Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Αρχάγγελος στο πόρμπαγκάζ

Πατίνα του Αρχαγγέλου

Η καθημερινότητά μου ισχυρίζεται ότι κοντεύει να βρει τους κανονικούς της ρυθμούς.

Εγώ-πάντως, δεν της έχω καμία εμπιστοσύνη.

Πως να της έχω άλλωστε?

Μια κοινωνία που καταρρέει, φίλοι που πεινάνε, μεροκάματο που δεν μου επιτρέπει να προσδοκώ σε μια αξιοπρεπή διαβίωση, είναι αυτά που με κάνουν ν' απελπίζομαι.

Προσεύχομαι για να 'χω την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μα όλα γύρω μου παρασύρονται απ' τ' "άγριο πνεύμα".

Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: η προσευχή μου 

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Η προσευχή μου

Δεν μπορώ να το διαχειριστώ προσωπικά (?) δεν βλέπω πουθενά ελπίδα (?). Όπως και να 'χει, έχω αποφασίσει εδώ και καιρό να σταματήσω να μιλάω "πολιτικά",  (γι αυτό και σταμάτησε η τακτική ροή των αναρτήσεων αυτού του ιστολογίου). 

Για κάποιον λόγο, μου μοιάζει ότι το ίδιο το "σύστημα", οδηγώντας μας μονοσήμαντα στην απελπισία, μας πάει από το "την προσοχή σας κύριοι" στο "την προσευχή σας κύριοι".

Έτσι κι εγώ προσεύχομαι... 

Τώρα, το ότι η δική μου προσευχή έχει και μια "γλυπτική" διάσταση ήταν κάπως αναμενόμενο :-)

Σας την παρουσιάζω στις παρακάτω φωτογραφίες. 

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

Γλυπτά, δώρα, πρωτότυπα παιχνίδια, καλλιτεχνικά κοσμήματα, εικαστικά αντικείμενα και συλλεκτικά έργα



Στην παρουσίαση βλέπετε τα περιεχόμενα της ανανεωμένης διαδικτυακής μου έκθεσης με γλυπτά, δώρα, πρωτότυπα παιχνίδια, καλλιτεχνικά κοσμήματα, εικαστικά αντικείμενα και συλλεκτικά έργα.

Επισκεφθείτε την έκθεση: www.gfivos.gr

Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013

Γλυπτική στα εργαστήρια.

Τέλος πάντων, όταν δεν έχει κανείς δουλειά, είναι καλό να ανακαλύπτει.

Η γλυπτική είναι η δική μου διέξοδος.

Βλ. σχετικά το ανανεωμένο e-shop μου www.gfivos.gr

Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Το τέλος αυτών που ξέραμε

Έχω-σχεδόν ξεχάσει το πως είναι να πηγαίνω για δουλειά στο γραφείο, μα έχω τη γλυπτική μου κι ασχολούμαι για να μην φρικάρω.

Τόσες εβδομάδες κλειστό το "αγαπητό μας Ίδρυμα", μ' έχει βγάλει τελείως απ' το ρυθμό της δουλειάς στο "αγαπητό μας Ίδρυμα". 

Έχω όμως την βεβαιότητα ότι κανέναν δεν μπορεί να βάλει πια στον ίδιο ρυθμό δουλειάς το, όχι πια, "αγαπητό μας Ίδρυμα".

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Μαζί θα την κάνουμε

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων σας ενημερώνω ότι, απ' ότι φαίνεται (για την ώρα), δεν είμαι σ' αυτή τη φουρνιά.

Ούτως η άλλως όμως, φημολογείται ότι θα καταργηθούν όλες οι Τεχνικές Υπηρεσίες, ως εκ τούτου, σίγουρα-σύντομα θα γίνω κι εγώ "διαθέσιμος" με το πάτημα ενός κουμπιού.

Πάντως, τ' ότι τώρα δεν είμαι ακόμα "διαθέσιμος" δεν με κάνει να νιώθω χαρούμενος.

Νιώθω ένα χρέος απέναντι σ' αυτούς που τραβούν αυτό το κουπί.

