Για τους φίλους-τόπους και πάλι

Ότι σχολίαζα μια βδομάδα πριν (βλ. σχετική ανάρτηση: για τους φίλους-τόπους), φαίνεται να αναδεικνύει το σκληρότερό του πρόσωπο σήμερα.

Βλ. σχετική ανάρτηση από το ημερολόγιο ενός πατέρα:  Οι ληστές των ορέων-Ασύδοτη η τρομοκρατία των μπράβων

Από το κλείσιμο της έκθεσης γλυπτικής φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι

Πριν κατέβουνε τα έργα, μερικές εικόνες για το τέλος.

Βλ. σχετική ιστοσελίδα της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Για την μετακίνηση των βουνών

Σε πολλές αναρτήσεις, έχω αναφερθεί στην συν-ύπαρξη και το πως την νιώθω αδιέξοδη σήμερα (βλ.: Για το Δίχτι, την εκπαίδευση κ.α. αμαρτίες). 

Πηγαίνοντας παρα-κάτω, μου άρεσε πολύ η σκέψη του Συντονισμού της Ύπαρξης, με όραμα την κατάργηση αυτών των αδιεξόδων.

Και όπως έλεγε χθες ο Β.Α.:

Πιστεύω σε έναν Λαό, Πατέρα-Παντοκράτορα.

Γιατί έχει διατυπωθεί μια "μεθοδολογία" για να κουνηθούν τα βουνά, αλλά μήπως οφείλουμε να διατυπώσουμε, να πιστέψουμε και να συν-πράξουμε και με καμιάν-άλλη?

Υ.Γ. 

Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα κ.α. σχετικές αναρτήσεις 

Για τα προβλήματα

Λέει σήμερα ο J.-M.:

- Δεν υπάρχουν προβλήματα, προβληματικοί υπάρχουν


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για την αντίληψη των ανθρώπων

Αποτίμηση

Παράσταση φόβου, η αποτίμηση από τον Old Boy.

Για τους φίλους-τόπους

Υπάρχουν τόποι που σε-κάνουν-φίλο.

Υπάρχουν και άλλοι που δεν-θες-να-΄σαι-εκεί.

Όπως και να ‘χει όμως, σε κάθε τόπο, τον ρόλο παίζουν οι ανθρώποι.

Μα πόσο σημαντικός είναι ο άνθρωπος στον τόπο?

Αν πας σε έναν τόπο, ουσία της επαφής είναι:

• η Δημοκρατική Αρχή
  
• η Αξιοπρέπεια του Συλλογικού Συνειδητού-Ασυνειδήτου

από τα οποία εξαρτάται το πώς θα τον αντιληφθείς και θα σ' αντιληφθεί (κι αυτά αναφέρονται σ' ανθρώπους).

Όμως, σαν επισκέπτης, ακούω και άλλα λόγια: Αυτός Είναι Δικός-Μου Τόπος, Αυτός ο Τόπος Είμαι-Εγώ!

Αλλά, δεν συμμετέχω (όπως έλεγες Γιάννη-μου) σ’ αυτό το Δράμα. Είμαι και θέλω να παρα-μείνω ελεύθερος, ενοικιαστής-χρήστης του χώρου, που πλήρωνε και θα πληρώνει το νοίκι του.

Υ.Γ. 1

Βλ. σχετική αναζήτηση στο Google: ρατσισμός και βία 

Υ.Γ. 2

Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για την πολιτεία 1. Η ύπαρξη του πολίτη

Υ.Γ. 3

Βλ. επόμενη ανάρτηση: Για τους φίλους-τόπους και πάλι

Για την εργασία στο Δημόσιο

Λένε τώρα: να είσαι ευτυχής που βρίσκεσαι στο Δημόσιο.

Άλλοι-πάλι λένε: τί καλά που είμαι 'δω-να 'ταν και το παιδί μου.

Όταν όμως πάω να κοιμηθώ, αναρωτιέμαι μήπως αυτή καθ' αυτή η δομή και η λειτουργία του, μας κάνει όλους συμμέτοχους και συν-ένοχους στην απ-αξίωση του.

Και τελικά, η ελαστική εργασία που προτείνουν, λες να αφορά και το Δημόσιο?

Γιατί κάποιοι κουράστηκαν, άλλοι-μάλλον βαρέθηκαν, λες να ολοκλήρωσαν το έργο τους και να το κλείσουν-φεύγοντας το μαγαζί?

Για το "κάτω απ' το χαλάκι" πρόβλημα

Αυτοί που "κάνουν τα κουμάντα" λεν πως γνωρίζουν να "καθαρίζουν" απ' τα προβλήματα.

