Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Κάλεσαν τους πρέσβεις μας!

Ιράν, Ιράκ, Τουρκία, Αίγυπτος κ.α. χώρες, κάλεσαν τους πρέσβεις μας για να ζητήσουν πολεμικές αποζημιώσεις από τις ιμπεριαλιστικές κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Τόσο σουρεαλιστικά μου φαίνονται όλα τούτα.

Υ.Γ.1
Βλ. σχετικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά: Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι (πολύ μου άρεσε)

Υ.Γ.2
Βλ. σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση

Γι αυτούς που θύμωσαν με την Γερμανία και πάλι

Μήπως αυτοί που θύμωσαν:
  • στους Γερμανούς δεν ξε-πούλησαν τα τηλέφωνα?
  • στους Γερμανούς δεν ξε-πούλησαν την βαριά βιομηχανία?
  • και απ' τους Γερμανούς δεν αγοράζουν όπλα?
Μήπως κι αυτοί αν μας θυμώσουν:
  • θα μιλάμε με σήματα καπνού (αφού και οι δημόσιες υπηρεσίες λογαριασμό τηλεφώνου πληρώνουν και αν δεν υπάρχουν τα γκα-φρα θα μας τα κόψουν?)
  • θα βρεθούν χιλιάδες άνθρωποι στον δρόμο?
  • και -αν θα γίνει πόλεμος- θα πολεμάμε με σφεντόνες?
Άρα λοιπόν, πόσο ουσιαστικό είναι να κάνετε μποϊκοτάζ στην ασπιρίνη, επειδή είναι της Bayer, που είναι γερμανική?

Υ.Γ.1
Βλ. σχετικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά: Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι

Υ.Γ.2
Βλ. σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Για τα δημοσιεύματα του Focus

... σαν δεν μου κάνουν τα χατίρια, χτυπάω δυνατά τα παγκαλάκια μου στο τραπέζι και απειλώ πως θα κρατήσω την αναπνοή μου.

Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά: Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση

Για την απεργία και την αρρώστια

"...υπάρχει ένα όριο αρρώστιας, επάνω από το οποίο, ο οργανισμός μένει ανάπηρος, ενώ υπάρχει και ένα άλλο όριο, επάνω από το οποίο πεθαίνει.

Δυστυχώς όμως, βλέπω ότι είμαστε όλοι συμμέτοχοι στην διαπραγμάτευση των ορίων αυτών και με βαθιά θλίψη, νιώθω πως, ολοένα και περισσότερο, παραιτούμαστε ακόμα-και από την διαπραγμάτευση αυτή."

Αυτά έγραφα για την κοινωνία-μας τον Δεκέμβρη του 2008 και τα θυμήθηκα χθες που ήμουν άρρωστος και "απεργός".

Γιατί έβλεπα πως δεν είναι διαπραγματεύσιμη μια πρόταση για την επίλυση της-όποιας κρίσης και το μόνο που διεκδικείται από τα πλέον επίσημα χείλη είναι μια ανέμελη μετατόπιση ευθυνών (ότι οι Γερμανοί είναι ρατσιστές που μας-την-πέφτουν και δεν μας έχουν δώσει πολεμικές αποζημιώσεις κ.α.) χωρίς να υπάρχει καμία αναγνώριση των-όποιων λαθών στην συμπεριφορά πολιτών και πολιτικών μας.

Όσον αφορά "το παιχνίδι", αν παίζουμε σ' αυτό, δίκαιο είναι να παίζουμε με τους όρους του, δηλαδή: να κάνουμε κάτι και 'μεις ώστε να παράγουμε έργο-πλούτο.

Έχοντας όμως ξεπεράσει πολλούς σκοπέλους "παραγωγής του έργου", αναρωτιέται κανείς, γιατί δεν βρίσκει εφαρμογή η εκτίμηση του Αριστοτέλη σύμφωνα με την οποία:

«Αν όλα τα εργαλεία μπορούσαν να εκτελούν, χωρίς να φθείρονται ή, ακόμα καλύτερα, από μόνα τους, το έργο για το οποίο κατασκευάστηκαν, όπως τα αριστουργήματα του Δαιδάλου που κινούνταν αυτόματα, ή όπως οι τρίποδες του Ήφαιστου που αναλάμβαναν αυτόματα τα ιερά τους καθήκοντα ή–αν, λόγου χάρη, οι αργαλειοί ύφαιναν μόνοι τους, ο αρχιτεχνίτης του εργαστηρίου δεν θα είναι ανάγκη από βοηθούς, ούτε και ο αφέντης από δούλους»

Ίσως και αυτό να νιώθουμε, ίσως πάλι να κινούμαστε στα πλαίσια του σκεπτικού που διατύπωνε ο Πωλ Λαφάργκ το 1880 (Το δικαίωμα στην τεμπελιά, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1981) και που φαίνεται να βρίσκει εφαρμογή στην σύγχρονη Ελλάδα. Ενδεικτικά παραθέτω ορισμένα αποσπάσματα:

"…Αλλά το να πείσω το προλεταριάτο ... ότι οι ιδέες που του έχουν βάλει στο κεφάλι είναι διεστραμμένες, ότι η ξέφρενη δουλειά στην οποία έχει ριχτεί από τις αρχές του αιώνα είναι η φοβερότερη πανούκλα που έχει πλήξει ποτέ την ανθρωπότητα, ότι η δουλειά θα νοστιμίσει την απόλαυση της τεμπελιάς και θα γίνει ευεργετική άσκηση και ωφέλιμο πάθος για τον ανθρώπινο οργανισμό μόνον αφ’ ότου καθιερωθεί σοφά η τρίωρη ημερήσια εργασία –το έργο αυτό είναι δύσκολο και υπερβαίνει τις δυνάμεις μου..."

"...Μικραίνοντας, λοιπόν το δικό της στομάχι, η εργατική τάξη έκανε να μεγαλώσει υπέρμετρα το στομάχι της αστικής τάξης, που είναι καταδικασμένη στην υπερκατανάλωση. Για να διευκολύνει την κοπιαστική δουλειά της, η αστική τάξη απέσπασε από την εργατική τάξη ένα πλήθος ανθρώπων πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έμεινε αφοσιωμένο στην παραγωγή χρήσιμων αντικειμένων και το καταδίκασε, κι αυτό, στην αντιπαραγωγική ζωή και στην υπερκατανάλωση.

Κι όμως, ούτε και αυτό το κοπάδι των χαραμοφάηδων, παρά την ακόρεστη λαιμαργία του, δεν φτάνει για να καταναλώσει όλα τα εμπορεύματα που παράγουν μανιασμένα οι εργάτες οι αποκτηνωμένοι από το δόγμα της δουλειάς και δεν θέλουν να τα καταναλώνουν οι ίδιοι ούτε και κάνουν τον κόπο να σκεφτούν αν θα βρεθούν άνθρωποι να τα καταναλώσουν.

Αφού οι εργάτες είναι κατακυριευμένοι από μία διπλή τρέλα –αφ’ ενός να σκοτώνονται στη δουλειά και αφ’ ετέρου να φυτοζωούν μέσα στην ανέχεια- το μεγάλο πρόβλημα της καπιταλιστικής παραγωγής δεν είναι πια να βρει παραγωγούς που θα δεκαπλασιάσει την παραγωγικότητα, αλλά να ανακαλύψει καταναλωτές που θα τους ανοίξει την όρεξη και θα τους δημιουργήσει ψεύτικες ανάγκες..."

"...Αν ξεριζώνοντας από την καρδιά της το διεστραμμένο πάθος που την κυβερνά και διαστρεβλώνει τη φύση της, η εργατική τάξη ύψωνε το φοβερό ανάστημα της όχι για να απαιτήσει τα Δικαιώματα του ανθρώπου –που δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα δικαιώματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης- ούτε το Δικαίωμα στη δουλειά –που δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα στην εξαθλίωση- μα για να σφυρηλατήσει έναν ατσάλινο νόμο που θα απαγόρευε σε όλους να δουλεύουν περισσότερες από τρεις ώρες την ημέρα, η Γη, η γηραιά Γη, ξετρελαμένη από τη χαρά της, θα ένιωθε να γεννιέται πάνω της ένα καινούργιο σύμπαν... Πώς, όμως, να περιμένουμε από ένα προλεταριάτο, που το έχει διαφθείρει η καπιταλιστική ηθική, να πάρει μια αντρίκια απόφαση? ..."

Μου φαίνεται πως την απάντηση σε αυτό ερώτημα ψάχνουμε σήμερα ως Ελληνική κοινωνία.

Γιατί εμφανιζόμαστε όλοι "γνώστες" της καπιταλιστικής λειτουργίας (βλ. σχετικά πρόσφατες δημοσκοπήσεις και πρόσφατη σχετική ανάρτηση) αναγνωρίζοντας ότι κάποιος πρέπει να δουλέψει για να παραχθεί αυτός ο "πλούτος" που φαίνεται "να λείπει" (διεφθαρμένοι από την καπιταλιστική ηθική όπως λέει ο Λαφάργκ), αλλά-"απεργώντας".

Το διαφορετικό, το ξένο, το "Άλλο", είναι φορές που δείχνει άρρωστο και πρέπει να το πετάξουμε απ' το σώμα μας. Αυτή όμως φαίνεται να είναι και οι σχέση των δικών-μας αντιλήψεων (που δεν-τις-λέμε-φωναχτά) σε σχέση με τις αντιλήψεις της Ε.Ε. και άλλων οργανισμών.

Αλλά λόγοι εντιμότητας θα έλεγα ότι επιβάλλουν στην διαδικασία του παιχνιδιού, την διατύπωσή και των δικών-μας κανόνων στους υπόλοιπους παίχτες.

Και όσο αντέξουμε.

Υ.Γ.
Βλ. σχετικό άρθρο του Χρήστου Γιανναρά: Οι έξωθεν και οι έσωθεν κερδοσκόποι

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2010

Και ένας νέος τόπος: www.οικολογία.gr



Πρόσφατα ολοκλήρωσα το στήσιμο της εφαρμογής http://www.οικολογία.gr/.

Στόχος είναι ο δικτυακός αυτός τόπος να προβάλλει οικολογικές ιδέες, λύσεις, προτάσεις, προϊόντα αλλά και προτάσεις συνεργασίας-αναζήτηση συνεργατών με θέμα την πράσινη ανάπτυξη και ότι άλλο σχετικό.

Για την ανάπτυξη του δικτυακού αυτού τόπου, επικοινωνήστε στο e-mail: fivos.sargentis@gmail.com

Η ρουφιανο-τεχνολογία με αγάπη

Πόσο "αγαπημένος" (?) μπορεί να είναι αυτός, στον οποίο θα χρησιμοποιήται η παρακάτω απίστευτη (!) ρουφιανο-τεχνολογία από τον άλλο "αγαπημένο"?

Υ.Γ.
Βλ. σχετικά τη διαφήμιση της εφαρμογής η οποία ξεκινάει λέγοντας: "για όσους θέλουν να ξέρουν πάντα που βρίσκεται και τι κάνει ο αγαπημένος τους."

Για την ομαλή πορεία

Βέβαιο είναι πως σήμερα δεν υπάρχει αρχή μέση και τέλος στην πολιτική σκέψη.

Έλεγε ένας φίλος, πως το αδιέξοδο αυτό, στο μόνο που φαίνεται να καταλήγει, είναι ότι το δόγμα που τελικά θα ακολουθήσει η κάθε "διοίκηση" λέει:

"Μοιράστε λεφτά στους ημέτερους, γιατί έτσι και μόνον έτσι, θα κερδίσετε την βασιλεία των ουρανών".