Θα 'θελα να γράψω κάτι σχετικό, αλλά τα 'χει γράψει όλα ο Αντρέας Ευστρατιάδης στο μπλόγκ της Ιτιάς, σ' ένα κείμενο που με εκφράζει:

FAQs για το κλειστό Πολυτεχνείο...


Βλ. επίσης σχετικά ένα κείμενο που ψάρεψα απ' το δίχτι: Πείραμα αριθμός 399

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Η απειλή

Για κάποιο λόγο, μου φαίνεται ότι η "απειλή", είναι το μέλλον (σημειώνω εδώ ότι η προχθεσινή ανάρτηση έγινε περίπου στις 22:01, δηλαδή πριν την δολοφονία του Παύλου Φίσσα). 

Το 'χα γράψει πολλές φορές παλαιότερα εδώ: ενάντια σε κάθε βία!!!

Η βία αυτή καθ' αυτή είναι αυτό που απειλεί τον-όποιο πολιτισμό μας

Υπάρχει διάχυτη, πουλάν όλοι (όσο μπορούν) και αυτή πουλάει

Και δεν υπάρχει "καλή"-"κακή"

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Λυπάμαι παιδιά, δεν συμμετέχω-εγώ σε αυτό το δράμα.

Εσείς που παρακολουθείτε αυτό το ιστολόγιο θα αναρωτιέστε: μα καλά πως-και δεν γράφεις τώρα? Κι αφού δεν γράφεις, τι κάνεις?

Λογικά αναρωτιέται κανείς μιας και:
  • τώρα, παίζει να χάσω τη δουλειά μου αφού είμαι υποψήφιος για "διαθεσιμότητα" μαζί με (σχεδόν) τους μισούς υπαλλήλους του Ε.Μ.Πολυτεχνείου στο οποίο εργάζομαι.
  • τώρα, που γίνονται πολιτικές διεργασίες, βράζει το καζάνι, μιλάνε όλοι, εγώ γιατί το βούλωσα και δεν συμμετέχω?
Δεν κρύβω ότι κι εγώ αναρωτιέμαι: μα-τι-κάνω? 

Κατ' αρχήν έχω ένα πανικό. Το να παίζει να χάσεις τη δουλειά σου και το να μη πας το πρωί για δουλειά δεν είναι εύκολο πράγμα. Γι αυτόν τον πανικό όμως, μ' έχει προετοιμάσει μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα και είναι μάλλον δύσκολο να της ξεφύγω... 

Την παλεύω όμως. Πάω κάθε πρωί στο εργαστήριό μου και ασχολούμαι με τη γλυπτική μου. Έτσι-κάπως τον διαχειρίζομαι.

Γιατί το κάνω εγώ αυτό και γιατί δεν κάνω την επανάστασή μου με τους άλλους?

Λυπάμαι, μα δεν εμπιστεύομαι αυτές τις "επαναστατικές' διαδικασίες. 

Έχω την βεβαιότητα ότι: 
  • ο μικροαστισμός πεθαίνει τελευταίος
  • δεν υπάρχουν σύντροφοι και θυμάμαι καλά ότι όταν μου σκάσανε εμένα τα δύσκολα μ' είχαν όλοι ξεχασμένο (βλ. σχετικά και το τέλοςη άλλη όψημα συνεχίζεται).
  • οι κατ' ευφημισμό πολιτικές διεργασίεςείναι κυριότατα εμφυλιοπολεμικές.
Θυμάμαι και τους παππούδες μου.
  • Ο ένας στρατιωτικός, πήγε στο μέτωπο το 1940 να πολεμήσει, έτρωγε μια σφαίρα, του την βγάζαν και πάλι πίσω, μετά κι άλλη κι άλλη. Τρεις έφαγε, πήρε τρία παράσημα, αλλά όταν άρχισε ο εμφύλιος είπε: δεν πολεμάω έχω γρίπη. 
  • Ο άλλος μου 'λεγε πως όταν ήταν παιδί γύρω στο 1920 είχε δει δυο αδέλφια να μαχαιρώνονται μπροστά του, γιατί ο ένας ήταν βασιλικός και ο άλλος Βενιζελικός. Και από τότε (μου 'λεγε ο παππούς) είμαι μόνο Παναθηναϊκός. 
Εγώ ρε παιδιά, Δόξα τω Θεό είμαι καλά, Παναθηναϊκός δεν είμαι και δεν συμμετέχω-εγώ σε αυτό το δράμα. 

