Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2009

Από την εγκατάσταση της έκθεσης


Από την εγκατάσταση της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι, η αυτό-προσωπογραφία του ιστο-λόγιου-γλύπτη :-)


Υ.Γ. 1
Εγκαίνια: Πέμπτη 5 Μαρτίου, ώρα 20:00

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετική ιστοσελίδα της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Τί σημαίνει σήμερα: δεξιά-αριστερά

Με απλά λόγια, παράδειγμα Αμαρουσίου

Μαρούσι-κάποτε: γειτονιά της πόλης με χαλαρό κοινωνικό ιστό αλλά σφιχτή αγορά.

Χτίζεται (πως-γίνεται-αυτό-?) το The Mall και όλη η αγορά πάει σε δύο χέρια.

Η οικονομική ζωή της γειτονιάς «κάθεται» και τα μαγαζιά της είναι στα όρια της χρεοκοπίας.

Τα αφεντικά που χρεοκοπήσανε, γίνονται υπάλληλοι των 700 ευρώ στο The Mall και οι ιδιοκτήτες που νοικιάζανε τα μαγαζιά τους, δεν θα παίρνουν πλέον τα νοίκια τους.

Έτσι λοιπόν, ο κρατισμός που θέλουμε να προσπεράσουμε, αφήνει απροστάτευτους τους μικρο-μαγαζάτορες αλλά και τους μικρο-ιδιοκτήτες και συγκεντρώνει το κεφάλαιο σε δυο ανθρώπους που θα το βάλουν στα σεντούκια τους ή θα φάνε (λίγο απ’ αυτό, που-να-το-προλάβουν-όλο-?) στην "Χαβάη".

Άρα η σημερινή αγορά (!) που θέλουμε να φέρει την ισορροπία, δεν συν-κάθεται με τον απλό άνθρωπο, αλλά εννοεί πολίτη αυτόν που ήδη έχει τα πολλά γκα-φρα.

Τον απλό άθρωπο τον θεωρεί: ούτε-λίγο-ούτε-πολύ δούλο και θέλει να τον έχει σε αυτή και μόνο την θέση.

Και μετά αναρωτιέται: γιατί αυτός θυμώνει?

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Χαμηλή πτήση...

... και όταν καθόταν μια στραβή -χαμηλή πτήση- ο Βαγγέλης, έξω απ' την πόρτα.


Υ.Γ.1
Βλ. έκθεση γλυπτικής φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Υ.Γ.2
Και για να μην παρεξηγηθώ, για την απόδραση από την καθημερινότητα γράφω, όχι για την "άλλη".

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

Οδηγίες για να ξεφύγετε απ’ την κρίση

Η έξοδος από την κρίση -σε ατομικό επίπεδο- όπως "διατυπώνεται" από την πολιτεία και το ευρύτερο "σύστημα":
  • Αγοράζεις ένα καλό κινητό που γράφει καλό βίντεο
  • Μαθαίνεις να χρησιμοποιείς καλά την εγγραφή βίντεο (κάνεις ενδεχομένως και κανένα μάθημα σε σχολή σκηνοθεσίας)
  • Βαράς βόλτες όλη μέρα με το κινητό στο χέρι, μπας και τύχει να είσαι κοντά στο μεγάλο μπουμ, την μεγάλη απόδραση, την όποια αρλούμπα μπορεί να τεκμηριώσει την κατάρρευση της δομής αυτής της πολιτείας (έχεις μεγάλες πιθανότητες να συμβεί αυτό)
  • Αν τύχει να το γράψεις, κάνεις ένα καλό deal με κάποιο μεγα-κανάλι.
Και την βγάζεις για κα’να εξάμηνο…

Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Πάω πλυντήριο...

Αν τελικά η τέχνη κάτι-κάνει:
  • η συν-πραξη με τον Βαγγέλη Τάσση και την Έλενα Βαρδαξή στα πλαίσια της σύνθεσης, της εγκατάστασης και της διαμόρφωσης της τελικής υφής (patina)
  • και η διακοπή της καθημερινότητας

...σαν να καθαρίζει.