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Τι μου αρέσει, τι με δυσκολεύει και μια πρόταση

Αυτό που μου άρεσε πολύ είναι ότι επί της ουσίας δεν θα υπάρχουν τα γκα-φρα (όλες οι συναλλαγές πάνω από 1.500 ευρώ θα γίνονται μέσω τραπέζης). Ήταν κάτι που το είχα γράψει σε πρόσφατη σχετική ανάρτηση και μου φάνηκε πολύ έξυπνη η εφαρμογή του και λογικά τα όρια που καθορίστηκαν.

Με δυσκολεύει όμως η καταχώρηση αποδείξεων. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί δεν υπάρχει στο taxisnet μια φόρμα καταχώρησης (αντίστοιχη με τόσες άλλες εφαρμογές ΦΠΑ κ.λπ.) και πρέπει να κατεβάσω διάφορα λογισμικά που δεν ξέρω ποιο είναι το "καλό" για το σύστημα.

Αυτό πάλι που λεν "ταμειακές μηχανές παντού" καλό μου φαίνεται. Αλλά π.χ. οι βενζινοπώλες, θέλουν να αγοράσουν τις ταμειακές απ' το ΕΣΠΑ (κουστούμι είναι κι αυτό-δεν είν' και λίγα).

Ας πούμε λοιπόν πως θέλω να επιχειρήσω, μα δεν κάνω αυτό το βήμα "να την πάρω" και δεν ξέρω να την διαχειριστώ.

Ως πρόταση, θα έλεγα το εξής:

Κάθε πολίτης που επιχειρεί ή θέλει να επιχειρήσει, να έχει μια έτοιμη και κυρίως απλή, φόρμα στο taxisnet (δηλαδή να "στηθεί" ένα σύστημα ενός "ιντερνετικού" μαγαζιού απ' το taxisnet) που σύμφωνα μ' αυτό να δουλεύει. Μέσω αυτού, να κόβονται οι "ιντερνετικές" αποδείξεις-τιμολόγια κατ' ευθείαν στον πελάτη, που θα καταχωρούνται απ' ευθείας στο σύστημά (λογαριασμό αποδείξεων-τιμολογίων του πελάτη του). Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσαν και να φορολογούνται και να "απο-ΦΠΑ-ζονται" αυτόματα.

Έτσι το αυτονόητο της απόδειξης και των τιμολογίων θα γίνει εξαιρετικά εύκολο, άμεσα "καταχωρίσιμο" και θα μπορούσαν να λυθούν τα-όποια προβλήματα σχετικά με το πως θα κόβουν τις αποδείξεις-τιμολόγια αυτοί που πρέπει να τις κόβουν και το πως θα τις καταχωρούν αυτοί που θα τις παίρνουν.

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Για τις θυσίες και πάλι

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης και βλέποντας την παρουσίαση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, δεν μου φαίνεται τόσο κακό όσο-αρχικά περίμενα.

Απ' την μια.

Απ' την άλλη, ας σταματήσουν επιτέλους να καταστροφο-λογούν και ας κάνουν κάτι να πάρει-πάλι-μπρος η αγορά.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Για τις θυσίες

"... η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ' το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, σε πλήρη συγχύση, δηλώνει αθώα..."

Υ.Γ.
Βλ. χθεσινή σχετική ανάρτηση από το ημερολόγιο ενός πατέρα

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

Για την "εκπαιδευτική τηλεόραση"

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης και σχετικής δημοσκόπησης από ΤΟ ΒΗΜΑ της 7.2.2010 θεωρώ εξαιρετικά ύπουλη την πρωτοτυπία κατά την οποία: αυτοί που ρωτάν έχουν το θράσος να ρωτάν τον κάθε πολίτη σχετικά με θέματα μακρο-οικονομίας που (με την πλύση εγκεφάλου που έχει δεχθεί) έχει την αφέλεια και απαντάει!

Έτσι: "....ένα ποσοστό 50,2% πιστεύει ότι οι νέες ρυθμίσεις δεν είναι ικανές να σταματήσουν το κύμα υποβάθμισης της δανειοληπτικής ικανότητας της χώρας...."