Γι αυτό και θα διαλύσει.

Αγαπημένε μου Δημήτρη,

Με ρωτάς να σου πω τι γίνεται στο Πολυτεχνείο που δουλεύω.

Λοιπόν, μάλλον γίνεται της μουρλής, αλλά εγώ δεν την παλεύω...

Το μεγαλύτερο μέρος του Αυγούστου δούλευα, έτσι την άκουγα τη φάση από κοντά. Στην αρχή θα βάζανε το 1/3 των υπαλλήλων σε διαθεσιμότητα, μετά τους μισούς, μετά κι άλλους. Τελικά το κλείσαμε το μαγαζί και περιμένουμε...

Αλλά δεν θα σου πω για το Πολυτεχνείο ρε Δημήτρη. Θα σου πω για το πως τη νιώθω εγώ τη φάση.

Όταν ξεκίνησε αυτός ο χαβαλές με τα μνημόνια, κατάλαβα ότι θα καιγόμασταν όταν κάηκαν οι φορτηγατζήδες (βλ παλαιότερη σχετική ανάρτηση). Τότε τους υποστήριζα, όταν όλοι οι άλλοι τους λέγανε "αλήτες". Μετά "αλήτες" έγιναν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, μετά αυτοί της ΕΡΤ, τώρα εμείς κι έρχονται κι οι άλλοι.

Δεν την παλεύουμε ρε Δημήτρη. Ζούμε σε μια ενοχική κοινωνία που κανένας δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα δίκια του γιατί με την χυδαία πολιτεία του και την άθλια καθημερινότητά του, ξέρει πως τα 'χει χάσει.

Θυμήθηκα πάλι και τη παλαιότερη, δική μου κατάσταση, το πως παραλίγο πάλι να χάσω πάλι τη δουλειά μου πριν από μερικά χρόνια (βλ. σχετικές αναρτήσεις και το τέλος, η άλλη όψη, μα συνεχίζεται). Στις είχα δείξει αν θυμάσαι...

Σ' εκείνη τη κατάσταση ήμουν μόνος και δεν την ξεχνάω αυτή τη μοναξιά! Απ' όλους φίλους, συλλογικότητες, συλλόγους και συντρόφους, μόνο δύο άνθρωποι μου συμπαραστάθηκαν στα ξεκούδουνα. Και είναι το χειρότερο να σε παν μόνο κι άκλαφτο στο απόσπασμα...

Σήμερα-πάλι μόνος κι άκλαφτος νιώθω, μα μου μοιάζει να τα 'χω ξαναζήσει όλα τούτα.

Έλεγα ένας τύπος τις προάλλες: "εμείς πριν το μνημόνιο ήμασταν πλούσιοι και είχαμε ευημερία".

Παπάρια.

Εγώ πριν το μνημόνιο ήμουν σε κατάθλιψη, βλέποντας μια σάπια κοινωνία και ένα χυδαίο περίγυρο.

Σήμερα, κάτι άλλο, ο πανικός για την επιβίωση είναι που με τρελαίνει.

Ίσως είναι κι αυτή η απελπισία ότι: "τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει" που με πνίγει.

Δεν ελπίζω ρε γμτ. Ακόμα και στα πλαίσια μιας-όποιας ανατροπής, μια κοινωνία χωρίς μια "ΗΘΙΚΗ" (βάλτης ότι πρόθεμα θέλεις "επαναστατική", "κομουνιστική", "χριστιανική" κ.λ.π.) νιώθω πως στερείται κανόνες λειτουργίας.

Γι αυτό και θα διαλύσει.

Με την ευχή να φτιάξει κάτι-κάποιος απ' τα συντρίμμια λοιπόν,

Σε φιλώ,
Με αγάπη,
Φοίβος

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Πολιτικά σαλταρίσματα

Νταξ έχω καιρό να γράψω εδώ, μα σήμερα, μέρα απεργίας, θα κάνω και 'γω την επανάστασή μου πατώντας πλήκτρα (κάτι που προφανώς και δεν θα 'χει κανένα νόημα, αφού όλα είναι τόσο ανούσια σ' αυτό το πολιτικό πανηγύρι).