Κατά Σταθάκη: πάω πλυντήριο.


Υ.Γ.
Βλ. έκθεση γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Και τώρα το πρόβλημα

Βλ. σχετικό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη για την Αντιποίηση της ιδεολογίας και σχετική ανάρτηση του ιστολογίου τον Δεκέμβριο του 2008: Άγριο το αύριο

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Κάποτε...

Κάποτε είχα πάει μια διαδρομή όνειρο: Κορωπί-Σταθμό Λαρίσης-Ομόνοια με τον προαστιακό σιδηρόδρομο και στην συνέχεια με το μετρό.

Αυτή η διαδρομή, σήμερα έχει ακυρωθεί.

Αύριο θα πάω την διαδρομή εφιάλτη: Μαρκόπουλο-Πεδίον του Άρεως, με αυτοκίνητο-λεωφορείο. Χωρίς τα τρένα, ούτε για μένα, ούτε για τους άλλους.

Μα πόσο φαντασία πρέπει να έχει κανείς για να εξασφαλίσει τον πηγαιμό στο κέντρο (που τον είχε κάποτε) από μια εύχρηστη-εναλλακτική διαδρομή, πριν να κάψει το μετρό?

Υ.Γ.
Βλ.: Από αύριο γολγοθάς... από το ημερολόγιο ενός πατέρα
Βλ.: Το τελευταίο μετρό στη Δουκίσσης από τον Old Boy

Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Για τις αποδείξεις στο Δίχτι

Το "κοινωνικό κράτος" νομιμοποιεί την παραίτησή-μου απ’ το όποιο έργο. Και μου λέει πως θα με περιθάλψει αν καθίσω άπραγος σε κάποιο δημόσιο φορέα, ή σε κάποιο ταμείο ανεργίας.

Αλλά γιατί παράγω έργο?

Τα όρια της εργασίας, ο δικός-μου χρόνος και η ευτυχία στην ύπαρξη, μου φαίνεται πως συχνά-μπερδεύονται στην κανονικότητα της-όποιας ζωής.

Όχι επειδή: πρέπει να εργάζομαι για να βγάζω λεφτά, αφού δεν αγοράζω την ευτυχία μου με αυτά, αλλά επειδή: με την εργασία μου, βρίσκω μια ελπίδα του νοήματος της ύπαρξης στο Δίχτι-μου, ότι-είμαι-χρήσιμος-και-γω, στον κόσμο-μου (βλ. έκθεση γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι).

Ίσως-όμως, η εργασία που συχνά-γίνεται σκόρπισμα στο Δίχτι, να ‘ναι αυτό που: από ελπίδα της απόδειξης της ύπαρξης, του νιώθω πως κάτι-κάνω και έχει-νόημα-αυτό-που-κάνω, έχει ως αποτέλεσμα την ακύρωση της ίδιας της ζωής.

Αλλά γιατί θέλω την απόδειξη της χρησιμότητάς μου, σε μένα και στην πολιτεία μου, αν δεν έχω διάθεση ή χρόνο: κάπου να βρω την ευτυχία?

Και γιατί είναι "χρήσιμες" τελικά οι αποδείξεις αυτές?


Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικά κείμενα: ΛΑΦΑΡΓΚ, Πωλ, Το δικαίωμα στην τεμπελιά, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα 1981

Υ.Γ. 2
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: Αυτο-κριτική

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Για το φοβικό σύνδρομα στο Δίχτι

Υπάρχω στο Δίχτι, την παγίδα/ελπίδα της πόλης (βλ. έκθεση γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι).

Υπάρχω αβέβαιος στην συνθήκη στην οποία μου λένε: να φοβάσαι! για την την δουλειά, την σύνταξη, την ύπαρξη και την συν-ύπαρξη (βλ. ειδήσεις κάθε βράδυ).

Δε φάιναλ θολούθιον (η τελική λήθη), είναι η επιφύλαξη πως: κάποια στιγμή, θα καλλιεργήσω ραπανάκια στο χωριό και θα-την-κάνω (βλ. εξαιρετικό βιβλίο του Κωστάκη Ανάν, Η τελική λήθη (δε φάιναλ θολούθιον), εκδ. Βαβέλ, Αθήνα 2008).

