Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Χαίρειν

Δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί κανείς λεφτά. Ούτε είναι εύκολο να είναι αφεντικό.

Το χειρότερο όμως είναι να είσαι αφεντικό χωρίς λεφτά. 

Μερικές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να συμπάσχω, να συμπαρίσταμαι και να λυπάμαι όλους αυτούς τους τυπάκους που κάναν την "καλή" και πιάσαν-τώρα το τιμόνι. Σύντομα όμως μου περνάει. 

Σήμερα όμως είναι αυτονών ημέρες: χαράς και δόξας (σύμφωνα με το αξιακό τους σύστημα). 


Αφού όμως η ευτυχία τους, μετριέται με το χρήμα, παρ όλες τις χαρές και τα πανηγύρια που κάνουν, το ότι το χρηματιστήριο σήμερα είναι απαθές, λέει κάτι σε κανέναν? 

Οικοκοινότητες της Λένα Κατσίμπρα (Γεωγράφος, M.Sc.)

Με τον όρο οικοκοινότητες (ecovillages ή ecomunicipallities) νοούνται οι κοινότητες που παρουσιάζουν λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και οικολογικής τους οργάνωσης (μεθόδους κατασκευής, λειτουργίας και των δηλωμένων τους στόχων) κάποια σημαντικά διαφοροποιά χαρακτηριστικά από το μέσο όρο των ανθρώπινων κοινοτήτων σε μία ευρύτερη περιοχή προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων κοινοτήτων που έχουν δομηθεί από την αρχή ή αναδομηθεί σε υπάρχουσα υποδομή και τα οποία διατείνονται ότι λειτουργούν ως ισχυρά εναλλακτικά εργαλεία αειφορικής ανάπτυξης. Οικοκοινότητες υπάρχουν πολλές σε όλα τα σημεία του πλανήτη, αλλά το κίνημα των οικοκοινοτήτων που αναπτύχθηκε κυρίως στη Βόρειο Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη, πρόσφατα γνωρίζει μία ραγδαία άνθηση κυρίως ως αντίδραση στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις [1]. 1.

"Ιδιωτικοί" Vs "Δημόσιοι"

Συχνά ακούγεται από ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους  απασχολούμενους, εν γένει, στην "Αγορά" πως πρέπει να απολυθεί κόσμος απ' το Δημόσιο.

Θεωρούν ότι: όπως "πλήρωσαν" αυτοί την λιτότητα με ανεργία και πτώσεις, πρέπει να πληρώσουν και οι Δημόσιοι υπάλληλοι το αντίστοιχο τίμημα.

Εκδικητικά λοιπόν λεν: πάω-πάτο, να έρθει και ο άλλος, να πάμε μαζί.

Δεν σκέφτονται όμως το εξής: Με αυτό το μέτρο της "διαθεσιμότητας"-"εφεδρείας" ένας απολυμένος δημόσιος υπάλληλος θα παίρνει για ένα χρόνο το 75% του μισθού του, δηλαδή για την ώρα, πάνω-κάτω 500 € το μήνα.

Ένας τυπικά σκεπτόμενος δημόσιος υπάλληλος που θα βγει στην "Αγορά" να παίξει με τους όρους της θα πει: ΈΡΧΟΜΑΙ ΤΖΆΜΠΑ (για να μάθω, για να εκπαιδευτώ, για να ελπίζω πως του χρόνου θα 'χω μια δουλειά).

Δεν θα διεκδικήσει το μεροκάματο (αφού στοιχειωδώς θα του το έχει καλύψει το δημόσιο για ένα χρόνο) και θα είναι ο πιο ευέλικτος υπάλληλος που θα έχει υπάρξει ever!!!

Ας προσέχουν λοιπόν αυτοί που εκδικητικά θέλουν να απολυθεί κόσμος απ' το δημόσιο, γιατί ξαφνικά θα δουν την αγορά να πλημμυρίζει φθηνότατους-τζάμπα ανταγωνιστές τους.  

Κι ας σκεφτούν πόσο θα πάει το (προσδόκιμο) μεροκάματό τους τότε. 

