Όλοι ίσοι

Δεν είναι πολλές οι φορές που 'χω πάει στα δικαστήρια μα αυτό που έχω καταλάβει από εκεί, είναι ότι: η αναβλητικότητα, το σύστημα που για πολλούς και διάφορους λόγους είναι πηγμένο και το χάος των σχετικών manual (νόμοι, νομολογίες, σχετικές αποφάσεις κ.λπ) καταφέρνει να έχει ένα ανεφάρμοστο "Δίκαιο".

Σχετικά μ' αυτό, απορίας άξιο ήταν το: γιατί σε "ισχυρούς" ανθρώπους που είχαν προφανώς παρανομήσει δεν μπορούσαν να αποδοθούν ευθύνες. 

Αλλά με διάφορα τρανταχτά ονόματα που χώνουν "Μέσα", μοιάζει να ανακάμπτει το "όλοι ίσοι έναντι του νόμου" που λέγαν οι Παλιοί και το είχε εξελίξει η Γαλλική επανάσταση στο (μάλλον αφελές) "όλοι ίσοι". 

Είναι κάτι ευχάριστο λοιπόν το ότι: η συλλογική μας κατάκτηση "όλοι ίσοι (στην παρανομία)" μοιάζει να βρίσκεται υπό διαπραγμάτευση.

Η μια (και μόνο) συνταγή να λειτουργεί το μαγαζί

Κάθε άνθρωπος, σε κάθε οργανωμένο σύστημα, εργάζεται με μια δικιά του "Παραμύθα".

Αν ήσουν σε κάποια χώρα του "υπαρκτού σοσιαλισμού" θα εργαζόσουν για το Κοινό Καλό, μα όπου κι αν είσαι σήμερα, θα εργασθείς για τα Δικά-σου φράγκα. 

Γενικά λοιπόν η μόνη "Παραμύθα" που έχει επικρατήσει είναι τα φράγκα και πως μπορεί ο καθ' ένας από εμάς να τα κατακτήσει και τελικά να τα υπηρετήσει. 

Είναι τα λεφτά "κακά"? Αν ήταν το μέσον θα μπορούσε να τα πει κανείς και αποδεκτό. Είναι όμως ο ένας και μοναδικός σκοπός και στόχος. 

Στα πλαίσια όμως αυτής της "Παραμύθας" υπάρχουμε μονοδιάστατα, με μονοσήμαντες απαντήσεις, χωρίς να αξιολογούμε καμία άλλη εναλλακτική πρόταση. 

Έτσι θα πούμε ότι κάθε "δημόσιο" και κάθε "δημόσιος υπάλληλος" είναι αντιπαραγωγικός (αφού η εργασία για το Κοινό Καλό δεν υπάρχει ως αξία) ξεχνώντας παράλληλα ότι "δημόσιοι υπάλληλοι" στον "υπαρκτό σοσιαλισμό", οργανώθηκα και παρήγαγαν τέτοιο έργο που έστειλε τον άνθρωπο στο φεγγάρι. 

Read more »

Γλυπτική 2011-2012

Στην παρακάτω προβολή, είναι έργα που έφτιαξα την περίοδο 2011-2012.
Δείτε σχετικά την ανανεωμένη ιστοσελίδα και μορφή του παιχνιδιού Γένεσις. Το Παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο όπως διαμορφώθηκε το 2012.

Δείτε επίσης μέσα στο εργαστήριο από τη σχετική ιστοσελίδα στο facebook.

Ψωνίστε ελεύθερα από το e-shop: http://gfivos.gr/

Χαίρειν

Δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί κανείς λεφτά. Ούτε είναι εύκολο να είναι αφεντικό.

Το χειρότερο όμως είναι να είσαι αφεντικό χωρίς λεφτά. 

Μερικές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να συμπάσχω, να συμπαρίσταμαι και να λυπάμαι όλους αυτούς τους τυπάκους που κάναν την "καλή" και πιάσαν-τώρα το τιμόνι. Σύντομα όμως μου περνάει. 

Σήμερα όμως είναι αυτονών ημέρες: χαράς και δόξας (σύμφωνα με το αξιακό τους σύστημα). 

Αφού όμως η ευτυχία τους, μετριέται με το χρήμα, παρ όλες τις χαρές και τα πανηγύρια που κάνουν, το ότι το χρηματιστήριο σήμερα είναι απαθές, λέει κάτι σε κανέναν? 

Οικοκοινότητες της Λένα Κατσίμπρα (Γεωγράφος, M.Sc.)

Με τον όρο οικοκοινότητες (ecovillages ή ecomunicipallities) νοούνται οι κοινότητες που παρουσιάζουν λόγω της κοινωνικής, οικονομικής και οικολογικής τους οργάνωσης (μεθόδους κατασκευής, λειτουργίας και των δηλωμένων τους στόχων) κάποια σημαντικά διαφοροποιά χαρακτηριστικά από το μέσο όρο των ανθρώπινων κοινοτήτων σε μία ευρύτερη περιοχή προς την κατεύθυνση της βιωσιμότητας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων κοινοτήτων που έχουν δομηθεί από την αρχή ή αναδομηθεί σε υπάρχουσα υποδομή και τα οποία διατείνονται ότι λειτουργούν ως ισχυρά εναλλακτικά εργαλεία αειφορικής ανάπτυξης. Οικοκοινότητες υπάρχουν πολλές σε όλα τα σημεία του πλανήτη, αλλά το κίνημα των οικοκοινοτήτων που αναπτύχθηκε κυρίως στη Βόρειο Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη, πρόσφατα γνωρίζει μία ραγδαία άνθηση κυρίως ως αντίδραση στις διεθνείς πολιτικές, οικονομικές και περιβαλλοντικές εξελίξεις [1]. 1.

Read more »

"Ιδιωτικοί" Vs "Δημόσιοι"

Συχνά ακούγεται από ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους  απασχολούμενους, εν γένει, στην "Αγορά" πως πρέπει να απολυθεί κόσμος απ' το Δημόσιο.