Αλλά πρέπει να ξεπληρώσω δανεικά (βλ. σχετικό άρθρο του Θάνου Παπαδόπουλου στα ΝΕΑ της 11.02.09) άρα πρέπει να υπάρχω στο Δίχτι που πολύ-φοβάμαι πως θα φτάνει ως εκεί.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα (τί καλά που τα θυμόμαστε χωρίς κανείς να τα χρεώνεται... βλ. σχετικό άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη για τον Εθνικό μας Πλούτο) μου δείχνουν ότι ένα πράγμα μου μένει:

Να παραδώσω την όποια πολιτική μου πρόταση σε έναν ευαίσθητο (sic) τραπεζίτη, εκλιπαρώντας τον να πάρει τον όποιο "πλούτο" (αλλά και τ' άχρηστα μαζί) μπας και καταφέρει να κάνει αυτός τα κουμάντα του για μένα και να με ξεχρεώσει.

Και η Ολυμπιακή είναι μόνο η αρχή!

Γιατί νιώθω πως σε λίγο, όλη η Ελλάδα θα βγει σε πλειστηριασμό (οι εφορείες, το περιβάλλον, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τα λοιπά "αγαθά" της).

- Φοβόμαστε κύριοι, το "πουλάμε"! ένα μαγαζάκι είναι, ποιος θα το πάρει να το δουλέψει?

Οι κομψότατοι καρεκλο-κύριοι που σκοτώνουν κόσμο?


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση: ο κ. Βγενόπουλος στον ΑΝΤ1

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Για το εκπαιδευτικό αποτύπωμα

Η φαντασιακή τελετουργία της εξέγερσης του Σπ. Βούγια από ΤΟ ΒΗΜΑ 08.02.09

Εμείς και ο χρόνος 7... ένας ξεχωριστός δάσκαλος από το ημερολόγιο ενός πατέρα


Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου: Για το Δίχτι, την εκπαίδευση κ.α. αμαρτίες

Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

Αυτο-κριτική

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Εγκαίνια: Στο Δίχτι

Ελάχιστος-ακατάστατος χρόνος, όχι προσκλήσεις και νέα-επίκαιρα έργα.

Ίσως και μια δοκιμή για το αν αυτό (το Δίχτι) κάτι-κάνει.

Κατά συνέπεια, από εδώ σας ενημερώνω για τα εγκαίνια της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι που προβλέπεται να γίνουν την Πέμπτη 5 Μαρτίου ώρα 20:00 στο Gallery Cafe.


Υ.Γ.
Βλ. σχετική ιστοσελίδα: http://www.in-the-net.gr/

Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Για την δομή της πολιτείας και ανάποδα

  • Λέω τώρα:

Νιώθω πως οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε την κλίμακα της ανάπτυξης της πολιτείας, έτσι ώστε να είναι διακριτά το Ανθρωπικό, το Οικονομικό και το Οικολογικό της αποτύπωμα και να προδιαγράφεται ο καταμερισμός της ευθύνης που αντιστοιχεί σε κάθε πολίτη.

Γι αυτό, το όραμά μου είναι, απλές-αληθινές-διαφανείς, νέες-μικρότερες δομές.

  • Ανάποδα. Γιατί αυτό που είπα δεν στέκεται:

Η διαφάνεια είναι ανέφικτη, γιατί εκτιμώ πως πολλά λεφτά πάνε σε σκοτεινούς τόπους (π.χ. πουτάνες, λαδώματα, ναρκωτικά κ.α.).

Τα οποία όμως υποκρινόμαστε ότι δεν υπάρχουν.

Έτσι, όταν θα χρειαστεί κάποιος να διατυπώσει την αλήθεια για την ουσία των προβλημάτων, θα πει ψέματα, τα οποία θα τα κουκουλώσει σε μια νευραλγική πολυπλοκότητα.


Υ.Γ.
Βλ. Για την πολιτεία ένα πείραμα κ.α. σχετικές αναρτήσεις