Διατυπώνοντας τα -περί αλλαγής του κλίματος- βλέπουμε ότι η κλιματική αλλαγή προσεγγίζεται ως "Αποκάλυψη". Παράλληλα, πολύ επιστήμονες που την πρεσβεύουν λειτουργούν περίπου ως "Προφήτες" της, με "Απόστολους" τους οπαδούς της. Γιατί γίνεται αυτό όμως?
Στο Δυτικό κόσμο, ο πληθυσμός δεν υπακούει πλέον στις "αφηρημένες" έννοιες της θρησκευτικότητας. Για τον λόγο αυτό, η μορφή του κόσμου διαταράσσεται. Δεν υπάρχει ένας κοινός αστυφύλακας που να κατέχει την "αλήθεια" και που να προσδιορίζει την συμπεριφορά μας. Στο βιβλίο, ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, ο R. Musil (1880-1942) αναφέρει: "… σήμερα ζούμε χωρίς κατευθύνουσα ιδέα αλλά και χωρίς την αποδεικτική μέθοδο της συνειδητής επαγωγής. Δοκιμάζουμε στην τύχη σαν μαϊμούδες.". Αλλά "άμα ο Λόγος έχει φέρει τον άνθρωπο σε δύσκολη θέση, ο Λόγος και μόνον αυτός μπορεί να τον βγάλει από εκεί". G.W.Fr. Hegel (1770-1831). Έτσι, οι "αλήθειες" και οι "λογικές ιδέες" της περιγραφής των κλιματικών αλλαγών με "στοιχεία"-"περιγραφές" και "τεκμηρίωση" αποτελούν την κατευθύνουσα ιδέα η οποία φαίνεται να ισορροπεί μεταξύ της μεταφυσικής διαλεκτικής και της ορθολογικής σκέψης προσπαθώντας να "βγάλει" τον άνθρωπο σε έναν καλύτερο κόσμο.
Και βρίσκεται λοιπόν ο τρόπος για να μπει σε κάθε άνθρωπο, ο ιερέας-ιμάμης κ.λπ. που έφυγε με την μορφή "επιστήμονα". Γι αυτό οι εργασίες σχετικά με την κλιματική αλλαγή περιγράφουν μία διακριτή Κόλαση με κάθε λεπτομέρεια. Οι "επιστημονικοί οπαδοί της" αλλά και οι συμπαθείς "επίτροποί" της, λειτουργούν ως θεματοφύλακες μιας -σχεδόν μεταφυσικής- αλήθειας και πολύ φοβάμαι ότι αν διαφωνήσω κινδυνεύω να χαρακτηριστώ "αιρετικός". Ανακαλώντας μνήμες Μέσων Χρόνων.
Αν εξαιρέσουμε όμως την κάθε θρησκεία που λέει την "μόνη" αλήθεια η επιστημονική προσέγγιση και οι επιστήμονες οφείλουν να μην έχουν τον φανατισμό της "μοναδικής αλήθειας". Ούτε να επιβάλουν ένα σύστημα κοινωνικής συμπεριφοράς γιατί "αυτοί ξέρουν".
Παράλληλα, η φυσική-αρχετυπική διαδικασία που καθόριζε την κοινωνική συμπεριφορά, αλλά και την κάθαρση μέσω αυτής ήταν η θρησκεία. Είναι δυνατόν αυτή η λειτουργία να αντικατασταθεί με την τεχνοκρατική διαλεκτική μίας τεκμηρίωσης αμφιβόλου σταθερότητας? (διαβάστε εδώ σχετικά κείμενα για την κλιματική αλλαγή από την ερευνητική ομάδα ΙΤΙΑ του Ε.Μ.Πολυτεχνείου).
Στα πλαίσια αυτά, νιώθω ότι υποστηρίζεται μία ολόκληρη φιλοσοφία της αγοράς πίσω από την οποία κρύπτεται το Καλό ως "Πράσινο" προϊόν.
Δηλαδή αν γίνω και ‘γω ο καλός "πράσινος καταναλωτής" που θέλουν, θα έχω τον "Πράσινο" Παράδεισο που μου αξίζει?
Υ.Γ.
Ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα είχε πει: "Πρέπει να αγαπάτε την γη των παιδιών σας. Η αγάπη αυτή ας είναι η νέα σας ευγένεια".
"Η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων" Κ. Καστοριάδης
Τόσο απλά.
Στο Δυτικό κόσμο, ο πληθυσμός δεν υπακούει πλέον στις "αφηρημένες" έννοιες της θρησκευτικότητας. Για τον λόγο αυτό, η μορφή του κόσμου διαταράσσεται. Δεν υπάρχει ένας κοινός αστυφύλακας που να κατέχει την "αλήθεια" και που να προσδιορίζει την συμπεριφορά μας. Στο βιβλίο, ο άνθρωπος χωρίς ιδιότητες, ο R. Musil (1880-1942) αναφέρει: "… σήμερα ζούμε χωρίς κατευθύνουσα ιδέα αλλά και χωρίς την αποδεικτική μέθοδο της συνειδητής επαγωγής. Δοκιμάζουμε στην τύχη σαν μαϊμούδες.". Αλλά "άμα ο Λόγος έχει φέρει τον άνθρωπο σε δύσκολη θέση, ο Λόγος και μόνον αυτός μπορεί να τον βγάλει από εκεί". G.W.Fr. Hegel (1770-1831). Έτσι, οι "αλήθειες" και οι "λογικές ιδέες" της περιγραφής των κλιματικών αλλαγών με "στοιχεία"-"περιγραφές" και "τεκμηρίωση" αποτελούν την κατευθύνουσα ιδέα η οποία φαίνεται να ισορροπεί μεταξύ της μεταφυσικής διαλεκτικής και της ορθολογικής σκέψης προσπαθώντας να "βγάλει" τον άνθρωπο σε έναν καλύτερο κόσμο.
Και βρίσκεται λοιπόν ο τρόπος για να μπει σε κάθε άνθρωπο, ο ιερέας-ιμάμης κ.λπ. που έφυγε με την μορφή "επιστήμονα". Γι αυτό οι εργασίες σχετικά με την κλιματική αλλαγή περιγράφουν μία διακριτή Κόλαση με κάθε λεπτομέρεια. Οι "επιστημονικοί οπαδοί της" αλλά και οι συμπαθείς "επίτροποί" της, λειτουργούν ως θεματοφύλακες μιας -σχεδόν μεταφυσικής- αλήθειας και πολύ φοβάμαι ότι αν διαφωνήσω κινδυνεύω να χαρακτηριστώ "αιρετικός". Ανακαλώντας μνήμες Μέσων Χρόνων.
Αν εξαιρέσουμε όμως την κάθε θρησκεία που λέει την "μόνη" αλήθεια η επιστημονική προσέγγιση και οι επιστήμονες οφείλουν να μην έχουν τον φανατισμό της "μοναδικής αλήθειας". Ούτε να επιβάλουν ένα σύστημα κοινωνικής συμπεριφοράς γιατί "αυτοί ξέρουν".
Παράλληλα, η φυσική-αρχετυπική διαδικασία που καθόριζε την κοινωνική συμπεριφορά, αλλά και την κάθαρση μέσω αυτής ήταν η θρησκεία. Είναι δυνατόν αυτή η λειτουργία να αντικατασταθεί με την τεχνοκρατική διαλεκτική μίας τεκμηρίωσης αμφιβόλου σταθερότητας? (διαβάστε εδώ σχετικά κείμενα για την κλιματική αλλαγή από την ερευνητική ομάδα ΙΤΙΑ του Ε.Μ.Πολυτεχνείου).
Στα πλαίσια αυτά, νιώθω ότι υποστηρίζεται μία ολόκληρη φιλοσοφία της αγοράς πίσω από την οποία κρύπτεται το Καλό ως "Πράσινο" προϊόν.
Δηλαδή αν γίνω και ‘γω ο καλός "πράσινος καταναλωτής" που θέλουν, θα έχω τον "Πράσινο" Παράδεισο που μου αξίζει?
Υ.Γ.
Ο Νίτσε στον Ζαρατούστρα είχε πει: "Πρέπει να αγαπάτε την γη των παιδιών σας. Η αγάπη αυτή ας είναι η νέα σας ευγένεια".
"Η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων" Κ. Καστοριάδης
Τόσο απλά.