Θεωρούν ότι: όπως "πλήρωσαν" αυτοί την λιτότητα με ανεργία και πτώσεις, πρέπει να πληρώσουν και οι Δημόσιοι υπάλληλοι το αντίστοιχο τίμημα.

Εκδικητικά λοιπόν λεν: πάω-πάτο, να έρθει και ο άλλος, να πάμε μαζί.

Δεν σκέφτονται όμως το εξής: Με αυτό το μέτρο της "διαθεσιμότητας"-"εφεδρείας" ένας απολυμένος δημόσιος υπάλληλος θα παίρνει για ένα χρόνο το 75% του μισθού του, δηλαδή για την ώρα, πάνω-κάτω 500 € το μήνα.

Ένας τυπικά σκεπτόμενος δημόσιος υπάλληλος που θα βγει στην "Αγορά" να παίξει με τους όρους της θα πει: ΈΡΧΟΜΑΙ ΤΖΆΜΠΑ (για να μάθω, για να εκπαιδευτώ, για να ελπίζω πως του χρόνου θα 'χω μια δουλειά).

Δεν θα διεκδικήσει το μεροκάματο (αφού στοιχειωδώς θα του το έχει καλύψει το δημόσιο για ένα χρόνο) και θα είναι ο πιο ευέλικτος υπάλληλος που θα έχει υπάρξει ever!!!

Ας προσέχουν λοιπόν αυτοί που εκδικητικά θέλουν να απολυθεί κόσμος απ' το δημόσιο, γιατί ξαφνικά θα δουν την αγορά να πλημμυρίζει φθηνότατους-τζάμπα ανταγωνιστές τους.  

Κι ας σκεφτούν πόσο θα πάει το (προσδόκιμο) μεροκάματό τους τότε. 

Με πρόταγμα το Εγώ

Τον τελευταίο χρόνο, "απολαμβάνουμε" έναν καλοστημένο πόλεμο ενάντια στο "σπάταλο" δημόσιο και τους "κακούς" δημοσίους υπαλλήλους.

Μολονότι εργάζομαι στο δημόσιο χωρίς ενοχές, με αφορμή μια σχετική συζήτηση στο τουίτερ, θυμήθηκα μια παλαιότερη ανάρτηση του 2008: ο κρατισμός που θέλουμε να προσπεράσουμε.

Τώρα λοιπόν που όλα στην κουβέντα είναι ρευστά και λίστες πάνε κι έρχονται στις δημόσιες υπηρεσίες για το ποιος θα φύγει, βλέπω γύρω μου μια τρομερή εικόνα.

Κρίσεις πανικού, αδυναμία συγκέντρωσης στις στοιχειώδεις έννοιες, βουρκωμένα μάτια, θολό μυαλό... αυτό είναι το δημόσιο που σήμερα βρίζετε και απ' αυτό το δημόσιο θέλετε να προκύψει το παραγόμενο έργο. 

Το δημόσιο που καταρρέει εν μέσω κατάθλιψης. 

Πολλοί απ' έξω λεν: να πληρώσει και το δημόσιο, γιατί να μην απολυθούν? ΕΓΩ πως απολύθηκα?

Θεωρώ ότι αυτό είναι ένα έντεχνο σχέδιο, σε καλογυαλισμένο κάδρο.

Έστω ότι απολυόμαστε (που πιστεύω πως αυτός είναι ο στόχος) οι αορίστου χρόνου απ' το δημόσιο, δεν θα είμαστε ΟΛΟΙ (πρώην δημόσιοι, και πρώην ιδιωτικοί υπάλληλοι) ΑΝΕΡΓΟΙ?

Δεν θα παρακαλάμε, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, για ένα μεροκάματο? και πόσο θα πάει-τότε το μεροκάματο τότε?

Παράλληλα, το νέο μνημόνιο διαχωρίζει επιμελώς τον κόσμο και λέει πως θα φύγουν μόνο διοικητικοί υπάλληλοι.

Έτσι κάποιοι από αυτούς που είναι πανεπιστημιακής ή τεχνικής εκπαίδευσης, θέλουν να ζουν με την ελπίδα πως ΕΓΩ θα είμαι από αυτούς που θα μείνουν.

Μεταφράζοντάς το αυτό με άλλα λόγια, το νέο μνημόνιο λέει: ΜΗΝ ΦΡΙΚΑΡΕΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!

Μα: ΤΟ ΧΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ-ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΥΝΑΤΟ!!!


Υ.Γ.
Βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση: για την εργασία στο Δημόσιο

Για τη γιαγιά

Τον τελευταίο μήνα στο εργαστήριο έφτιαχνα σε ανάγλυφο: την γιαγιά μου, με την κόρη μου.

Μολονότι η γιαγιά έχει φύγει πολλά χρόνια και είχα προσπαθήσει πολλές φορές να φτιάξω τη μορφή της, η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη και δεν τα κατάφερνα. Γι αυτό την έβαλα στο ενάγλυφο μαζί με την κόρη μου, έτσι ώστε να ισοφαρίσω την συγκίνηση.

Επειδή τώρα δεν κρατάω ημερολόγια, θα πω δυο λόγια για τη γιαγιά, για να τα βρει η κόρη μου όταν μεγαλώσει.

Read more »

Εργασιακά "οράματα" & "προοπτικές" στο ΕΜΠ.

Σύμφωνα με το νέο Μνημόνιο καταργούνται οι οργανικές θέσεις υπαλλήλων ΙΔΑΧ ΔΕ και ΥΕ διαφόρων ειδικοτήτων.

Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, αυτό φαίνεται να αγγίζει και το ΕΜΠ!!!

"Αναλυτικά, σύμφωνα με το νέο Μνημόνιο, από την επόμενη της έναρξης ισχύος του ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ οι οργανικές θέσεις των κατηγοριών ΔΕ και ΥΕ των ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού-Λογιστικού, Διοικητικού-Οικονομικού και Διοικητικών Γραμματέων των υπαλλήλων με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου «οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με διαγωνισμό ή με διαδικασία επιλογής σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής ή με ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας» και εφόσον ο αριθμός των υπαλλήλων αυτών:

• Είναι μεγαλύτερος των δέκα ανά φορέα. 
• Ανέρχεται σε ποσοστό μικρότερο του 30% του συνολικού αριθμού των υπαλλήλων των ως άνω κλάδων και ειδικοτήτων που υπηρετούν στον οικείο φορέα. "

Όλοι είναι χαλαροί. Λεν: σε μένα δεν θα κάτσει. 

Για κάποιο λόγο όμως, η κατάσταση μου θυμίζει την πρωτοχρονιά του 2000 (το τρομερό millenium) που  ήμουν ναύτης και "ένδον". 

Το απόγευμα της παραμονής όλοι είχαμε τρελά κέφια, φοβερή ένταση και κάναμε μεγάλη πλάκα, μετά φάγαμε σιωπηλοί το "εορταστικό γεύμα" και τέλος πήγαμε για ύπνο με βαριά κατάθλιψη, πριν την αλλαγή του χρόνου. 

Το πρόβλημά μας είναι ηθικό και τεχνικό. Όχι πολιτικό

Όλοι σήμερα θεωρούν ότι υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα και φταίνε οι πολιτικοί μας που δεν μας δίνουν λύσεις.

Θα ξεκινήσω από άλλη αφετηρία. 

Οι πολιτικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι, που έχουν μεγαλώσει και ανδρωθεί σε μια συγκεκριμένη κοινωνία. Αυτή που μεγαλώσαμε και 'μεις. 

Στο δικό μου το μυαλό, παραμένει πάντα επίκαιρη η κουβέντα του Καστοριάδη που λεγε: "Η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων" και ο στοίχος "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".

Η κοινωνία μας λοιπόν είναι κατά κανόνα ανήθικη και (συνηθίζουμε να ξεχνάμε πως) εμείς οι ίδιοι, συνυπάρχουμε-αναπαράγουμε-συνδιαλλασσόμαστε με την ανηθικότητα αυτή. 

Επίσης, έχουμε εκπαιδευτεί και εκπαιδεύουμε τους άλλους: να κοιτάμε μόνο το ατομικό μας συμφέρον κάνοντας την ελάχιστη προσπάθεια και ότι "κόλπο" μπορούμε έτσι ώστε (γενικά) να γουστάρουμε.

Είναι λοιπόν δυνατόν ο πολιτικός που θα πάρει αποφάσεις για την ζωή μας, να βρίσκεται εκτός αυτού του αξιακού συστήματος? Πως γίνεται, ο πολιτικός αυτός να μην κοιτάξει πρώτα την πάρτη του? Με ποιο σκεπτικό θα μπορούσε ένας υποθετικά "καλός πολιτικός" να πει ότι εγώ είμαι καβαλάρης και δεν τ' αρπάζω?

Θα μου πεις: μα τι γράφεις (?) ηθικολόγιο (?) 

Συγνώμη, μακάρι να 'μαι λάθος και δηλώνω αναρμόδιος.

Μπορώ να διαπιστώσω όμως ότι ότι: οι αναρτήσεις που έγραφα για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ) ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ επίκαιρες.

Αυτό γιατί κάποιοι, προσανατολίζονται να φύγουν έξω, αλλά πολλοί είναι αυτοί που κατευθύνονται στην Ελληνική επαρχία, με τον πόθο της λύσης, την ανάγκη της απάντησης και με μια ενδεχόμενη μετάνοια για τα αστικά τους βιώματα.

Δυστυχώς όμως, ο κόσμος σήμερα είναι περισσότερο πολύπλοκος και συστημικά απαιτητικός από την Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα στην οποία ένα κραχ δεν άλλαζε τόσο τρομακτικά την ζωή των ανθρώπων (βλ. σχετική ανάρτηση του φίλου μου του Αντώνη αντιμετωπίζοντας την κρίση θετικά) και φοβάμαι, ότι ο κόσμος σήμερα δεν έχει το (θέλετε ήθος ? θέλετε κουλτούρα ?) για να συμπεριφερθεί όπως περιγράφεται στην ανάρτηση αυτή.

Παράλληλα, ο κόσμος απαιτεί τα ελάχιστα τα οποία θεωρεί σήμερα δεδομένα για την αξιοπρέπειά του (φάρμακα, καύσιμα κ.λπ.) και δεν θεωρώ ότι είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς με ένα "γουστάρω και την-κάνω" το ενδεχόμενο "μπάμ" (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση η ακριβή μου πόλη). Έτσι, φαντάζομαι πως θα απαιτηθούν "εργαλεία της κρίσης".

Ένα σπουδαίο λοιπόν εργαλείο της κρίσης θα ήταν ένα άλλο πλαίσιο αξιών απ' αυτό που σήμερα υφίσταται. Αλλά επειδή δεν είμαι ούτε παπάς, ούτε σοφός για να το περιγράψω, θα περιγράψω τα τεχνικά και κατ' αρχήν αναγκαία εργαλεία που φαντάζομαι ότι χρειάζονται για να επιβιώσουμε κοινωνικά σ' αυτήν.

1. Οργάνωση δυναμικών κοινοτήτων με στόχο την αυτάρκεια: πλαίσιο, αρχές, πρωτογενής παραγωγή, βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός, συνεταιρισμοί.
2. Μια νέα δυνατότητα αφετηρίας σε ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν μέλλον, ούτε ελπίδα, όπως να χαρίσουν στους πολίτες δίχως γη, κομμάτια απ' τη γη που πάνε να ξε-πουλήσουν (βλ. σχετικές αναρτήσεις να χα τη δική μου γη και πουλα-πούλα 6) εντάσσοντας νέους ανθρώπους σε νέες-πρότυπες-αυτάρκεις κοινότητες.
3. Η ενεργειακή επιβίωση. Έρευνα-προτάσεις και λύσεις για το πως θα μπορούσε να επιβίωναν ενεργειακά (ή τουλάχιστον, όσο μπορούν ενεργειακά καλύτερα) αυτές οι κοινότητες. Όποιος πει λόγια του ανέμου έχασε :-).
4. Δυνατότητες ανάπτυξης, πλαίσια και κανονισμοί για να μπορέσει ο καθ' ένας να δημιουργήσει μια νέα αφετηρία, όπως  με την αρχιτεκτονική-με-τη-γη (βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη).
5. Ανταλλακτική οικονομία: ιντερνετικές-αξιόπιστες εφαρμογές, που θα μπορούσαν να επανεκκινήσουν την οικονομία σε τοπικό επίπεδο με τοπικό (ψηφιακό) νόμισμα. Δυστυχώς οι προσπάθειες που γίνονται σήμερα, δεν φαίνεται να έχουν αξιόπιστη λειτουργία για να βρουν ευρεία εφαρμογή στον ελλαδικό χώρο και ο καθένας αναγκάζεται να ανακαλύπτει μόνος του την πυρίτιδα υποκύπτοντας σε διάφορα πιθανά σφάλματα κάνοντας το-όλο εγχείρημα ανέφικτο. 
6. και... και... και ... άλλα που μου διαφεύγουν μα-που θα 'πρεπε να μπουν σε λίστα για να τ΄απαντήσει κάποιος-κάποτε...