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012

Με πρόταγμα το Εγώ

Τον τελευταίο χρόνο, "απολαμβάνουμε" έναν καλοστημένο πόλεμο ενάντια στο "σπάταλο" δημόσιο και τους "κακούς" δημοσίους υπαλλήλους.

Μολονότι εργάζομαι στο δημόσιο χωρίς ενοχές, με αφορμή μια σχετική συζήτηση στο τουίτερ, θυμήθηκα μια παλαιότερη ανάρτηση του 2008: ο κρατισμός που θέλουμε να προσπεράσουμε.

Τώρα λοιπόν που όλα στην κουβέντα είναι ρευστά και λίστες πάνε κι έρχονται στις δημόσιες υπηρεσίες για το ποιος θα φύγει, βλέπω γύρω μου μια τρομερή εικόνα.

Κρίσεις πανικού, αδυναμία συγκέντρωσης στις στοιχειώδεις έννοιες, βουρκωμένα μάτια, θολό μυαλό... αυτό είναι το δημόσιο που σήμερα βρίζετε και απ' αυτό το δημόσιο θέλετε να προκύψει το παραγόμενο έργο. 

Το δημόσιο που καταρρέει εν μέσω κατάθλιψης

Πολλοί απ' έξω λεν: να πληρώσει και το δημόσιο, γιατί να μην απολυθούν? ΕΓΩ πως απολύθηκα?

Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα έντεχνο σχέδιο, σε καλογυαλισμένο κάδρο.

Έστω ότι απολυόμαστε (που πιστεύω πως αυτός είναι ο στόχος) οι αορίστου χρόνου απ' το δημόσιο, δεν θα είμαστε ΟΛΟΙ (πρώην δημόσιοι, και πρώην ιδιωτικοί υπάλληλοι) ΑΝΕΡΓΟΙ?

Δεν θα παρακαλάμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, για ένα μεροκάματο? και πόσο θα πάει-τότε το μεροκάματο τότε?

Παράλληλα, το νέο μνημόνιο διαχωρίζει επιμελώς τον κόσμο και λέει πως θα φύγουν μόνο διοικητικοί υπάλληλοι.

Έτσι κάποιοι από αυτούς που είναι πανεπιστημιακής ή τεχνικής εκπαίδευσης, θέλουν να ζουν με την ελπίδα πως ΕΓΩ θα είμαι από αυτούς που θα μείνουν.

Μεταφράζοντάς το αυτό με άλλα λόγια, το νέο μνημόνιο λέει: ΜΗΝ ΦΡΙΚΑΡΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Μα: ΤΟ ΧΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ-ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΥΝΑΤΟ!!!


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση: για την εργασία στο Δημόσιο

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Για τη γιαγιά

Τον τελευταίο μήνα στο εργαστήριο έφτιαχνα σε ανάγλυφο: την γιαγιά μου, με την κόρη μου.


Μολονότι η γιαγιά έχει φύγει πολλά χρόνια και είχα προσπαθήσει πολλές φορές να φτιάξω τη μορφή της, η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη και δεν τα κατάφερνα. Γι αυτό την έβαλα στο ενάγλυφο μαζί με την κόρη μου, έτσι ώστε να ισοφαρίσω την συγκίνηση.

Επειδή τώρα δεν κρατάω ημερολόγια, θα πω δυο λόγια για τη γιαγιά, για να τα βρει η κόρη μου όταν μεγαλώσει.

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Εργασιακά "οράματα" & "προοπτικές" στο ΕΜΠ.

Σύμφωνα με το νέο Μνημόνιο καταργούνται οι οργανικές θέσεις υπαλλήλων ΙΔΑΧ ΔΕ και ΥΕ διαφόρων ειδικοτήτων.

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, αυτό φαίνεται να αγγίζει και το ΕΜΠ!!!

