Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Για τον Άνθρωπο-Φύλακα της Φύσης

Δεν πιστεύω στην ιδιοκτησία-ποτέ δεν πίστεψα.

Πιστεύω όμως στην πολιτεία, σ΄αυτό το σύνολο ανθρώπων που, μέσω μιας τακτικής δομής συντάσσεται η ύπαρξη του πολιτισμού.

Στα πλαίσια αυτά και μετά τις πρόσφατες πυρκαγιές κουβέντιαζα με φίλους που παραλίγο να καεί το σπίτι τους.

Ρώτησα λοιπόν: γιατί έχετε το δάσος στο σπίτι? Γιατί γύρω απ' το σπίτι δεν κάνετε έναν κήπο-μια "ζώνη προστασίας" για την φωτιά?

Η απάντηση ήταν πως: το δάσος είναι δικό-μου δάσος, την περιβάλλουσα φύση μου θα την προστατεύσω γιατί εγώ συν-υπάρχω μαζί της και θέλω να υπάρχει και αυτή. Είτε μέσ’ το σπίτι μου είτε γύρω απ’ αυτό. Το δάσος-μου, είναι η ζωή-μου.

Η σκέψη μου λοιπόν είναι μήπως τελικά δεν πρέπει να αφήνουμε τα δάση μόνα τους. Μήπως δηλαδή, με κάποιον τρόπο να υπάρχουν Φύλακες στα Δάση οι οποίοι θα νιώθουν: δικό-τους το δάσος.

Μα πως αυτό μπορεί να γίνει και τι αποτελέσματα μπορεί να φέρει?

Η ύπαρξη του πολιτισμού θεμελιώθηκε στην μορφή της ανάπτυξης αδηφάγων «κέντρων» που τα τελευταία 3.000 χρόνια τα λέμε πόλεις.

Η Αθήνα από ψηλά. Ένα γιγαντωμένο κέντρο

Τυπική μορφή των οικοδομικών τετραγώνων που συνθέτουν τον πολεοδομικό ιστό

Γενική μορφή του αστικού ιστού της Αθήνας σήμερα με βάση την ανάπτυξη σε κέντρα. Με γκρι χρώμα περιγράφεται ένα (ας πούμε) οικολογικό αποτύπωμά της

Αν αυτή (η πόλη) δεν αναπτύσσονταν γύρω από «κέντρα» αλλά αναπτύσσονταν γραμμικά, ως «νεκρή ζώνη φωτιάς» κόβοντας την φύση σε μέρη, μήπως αυτό θα προδιέγραφε καλύτερα αποτελέσματα στην διαχείριση τέτοιων μεγάλων καταστροφών?

Αν δηλαδή η «γραμμική πόλη» συν-υπήρχε παράλληλα με μια ζώνη πρωτογενούς παραγωγής πίσω της, μήπως θα μπορούσε να επιφέρει μια ισορροπία μεταξύ της φύσης και των ανθρώπων?

Και δεν φαντάζομαι την μορφή αυτής της πόλης με κατά μήκος εξοχικές βίλες, αλλά με κατασκευές με γή. Καρούμπαλα στην γή που θα μορφοποιούνται σαν κελύφη για να καλύπτει ο φύλακας-άνθρωπος τις πραγματικές και όχι τις κατ’ επίφαση ανάγκες του.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι οι πόλεις που υπάρχουν σήμερα δεν θα ‘πρεπε να υπάρχουν. Σημαίνει επίσης ότι αυτό που λένε σήμερα δασική έκταση, θα αποκτήσει μορφή κοινής κτήσης με όρια χρήσης και ανάπτυξης. Ελεγχόμενης από τον καθ’ έναν που θ' αφορά αυτή η γραμμική πόλη που θα έχει συνείδηση πως: δεν θα συγκρούομαι με την Φύση και ότι αυτό σημαίνει αλλά συν-υπάρχω συντονισμένα με άλλους ανθρώπους και με αυτή.

Γραμμική μορφή της πόλης

Γενική μορφή του αστικού ιστού μιας γραμμικής πόλης. Με πράσινο χρώμα περιγράφεται ένα (ας πούμε) οικολογικό αποτύπωμα ή καλύτερα η "σκιά της διατηρησιμότητας"

Όσον αφορά, το οικολογικό αποτύπωμα της πόλης, που προδιαγράφει σε γενικές γραμμές το πόση έκταση απαιτεί ο άνθρωπος (και τελικά η πόλη) για να υπάρχει και εξαρτάται από τη μορφή της πόλης, του βιοτικού επιπέδου, της χρήσης τεχνολογικών παραγώγων, πρώτων υλών κ.α (βλ. σχετικά τον προσδιορισμό του οικολογικού αποτυπώματος) θα μπορούσε να διαφοροποιηθεί όπως παρακάτω:

Μια γραμμική προσέγγιση πόλης, δεν θα διαπραγματεύονταν το οικολογικό της αποτύπωμα, αλλά θα έριχνε τελικά μια «σκιά διατηρησιμότητας» με κεντρικό άξονα την γραμμή της πόλης.