Εν ολίγοις εγώ θα θελα αυτό που είχε περιγράψει ο Techie Chan σε παλαιότερη ανάρτηση: "η Ελλάδα να γίνει ένας μινιμαλιστικός παράδεισος εναλλακτικής ζωής όπου οι πολίτες θα ζουν απλές γεμάτες ζωές με λίγα βιομηχανικά αγαθά και ακόμα λιγότερη εργασία. Αυτό το παράδειγμα να το εξάγει με τον τουρισμό της ώστε να σκάσουν από τη ζήλια τους οι χαζοί βόρειοι προτεστάντες που δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν" (βλ. σχετική σχετική ανάρτηση: TEOTWAYKI η επιστροφή από το ιστολόγιο Techie Chan).

Το ότι αυτό θα είναι δύσκολο (ειδικά στο ξεκίνημα), τ' ότι θα θέλει άλλη αξιακή προσέγγιση  και  πολύ-αλλά χαρούμενη και ελεύθερη εργασία, με κάνει να πιστεύω ότι το σύστημα θα λειτουργήσει με το υπάρχων πελατολόγιό του (ΘΑ είναι τα τελευταία μέτρα, ΘΑ σας προσλάβω, ΘΑ πάρετε αυξήσεις κ.λπ.). 

Όπως και να' χει, εγώ θα 'θελα να δω ένα υβριδικό σύστημα, που θα στηρίζεται σε νέες-μικρότερες-δομές, που θα έχει στόχους:

1. την αξιοπρέπεια της Ύπαρξης. 
2. την αυτάρκεια
3. την διατηρησιμότητα και την προσαύξηση της περιβαλλοντικής αξίας του τόπου (βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός)
4. την συνύπαρξη με την Αγορά.

Για να γίνει όμως το οποιοδήποτε έργο, χρειάζεται ένα εργαλείο. Διαφορετικά κάνεις ότι μπορείς με τα χέρια χωρίς να πολυ-ελπίζεις ότι κάπου θα σε βγάλει. 

Βλέποντας-τώρα ότι κανείς δεν έχει διάθεση να διατυπώσει αυτά, τα νέα εργαλεία  ή κάτι άλλο τέλος πάντων που θα μίλαγε μια πραγματική και υλοποιήσιμη ενδεχόμενη λύση, έχω πάψει να ελπίζω ότι θα γίνει κάτι καλύτερο, για μας τους υπόλοιπους (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Υπόλοιπος). 

Υ.Γ. 

Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)

Βλ. σχετικές αναρτήσεις για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη

Κακή η εκτροπή, αλλά ας βάλουμε λίγο το χεράκι μας γιατί δεν λέει να ΄ρθει μόνη της

Ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε πως «Δεν είμαστε έτοιμοι να κυβερνήσουμε» ενώ προχθές η Αυγή είχε πρωτοσέλιδο το "πρόβα εκτροπής".

Τελικά, με το 'να και με τ'  άλλο, σαν να μου φαίνεται τελικά πως γελάν και τα μουστάκια τους με το ενδεχόμενο της "εκτροπής".

Μοιάζει δηλαδή να φοβούνται τις υποθέσεις εργασίας που έκανα σε πρόσφατη σχετική ανάρτηση. Μα είναι δυνατόν ένας ολόκληρος κομματικός μηχανισμός να αφιονίζετε με φαντασιώσεις που κάνει ένας ιστο-λόγιος?!?

Όχι σύντροφοι... Αυτή είναι η διαδικασία!!! και οφείλετε να την περιφρουρήσετε!!!

Μπορεί να μην ψήφισα κανέναν, μπορεί να είμαι αυτός που καταγγέλλετε πως βαράει πλήκτρα στο ιστολόγιό του αντί να πηγαίνει σε πορείες, κάνω όμως πολύ πετάλι για να βγάλω το μεροκάματό μου.

Εσείς που κάποτε επιλέξατε να παίξετε (με τα ωραία του) το παιχνίδι της εξουσίας,πρέπει να το παίξετε με συνέπεια και να κάνετε το δικό σας πετάλι χωρίς να βαράτε την γροθιά στο μαχαίρι για να νιαουρίζετε μετά πως "πληγώθηκα".

Δεν είσαστε έτοιμοι? Δεν πειράζει, ο λαός σας θέλει, είσαστε η εναλλακτική του πρόταση, ελάτε να κάνετε ότι καταλαβαίνετε.

Η εκτροπή μπορεί να υπάρξει όταν η δημοκρατία έρθει σε αδιέξοδο (και παρ' ότι πολλοί ισχυρίζονται ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, δεν μοιάζει ν' αργεί αυτή η ώρα).

Σήμερα όμως που υποκρινόμαστε ακόμα ότι η δημοκρατία λειτουργεί, είναι ανήθικο να καλλιεργεί (και να υποκινεί τελικά ) την "εκτροπή" η αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση μετατρέποντας τα αδιέξοδά της, σε αδιέξοδα της δημοκρατίας!!!