"Αναλυτικά, σύμφωνα με το νέο Μνημόνιο, από την επόμενη της έναρξης ισχύος του ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ οι οργανικές θέσεις των κατηγοριών ΔΕ και ΥΕ των ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού-Λογιστικού, Διοικητικού-Οικονομικού και Διοικητικών Γραμματέων των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου «οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με διαγωνισμό ή με διαδικασία επιλογής σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής ή με ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας» και εφόσον ο αριθμός των υπαλλήλων αυτών:
  • Είναι μεγαλύτερος των δέκα ανά φορέα. 
  • Ανέρχεται σε ποσοστό μικρότερο του 30% του συνολικού αριθμού των υπαλλήλων των ως άνω κλάδων και ειδικοτήτων που υπηρετούν στον οικείο φορέα. "
Όλοι είναι χαλαροί. Λεν: σε μένα δεν θα κάτσει. 

Για κάποιο λόγο όμως, η κατάσταση μου θυμίζει την πρωτοχρονιά του 2000 (το τρομερό millenium) που  ήμουν ναύτης και "ένδον". 

Το απόγευμα της παραμονής όλοι είχαμε τρελά κέφια, φοβερή ένταση και κάναμε μεγάλη πλάκα, μετά φάγαμε σιωπηλοί το "εορταστικό γεύμα" και τέλος πήγαμε για ύπνο με βαριά κατάθλιψη, πριν την αλλαγή του χρόνου. 

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Το πρόβλημά μας είναι ηθικό και τεχνικό. Όχι πολιτικό

Όλοι σήμερα θεωρούν ότι υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα και φταίνε οι πολιτικοί μας που δεν μας δίνουν λύσεις.

Θα ξεκινήσω από άλλη αφετηρία. 

Οι πολιτικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι, που έχουν μεγαλώσει και ανδρωθεί σε μια συγκεκριμένη κοινωνία. Αυτή που μεγαλώσαμε και 'μεις. 

Στο δικό μου το μυαλό, παραμένει πάντα επίκαιρη η κουβέντα του Καστοριάδη που λεγε: "Η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων" και ο στοίχος "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".

Η κοινωνία μας λοιπόν είναι κατά κανόνα ανήθικη και (συνηθίζουμε να ξεχνάμε πως) εμείς οι ίδιοι, συνυπάρχουμε-αναπαράγουμε-συνδιαλλασσόμαστε με την ανηθικότητα αυτή. 

Επίσης, έχουμε εκπαιδευτεί και εκπαιδεύουμε τους άλλους: να κοιτάμε μόνο το ατομικό μας συμφέρον κάνοντας την ελάχιστη προσπάθεια και ότι "κόλπο" μπορούμε έτσι ώστε (γενικά) να γουστάρουμε.

Είναι λοιπόν δυνατόν ο πολιτικός που θα πάρει αποφάσεις για την ζωή μας, να βρίσκεται εκτός αυτού του αξιακού συστήματος? Πως γίνεται, ο πολιτικός αυτός να μην κοιτάξει πρώτα την πάρτη του? Με ποιο σκεπτικό θα μπορούσε ένας υποθετικά "καλός πολιτικός" να πει ότι εγώ είμαι καβαλάρης και δεν τ' αρπάζω?

Θα μου πεις: μα τι γράφεις (?) ηθικολόγιο (?) 

Συγνώμη, μακάρι να 'μαι λάθος και δηλώνω αναρμόδιος.

Μπορώ να διαπιστώσω όμως ότι ότι: οι αναρτήσεις που έγραφα για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ) ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ επίκαιρες.

Αυτό γιατί κάποιοι, προσανατολίζονται να φύγουν έξω, αλλά πολλοί είναι αυτοί που κατευθύνονται στην Ελληνική επαρχία, με τον πόθο της λύσης, την ανάγκη της απάντησης και με μια ενδεχόμενη μετάνοια για τα αστικά τους βιώματα.

Δυστυχώς όμως, ο κόσμος σήμερα είναι περισσότερο πολύπλοκος και συστημικά απαιτητικός από την Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα στην οποία ένα κραχ δεν άλλαζε τόσο τρομακτικά την ζωή των ανθρώπων (βλ. σχετική ανάρτηση του φίλου μου του Αντώνη αντιμετωπίζοντας την κρίση θετικά) και φοβάμαι, ότι ο κόσμος σήμερα δεν έχει το (θέλετε ήθος ? θέλετε κουλτούρα ?) για να συμπεριφερθεί όπως περιγράφεται στην ανάρτηση αυτή.

