Αναφέρονταν στον τότε, καλό και αγαπημένο, Διοικητή μας.
Έκτοτε τον χρησιμοποίησα συχνά για να αναφερθώ σε διάφορους ανθρώπους που με επηρέασαν και με επηρεάζουν με μιαν άτυπη «εξουσία» που ασκεί μια γοητεία πάνω μου.
Έτσι, υπάρχουν Θείοι (με τους οποίους έχω συγγενική σχέση) και Θείοι επί-των-τιμών (με τους οποίους δεν έχω συγγενική σχέση).
Αλλά τι ρόλο έχει ο Θείος?
Ο Θείος, απαλλαγμένος από τις ψυχαναγκαστικά-συμπλεγματικές σχέσεις που αναπτύσσονται σε παιδιά και γονείς, χρεώνεται τον ρόλο του αγαπημένου προτύπου που κατ’ ουσίαν συν-υπάρχει
Παράλληλα διατηρεί τον ρόλο ενός Προσώπου-Οδηγητή και Φύλακα.
Φυσικά αυτό συμβαίνει στον ανεξάρτητο-δικό του χρόνο. Και είναι πολλοί οι Θείοι που έχω κοντά και άλλοι που μου λείπουνε.
Προσωπικά χρεώνω πολλά καλά πράγματα που μου συνέβησαν στους Θείους μου (γι αυτό τους είχα αφιερώσει και την Δ.Δ. μου).
Αυτά μου ήρθαν στο μυαλό την προηγούμενη εβδομάδα στην Μήλο.
Με τον αγαπημένο μου Θείο Γιάγκο στο "Kosta-Kosta".
Λεπτομέρεια στην παραπάνω φωτογραφία. Από πάνω, η Μελαναίγιδα (την οποία ήμουν πάντα εξαιρετικά περήφανος που είχαμε και στο N.Y.).