Επενδυτικά νέα

Στην προηγούμενη ανάρτηση, είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα πάω να αγοράσω μετοχές τραπεζών.

Τελικά αν δεν έχεις λεφτά δεν είναι εύκολο να αγοράσεις μετοχές  και-τελικά έμαθα πως είναι μια διαδικασία που καθυστερεί.

Δεδομένου ότι εγώ αντιλαμβάνομαι το "παιχνίδι" της χρηματοπιστωτικής αστάθειας από την κυβέρνηση ως ένα σκηνικό υποκρισίας, ήμουν βέβαιος πως: την επόμενη βδομάδα τα μέτρα θα ψηφιστούν, με τους όρους που θέλουν και οι μετοχές θα παν ταβάνι.

Το πρόβλημά μου τώρα είναι πως με τον τυφώνα που 'ρθε, αναρωτιέμαι μήπως ο καπιταλισμός πάει "να σώσει" την Αμερική κι αφήσει εμάς στην πάντα.

Τότε την πατήσαμε... (εμείς οι "επενδυτές" του κ...)

Συνταγή επιτυχίας

Πριν μερικά χρόνια, αποτελούσε στόχο ζωής η πολιτική καριέρα.

Δεν νομίζω πως σήμερα είναι ακριβώς έτσι. Σήμερα η πολιτική έχει γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση και για τους επαγγελματίες-δημιουργούς της (τους πολιτικούς) και για τα υποκείμενά της (εμάς τους υπόλοιπους).

Παλαιότερα η πολιτική εξασφάλιζε μια σπουδαία δουλειά και μια πολύ ενδιαφέρουσα και προσοδοφόρα ασχολία: κανείς δεν ασχολιόταν μ' αυτήν και έπεφταν τα "μαύρα" σύννεφο.

Μολονότι κάποιοι επιχειρούν να συνεχίσει τη σχετική πρακτική (οι αποκρατικοποιήσεις να περνάν απ' τη Βουλή γιατί εγώ δεν πρόλαβα) μοιάζει  η λειτουργία του κόσμου να 'χει αλλάξει.

Μοιάζει δηλαδή, η ασχολία με την πολιτική ν' αφήνει τους πολιτικούς στη σέντρα, έξω απ' τη μπίζνα, απλά και μόνο, με την διαχείρισή μας.

Εμείς λοιπόν, τα υποκείμενα, θαυμάζουμε τους πολιτικούς που βλέπουμε στα μανταλάκια να μας καθοδηγάνε  Αυτό το κάνουμε, όσο έχουμε φαΐ και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την βγάζουμε.

Μόλις τελειώσουν όλα τούτα αναρωτιέμαι: ποια θα είναι η θέση του κάθε "πολιτικού"???

Γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα είναι όλοι υπόλογοι για την κατάντια μας τώρα που μοιάζει να πλησιάζει το όριο της κρίσιμης ροής (εκεί που μετά ακολουθεί το χάος).

Πιστεύω (και ελπίζω) πως θα ακολουθήσει ένα-ελεγχόμενο χάος, (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό).

Αλλά στην κατάληξη αυτής της κατάστασης, μοιάζει πως οι πολιτικοί δεν θα έχουν θέση, αφού ο κόσμος θα χει απαξιώσει εντελώς τις-όποιες προτάσεις τους και θα τους έχει χρεώσει την κατρακύλα του.

Ίσως να την γλυτώσουν αυτοί που δεν θα χουν προλάβει να-την-κάτσουν, μα πολύ αμφιβάλω αν θα μπορέσουν να προτείνουν κάτι για το "μετά" γιατί τελικά, έχω την βεβαιότητα πως νέα "εναλλακτικά" πρακτοράκια των τραπεζιτών θα μας δώσουν την "συνταγή της επιτυχίας". Το ότι θα είναι η συνταγή της δικής-τους επιτυχίας και της επιβίωσης των τραπεζών-τους, είναι μια λεπτομέρεια που νομίζω ότι λίγους θα απασχολήσει.

Γι αυτό τελικά, πιστεύω πως: όσο εμείς είμαστε υποκείμενα, οι τράπεζες θα νικήσουν. 

Και επειδή τίποτα δεν αλλάζει, σκέφτομαι στα σοβαρά: τώρα που υποκρίνονται πως το "σύστημα" κλονίζεται και καταρρέει (ξεπουλιέται τζάμπα), μεθαύριο να πάω να πάρω μετοχές.

Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)

Για την ηλεκτρονική ψήφο, του Νίκου Μαμάση

Το κείμενο που ακολουθεί είναι από σχετική αλληλογραφία του επίκουρου καθ. Νίκου Μαμάση με άλλα μέλη ΔΕΠ του Ε.Μ.Πολυτεχνείου, σχετικά με την ηλεκτρονική ψήφο και επειδή μου άρεσε πολύ, αναρτάται κατόπιν σχετικής άδειάς του (γιατί όπως έχετε καταλάβει, δεν ανεβάζω ξεκούδουνα, τα e-mail που μου 'ρχονται): 

Εντάξει συνάδελφοι. Έχετε δίκιο.

Μετά από τόσα e-mail γεμάτα επιχειρήματα πείστηκα.

Η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι διαβλητή και ευτυχώς που προφυλάσσετε έναν επίκουρο καθηγητή του ΕΜΠ από τον εξευτελισμό του να ψηφίσει έχοντας πάνω από το κεφάλι του τον ΚΑΘΗΓΗΤΗ.

Ωστόσο, το ότι υπάρχουν επίκουροι που θα δεχόντουσαν κάτι τέτοιο (και αντίστοιχα ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ που θα συμπεριφερόντουσαν με τέτοιο τρόπο), ενώ από την άλλη πλευρά διδάσκουν τα παιδιά σας, λίγο σας απασχολεί.

Read more »

Αριστεροί? Δεξιοί? Μήπως τελικά είμαστε α-δέξιοι?

Προσπαθώ να καταλάβω τα πολιτικά επιχειρήματα διαφόρων φίλων και αναρωτιέμαι, που τελικά βρίσκονται σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ "αριστερού" και "δεξιού"?