Παράλληλα, ο κόσμος απαιτεί τα ελάχιστα τα οποία θεωρεί σήμερα δεδομένα για την αξιοπρέπειά του (φάρμακα, καύσιμα κ.λπ.) και δεν θεωρώ ότι είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς με ένα "γουστάρω και την-κάνω" το ενδεχόμενο "μπάμ" (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση η ακριβή μου πόλη). Έτσι, φαντάζομαι πως θα απαιτηθούν "εργαλεία της κρίσης".

Ένα σπουδαίο λοιπόν εργαλείο της κρίσης θα ήταν ένα άλλο πλαίσιο αξιών απ' αυτό που σήμερα υφίσταται. Αλλά επειδή δεν είμαι ούτε παπάς, ούτε σοφός για να το περιγράψω, θα περιγράψω τα τεχνικά και κατ' αρχήν αναγκαία εργαλεία που φαντάζομαι ότι χρειάζονται για να επιβιώσουμε κοινωνικά σ' αυτήν.
  1. Οργάνωση δυναμικών κοινοτήτων με στόχο την αυτάρκεια: πλαίσιο, αρχές, πρωτογενής παραγωγή, βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός, συνεταιρισμοί.
  2. Μια νέα δυνατότητα αφετηρίας σε ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν μέλλον, ούτε ελπίδα, όπως να χαρίσουν στους πολίτες δίχως γη, κομμάτια απ' τη γη που πάνε να ξε-πουλήσουν (βλ. σχετικές αναρτήσεις να χα τη δική μου γη και πουλα-πούλα 6) εντάσσοντας νέους ανθρώπους σε νέες-πρότυπες-αυτάρκεις κοινότητες.
  3. Η ενεργειακή επιβίωση. Έρευνα-προτάσεις και λύσεις για το πως θα μπορούσε να επιβίωναν ενεργειακά (ή τουλάχιστον, όσο μπορούν ενεργειακά καλύτερα) αυτές οι κοινότητες. Όποιος πει λόγια του ανέμου έχασε :-).
  4. Δυνατότητες ανάπτυξης, πλαίσια και κανονισμοί για να μπορέσει ο καθ' ένας να δημιουργήσει μια νέα αφετηρία, όπως  με την αρχιτεκτονική-με-τη-γη (βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη).
  5. Ανταλλακτική οικονομία: ιντερνετικές-αξιόπιστες εφαρμογές, που θα μπορούσαν να επανεκκινήσουν την οικονομία σε τοπικό επίπεδο με τοπικό (ψηφιακό) νόμισμα. Δυστυχώς οι προσπάθειες που γίνονται σήμερα, δεν φαίνεται να έχουν αξιόπιστη λειτουργία για να βρουν ευρεία εφαρμογή στον ελλαδικό χώρο και ο καθένας αναγκάζεται να ανακαλύπτει μόνος του την πυρίτιδα υποκύπτοντας σε διάφορα πιθανά σφάλματα κάνοντας το-όλο εγχείρημα ανέφικτο. 
  6. και... και... και ... άλλα που μου διαφεύγουν μα-που θα 'πρεπε να μπουν σε λίστα για να τ΄απαντήσει κάποιος-κάποτε...
Εν ολίγοις εγώ θα θελα αυτό που είχε περιγράψει ο Techie Chan σε παλαιότερη ανάρτηση: "η Ελλάδα να γίνει ένας μινιμαλιστικός παράδεισος εναλλακτικής ζωής όπου οι πολίτες θα ζουν απλές γεμάτες ζωές με λίγα βιομηχανικά αγαθά και ακόμα λιγότερη εργασία. Αυτό το παράδειγμα να το εξάγει με τον τουρισμό της ώστε να σκάσουν από τη ζήλια τους οι χαζοί βόρειοι προτεστάντες που δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν" (βλ. σχετική σχετική ανάρτηση: TEOTWAYKI η επιστροφή από το ιστολόγιο Techie Chan).

