις τεχνολογικές εφαρµογές όταν ωριµάσει σε τέτοιο βαθµό έτσι ώστε να έρχεται αντιµέτωπη µε τα σκουπίδια που αυτή παράγει. 

Το φαινόµενο αυτό όπως περιγράφει ο D. Cander στην Περιβαλλοντική Ψυχολογία είναι «σαν να περιµένεις να πάρει φωτιά ένα κτήριο για να µελετήσεις τις νέες διατάξεις ασφαλείας των κτηρίων από πυρκαγιά». Αλλά «είναι µάλλον ανήθικο να περιµένεις να πάρει φωτιά ένα κτήριο ώστε να σου δοθούν τα κριτήρια του πως θα µελετήσεις τις νέες διατάξεις ασφαλείας των κτηρίων από πυρκαγιά».

Όμως είναι αδύνατο να συγκρουστεί κανείς με τα σκουπίδια που παράγει, όταν τα σκουπίδια αυτά βρίσκονται στην Νιγηρία ή στην Γουαδελούπη. 

Γι αυτό, ο οφειλόμενος στόχος είναι νέες μικρότερες δομές και άλλη αντίληψη ανάπτυξης σύμφωνα με την οποία, ο κάθε άνθρωπος θα συν-υπάρχει με το καλό (οικολογική-αειφόρο ανάπτυξη) ή ενδεχομένως θα συγκρουστεί με το κακό (σκουπίδια) που αυτός παράγει.

Όσο αυτό δεν συμβαίνει, στον μεγάλο και άτακτο κόσμο μας,  ο "συκοφάντης" θα είναι ο ΣΚΑΙ και ο κάθε ΣΚΑΙ  που θα διατυπώνει και να καταγγέλλει τα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκύπτουν (μακριά απ' την πόλη και τα μάτια μας)  στον Ασωπό και αλλού.

Αλλά δεν καταλαβαίνει ο ΣΚΑΙ και ο κάθε ΣΚΑΙ ότι: όπως εννοείται σήμερα η ανάπτυξη, το περιβάλλον είναι το θήραμα του ανθρώπου-θηρευτή και πως έτσι κινείται η οικονομία? Τι θα πει ο ΣΚΑΙ και ο κάθε ΣΚΑΙ μόλις οι βιομηχανίες του Ασωπού κλείσουν και μείνουν και άνεργοι οι εργάτες τους στον δρόμο? Θα τους βάλει να φυτεύουν δέντρα στις αναδασώσεις του?  

Στα πλαίσια αυτά και με μεγάλη προσδοκία πήγα εχθές στην έκθεση για τις οικολογικές εφαρμογές τις τεχνολογίας σήμερα: http://www.ecotec-exhibition.gr/

Και μεταξύ των πολλών φωτοβολταϊκών συστημάτων κ.α. εκθεμάτων που ήταν εκεί, κατάλαβα πως η επικρατούσα πρόταση που έχει διατυπωθεί για το περιβάλλον είναι πως: αν έχεις πολλά λεφτά και θες να μην είσαι θηρευτής του περιβάλλοντος, τότε και μόνο τότε, μπορείς και 'συ να βάλεις ένα φωτοβολταϊκό χωράφι. 

Αλλά οικολογική αντίληψη σημαίνει και μια άλλη οικονομική προσέγγιση. 

Γιατί: όταν έχουμε δει, το πως το "σύστημα" βραχυκυκλώνει με την κατανάλωση (όπως αυτή-σήμερα υπάρχει) και όταν δεν υπάρχει πλέον η οικονομική δυνατότητα για να καταναλωθούν και να εγκατασταθούν τα πολύ-ακριβά φωτοβολταϊκά συστήματα, μήπως πρέπει να δούμε και το πώς το σύστημα μπορεί να ανα-γεννηθεί με άλλου-τύπου, εύκολες-γρήγορες, οικονομικές και αειφορικές δράσεις?


Υ.Γ. 1

Υ.Γ. 2

Υ.Γ. 3