Για τα συμβάντα στην Μονή Βατοπαιδίου

Πολλά θλιβερά συμβάντα ακούγονται για την Μονή Βατοπαιδίου.

Βλέποντας τα γεγονότα, θυμάμαι το τι σημαίνει Μοναστήρι.

Έχοντας την πολυτέλεια να περάσω ένα μικρό διάστημα σε μια Μονή του Αγίου Όρους, έζησα -στα μέτρα μου- την Μοναστική καθημερινότητα. Και είδα ότι τα μοναστήρια στηρίζουν την δομή της ύπαρξής τους σε σκληρούς κώδικες, αυστηρή καθημερινότητα και εξαιρετική αισθητική.

Στον βαθμό που μπόρεσα να παρακολουθήσω, έζησα εκεί μια εξαιρετικά υψηλή θρησκευτική εμπειρία και υπέροχο χρόνο. Χωρίς να έχω αντίστοιχες εμπειρίες, τολμώ να πω ότι η θρησκευτική εμπειρία ήταν μια εξαίρετη μορφή γνώσης που διαμορφώνει συμπεριφορές και συνειδήσεις, ενώ αμβλύνει την αντίληψη. Παράλληλα αποκαλύπτει ανεξερεύνητους χώρους του Είναι. Υπέροχα ήταν.

Και δεν αναφέρομαι σε θεο-σοφικά ζητήματα. Είμαι εξαιρετικά αν-αρμόδιος για να αναφερθώ σε αυτά.

Εξ’ άλλου θεωρώ τον εαυτό μου Χριστιανό Ορθόδοξο μόνον επειδή σε αυτό το πολιτισμικά-θρησκευτικό πλαίσιο μεγάλωσα, σε αυτό βαφτίστηκα και σε αυτό παντρεύτηκα.

Το πνεύμα του τόπου όμως, θεωρώ ότι διατηρεί τις ευλογίες κάθε Θεού που λατρεύτηκε στο τόπο αυτό.

Γι αυτό και δεν γνώρισα μυστήρια όπως η εξομολόγηση και η μετάληψη, μολονότι θαύμασα την λειτουργία τους. Αυτό γιατί μου φαίνεται σχεδόν αυθάδεια να πιστεύω ότι μόνο το δικό-μου Σύστημα-Δίαυλος που διδάχθηκα είναι αυτό και μόνον. Και θεωρώ ότι, η αναζήτηση αυτή, οφείλει να γίνεται μέσα μου και όχι στα πλαίσια του -οπίου- συστήματος.

Στο Άγιο Όρος, το σύστημα αυτό, βρίσκει μια ακραία και ενδεχομένως γοητευτική έκφραση. Και -κατάλαβα ότι- κυριότατη ουσία του συστήματος αυτού είναι η Υπακοή (βλ. σχετικό άρθρο στο Βήμα).

Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο αυτό. Κάθε μηχανισμός (μηχανή, ίδρυμα, οργανισμός, κόμμα, εταιρία, στρατός) απαιτεί από τα μέρη του υπακοή για να λειτουργήσει.

Όμοια και αυτός.

Χωρίς όμως -πιστεύω- να είναι ο ρόλος του, η επέκταση του συστήματος «υπακοής» στους «κοσμικούς».

Έτσι η –με την εξουσία του Θεού- συγχώρεση, απαγόρευση, ευλογία και εντολή, δίνει στον μηχανισμό αυτό αφοπλιστικές δυνατότητες και απίστευτη κοσμική-οικονομική (και όχι πνευματική) δύναμη.

«┼ Γνώτε έθνη καί ηττάσθε, ότι μεθ' ημών ο Θεός».

Με την διαλεκτική αυτή αλλοιώνεται (σύμφωνα με την ταπεινή μου άποψη) η θρησκευτική εμπειρία. Και από Υπέροχη Ώρα γίνεται εξαιρετικά δελεαστικός μηχανισμός εξουσίας για όλους τους θιασώτες της.

Άρα, μέχρι οι ηδονιστές της εξουσίας να καταφέρουν να ανακαλύψουν και αυτοί -ανυπάκουα- το Θεό τους, είναι βέβαιο ότι θα προκύπτουν γεγονότα που θα φαίνονται ή δεν θα φαίνονται, όπως αυτά που βλέπουμε σήμερα και έχουμε ξανα-δει πολλές φορές και στο παρελθόν (βλ. σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ).