Για τον "τριήμερο εορτασμό της 17 Νοεμβρίου t973" στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο το 2008

Έχουν περάσει τριάντα πέντε χρόνια από την 17 Νοεμβρίου του 1973.

Και όλοι θα πουν για το πόσο επίκαιρα είναι τα συνθήματα που διατύπωσε-τότε η εξέγερση των νέων.

Ως υπάλληλος του Ε.Μ.Πολυτεχνείου σήμερα, βλέπω περισσότερο το Πολυτεχνείο ως Σχολείο. Και αντιλαμβάνομαι πως ο ρόλος του είναι να μαθαίνει γράμματα στα παιδιά, κάτι που οφείλει να το κάνει σε ελεύθερους και εύτακτους χώρους.

Όμως ο ρόλος και οι χώροι ακυρώνονται συστηματικά, από ποικίλες πολιτικές εκφράσεις οι οποίες, δεν νιώθω να συνάδουν με αυτόν.

Γιατί, όπως είπα και πριν, ο ρόλος του (που εγώ-τουλάχιστον αντιλαμβάνομαι) είναι η εκπαίδευση σε ελεύθερους και εύτακτους χώρους. Αυτό είναι το Σχολείο.

Θέλω να επισημάνω το εξής:

Θεωρώ περισσότερο επίκαιρο από τα συνθήματα θα φωνάξουνε, το σύνθημα «Αέρα» ενάντια στην -Φασιστευομένη- Δημοκρατία που σήμερα νιώθω να ζω.

Δεν θα το φωνάξω όμως. Αλλά θα γράψω σιωπηλά, ότι υποκλίνομαι σε όλους αυτούς που αγωνιστήκανε, σε διάφορες χρονικές περιόδους, για να υπάρχω ελεύθερος.

Τιμώ τους αγώνες του πριν και με συγκινούν, αλλά συγχρόνως αγωνιώ για τους αγώνες της διαδρομής της Γνώσης, για το μέλλον που χτίζεται για το μετά.


Υ.Γ.
Βλ. σχετικά κείμενα του ιστολογίου: Για το Δίχτι την εκπαίδευση και άλλες αμαρτίες