Οι άλλοι που δέχονται να τους "κάνουν τα κουμάντα" εύχονται: αυτοί να ξέρουν.

Όμως και αυτοί-και οι άλλοι, ξέρουν πως:

η γενική οδηγία της εκκαθάρισης των προβλημάτων είναι: όλα τα προβλήματα-κάτω απ' το χαλάκι

Αλλά για να αντιμετωπίσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα πρέπει όλοι μαζί να πάρουν το χαλάκι και να το τινάξουν στο μπαλκόνι.

Αντ' αυτού και με τον λιγότερο δυνατό κόπο: κάποιοι σηκώνουν το χαλάκι, κάποιοι βάζουν (σιωπηλά) τα προβλήματα από κάτω και όλοι μετά υποκρίνονται πως δεν βλέπουν το βουναλάκι στο χαλάκι.


Υ.Γ. 1
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για το δέντρο των προβλημάτων

Υ.Γ. 2
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για την δομή της πολιτείας και ανάποδα

Για την Ύπαρξη στο Δίχτι

Υπάρχουμε στο Δίχτι? αν-ναι: πώς?

Στο Δίχτι υπάρχει η Αμαλία http://fakellaki.blogspot.com/, αλλά έχει φύγει από δώ.

Όμως πόσο πραγματική να είναι άραγε η Ύπαρξη στο .blogspot ή σε όποιον-άλλο server. Πόσοι δεν μετακίνησαν ή διέγραψαν, έτσι απλά, όλο το έργο που είχαν κάνει εκεί?

• "Παλιώνει" άραγε η αισθητική του blog της Αμαλίας, σαν τις κίτρινες σελίδες των βιβλίων?
• Σε ποιό "ράφι" είναι βαλμένες οι αναρτήσεις που "ανεβάζουμε" και για πόσο?
• Και τί αναφορές κάνουμε, που μου "χτυπάν" συνέχεια γιατί μετακινούνται-διαγράφονται πάραυτα, όμορφα λόγια της οθόνης?
• "Ψευδώνυμα" ιστολόγια, που μπορεί οι χρήστες τους να φύγουν ή/και να ξεχάσουν, για πόσο αυτά θα είναι στο "ράφι" τους?

Ίσως έτσι φαίνεται, το γιατί το Δίχτι και αυτός ο "ιντερνετ-ικός" λόγος, είναι κάτι μεταξύ προφορικού και γραπτού λόγου. Αυτό γιατί, ενώ είναι ά-χρονος και ίσως-μπορεί να μείνει, είναι συγχρόνως ένα κλικ: να διαγραφεί το ιστολόγιό σας? να διαγραφεί, να επανα-διαπραγματευτώ προηγούμενα λόγια μου? εύκολα-το κάνω.

Άσε που αν για κάποιον λόγο, το "σύστημα" "χτυπήσει", ότι είναι κρεμασμένο: "σκάει" στο καθρέφτισμά Της.


Υ.Γ. 1
Και δεν έχω διάθεση να διαγράψω το ιστο-λόγιό μου. Απλά αναρωτιέμαι, με αφορμή τις δυσ-λειτουργίες που προκύπτουν από ενδεχόμενες ανανεώσεις, αλλαγές, διαγραφές ή μεταφορές ιστο-τόπων και ιστο-λογίων.

Υ.Γ. 2
Βλ. έκθεση γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Για τους Μεγάλους Έλληνες

Ελλην-άρα που:

1. από ένα καπρίτσιο του Κάνινγκ έστησες κράτος (βλ. ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΩΜΙΚΟΤΡΑΓΙΚΗ) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974, του Βασίλη Ραφαηλίδη )
2. και για το καπρίτσιο κάποιου Αγνώστου το διατηρείς, (γιατί: για κάποιου το καπρίτσιο, δεν καταρρέει αυτό το μπάχαλο)
3. ψήφισε τώρα και σύ, για να νιώσεις πως κάτι-κάνεις

Για τις κουκούλες

Τώρα που ποινικοποιήσαμε τις μισές κουκούλες, να δούμε: τί θα κάνουμε με τις σπουδαίες άλλες-μισές που τοποθετούνται μπροστά στις γραφει-άρες?


Υ.Γ. 1
Bλ. σχετική ανάρτηση του Old Boy: Το κακό

Υ.Γ. 2
Βλ. προηγούμενη σχετική ανάρτηση: Για τα προσωπεία

Για τα χρώματα

Πολλοί άνθρωποι που συνεργάζομαι μαζί, παρεξηγούν την "καλλιτεχνική" μου δραστηριότητα και θεωρούν ότι αντιλαμβάνομαι τα χρώματα.