Σήμερα-γενικά βλέπω πως και ο μέσος "αριστερός" και ο μέσος "δεξιός" θέλουν: αν αρρωστήσουν  να γίνουν καλά από ένα αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας, όταν μεγαλώσουν να πάρουν σύνταξη, αν τους κάτσει μια στραβή να μπορέσουν να την βγάλουν και όλα τα παιδιά να έχουν ίσες ευκαιρίες στην δημόσια εκπαίδευση.

Άσχετα με την "δεξιά" πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται, η παραδοσιακή "δεξιά" θεωρεί ότι οι παροχές αυτές θα υπάρχουν ούτως ή άλλως και πως μειώνοντας την φορολογία θα κινηθεί περισσότερο η οικονομία για να υπάρχει (αυτό που λέει) "ανάπτυξη". Μέσω αυτής (της ανάπτυξης), θα συγκεντρωθούν οι φόροι (και οι πόροι) που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.

Άσχετα με την πολιτική που προτάσσεται από την "αριστερά" σήμερα, μια παραδοσιακή "αριστερά" θα 'θελε να πληρώνει φόρους δίχως τύψεις για να ικανοποιηθεί η συγκέντρωση των πόρων που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.

Αλλά όταν η "αριστερά" μαϊμουδίζει τα λαϊκιστικά επιχειρήματα της "δεξιάς" (δεν θα βάλει φόρους και θα επιστρέψει στον "δανεισμό" και στην "ανάπτυξη") και η "δεξιά" κονταροχτυπιέται για να ξε-σκίσει την-όποια ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω της βάναυσης φορολογίας και του άκαμπτου κράτους, αναρωτιέμαι: μπορεί να σχεδιάσει κανείς το μέλλον ως "αριστερός", ως "δεξιός" ή/ως α-δέξιος?

Μήπως δηλαδή εμφανίζεται μια α-δεξιότητα στην πολιτική σκέψη και πράξη (?) και μήπως-τελικά, με το να θεωρούμε αυτονόητη την ακολουθία της πολιτικής σκέψης, ξεχνάμε πως δεν είναι απαραίτητο ότι είναι και δεδομένη?

Τελικά: Πόσο προοδευτικοί είμαστε???

Παλιά (αρκετά παλαιότερα δηλαδή) λέγαμε την αριστερά "πρόοδο" και τους αριστερούς "προοδευτικούς".

Μου είναι πολύ έντονες οι "αριστερές γκρίνιες" για τα κακά τα αφεντικά, την κατάχρηση διαφόρων "συστημάτων" εξουσίας και μια γενικότερη προσδοκία για έναν καλύτερο κόσμο.

Αλλά αυτή η προσδοκία, έχει αντιστραφεί γιατί αυτό που αντιλαμβάνομαι ως το τελικό επιχείρημα της αριστεράς σήμερα, είναι ο πόθος να γυρίσουμε στα κεκτημένα, με μεσοσταθμικό όραμα την περίοδο Καραμανλή του νεώτερου.

Έτσι λοιπόν, με μια ακατάσχετη παροχολογία, αυτό που λέει η αριστερά (δηλαδή η "πρόοδος") είναι τελικά μια επιστροφή, δηλαδή η ΣΥΝΤΉΡΗΣΗ, μιας εξιδανικευμένης (δεξιάς) περιόδου!!!

Προσεγγίζοντας παράλληλα την διαλεκτική της αριστεράς για την κρίση θεωρεί κανείς πως: μπορεί-πάραυτα η ανάλυση να είναι σωστή, μπορεί-πράγματι τα επιχειρήματα και οι προθέσεις να είναι αγνές, μπορεί-βέβαια τα "μονοπώλια" να είναι οι φταίχτες, μπορεί-τέλος η "πλουτοκρατία" να είναι καβάλα, πλην όμως δεν βλέπει κανείς οποιαδήποτε διάθεση για "πρόοδο".

• Γιατί δεν μπορεί το "αριστερό" (προοδευτικό) επιχείρημα να είναι πως θα γυρίσουμε σε μια εποχή που έπεφταν φράγκα, χωρίς να δημιουργούνται αυτά τα φράγκα, ούτε πως θέλουμε πίσω τις δομές που για δεκαετίες δεν γουστάραμε!!! (βλ. σχετικά την στάση της αριστεράς για τον νέο νόμο στα πανεπιστήμια).
• Γιατί, για να υπάρξει μια οποιαδήποτε "πρόοδος" πρέπει να υλοποιηθεί μια συνολική μετάλλαξη του κοινωνικού σχηματισμού, μα-στα-χωριά, μα-σε-κοινότητες, κάπως (τέλος πάντων) πρέπει να αλλάξει η παραγωγική δομή της χώρας και να γίνει έτσι όπως έχουμε ξεχάσει ότι ήταν. Αντ' αυτού υπόσχονται, πως όλα θα μείνουνε ως έχουν... 

Έτσι η "αριστερή πρόοδος" δεν-μας λέει κάτι καινούργιο και δεν βλέπω πουθενά μια αριστερή "προοδευτική" προοπτική για το τι σκατά θα κάνουμε ή (τουλάχιστον) τι σκατά θα έπρεπε να κάνουμε (σε συλλογικό επίπεδο) για να γίνουμε κάπως-πιο δημιουργικοί.

Παλιά (αρκετά παλαιότερα δηλαδή) λέγαμε την δεξιά "συντήρηση" και τους δεξιούς "συντηρητικούς".

Τελικά, μπορεί να διαφωνώ με τα επιχειρήματα και την προοπτική που μας διαμορφώνει αυτή η κραταιά "δεξιά" αντίληψη (που εφαρμόζεται-σήμερα συλλήβδην από αριστερο-δέξιους), δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω πως είναι πολύ περισσότερο δημιουργική στις σκέψεις και τις δράσεις της και τελικά πολύ περισσότερο "προοδευτική" αφού διατυπώνει μια εντελώς καινούρια πολιτική πρόταση, την οποία επιβάλλει, μέρα με τη μέρα!!!

