Για το κτήριο Αβέρωφ

Το μεγαλύτερο μέρος της φοιτητικής μου ζωής το πέρασα στο αίθριο του κτηρίου. Εκεί δημιουργούσαμε, παίζαμε και ερωτευόμασταν.

Και το αγαπάγαμε.

Ως υπάλληλος του Ε.Μ.Π. και στα πλαίσια της ασχολίας μου στην ομάδα εργασίας της επίβλεψης το έργου «Αποκατάσταση του κτηρίου Αβέρωφ» το αντιλήφθηκα διαφορετικά.

Η επικοινωνία, με ένα αρχιτεκτόνημα και συγκεκριμένα με το κτήριο Αβέρωφ, πολλές φορές μου έδινε την αίσθηση ότι το κτήριο ήταν ζωντανό.

"Καλημέρα Άνθρωπε!" έλεγε μου έλεγε κάθε μέρα δια στόματος Μιχάλη.

"Τί κάνεις¨τον ρωτούσα". "Εντύπωση" μου έλεγε... (και αυτό το έλεγε ο Μιχάλης, αλλά θα μπορούσε να το λέει και το κτήριο). :)

Η ζωή του κτηρίου δεν ξεκινάει ήρεμα. Μετά τις "σεμνές" τελετές, επακολουθεί η αταξία του εργοταξίου. Το εργοτάξιο-πόλεμος, μια ανήσυχη μάχη του ανθρώπου να μορφοποιήσει την ύλη σύμφωνα με το όραμα του Αρχιτέκτονα. Χωρίς λεφτά και με συνεχείς εκπτώσεις στα σχέδια και στις λεπτομέρειες, τα υλικά μορφοποίησαν μία περίεργη ισορροπία παλατιού-παράγκας (για όσους ξέρουν το πως κατασκευάστηκε-καλύτερα).

Η τελική επιφάνεια διηγείται ένα παλάτι μολονότι που λόγω της απουσίας των χρημάτων ακόμα και οι κολώνες του αίθριου μείνανε χωρίς αυλακώσεις. Μέγα τεχνικό κατόρθωμα για τα τεχνικά μέσα της εποχής, αισθητική υψηλή, ασαφούς (για την μικρή μου αντίληψη) στατικής λειτουργίας.

Παράλληλα, το σχέδιο κουτσουρεύτηκε, ο Αρχιτέκτονας ωρύονταν, τα ρολόγια ποτέ δεν μπήκανε στην Δυτική όψη. Τελικά ολοκληρώθηκε με αποτέλεσμα, το καμάρι της Αθήνας, μιας Αθήνας που ουδέ μία σχέση έχει με την μορφή που έχει σήμερα.

Έτσι δέσποζε στα χωράφια. Κήποι και χορτάρια ο περιβάλλον χώρος του.

Αρχιτεκτόνημα υψηλό και εφάμιλλο, η Ακαδημία των Αθηνών.

Ήταν όμως πολύ μακριά αναμεταξύ τους. Δεν κάνανε παρέα. Έσκουζε να της μιλήσει αλλά αποτέλεσμα των κραυγών του ήταν άναρθροι ψίθυροι, άλλες κραυγές της, που φτάνανε παραμορφωμένες.

Σιγά-σιγά όμως, άρχισαν να χτίζονται τα χωράφια γύρω του. Η πόλη άρχισε να παίρνει μορφή με νεοκλασικά, ευγενικά αρχιτεκτονήματα. Του μοιάζανε. Δεν ήταν σεμνά, αλλά ούτε και αυτό είναι. Κάποιες φορές κατάφερε να στείλει μηνύματα στην Ακαδημία. Έλεγε κάτι στον διπλανό του, το έλεγε παραδίπλα του και είχε ως αποτέλεσμα εξαιρετικούς διαλόγους.

Σήμερα μάταια προσπαθεί να κάνει κάτι τέτοιο. Έρχονται γι απάντηση βρισιές.

Δεν παρεξηγείται όμως Οι φίλοι του γκρεμίστηκαν και αντ' αυτών υπάρχουνε "φτηνά" κατασκευάσματα που δεν μπορούν να αρθρώσουν λέξη.

Και επικρατεί στην πόλη μια χυδαία διαλεκτική.



Σχετικός σύνδεσμος

Η ιστοσελίδα του έργου της Αποκατάστσης του κτηρίου Αβέρωφ: http://dty.ntua.gr/erga/averwf/index.html

Σχετική βιβλιογραφία
Φιλιππίδης Δ., Η ζωή και το έργο του Αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγλου (1811-1885), εκδ. Πολιτιστικό Τεχνολογικό Ίδρυμα ΕΤΒΑ, Αθήνα 1995

Μπίρης Κ.Η., Ιστορία του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, εκδ. Ε.Μ.Πολυτεχνείο, Αθήνα 1957