Δυστυχώς δεν είναι έτσι...

Όσον αφορά την βασική σπουδή μου (Πολιτικός Μηχανικός-δεν το αρνούμαι) καλώς ή κακώς δεν μου τα μάθανε και δεν στεναχωριέμαι διόλου γι αυτό.

Όσον αφορά την "καλλιτεχνική" μου δραστηριότητα, η γλυπτική μου δεν έχει σχέση με τα χρώματα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως μπορεί να έχει μια-κάποια σχέση, η τελική υφή του υλικού (patina) μ' αυτά, αλλά κι αυτή άλλο-κάνει, όχι-χρώμα.

Η μοίρα το 'θελε να με φέρει να "τσεκάρω" πολλά χρώματα (ίσως για να με τιμωρήσει, επειδή "δεν τα χωνεύω").

Και μέχρι σήμερα, θεωρούσα πως έχω ισορροπήσει αξιοπρεπώς σε αυτά τα έργα.

Όταν όμως ακυρώνεται το-όποιο έργο, που με γκα-φρά και ιδρώτα γίνεται, γιατί τα χρώματα (οι αποχρώσεις) δεν-είναι-ντάξει αρρωσταίνω.

Γι αυτό: σήμερα οι εφιάλτες μου, έχουν χρώμα blue.

Για μια άλλη αγορά

... την αγορά της ντάγκλας, (κάνε μια βόλτα μια φορά και μ' ανοιχτά τα μάτια) μήπως είναι καλύτερο αυτό που προτείνεται στην Καλιφόρνια (βλ. σχετικό άρθρο 16.03.09 στα ΝΕΑ ) απ' αυτό που κάνουμε σήμερα (βλ. πρόσφατη σχετική κατάσταση και προηγούμενη σχετική ανάρτηση)?

Για το κράτος-τράπεζα

Σχετικό άρθρο στις ΑΝΤΙΓΝΩΜΕΣ από ΤΟ ΒΗΜΑ της 15.03.09: Ζητείται κράτος του Θεόδωρου Λιανού, αναζητά το κράτος.

Άλλο σχετικό του Γ. Παπαϊωάννου, εισηγείται ενδεχόμενες κρατικοποιήσεις στις τράπεζες και άλλο σχετικό του Νομπελίστα Paul Krugman μιλάει για: "Προσωρινή κρατικοποίηση των τραπεζών".

Αλλά δεν είναι λίγο παρά-λογο αυτό?

Αφού την δική-μας "λύση", την διατύπωσε μια ιδιωτική τράπεζα που πήρε τον "εθνικό μας πλούτο" και σ' αυτόν, έκανε (κατ' αρχήν) ένα απ' τα ζητούμενα FORMAT μεσ' την δομή του (έξω όλοι-και στείλτε μου τα βιογραφικά σας για να σας ξανα-προσλάβω) μήπως δεν πρέπει να απ-αξιώνονται τόσο "συμπαθητικοί" μηχανισμοί?


Υ.Γ. 1
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: Για την καταλληλότητα

Υ.Γ. 2
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Για τα φοβικά σύνδρομα στο Δίχτι

Υ.Γ. 3
Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα, κ.α. σχετικές αναρτήσεις

Για την καταλληλότητα

Μίκρυνα και λέω, στα πλαίσια της αυτο-κριτικής μου: το παιδί είναι ηλίθιο και ακατάλληλο.

Ίσως καταλληλότερο για έναν άλλο κόσμο, με άλλες δομές και άλλους κανόνες.

Αλλά τι να κάνω που δεν ξέρω καλά Αγγλικά για να στείλω το CV μου στην νέα Ολυμπιακή? (βλ. σχετική ανάρτηση άλλου ιστο-λογίου).

Ουπσ!

Για την "λεπτότητα" των ορίων

Οι διαφορές μεταξύ:

• Τάξης-αταξίας

και όταν αυτές συνεπάγονται ανθρώπων συμπεριφορές, πως να σχετίζονται άραγε με τις έννοιες:

• Πειθαρχία-ελευθερία

Κατ' εμέ είναι άσχετες.

Αυτό γιατί η τάξη κατά την συν-ύπαρξη απαιτεί ευγένεια και κώδικα συμπεριφοράς, ενώ η πειθαρχία για την συν-ύπαρξη προκύπτει από ασαφούς και ταπεινής δομής πρόσωπα.

Έτσι, μπορεί ο άνθρωπος να συν-υπάρχει τακτικά και ελεύθερα, αλλά μπορεί και να 'ναι συλλογικά-αδύναμος γι αυτό.