Και αυτό είναι το μεγάλο γαμώτο με την αριστερά. Δεν έχει καταλάβει πως για να διαμορφώσει κανείς νέες-δομές, προϋπόθεση είναι η διαμόρφωση προτάσεων των τρόπων, με τους οποίους, ο κάθε άνθρωπος θα συντονιστεί και θα εργαστεί γι αυτές. Και επειδή ο κόσμος κινείται και εξελίσσεται, δεν αρκούν τα ιστορικά της κείμενα.

Έτσι-τελικά, αν δεν έχεις ούτε-καν επικαιροποιημένες αυτές τις προτάσεις, χορταίνεις τον κόσμο με τεμπέλικες αντιλήψεις και μούφα-προοδευτικότητα μέχρι να πεινάσει στα σοβαρά... 

Πότε (και πως) θα κατέβει ο στρατός?

Ακούγοντας διαφόρους (πάλαι ποτέ) αριστερούς (προοδευτικούς) σταθμούς την προηγούμενη εβδομάδα να αναρωτιούνται γιατί δεν πυροβόλησε ο στρατός τους διαδηλωτές που μπούκαραν στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και επειδή, με την ακολουθία της πολιτικής που βιώνουμε, προβλεπόμενο είναι πως σε λίγο καιρό θα αναγκαστούν να βγάλουν το στρατό να φυλάει δημόσια κτήρια, super market κ.λπ. κάνω τις παρακάτω υποθέσεις εργασίας:

1. Το ευτυχές σενάριο για τους κυριλέ αριστερούς, θα ήταν: να γίνει μάνι-μάνι ένα πραξικόπημα, να αυτο-εξοριστούν στο Παρίσι και να την περάσουν φίνα μερικά χρονάκια.
2. Το ατυχές σενάριο για τους κυριλέ αριστερούς, θα ήταν: να γίνει το πραξικόπημα αφού έχουν έρθει -σκατώσει και φύγει...

Δύο είναι τα ερωτήματά μου:

1. Πότε θα σκάσει το Μεγάλο Αγγούρι? Γιατί το Μεγάλο Αγγούρι μπορεί να σκάσει τώρα, μπορεί να σκάσει και στην επόμενη κυβέρνηση. Τι θα γίνει τότε???
2. Μήπως τελικά η πολιτική συσπείρωση στην άκρα δεξιά, δεν έχει την "πολιτική της πρόταση" ως κριτήριο αλλά ως επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας "να έρθει ο στρατός να βάλει τάξη"???

Αλαλάζοντες, αλλόφρονες κι απελπισμένοι...

... είναι το προφίλ των Ελλήνων που σκιαγραφείται από τα ξένα ΜΜΕ (βλ. σχετική ανάρτηση από το Antinews τα όμορφα μέτρα όμορφα καίγονται) αλλά η Ελλάδα-σήμερα είναι (ακόμα) σιωπηλή.

Έχω την βεβαιότητα πως η αιτία για την σιωπή του κόσμο είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο όραμα, κάποια νέα "Άλλη-Μεγάλη-Ιδέα" που θα μπορούσε να συνταγογραφήσει το φάρμακο της κοινωνικής παθολογίας που σήμερα ζούμε.

Πολύ πριν ξεκινήσει αυτό το μπάχαλο, είχα περιγράψει σε μια παλαιότερη ανάρτηση "για την απεργία και την αρρώστια", την παθογένεια που εγώ έβλεπα. Δεν νομίζω πως έπεσα και πολύ έξω (όχι πως τώρα νιώθω καλύτερα γι αυτό).

Σήμερα, η παθογένεια αυτή, οδηγεί συλλογικά σε κατάθλιψη, σε ακραίες συμπεριφορές της σκέψης (όχι όμως της πράξης). Η πράξη ζυμώνεται και έπεται, χωρίς να 'χει όμως, κανέναν οδηγό.

Αλλά τι κι αν εμφανιστούν άλλοι "οδηγοί-σωτήρες"?

Όταν ο κόσμος γνωρίζει πως η-όποια πολιτική κι αν ακολουθηθεί, θα βρίσκεται στα ίδια πλαίσια μ' αυτήν που σήμερα εφαρμόζεται, μονοσήμαντα θα απελπιστεί.

Κι αυτό δεν θα βγάλει άκρη πουθενά.

Αυτό είναι το γαμώτο.

Είναι η Τέχνη Προσευχή?

Δεν τα ΄χα πάντοτε καλά με την Θρησκεία για να μιλάω για την Προσευχή. Σήμερα όμως που την θεωρώ κάτι το εξαιρετικά Υψηλό και επειδή βλέπω πως με χαρακτηριστική ευκολία ακυρώνεται, μου 'ρθε να πω δυο λόγια:

Όταν ήμουν μικρός, διάφορα "προοδευτικά" αναγνώσματα, και διάφορες κουβέντες, μου λέγαν να πιστέψω πως "δεν υπάρχει Θεός".

Αγιορείτης μοναχός

Κατά την διάρκεια όμως της ασχολίας μου με την γλυπτική (σε κάποια στάδια του γλυπτού) ένοιωθα κάτι "ανατριχίλες" που εγώ τις ερμήνευα σαν την επαφή μου με το Θείο. Έτσι, γρήγορα-γρήγορα, αρνήθηκα αυτές τις ιδέες, συμφιλιώθηκα με την Πίστη μου στο Θεό, έπαψα να είμαι "προοδευτικός", πάω στην εκκλησία και απολαμβάνω τις Λειτουργίες της.

Πολλά χρόνια αργότερα, ένας μοναχός που μ' έβλεπε να κάνω γλυπτική στο Άγιον Όρος μου είπε: "εξαιρετική διαδικασία αυτή, κάνοντάς την μπορείτε να προσεύχεστε". Με την κουβέντα του αυτή, κατάλαβα πως, η Τέχνη, ήταν και είναι (για μένα) μια διαδικασία Προσευχής.

Κι ας μην το 'χα συνειδητοποιήσει...



Αυτή λοιπόν είναι η Δημιουργία: με την Τέχνη και την Προσευχή του, κάτι-κάνει ο άνθρωπος όταν επισκέπτεται τον Κόσμο τούτο.

