(Ξαναβλέποντας το παρακάτω κείμενο, επισημαίνω την υποκειμενικότητά του, καθότι, ως λάτρης του παλαιού αυτοκινήτου είμαι πολύ δεμένος συναισθηματικά με αυτό, μολονότι κυκλοφορώ-κυρίως-με τρένο)
Ανακοινώθηκαν σήμερα νέα μέτρα για τα "κακά" αυτοκίνητα.
Ο Β. Ουγκώ επωφελούμενος της περιγραφής των υπονόμων του Παρισιού λέει ότι το 1832 το Παρίσι ρίχνει στη θάλασσα κάθε χρόνο μέσα από τους υπονόμους το ισοδύναμο πεντακοσίων εκατομμυρίων χρυσών φράγκων. Και αντιπαραθέτει τους υπονόμους του Παρισιού με τη συμπεριφορά των Κινέζων χωρικών, οι οποίοι λιπαίνουν την γη με τα ίδια τους τα περιττώματα και για αυτό «η γη της Κίνας είναι σήμερα (δηλαδή-τότε) τόσο γόνιμη όσο την πρώτη ημέρα της δημιουργίας». Με άλλα λόγια ο Ουγκώ (τότε!) διαπιστώνει ότι οι παραδοσιακές οικονομίες ήταν οικονομίες ανακύκλωσης ενώ οι σύγχρονές κοινωνίες είναι οικονομίες σπατάλης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί να αναγκαστώ, μολονότι φίλος του παλαιού-"κακού" μου αυτοκινήτου, να πετάξω το αγαπημένο μου αυτοκίνητο και να σπαταλήσω ένα καινούργιο αυτοκίνητο.
Μήπως δηλαδή το νέο αυτοκίνητο δεν θα καταναλώσει ενέργεια για να φτιαχτεί (?), η ενέργεια στα εργοστάσια θα είναι από Ανανεώσιμες Πηγές (?), δεν θα καταναλώσει πρώτες ύλες (?), δεν θα είναι απόρριμμα μετά την λήξη του κύκλου ζωής του (?). Και αλήθεια το παίρνω, αν χαλάσει επισκευάζεται? Και πόσο χρόνο ζωής έχει γιατί το δικό μου σήμερα είναι 40 ετών και πάει μια χαρά-ξέρει κανείς κάποιο αυτοκίνητο που να παράγεται σήμερα και να ζει πάνω από 10 χρόνια?
Πάντως, θέλω να επισημάνω ότι τα μέτρα που προτείνονται, ακολουθούν μία «οικολογική» προσέγγιση της οικονομίας της αγοράς. Με οικονομικά κριτήρια, ο κάθε ρύπος κοστολογείται και στοιχίζει. Κατά συνέπεια (και στα πλαίσια της καταναλωτικής κουλτούρας) υποστηρίζονται οι πλούσιοι "ρυπαντές" στο να ρυπαίνουν αφού έτσι θα "γουστάρουν" περισσότερο. Στον "φιλελεύθερο" κόσμο που ζούμε, η διαδικασία αυτή διατυπώνεται ως μια από τις επικρατέστερες λύσεις των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Ακόμα και σ’ αυτά τα πλαίσια όμως, φοβάμαι ότι όσον αφορά το αυτοκίνητο, οι ρύποι δεν κοστολογούνται για να κοστολογηθούν, αλλά για να αγοραστούν νέα αυτοκίνητα (στα πλαίσια της "πράσινης" καταναλωσης).
Παράλληλα, τα μέτρα που διτυπώθηκαν συνάδουν με τις τρομολάγνες αναγγελίες συμπαθέστατων "επιτρόπων των ακραίων καιρικών φαινομένων και της κλιματικής αλλαγής". Κάπου αναφέρεται και αυτό στο σχετικό άρθρο εννοώντας ότι αν δεν πετάξω το "κακό" μου αυτοκίνητο θα αλλάξει το κλίμα. Για να ακριβολογώ-νομίζω ότι το θυμάμαι να αναφέρεται- όταν διάβαζα την εφημερίδα, δεν το είδα όμως στον παραπάνω σύνδεσμο. Υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο, επειδή η κλιματική αλλαγή είναι η γνωστή τσιχλόφουσκα κάθε περιβαλλοντικού θέματος, να τον ανακαλώ ασυνείδητα μόλις διαβάζω κάτι σχετικό.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Κωστάκη Ανάν, ... και ύστερα ήρθες και μ' έλυσες
Ακραία καιρικά φαινόμενα
"Η τελευταία σανίδα σωτηρίας ενός δελτίου ειδήσεων που θέλει να λέγεται αξιοπρεπές. Όταν και η τελευταία σταγόνα αίματος από την τελευταία οικογενειακή τραγωδία έχει στεγνώσει, ανακαλύπτουμε ότι η βροχή ήταν μία από τις πληγές του Φαραώ την οποία απέκρυψαν, για λόγους υστεροφημίας, αποτυχημένοι μετεωρολόγοι της εποχής".
Υ.Γ,
Σημαντική κουβέντα που είχα ακούσει παλαιότερα σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές είναι ότι: "το κλίμα αλλάζει με τρόπους που δεν ξέρουμε και για λόγους που δεν μπορούμε να τους εξηγήσουμε".(βλ. σχετικό κείμενο για την κλιματική αλλαγή)
Επιστημονικές εργασίες σχετικά με τις κλιματικές αλλαγές μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της ερευνητικής ομάδας ΙΤΙΑ του Ε.Μ.Πολυτεχνείου