Υ.Γ. 1
Βλ σχετική ανάρτηση: Για τα προσωπεία

Υ.Γ. 2
Βλ.: Για την πολιτεία ένα πείραμα κ.α. σχετικές αναρτήσεις

Buco nero

Παίζοντας το παιχνίδι

Την Πέμπτη 12.03.08, μεταξύ 17:00 με 22:00, θα παίζουμε το παιχνίδι ΓΕΝΕΣΙΣ. Το Παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο, στο GalleryCafe Πεζόδρομος Αδριανού 33 Μοναστηράκι, τηλ: 210-3249080.


Υ.Γ.1

Ενδεχόμενος κύκλος του παιχνιδιού σύμφωνα με τους κανόνες του

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετική ιστοσελίδα της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Εικόνες της έκθεσης (συνέχεια)

Πρόσωπο και προσωπεία

Υ.Γ. 1

Βλ. προηγούμενη ανάρτηση με την αυτο-προσωπογραφία του ιστο-λόγιου-γλύπτη

Υ.Γ. 2

Βλ. προηγούμενη ανάρτηση: Για τα προσωπεία

Υ.Γ. 3

Βλ. την ιστοσελίδα της έκθεσης γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Εικόνες της έκθεσης

Υ.Γ. 1
Βλ. και άλλες εικόνες

Υ.Γ. 2
Βλ. την ιστοσελίδα της έκθεσης γλυπτικής φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι: http://www.in-the-net.gr/

Για την πολιτεία και πάλι

Αν η πόλη είναι το σύστημα το οποίο παράγει το έργο της αξιοπρεπούς συν-ύπαρξης, μπορούμε να διακρίνουμε στο σύστημα αυτό, εσωτερικά-αλληλεπιδρώντα συστήματα που έχουν την «χροιά» του ασύλου.

Όλα τα συστήματα πιέζονται, ή καλύτερα συν-πιέζονται με διάφορους μηχανισμούς ή περισσότερο αφαιρετικά, λόγω του Υψηλού Έργου το οποιο παράγουν, με στόχο αυτόν και μόνον: δηλαδή το έργο της αξιοπρεπούς συν-ύπαρξης.

Στην πόλη υπάρχουν διακριτοί μηχανισμοί συν-πίεσης, στους χώρους ασύλου όχι.

Με μία πρόχειρη θερμοδυναμική προσέγγιση, αντιλαμβάνεται κανείς πως πρώτα στο «ασυμπίεστο» σύστημα που έχει την «χροιά» του ασύλου θα εκτονωθεί η όποια αταξία και θα ακυρωθεί το έργο της πόλης, δηλαδή το έργο της αξιοπρεπούς συν-ύπαρξης.

Συχνά διατυπώνεται η σκέψη πως: αυτό είναι το πρόβλημα-αλλά γιατί αυτό (το πρόβλημα) να υπάρχει?

Μια ενδεχόμενη διατύπωση είναι πως στο πίσω μέρος του μυαλού του συλλογικού ασυνείδητου, είναι καταγεγραμμένο πως ο άνθρωπος δεν είναι ελεύθερος και -αν νομίζει πως είναι- κατ’ επίφαση «νομίζει».

Έτσι, οι δομές της πόλης ακυρώνονται για διαφόρους λόγους (βλ. σχετικές αναρτήσεις για το Δίχτι την Εκπαίδευση κ.α. αμαρτίες) και ο μηχανισμός στον οποίο θα συν-υπήρχαμε, έχει επικρατήσει να διατυπώνεται ως ένα σύστημα λαμόγιων, ρουφιάνων και χαφιέδων που απλά στερούν την-όποια ελευθερία και απ-αξιώνουν την-κάθε πρόταση.

Άρα η-όποια πρόταση, συγκρούεται με μια «κακή» και α-πρόσωπη δομή, συνεπώς είναι αν-ούσια.

Έτσι καλλιεργήθηκε η βία, ενάντια στην-όποια πρόταση.

Εύχομαι να κάνω-λάθος και θέλω να πιστεύω πως (με κάποιον τρόπο) ο Λόγος και η Δημοκρατία θα βρει την λύση.

Αλλά τα αδιέξοδα που διατυπώνονται με την καταρρέουσα δομή από πάνω, τα ίχνη της συγκροτημένης βίας (πόσο αυτά θα παραμείνουν ίχνη -?-) από κάτω και την μεγάλη μάζα στο κέντρο, που πίνοντας καφέδες συζητάει για την μπάλα, αν δεν φέρουν πόλεμο, σε τι δρόμους θα μας οδηγήσουν?

Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικά δημοσιεύματα από ΤΟ ΒΗΜΑ της 08.03.09: Πόλεις βίας και αναρχίας

Υ.Γ. 2
Βλ. την περιγραφή της συμμετοχής στις διαδικασίες για την ανάδειξη αντιπροσώπων στην Ομοσπονδία καθηγητών ΑΕΙ από ΤΟ ΒΗΜΑ της 08.03.09

Υ.Γ. 3
Βλ. σχετική ανάρτηση: Για το άσυλο, την ενοχική δημοκρατία κ.α. σχόλια

Υ.Γ. 4
Βλ. παλαιότερες αναρτήσεις: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα κ.α. σχετικές αναρτήσεις

Για τ' αδιέξοδα στην "κατανάλωση"

Αναρωτιόνται: Πώς την πατήσαμε?

Και πηγαίνοντας στον ίδιο δρόμο, συνεχίζουν να διατυπώνουν την λύση του προβλήματος με το ίδιο το πρόβλημα (βλ. τις παρακάτω εικόνες).

Λες και θ' αγοράσουμε τύπου "Ferrari" "κάρα"!

Αναρωτιέμαι όμως: πόσα λεφτά δώσανε για να φτιάξουνε αυτά, τα τόσο όμορφα και τόσο άχρηστα πρωτότυπα? (βλ. σχετικές εικόνες απ' το σαλόνι αυτοκινήτου: http://www.salon-auto.ch/en/)

Και μήπως τελικά -χωρίς να τ' αγοράζω- εγώ πάλι πληρώνω, το βίτσιο του κάθε μεγαλο-μανή? (βλ. σχετικό άρθρο της Καθημερινής 07.03.09)

Γι αυτό, ας δούμε λίγο και τους άλλους δρόμους:

• Βλ. σχετικό άρθρο του Η. Ευθυμιόπουλου στα ΝΕΑ της 06.03.09: Κρίση η επόμενη μέρα. Η αντιμετώπισή της χωρίς τις συνταγές που την προκάλεσαν
• Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: για το REBOOT στην κρίση
• Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: για τα πράγματα

Υ.Γ.
Βλ. σκέψεις-κλειδιά του G. Perec: Ο Perec για την μόδα, Ο Perec για τα πράγματα

Για τα προσωπεία

Μου ‘πανε χθες: είδα το ιστολόγιό σου και έχεις και την φωτογραφία σου (sic).

Αλλά το ευκολότερο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω είναι να κρυφτώ πίσω από ένα user name.

Όμως πάντα προσπαθούσα να αφήσω το Ανθρωπικό μου αποτύπωμα στο Δίχτι και αλλού, με τα έργα μου, τα λόγια μου, τις φωτογραφίες μου και κυριότατα το πρόσωπό μου.

Μου λεν να φοβάμαι και λίγο-πολύ το κάνω, τα προσωπεία και τις μάσκες.

Μου λένε όμως παράλληλα: κρύψου πίσω απ’ την-όποια μάσκα σου και είσαι ελεύθερος.

Αλλά αυτό που νιώθω, ως κάτι-λάθος και που είναι διατυπωμένο ως το παιχνίδι του ρουφιάνου, του κουκουλοφόρου, του κάθε υποκριτή (που άλλα λέει και άλλα κάνει) και που στηρίζεται η δομή της πολιτείας μας σε τούτο, είναι αυτό που νιώθω ως το τρομερό αδιέξοδο.


Υ.Γ, 1
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Πρόσωπα και προσωπεία

Υ.Γ. 2
Βλ. παλαιότερη ανάρτηση: Ανθρωπική γεωμετρία και ιστοχώρος (internet ή Δίχτι)

Y.Γ. 3
Βλ. επόμενη ανάρτηση: Για τις κουκούλες

Υ.Γ. 4
Βλ. σχετικές εικόνες από την έκθεση γλυπτικής φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι

Για τ' αρπακτικά στην κρίση

Άκουσα πως λένε (αυτοί με τα πολλά γκα-φρα): τώρα που όλοι ξεπουλάνε, εγώ θα πιάσω "την καλή".

- Προφανώς φίλε μου. Θα την πιάσεις "την καλή". Αλλά τι θα την κάνεις?

Λένε πάλι: θα την βάλω σε ένα κάστρο να την φυλάν ιππότες.

- Αλλά δεν θα βρεις απ’ τους καλούς, φίλε μου. Απ’ τους άλλους - τους άσχημους θα βρεις. Αυτούς με τα νεροπίστολα που:

• ή θα συνουσιαστούν-βιάσουν "την καλή σου"
• ή θα την παραδώσουνε στο μανιασμένο πλήθος να την διακορεύσει.