Σχετικά μ' αυτό, ήμασταν προχθές στο πανηγύρι στο χωριό και λέει ο μπαρμπα-Μήτσος: τώρα θα βγει η ξανθιά. Σε λίγο βγήκε. Έτσι κι εδώ...

Δοθείσης της ευκαιρίας όμως, ας γκρινιάξω λίγο.

Προφανώς και δεν πιστεύω στα άκρα. Ούτε τα μεν, ούτε τα δεν. Αντιπαθώ δε περισσότερο τα δεξιά, τα οποία τα θεωρώ κι απάνθρωπα.

Δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω ότι και η δεξιά έχει έναν τρόπο σκέψης (με τον οποία διαφωνώ αλλά τι να κάνουμε, θεωρητικά τον έχει).

Έτσι λοιπόν το ευρύτερο σκεπτικό της είναι: λιγότερο κράτος που σημαίνει λιγότερους φόρους με στόχο πολλούς επενδυτές.

Αντ' αυτού σήμερα, "ρυθμίζουν" το κράτος, με τεράστιους φόρους. Κι επενδυτής ούτε για δείγμα...

Απλοϊκά σκεπτόμενος, ρωτώ: νταξ, εγώ μπορεί να διαφωνώ με τη συλλογιστική σας, μα γίνετε τουλάχιστον εσείς συνεπείς με τους εαυτούς σας και αυτά που πιστεύετε!

Νιώθω ότι η απελπισία της συλλογικής αντίληψης έγκειται στο ότι ο κόσμος βλέπει να τσιμπάν απ' τα "δεξιά" και τ' "αριστερά" ότι τους βολεύει χωρίς (ούτε καν να δίνουν τη δυναμική) να δουλέψει καμία υπόθεση εργασίας.

Σαν να 'χουν όλοι τους (πολιτικά) σαλτάρει..!

Θα μου πεις: Πως θα το κάνει κανείς αυτό με το τεράστιο χρέος?

Ξέρω και 'γώ?

Αλλά αν εγώ δεν θα μπορούσα να το κάνω και δεν ήμουν συνεπείς με τον εαυτό μου, θα πήγαινα σπίτι μου και θ' άφηνα να το 'κανε κάποιος άλλος.

Παρασκευή 17 Μαΐου 2013

Οδυνηρές κατα-ρεύσεις

Νίκο μου συγνώμη που δεν σε πήρα πίσω αλλά είδα τις αναπάντητες και σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου για την ονομαστική μου γιορτή.

Συγνώμη κιόλας που δεν γράφω αλλά βρίσκομαι πανικόβλητος, καρφωμένος στην καρέκλα μου, βλέποντας τον κόσμο να καταρρέει. 

Έχω απελπιστεί. 
Βλέποντας κιόλας την-όποια "εξουσία", την-όποια "δομή" έχει απομείνει, να υποκρίνεται "οδυνηρές" κατα-ρεύσεις το 'χω τερματίσει.

Πολλά φιλιά Νίκο μου

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Εκδήλωση-συζήτηση στο Ε.Μ.Π.

...για το ασφαλιστικό, τη διαθεσιμότητα και τις επιπτώσεις του μνημονίου στους μηχανικούς και το επάγγελμα

Τετάρτη 17 Απριλίου στην αίθουσα Τελετών του κτηρίου Διοίκησης
Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. 10:00-14:00
Αναβλήθηκε!!!

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Αντικειμενική αξιολόγηση

"Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα η θέσπιση κάποιας αντικειμενικής αξιολόγησης. Δεν αντέχονται άλλες παρασκηνιακές δεινοσαύρων, προκειμένου να ευνοηθεί το "πουλέν" τους. Θα σπαταληθούν ώρες επί ωρών σε διαφωνίες, συμμαχίες και δολοπλοκίες, θα καταναλωθεί πολύτιμη φαιά ουσία στην κατάρτιση αλγορίθμων που δήθεν διασφαλίζουν τη φερεγγυότητα της διαδικασίας, μετά θα θυμηθούν ότι πρέπει να τηρηθούν οι ισορροπίες, και στο τέλος θα καταλήξουν να πλακώνονται όλοι με όλους στην αίθουσα συσκέψεων που βρίσκεται ακριβώς δίπλα μου, με αποτέλεσμα να μου σπάσουν (για πολλοστή φορά) τα νεύρα."

(απόσπασμα από e-mail αγαπημένου μου φίλου για κάποια αξιολόγηση)

Τρίτη 2 Απριλίου 2013

Η επανάσταση των σιωπηλών, του Γιώργου Γραμματικάκη

Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.[Φραντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων]


Η επανάσταση που οραματίζομαι θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο ό,τι στερήθηκε, ό,τι ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές -πριν επιλέξει τη σιωπή.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Χρυσός ο τόπος, χυδαίος ο τρόπος

Πρόσφατα ανακαλύψαμε ότι στον τόπο μας περιέχονται πολύτιμοι μοχλοί της Αγοράς όπως ο χρυσός και ο ήλιος, ενώ εικάζουμε ότι μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι όπως πετρέλαιο, ουράνιο, κ.λπ.

Για την μόχλευση αυτών των στοιχείων στην Αγορά, πρέπει να γίνει «κάτι» (εξόρυξη, φωτοβολταϊκά κ.λπ.).

Αυτό το «κάτι» που ποτέ δεν κάναμε εμείς οι ίδιοι τις περιόδους που ενδεχομένως θα μπορούσαμε, πραγματοποιείται σήμερα από άλλους, οι οποίοι, σε αρμονική συνεργασία με την Αγορά, εξετάζουν τον καλύτερο τρόπο να το υλοποιήσουν.

Προφανώς και θα το οργανώσουν βελτιστοποιώντας τις οικονομικές παραμέτρους, αλλά η προστασία του (κάθε) τόπου δεν εξαρτάται από την βελιστοποίηση των οικονομικών παραμέτρων ενός έργου. Ίσα-ίσα για να προστατευθεί το περιβάλλον ενός τόπου όταν εκεί πραγματοποιούνται «βρώμικες» δραστηριότητες, οι οικονομικές παράμετροι μπαίνουν στην πάντα.

Σήμερα λοιπόν, βλέπουμε ένα όμηρο κράτος, το οποίο κοιτά να ξεπουλήσει όποιον μοχλό απ’ αυτούς μπορεί, έχοντας όμως ως δεδομένο ότι αυτοί που τελικά αποφασίζουν και αυτοί που τελικά ενεργούν, ζουν πολύ-πολύ μακριά από τις-όποιες «βρώμικες» δραστηριότητες.

Μα κάθε άνθρωπος αναπτύσσει οικολογική συνείδηση όταν έρχεται αντιμέτωπος με τα σκουπίδια που ο ίδιος παράγει, αλλά δυστυχώς, η πολυτέλεια αυτής της χωρικής σύγκλισης δεν υπάρχει στο σύστημα λήψεως των αποφάσεών μας.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ποια "Ένωση"?

Με τα γεγονότα στην Κύπρο και αλλού, διαχέεται μαι αγωνία από τα ΜΜΕ, κάθε κράτους να "υπάρχει" σε μια "Ένωση".

Δεν ξέρω αν το ενδιαφέρον είναι η "Ευρωπαϊκή Ένωση". Δεν καταλαβαίνω, αν υπάρχει καν ενδιαφέρον που να προσανατολίζεται στο να υπάρχει η έννοια κράτος. Αντιλαμβάνομαι μόνο μια αγωνία για την "Ένωση". 

Στα πλαίσια όμως της διάχυτης και πολλαπλών επιπέδων Ευρωπαϊκής βίας, γίνεται όψιμα εμφανές, ότι η "Ευρωπαϊκή Ένωση" δεν είναι στην κουλτούρα μας (βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις, ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ(1),  ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ (2)), δεν εκφράζει τα συμφέροντά μας και μάλλον καταρρέει.

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2013

Πουλάμε Ελλάδα!

"Κι αν εδώ δεν υπάρχει αγορά, κάπου αλλού υπάρχει" γι αυτό, πολύς κόσμος, κοιτάει να μεταναστεύσει, να πάει γι αλλού και να κάνει αυτό που τον είχαν εκπαιδεύσει τα τελευταία χρόνια, δηλαδή να παρέχει υπηρεσίες.

Υπάρχουν κι άλλοι όμως που "κάτι φτιάχνουν", και βασισμένοι σ' αυτό το σκεπτικό προσπαθούν, αυτό που φτιάχνουν, να το διοχετεύσουν μέσω του internet σε άλλες χώρες.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που οι εξαγωγές της Ελλάδας έχουν αυξηθεί ενώ υπάρχει μια δυναμική τάση που προσανατολίζει τον Έλληνα να κοιτάει "έξω". 

Προσπαθώντας να προωθήσω τα γλυπτά μου σ' αυτά τα πλαίσια, έφτιαξα κι εγώ ένα e-shop www.gfivos.gr/ (όπως φαντάζομαι και πολλοί άλλοι στην παρούσα κατάσταση) και περίμενα να γίνει κάτι .

Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Δημιουργική απασχόληση για παιδιά στο εργαστήριο

Αυτή την άνοιξη, στο εργαστήριό μου, ξεκινάω νέο κύκλο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά με στόχο την καλλιέργεια της αντίληψής τους σχετικά με την τέχνη, τον κόσμο και την οικολογία http://www.gfivos.gr/

Στόχος είναι, μέσω της δραστηριότητας αυτής, το παιδί να μάθει παίζοντας και δημιουργώντας βασικές αρχές του πολιτισμού, δηλαδή αρχές, της τέχνης, της αρμονικής συνύπαρξης και της οικολογίας που έχουν συνταχθεί μέσα από τεκμηριωμένη επιστημονική έρευνα, παρουσιάζοντάς τες όμως με την απλότητα και την κατανόηση που μπορεί να εμπεριέχεται σε ένα διαδραστικό παιχνίδι.

Δείτε σχετικές δραστηριότητες που είχα κάνει πρόσφατα.


Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Πόσο-πίσω?

Μια περίληψη των επιχειρημάτων όλων των πολιτικών σχηματισμών, δίνει την αντίληψη πως  θέλουν να πάνε σε μια "ιδανική" εποχή, μιας Ελλάδας-χθες, κάπου παλαιότερα:
  • Άλλος στον εμφύλιο
  • Άλλος,  μετά απ' αυτό, στην εποχή της πείνας, περιμένοντας το σχέδιο Marshall. 
  • Άλλος, την εποχή της επταετίας, τακτικά κι ωραία... 
  • Άλλος την εποχή μετά, αρχές της μεταπολίτευσης, του ισχυρού κράτους και της δημόσιας διοίκησης, 
  • Άλλος την εποχή της αλλαγής, του "Τσοβόλα δώστα όλα", δώσε κι άλλα
  • Άλλος την εποχή Σημίτη, των νοικοκυρεμένων οικονομικών και της "ανάπτυξης"
  • Άλλος το 2008 που ήταν όλα "τέλεια", είχαμε λεφτά και ήμασταν πλούσιοι
Χωρίς αυτοκριτική, ιστορική μνήμη και ιστορική αξιολόγηση, όλοι μας λεν πως: ΠΑΜΕ ΠΙΣΩ!!! 

Τρομερό πολιτικό πρόταγμα...

Μα επειδή αυτό το "τρομερό πολιτικό πρόταγμα" εμένα με τρομάζει, θα 'θελα ν' ακούσω κάποιον να μας πει για-κάποια Ελλάδα-αύριο.

Βλ. και άλλα γλυπτά  http://www.gfivos.gr/

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

Γνωσιακή ανωριμότητα

Το παιδί: γελάει, τρέχει, κάνει τόσα... γιατί ξέρει.

Εγώ μεγάλωσα και δεν γελάω, κουβαλώ τον αχταρμά των προβλημάτων πέρα-δώθε... γιατί εγώ ξέρω.

Λεν πως οι ανάγκες σε ωριμάζουν και πω;: η γνώση είναι εξέλιξη.  

Για κάποιον λόγο όμως δεν νιώθω γνωστικός (συνετός/λογικός), αλλά γνωσιακός. 

Δείτε περισσότερα έργα στο www.gfivos.gr

Γνωρίζω πολλά κι έχω άποψη όλα, κάτι που δεν θα 'ταν απαραίτητα κακό, αν δεν ήταν αποτέλεσμα είτε τηλεκπαίδευσης είτε ιντερνετικής αφασίας ή/και των δυο μαζί. 

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Υπάρχει λάθος τρόπος σκέψης, δεν υπάρχουν λάθος πολλαπλασιαστές

Χωρίς να ξέρω τις μεθόδους και τις διαδικασίες που ακολουθεί η Ελληνική κυβέρνηση ή το Δ.Ν.Τ. ακούγοντας σχετικά σχόλια, αντιλαμβάνομαι ότι το σύστημα λήψεως των πολιτικών τους αποφάσεών τους πρέπει (πάνω κάτω) να βασίζεται στις εξής μεθόδους. 
  1. ανάλυση οφέλους-κόστους
  2. πολυκριτηριακή ανάλυση
Οι μέθοδοι αυτές, χρησιμοποιούνται για να συντεθεί μια απάντηση σε ένα πρόβλημα διακριτά διαφορετικών κριτηρίων και θα κάνω μια περιληπτική αποτίμησή τους.

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Μάσκες για το μάτι


Αυτές τις μέρες ολοκλήρωσα τη σειρά "μάσκες για το μάτι".

Πρακτικό παιχνίδι για αποκριάτικα πάρτι όπου όταν βαριέσαι να "ντυθείς" παίρνεις μια μάσκα, τη βάζεις στη τσέπη και ντύθηκες!
:-)

Μου άρεσε πολύ αυτή η χρήση, γιατί αντιπαθώ κατά συνθήκη τα αποκριάτικα πάρτι.

Τα ανάρτησα και στο μαγαζί και μπορείτε να τις αγοράσετε από εδώ: gfivos.gr

Επισκεφθήτε επίσης τη σελίδα του εργαστηρίου στο facebook: http://www.facebook.com/gfivosgallery

Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

Πουλιά σε βάλτους

Μετά από αρκετές μέρες ταλαιπωρίας της σύνθεσης, κατάφερα (επιτέλους) να ολοκληρώσω τα παρακάτω εικαστικά (χρηστικά) αντικείμενα γραφείου για κάρτες.





Δείτε σχετικά την έκθεση: http://gfivos.gr στην ενότητα εικαστικά αντικείμενα.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Δελτίο απουσίας

Νίκο μου, δεν γράφω συχνά τελευταία στο μπλόγκ μου.

Δεν προλαβαίνω, κάθε ανάρτηση θέλει συγκέντρωση, που δεν την έχω.

Έτσι εκτονώνομαι στο τουίτερ.

Έγραφα προχθές εκεί: Παλιά έκανα ψυχανάλυση στο μπλογκ μου, τώρα έχω το τουίτερ για χάπια.

Για να μην χανόμαστε όμως, μπορείς να βλέπεις όλα μου τα τουίτ (και τα RT που μου αρέσουν) στη δεξιά στήλη του μπλογκ.

Πολλά φιλιά.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2013

Τα εύσημα στην αταξία

Παλιά, είχα πάει στο Παρίσι και όταν γύρισα, αγαπημένος φίλος μου με ρώτησε: σου άρεσε?

Του απάντησα πως φυσικά ήταν υπέροχο. 

Βλάκα, μου είπε, όλη η ιδιοκτησία στο Παρίσι είναι στα χέρια μιας "αριστοκρατίας", που έχτιζε οικοδομικά τετράγωνα, ολόκληρες περιοχές, διαμορφώνοντας την πόλη όπως είναι. Ανταυτού η Αθήνα είναι μια δημοκρατική έκφραση των πολιτών στην οποία, υπήρχε η δυνατότητα, όλος ο κόσμος να έχει κάτι (μα το διαμερισματάκι του, μα το αυθαίρετό του, μα την παράγκα του) που την έβαφε και όπως γούσταρε. 

Εν τέλει δηλαδή, η αταξία που ζούμε στην Ελλάδα  είναι μια δημοκρατική έκφραση (!!!) ... μα εγώ είχα ένα παράπονο, δεν εναρμονιζόμουν μ' αυτήν την αταξία και τ' ότι "έπρεπε να γίνει κάτι", μου ήταν αυτονόητο.