Το ότι αυτό θα είναι δύσκολο (ειδικά στο ξεκίνημα), τ' ότι θα θέλει άλλη αξιακή προσέγγιση  και  πολύ-αλλά χαρούμενη και ελεύθερη εργασία, με κάνει να πιστεύω ότι το σύστημα θα λειτουργήσει με το υπάρχων πελατολόγιό του (ΘΑ είναι τα τελευταία μέτρα, ΘΑ σας προσλάβω, ΘΑ πάρετε αυξήσεις κ.λπ.). 

Όπως και να' χει, εγώ θα 'θελα να δω ένα υβριδικό σύστημα, που θα στηρίζεται σε νέες-μικρότερες-δομές, που θα έχει στόχους:
  1. την αξιοπρέπεια της Ύπαρξης
  2. την αυτάρκεια
  3. την διατηρησιμότητα και την προσαύξηση της περιβαλλοντικής αξίας του τόπου (βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός)
  4. την συνύπαρξη με την Αγορά.
Για να γίνει όμως το οποιοδήποτε έργο, χρειάζεται ένα εργαλείο. Διαφορετικά κάνεις ότι μπορείς με τα χέρια χωρίς να πολυ-ελπίζεις ότι κάπου θα σε βγάλει. 

Βλέποντας-τώρα ότι κανείς δεν έχει διάθεση να διατυπώσει αυτά, τα νέα εργαλεία  ή κάτι άλλο τέλος πάντων που θα μίλαγε μια πραγματική και υλοποιήσιμη ενδεχόμενη λύση, έχω πάψει να ελπίζω ότι θα γίνει κάτι καλύτερο, για μας τους υπόλοιπους (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Υπόλοιπος)


Υ.Γ. 
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Κακή η εκτροπή, αλλά ας βάλουμε λίγο το χεράκι μας γιατί δεν λέει να ΄ρθει μόνη της


Ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε πως «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε»
 ενώ προχθές η Αυγή είχε πρωτοσέλιδο το "πρόβα εκτροπής".


Τελικά, με το 'να και με τ'  άλλο, σαν να μου φαίνεται τελικά πως γελάν και τα μουστάκια τους με το ενδεχόμενο της "εκτροπής".

Μοιάζει δηλαδή να φοβούνται τις υποθέσεις εργασίας που έκανα σε πρόσφατη σχετική ανάρτηση. Μα είναι δυνατόν ένας ολόκληρος κομματικός μηχανισμός να αφιονίζετε με φαντασιώσεις που κάνει ένας ιστο-λόγιος?!?

Όχι σύντροφοι... Αυτή είναι η διαδικασία!!! και οφείλετε να την περιφρουρήσετε!!!

Μπορεί να μην ψήφισα κανέναν, μπορεί να είμαι αυτός που καταγγέλλετε πως βαράει πλήκτρα στο ιστολόγιό του αντί να πηγαίνει σε πορείες, κάνω όμως πολύ πετάλι για να βγάλω το μεροκάματό μου.

Εσείς που κάποτε επιλέξατε να παίξετε (με τα ωραία του) το παιχνίδι της εξουσίας,πρέπει να το παίξετε με συνέπεια και να κάνετε το δικό σας πετάλι χωρίς να βαράτε την γροθιά στο μαχαίρι για να νιαουρίζετε μετά πως "πληγώθηκα".

Δεν είσαστε έτοιμοι? Δεν πειράζει, ο λαός σας θέλει, είσαστε η εναλλακτική του πρόταση, ελάτε να κάνετε ότι καταλαβαίνετε.

Η εκτροπή μπορεί να υπάρξει όταν η δημοκρατία έρθει σε αδιέξοδο (και παρ' ότι πολλοί ισχυρίζονται ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, δεν μοιάζει ν' αργεί αυτή η ώρα).

Σήμερα όμως που υποκρινόμαστε ακόμα ότι η δημοκρατία λειτουργεί, είναι ανήθικο να καλλιεργεί (και να υποκινεί τελικά ) την "εκτροπή" η αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση μετατρέποντας τα αδιέξοδά της, σε αδιέξοδα της δημοκρατίας!!!