Για την πολιτεία 2. Οι αξίες και το σχολείο

Άπό την στιγμή που γεννιέμαι, διαμορφώνομαι: να-με-χτίσω-πολίτη.

Και κάθε νέος πολίτης, πρέπει να εκπαιδευτεί γι αυτό.

Η εκπαίδευση του κάθε πολίτη, υλοποιείται από την προσχολική του ηλικία, από την συν-ύπαρξη με τους γονείς του, με Καλούς Δασκάλους, με άλλα παιδιά και τα παιχνίδια του.

Εκεί θεμελιώνεται, μέσα σε κάθε νέο πολίτη: το Καλό, το Δίκαιο, η Ελευθερία, η Εργασία και η Δημιουργία, το Ωραίο και η Τέχνη.

Και εκεί πρωτο-αντιλαμβάνομαι, το τί χρειάζομαι πραγματικά για να είμαι ευτυχισμένος (είναι τα ακριβά παιχνίδια? η οθόνη του υπολογιστή μου? μήπως η χαρά του κάνω-κάτι-και-'γώ, ή μήπως οι φίλοι μου?).

Σε αυτά τα χρόνια, οφείλει η πολιτεία να έχει δημιουργήσει τις συνθήκες που θα μου επιτρέψουν να συν-υπάρξω εκπαιδευόμενος και να κάνω τα πρώτα βήματα της δημιουργίας μου.

Η σπουδαιότητα αυτού του χρόνου είναι αδιαμφισβήτητη και οφείλει να είναι συλλογική-για όλους.

Όμοια και το σχολείο.

Σήμερα όμως, σε κάθε επίπεδο της εκπαίδευσης, διαμορφώνουμε τον "Δείκτη της επιτυχίας". Ο Δείκτης αυτός λέει ότι αξία είναι η "πανεπιστημιακή μόρφωση" και -αν δεν την πάρεις αυτή- είσαι αποτυχημένος (βλ. Υ.Γ.1).

Έτσι, αντί το σχολείο να είναι η πλατφόρμα των Αξιών και της Συλλογικής Γνώσης, είναι διαμορφωμένο ως πλατφόρμα επιτυχίας της δουλειάς.

Αλλά η δουλειά θα μπορούσε να είναι εργασία. Και κάθε εργασία είναι χρήσιμη και μπορεί να είναι εξαιρετικά δημιουργική (βλ. Υ.Γ.2).


Υ.Γ.1
Πίσω απ' τις γραμμές η διατύπωση είναι: να κάνεις μια δουλειά που να μήν κουράζεσαι και να είσαι "καθιστός" (και επειδή αξίες δεν υπάρχουν -ακόμα καλύτερα- "εγκάθετος").

Υ.Γ.2
Η ελευθερία ενός πολίτη που μπορεί (έχει την δυνατότητα) να επιλέξει στην μετα-εφηβική του ηλικία, την δική-του πορεία, νιώθοντας την χρησιμότητα και την σπουδαιότητα της κάθε του επιλογής, είναι μια εξαιρετικά σημαντική -ανθρωπική- διάκριση που τώρα δεν υπάρχει.

Υ.Γ.3
Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα, κ.α. σχετικές αναρτήσεις