Για την πολιτεία 1. Η ύπαρξη του πολίτη

Υπάρχω κατ' επιλογή.

Αν υπάρξω ως πολίτης, άλλοι πολίτες θα με καλέσουν να υπάρξω.

Και θα με καλέσουν σύμφωνα με την τις συνθήκες που επικρατούν, έτσι ώστε να υπάρξω με αξιοπρέπεια, σύμφωνα με τις ανάγκες που θα περιμένω να μου καλύψουν-αν είναι ώριμοι να το κάνουν αυτό.

Αλλά και η ίδια η πολιτεία οφείλει να έχει την ωριμότητα να δεχθεί με αξιοπρέπεια τους πολίτες της (βλ.Υ.Γ.1).

Υπάρχω στον δικό-μου σάκο, με το φαγητό-μου.

Είναι αυτό, το μόνο δικό-μου πράγμα που νιώθω πως υπάρχει και που, μόλις θα γεννηθώ, θα το χάσω. Και αντιλαμβάνομαι ότι ούτε αυτό ήταν δικό μου.

Κατ' ουσία, σε όλη την πορεία της ζωής μας χρησιμοποιούμε κάτι και πληρώνουμε το ενοίκιό του. Και η ιδιοκτησία, είναι μια άλλη μορφή ενοικίου με μια σύμβαση για κάποιο (ενδεχόμενα μεγάλο) χρονικό διάστημα.

Τίποτα όμως απ' όλα τα ιδιόκτητα αντικείμενα δεν πάρω μαζί μου, όταν φύγω από εδώ και η μόνη ιδιοκτησία που ίσως να πάρει κάποιος στην πορεία της ζωής του, είναι τα δύο μέτρα χώμα που δεν του ανήκουν,  αλλά τα διεκδικεί: με τους φίλους του και με την πολιτεία του.

Είμαι ένας απλός ενοικιαστής-χρήστης του Κόσμου που πλήρωσε-πληρώνει και θα πληρώνει το νοίκι του.


Υ.Γ.1
Τα ένστικτα της εξέλιξης της Φυσικής Επιλογής τα αποφάσιζε η Φύση. Η πολιτεία, οφείλει να αποφασίσει με τα δικά της κριτήρια: οι πολίτες που θα 'ρθουν, να ζήσουν με αξιοπρέπεια σε αυτήν.

Υ.Γ.2
Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα, κ.α. σχετικές αναρτήσεις