Για την πολιτεία 12. Η ισονομία

Περπατώντας στην πόλη, σε κάθε μεγα-πόλη, ο καθ' ένας μπορεί να δει σκιές ανθρώπων σε δρόμους και πεζοδρόμια, που με το δικό-τους Δίκιο-Δίκαιο, πουλάν-αγοράζουν ναρκωτικά, σάρκα, έρωτα κ.α. Οι χώροι αυτοί, "decadence" αποποινικοποιημένες ζώνες, στις οποίες η πολιτεία κάνει (αυτό που-λεν) τα στραβά μάτια σε άνομες πράξεις.

Βλέποντας ειδήσεις, σε κάθε μεγα-κανάλι, ο κάθ' ένας μπορεί να δει καρεκλο-κύριους στο γυαλί, που με το δικό-τους Δίκιο-Δίκαιο, πουλάν-αγοράζουν ελπίδες, ακίνητα, καράβια κ.α. Οι χώροι αυτοί, "glamour" αποποινικοποιημένες ζώνες, στις οποίες η πολιτεία κάνει πάλι (αυτό που-λεν) τα στραβά μάτια σε άνομές πράξεις.

Αλλά νόμος δεν είναι: σύμβαση ενός κώδικα συμπεριφοράς μεταξύ πολιτείας-πολιτών και πολιτών μεταξύ τους?

Και για ποιόν λόγο, οι συμβάσεις αυτές υπάρχουν κάπου και δεν υπάρχουν αλλού?

Γιατί να καλύπτονται σε μια χαοτική πολυπλοκότητα μορφές αταξίας που τις αφήνουμε να εκτονωθούν στα ράφια μιας λουσάτης ή θλιβερής βιτρίνας (περπατώντας γρήγορα-κάνοντας πως δεν την βλέπουμε)? Για να υποκρινόμαστε την εύτακτη πολιτεία που τελικά αγοράζει-πουλάει (δηλαδή καταναλώνει) την παραβίαση των νόμων?

Ο νόμος δεν είναι ευχόλογο ηθικο-λόγιο. Ούτε υπάρχει για κάποιους και όχι για άλλους. Γιατί (αν αυτό συμβαίνει) χωράν στην πολιτεία αποποινικοποιημένες ζώνες για άνομες συμπεριφορές και οι νόμοι είναι άνευ ουσίας (αφού υπάρχουν απλά και μόνο για να ξεπουλιόνται).

Ας διερευνηθούν και ας διατυπωθούν: τα πραγματικά όρια της επιλογής (και όχι τα φανταστικά που υπάρχουν σήμερα). Χωρίς αποποινικοποιημένες ζώνες, με απλή και καθαρή μορφή, με στόχο την ισότητα στην αξιολόγηση της συμπεριφοράς και με όραμα την αξιοπρέπεια της ύπαρξης, του κάθε πολίτη.

Αυτό, μου φαίνεται πως είναι, ένα από τα μεγάλα FORMAT που θα έπρεπε να κάνει το σύστημα.


Υ.Γ. 1
Βλ. σχετικό κείμενο: Η αποποινικοποίηση της επιλογής

Υ.Γ. 2
Βλ.: Για την πολιτεία. Ένα πείραμα, κ.α. σχετικές αναρτήσεις