Και εκτός της διαχείρισης των μεγάλων καταστροφών, ίσως θα μπορούσε τελικά η πολιτεία, να διαχειριστεί και να επανα-προσδιορίσει τα όρια της ανάπτυξης.


Υ.Γ. 1
Οι παραπάνω εικόνες δεν είναι σχέδια και αποτελούν απλή εικονο-ποίηση σκέψεων και όχι μελέτη

Υ.Γ. 2
Βλ. την σχετική ανάρτηση του ιστολογίου http://elladasimera.blogspot.com της 26ης Αυγούστου:
Οι 60 ΥΛΟΤΟΜΟΙ που πήγαν από χθες στην περιοχή του Κιθαιρώνα από τη Χαλκιδική είχαν τη δυσάρεστη εμπειρία να βρεθούν αντιμέτωποι με το δασαρχείο, την ώρα που προσπαθούσαν να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες κόβοντας δέντρα. Εκπρόσωπος του αρμόδιου δασαρχείου εμφανίστηκε στην περιοχή και ζήτησε να σταματήσουν όλες οι εργασίες με την αιτιολογία πως δεν είχαν άδεια. Με την παρέμβαση της νομαρχίας και της Πυροσβεστικής το θέμα λύθηκε και οι υλοτόμοι με τα αλυσοπρίονα άρχισαν να δημιουργούν από το μηδέν αντιπυρικές ζώνες. «Το Δασαρχείο Αιγάλεω που είναι υπεύθυνο για την περιοχή δεν είχε ανοίξει ούτε μία αντιπυρική ζώνη. Ούτε φίδι δεν χωρούσε εκεί που έπιασε φωτιά. Πού να κινηθούν οι πυροσβέστες;», λέει ο νομάρχης Δυτικής Αττικής Αριστείδης Αρκουδάρης.

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Για την αρχιτεκτονική με τη γη και πάλι

Άρθρο γενικού ενδιαφέροντος, που θα παρουσιάσουμε στο CEST 2009 σχετικά με την οικολογική δόμηση και περισσότερο συγκεκριμένα για την αρχιτεκτονική με την γη:

Βλ. επίσης και το σχετικό poster

Το έργο αυτό συντάχθηκε στα πλαίσια της μη-κερδοσκοπικής εταιρείας eco-dome

Υ.Γ.

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2009

Για την αστική ζούγκλα

Η δουλειά μου είναι δημόσιος υπάλληλος με σχέση εργασίας Ι.Δ.Α.Χ. στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο.

Τον τελευταίο χρόνο, είμαι προϊστάμενος στο Γραφείο Λειτουργίας και Ανάπτυξης της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων (βλ. σχετικά την ιστοσελίδα της Πολυδύναμης Μονάδας του Συγκροτήματος: http://www.dty.ntua.gr/pm_6/).

Στο Ιστορικό Συγκρότημα, χρόνια τώρα, ταΐζονταν γάτες από "φιλόζωους" με αποτέλεσμα ψύλοι κ.α. παράσιτα να φτάσουν μέχρι τον τρίτο όροφο των κτηρίων.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, κάποιος (δεν ήμουν εγώ-αλλά όλοι με δείξανε) δηλητηρίασε τις γάτες. Ακολούθησε ένα μεγάλο έργο (που επέβλεπα) απολύμανσης και καθαρισμών των χώρων σε τόσο άγριες συνθήκες που ντρεπόμουν.

Παράλληλα, η εντολή που έδωσα ήταν: να μην ταΐζονται γάτες στο Σχολείο.

Αυτός που αγαπάει και θέλει να φροντίζει τις γάτες να τις πάρει σπίτι του.

Εγώ τουλάχιστον, την Ρόζα και την Μιμή τις έχω σπίτι.

Η αντίδραση που δέχθηκα ήταν η εξής: τοιχοκολλημένες-γραπτές κατάρες στην πόρτα μου, απειλητικά συνθήματα στους τοίχους του προαυλίου που δείχνανε για "ντου" στο γραφείο μου, απειλητικά τηλεφωνήματα, χλευαστικές αφίσες για το σχετικό θέμα, καθώς και κατά-πρόσωπο απειλές εναντίον μου.