Μα είναι δυνατόν ο κόσμος να ξέρει και να αξιολογεί το "δανειοληπτική ικανότητα της χώρας" σε αυτό το τρομερό-παγκόσμιο πολιτικό-χρηματοπιστωτικό "σύστημα των συστημάτων" και να έχει γνώμη επ' αυτού?

Ως άσχετος με το θέμα (δεν βλέπω και πολύ τηλεόραση), δεν έχω παρά να συγχαρώ τα δελτία ειδήσεων για τον σπουδαίο εκπαιδευτικό τους ρόλο. Θα μπορούσανε μάλιστα, εκτός από θέματα μακρο-οικονομίας να λέγαν και άλλα (μηχανικού, γιατρού, δικηγόρου κ.λπ.) για να γίνουμε ο πρώτος λαός απολιτικ παν-επιστημόνων-παντογνωστών.

Ασφαλιστικό Vs ανεργία

Πανηγυρική δημοσκόπηση υπέρ των μέτρων της κυβέρνησης.

Στις απαντήσεις όμως, βλέπω ένα "ύποπτο" κριτήριο: αυτό που ο κάθε ένας κυκλοφορεί με ένα αγγούρι στο χέρι και ψάχνει να βρει σε ποιανού ........... θα το χώσει.

Να πω άλλο ένα κριτήριο γιατί να μην αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης που δεν αναφέρθηκε?

Γιατί όσο μένει ενεργός ο (μεγάλος σε ηλικία) πολίτης, καλύπτει την θέση εργασίας του νέου που έρχεται.

Άρα πρέπει να αποφασιστεί αν το "σύστημα" θα έχει "νέους" που θα δουλεύουνε για να υπάρχουν συντάξεις, αν το "σύστημα" θα έχει "γέρους" που θα δουλεύουν για να υπάρχει το ταμείο ανεργίας ή αν πρέπει να δημιουργήσουμε μια αγορά που θα δουλεύουν όλοι (μικροί-μεγάλοι) για να το εξυγιάνουμε.

Στην παραπάνω διατύπωση, το "να δημιουργήσουμε μια αγορά" κολλάει με το: ποιος Θανάσης?

Δεν έχω αυτό το πρόβλημα αλλά...

...έλεγε χθες αγαπητός φίλος πως: έχω πέντε μαγαζιά και τα νοίκιαζα. Aλλά έτσι όπως έχει κάτσει η αγορά, όλα έχουν ξε-νοικιαστεί και αντί να παίρνω το εισόδημα που έπαιρνα, θα πληρώσω ένα νέο-μεγάλο-φόρο (?) ακίνητης περιουσίας.

Πώς αυτό να το παλέψεις? Μήπως ν' αρχίσω να ξε-πουλάω (τώρα που τίποτα-όμως δεν πουλιέται) για να πληρώσω τους φόρους τους και να την βγάλω "καθαρή"?

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Συμπάσχω και συμπαρίσταμαι, αλλά...

Αν θυμάμαι καλά, το ΠΑΣΟΚ εκλέχθηκε γιατί μας έλεγε πως: οι άλλοι είναι "ανίκανοι", υπάρχουν τα γκα- φρά και θα τα μοιράσουμε στην αγορά να πάρει πάλι μπρος η οικονομία.

Έρχονται τώρα και μας λεν: πως δεν υπάρχουν τα γκα-φρα και πως, αν-υπάρχει-κάτι, θα το πάρουμε κι αυτό με φόρους.

Ας μην ξεχνάμε όμως πως: αυτά τα έλεγε και ο άλλος αρχηγός που δεν ψηφίσαμε.

Έντεχνα και παράλληλα, τα ΜΜΕ καλλιεργούν με δυσκολονόητους όρους εφιαλτικές φοβίες στους πολίτες (για τα σπρέντ, τα χρέη κ.λπ.) δικαιολογώντας το ότι: αυτά που είχαμε τάξει-δώσει τώρα σας τα παίρνουμε πίσω.