Αυτό που πρότεινα σε "αυτούς-που-θέλουν-τις-γάτες" ήταν το παρακάτω:

Εγώ, ως μηχανικός που είναι υπεύθυνος για τον χώρο έχω μια συγκεκριμένη αντίληψη για την λειτουργία του. Και η δική μου αντίληψη λέει πως το Σχολείο δεν είναι ζωολογικός κήπος. Για μένα, αυτό είναι αυτονόητο και δεν το διαπραγματεύομαι.

Αν αυτό συγκρούεται με την αντίληψη που έχουν οι χρήστες για τους χώρους, νομίζω ότι καλό και δημοκρατικό είναι: οι χρήστες να αναλάβουν επώνυμα την ευθύνη των θέσεών τους και να πουν "ο μηχανικός αυτός δεν-μας-κάνει γιατί δεν αγαπάει τις γάτες, δεν κάνει σωστά την δουλειά του, και... και .... και να φύγει".

Εγώ εκτίθεμαι και χρεώνομαι τις επιλογές μου. Γιατί δεν χρεώνονται τις δικές τους αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί μου, αλλά συγκρούονται α-πρόσωπα με όρους ζούγκλας?

Η φτωχή δημοκρατίας μας, νομίζω πως θα θεωρήσει δίκαιο ένα τέτοιο αίτημα (που πρώτος εγώ θα υποστηρίζω).

Αγαπάω πολύ αυτό το Σχολείο (και το εννοώ αυτό). Μα πολύ θα χαρώ να φύγω απ' αυτή την αστική ζούγκλα επειδή, ως μηχανικός, ο ρόλος μου είναι να εφαρμόζω (αυτό που θεωρώ ως) το αυτονόητο και όχι να διεκδικώ την κοινή λογική (αυτό θα το κάνει ένας πολιτικός ή ένας φιλόσοφος).

Γιατί, επειδή νιώθω τη καθημέρινότητά σαν έναν αγώνα με στόχο την αξιοπρέπεια των λειτουργών της Δημόσιας Παιδείας, αν οι ίδιοι δεν-το-θέλουν, εγώ εδώ τι κάνω?

Γι αυτό, αν έχετε να μου προτείνετε άλλη δουλειά, προβλέπω πως σύντομα θα είμαι διαθέσιμος! (βλ. σχετικά το βιογραφικό μου σημείωμα).


Υ.Γ.
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση Για τον χώρο φυλακή και την πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστο-λογίου Το Σχολείο σήμερα. Η βολική συντήρηση μιας εξαιρετικά άβολης κατάστασης

Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Για την Δημοκρατία και πάλι

Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι το πως διάφοροι δημοσιογραφούντες, απευθύνονται σε αξιωματικούς ε.α.-σήμερα πολιτικούς, αναφέροντας την προηγούμενη ιδιότητά τους με ζοφερό και μελιστάλαχτο πάθος.

Δηλαδή δεν λένε ο κ. Δήμαρχος, μα λέν: ο υπέροχος (sic) και αποτελεσματικός Στρατηγός μας, που λόγω κουτούρας (στρατιωτικής) μπορεί και διαχειρίζεται αυτό το μπάχαλο.

Σε συνέχεια των εκλογικών αποτελεσμάτων του Ιουνίου και επειδή σε πρόσφατες κουβέντες δεν βλέπω κανείς να πιστεύει στην κατ' επίφαση Δημοκρατία που υπάρχει σε αυτή τη χώρα και να θέλει-κάτι να ψηφίσει, βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας, για το ποιο πολιτικό σύστημα μας εκπαιδεύουν.

Για τις πυρκαγιές

Πυρκαγιές, οικόπεδα με θέα και η πολιτική αλλαγή που δεν έρχεται… του Γιάννη Σακιώτη.

Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Για τον καπνό με θράσος!

Αναρωτιέμαι: με τι θράσος θα έρθουν να μου πούν δώσε και άλλα λεφτά γιατί τ' αμάξι σου βγάζει πολύ καπνό?


Υ.Γ. 1
Βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις: το κακό μου αυτοκίνητο, για το REBOOT στην κρίση

Υ.Γ. 2

Υ.Γ. 3

Και άλλα λόγια για την αριστερά

Σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησης, άλλο όμορφο άρθρο του Γ. Βότση.

Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Για τα τέρατα κ.α. εικόνες

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, η τρομερή εικόνα της αλλοίωσης της Φύσης σαν αυτή που σήμερα συμβαίνει, διατυπώνει το παρά-λογο και την ά-λογη φρίκη.

Τα φουσκωμένα στήθη των γενικών κουμανταδόρων αλλά και τα ταπεινά αισθήματα ευθύνης της συλλογικής συνείδησης αυτού του αλήτικου μέρους, εικονο-ποιούν την απελπιστική καταστροφή στην μορφή ενός τόπου που οι Θεοί του έφυγαν.

Στα πλαίσια των επικλήσεων για την σωτηρία του, άσκηση καλή μου φαίνεται πως θα-ταν, να φέρω την μορφή του προβλήματος στο βαθύ-μέσα της ύπαρξής μου.

Επειδή το πρόβλημα δεν είναι πια διαχειριστικό αλλά αγγίζει τα όρια της μετα-φυσικής, η σκέψη μου με κατευθύνει στην επίκληση των Θεών που θα μορφοποιηθούν για να υπάρξουν-πάλι: Φύλακες των Όρκων (βλ. σχετικά την προηγούμενη ανάρτηση).

Λυπάμαι Φρεντερικ μα τι κι αν πέθανε? Ο άνθρωπος είναι πολύ μικρός για να υπάρχει χωρίς τον Θεό του και οφείλει να τον ξανα-ζήσει. Γιατί δεν είναι ζητούμενο η ανάκληση διαφόρων θρησκειών ούτε η αναζήτηση μορφών εξουσίας-εκκλησίας, αλλά το χτίσιμο της ύπαρξης του ανθρώπου με την ανα-τοποθέτηση του μέσα-Φύλακα.

Αφού ίσως-τελικά, η διάλυση του μέσα-χώρου να αλλοιώνει τόσο το Εαυτό, που Γρύπες, Σφίγγες και λοιπά φανταστικά όντα, να μοιάζουν κατοικίδια στις ψυχές των ανθρώπων και να προσωπο-ποιούνται τερατωδώς στο περιβάλλον που οι άνθρωποι διαμορφώνουν.

Σε συνέχεια των παραπάνω, θα 'θελα κάποια στιγμή, να 'φτιαχνα τις συλλογές:
  • την μια με μορφές τεράτων των μέσα-χώρων που, παράδοξα αφιερώνουμε σήμερα τα στρεβλά τοτέμ-μας
  • την άλλη με μορφές Θεών που μπορεί να υπήρχαν, να υπάρχουν ή να υπάρξουν, διατυπώνοντας μια-κάποια συμβολική ελπίδα αναδόμησης της ύπαρξης

Υ.Γ.
Βλ. σχετικά την θλιβερή δήλωση: Φταίνε τα πεύκα

Για τα γραφειο-κρατάκια της επανάστασης

Βλ. υπέροχο κείμενο του Περικλή Κοροβέση

Για την Δημοκρατία


Στις φλόγες που καίν' αυτόν τον τόπο
όρκο να δώσει-ιερό κάθε πολίτης
για την ανάσταση της Δημοκρατίας

Υ.Γ.
Βλ. σχετικά την θλιβερή δήλωση: Φταίνε τα πεύκα

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Για το κλίμα και την κοινωνία

Στην υπέροχη Ήπειρο βλέπει κανείς χωριά, σφιχτά δεμένα, σ' άγρια γη.

Μα γιατί εδώ δεν υπάρχει η "εκτός σχεδίου δόμηση"?

Γιατί είναι προφανές ότι αυτός που θα χτίσει έξω απ' το χωριό και κάνει το λάθος να πάει την 28 Οκτωβρίου στο εξοχικό του, μάλλον θα φύγει όταν λιώσουν τα χιόνια, δηλαδή την άνοιξη.

Μήπως λοιπόν η αντίληψη της κοινωνικής δομής και η ατομική ευθύνη εξαρτάται-διαμορφώνεται από την επιρροή του κλίματος?

Αλλά το κλίμα αλλάζει με τρόπους που δεν ξέρουμε και για λόγους που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε.

Σύμφωνα λοιπόν με την εκτίμηση της κατάστασης της πολιτείας μας, που ξέρουμε και φαίνεται το τοπίο "ακραία-χειμερινού" πολιτικού θεάτρου, η διαμόρφωση νέων αντιλήψεων κοινωνικής οργάνωσης και λειτουργίας, μπορεί να μην είναι τόσο μακρυά όσο την φανταζόμαστε.