Το μόνο όμως που καταλαβαίνω είναι πως μας λένε: σκύψε-κεφάλι γιατί αυτά είναι δύσκολα πράγματα που εσύ δεν τα καταλαβαίνεις και μην κάνεις απεργία-μην δυσανασχετείς. Αλλά συν-τάξου και συναίνεσε. (τελεία)

Αυτά λοιπόν που αδυνατώ να καταλάβω είναι:
  • γιατί ο προεκλογικός λόγος για την επίλυση των προβλημάτων ήταν τόσο κατανοητός και σύμφωνα με ένα ευρύ συλλογικό όραμα, ενώ τώρα η-όποια αναφορά σ' αυτά δεν είναι.
  • με πια λογική ψηφίζεις κάποιον να κάνει-κάτι και αυτός κάνει ακριβώς το ανάποδο απ' αυτό που σου έλεγε (που στο 'λεγε και ο άλλος που δεν ψήφισες).
Συμπάσχω και συμπαρίσταμαι, αλλά έχω την αίσθηση πως, αν ψήφιζε τώρα ο κόσμος, το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό απ' αυτό των προηγούμενων εκλογών.

Συμπάσχω και συμπαρίσταμαι, αλλά αν θέλετε να συναινέσω, δείξτε μου πως αλλάζει το κουμάντο της Δημόσια Διοίκησης (γιατί εγώ το βλέπω ίδιο) και πως ο κόσμος αποκτά όραμα-χαρά και αισιοδοξία.

Συμπάσχω και συμπαρίσταμαι, αλλά πείτε μου κάτι άλλο εκτός απ' το: μην κάνεις τίποτα και μην έχεις καμία περιουσία γιατί την πάτησες.


Υ.Γ. 1
"...ενώ η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ, όπως δείχνουν διάφορες δημοσκοπήσεις φαίνεται να πιάνει τόπο, τα πρόβατα είναι έτοιμα να παρακαλέσουν το χασάπη να τα σφάξει -αλλά να μην τα πονέσει πολύ... " βλ. σχετική ανάρτηση από το ημερολόγιο ενός πατέρα.

Υ.Γ.2
Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: για την οικονομία και πάλι

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010

Όχι-λεφτά

Δημοσιοποιώ ιδέα αγαπητού φίλου που άκουσα χθες:

Αν δεν υπήρχαν τα λεφτά και κάθε συναλλαγή γίνονταν μέσα από τις τράπεζες (ορατή απ' ένα σύστημα), μήπως έτσι η κάθε επιχείρηση, το κάθε φυσικό πρόσωπο, θα μπορούσε εύκολα να ελεγχθεί και να λογοδοτήσει?

Με τον τρόπο αυτό, ο κάθε μισθός που θα έμπαινε-θα φαίνονταν (και επειδή θα φαίνονταν ο εργαζόμενος θα ήταν δηλωμένος στο ασφαλιστικό ταμείο του), το κάθε χρήμα που θα καταναλώνονταν θα δικαιολογούνταν και τα "κακά" λεφτά δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν.

Πολύ μου άρεσε αυτή η σκέψη.

Δεν συναινώ...

... και φαντάζομαι πως θα 'ναι έως και τραγελαφικοί οι έλεγχοι στο σινάφι μας.

Αν φαντάζονται τους μηχανικούς να "βγάζουν λεφτά" και παν μια βόλτα απ' αυτούς, το μόνο που θα βρουν είναι τα αντικαταθλιπτικά που παίρνουν απ' τα αδιέξοδα που έχουν πέσει λόγω του παγώματος της-όποιας κατασκευής.

Μπορεί να δεχόμαστε επίθεση, μα αν δεν υπάρχουν τα όπλα για να πολεμήσουμε (και όπλο για την οικονομία είναι πρώτα η αγορά και μετά οι φόροι-ανάποδα τα λέω ή ανάποδα τ' ακούω?) είμαι βέβαιος πως θα την χάσουμε την μάχη.