Βέβαια, μπορεί να μην σ' αρέσει αυτό που φτιάχνω και μπορεί να μην σ' ακούγεται καλά ούτε η Προσευχή μου.

Σήμερα, η ευκολία με την οποία μπορεί κανείς να καταστρέψει το-όποιο έργο Τέχνης ή να προσβάλει την Προσευχή του Άλλου ως "προοδευτική κατάκτηση της ελευθερίας της έκφρασης" εμπεριέχει αφελώς μια κτηνώδη βία έναντι των δημιουργών τους.

Κι επειδή είμαι ενάντια σε κάθε είδους βια, δεν θεωρώ "πολιτισμό" την ελευθερία της ύβρεως. Ούτε "κουλτούρα" την "ελευθεριότητα" της έκφρασης.

Τι κι αν δεν μ' αρέσουν διάφορα έργα Τέχνης και δεν λατρεύω άλλους Θεούς. Δεν σημαίνει πως εγώ μου επιτρέπω να τα χαλώ και να τους προσβάλω! 

Αυτός ο κόσμος δεν θ' αλλάξει ποτέ!

Νομίζω πως δεν είναι-πια διαπραγματεύσιμο ότι η "Αγορά" έχει στο χέρι της, την μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος.

Έτσι χρησιμοποίησε διάφορους καρεκλο-κύριους που με το δικό-τους δίκιο-Δίκαιο, πούλησαν/πουλάν κι αγόρασαν/αγοράζουν όλη τη χώρα.

Τώρα που η "Αγορά" κλυδωνίζετε έχει τις εξής επιλογές:

1. Να πέσει.
2. Ν' αλλάξει πρόσωπο.

Κι αφού το πρώτο δεν είναι επιλέξιμη επιλογή, κι αφού ο κόσμος δεν διαλέγει κάποιο πρόσωπο να της αρέσει, μοιάζει να πετάει η ίδια στα σκουπίδια τους (άχρηστους-πια) υπαλλήλους της (βλ. σχετική ανάρτηση από το Κουρδιστό Πορτοκάλι και σχετικό άρθρο από τα Νέα). 

Έτσι, μάνι-μάνι θα μας πει: Το "Σύστημά" μου δεν είχε πρόβλημα, το πρόβλημα το είχατε εσείς επειδή είχατε κλέφτες κουμανταδόρους. Βάλτε άλλους "καθαρούς" κι όλα θα στρώσουν...

Το ότι είναι δομικό το πρόβλημα, δεν ξέρω ποιους θ' απασχολήσει και ποιοι θα το καταλάβουν. 

Θα χαρώ αν θα πέσουν, μα-με στεναχωρεί που είναι τόσο καλά σχεδιασμένο: αυτός ο κόσμος μην αλλάξει ποτέ...

Read more »

Επικαιρότητα: Μ. Ρασούλης και Ν. Άσιμος (σκίτσα σε πηλό)

Δυο προσωπικότητες που αγάπησα πολύ ήταν ο Νικόλας Άσιμος και ο Μανώλης Ρασούλης.

Τους θυμήθηκα πρόσφατα, που φαίνεται το σύστημα στην γύμνια του και οι στοίχοι τους μοιάζουν να γίνονται κτήμα των πολλών (και όχι των λίγων όπως παλιά).

Γιατί ανεξάρτητα των-όποιων πολιτικών καταβολών μπορεί ο καθένας να 'χει, τώρα που νιώθει ο κόσμος στο πετσί του το τι σημαίνει νεοφιλελευθερισμός, έχω την αίσθηση πως ωριμάζει (συλλογικά) μια νέα αντίληψη.

Σκυλοκαυγάς

Χθες που έβρεχε, πήγαμε σε ένα pet shop για να χαζέψουμε.

Και έβλεπε η κόρη μου τα κουτάβια, κι ήταν πολύ χαριτωμένα.

Το πρόβλημα που υπάρχει όμως είναι πως τα χαριτωμένα κουτάβια μεγαλώνουν, γίνονται σκύλαροι και εννοείτε δαγκώνουν.

Μολονότι δεν είμαι ρατσιστής έχει διαπιστωθεί πως η επιθετικότητα ενός σκύλου εξαρτάται από την ράτσα του και γενικότερα τις "προδιαγραφές" του.

Το ευρύτερο πολιτικό σύστημα (χρόνια τώρα) εκτρέφει πανομοιότυπους σκύλους. Έτσι, μπορεί η μορφή των σκύλων να είναι διαφορετική, η κουλτούρα τους όμως (αν μπορεί να υποτεθεί πως έχουν) είναι μια και αυτή.

Μα αν τα σκυλιά διαφωνήσουν μεταξύ τους, δεν έχει θέση ο Λόγος, απλά γίνεται ένας σκυλοκαυγάς.

Αυτό σημαίνει εμφύλιος. 

Με τους ινδιάνους φίλοι μου, με τους ινδιάνους.

Τώρα που το πολιτικό σκηνικό ανατρέπεται πάραυτα και διάφοροι συμπαθείς τύποι αρθρογραφούν με τρομερή έκπληξη (απ' τα δεξιά) για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ (απ' τ' αριστερά)  για την άνοδο της Χ.Α. μοιάζει πως όλοι θα πρέπει να πάν ή εδώ ή εκεί.

Όσον αφορά την "έκπληξή" τους, μου θυμίζει το παραμύθι "Η αληθινή ιστορία της Κοκκινοσκουφίτσας" που λέει κάπου: ΣΟΚ η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι πια νούμερο 1!!!

Read more »

I will make YOU!

Κρίση (ηλικίας)

Κάθε Σεπτέμβρη προετοιμάζομαι για τα γενέθλιά μου και την επικείμενη κρίση ηλικίας μου.

Φέτος θα κλείσω τα σαράντα και ακούγεται ακόμα πιο βαριά.

Το προσδοκώμενο (αισιόδοξο) του σήμερα είναι πως θα ζήσουμε μέχρι τα 70-80 (λέμε-τώρα, για να γελάσουμε).

Άρα στα σαράντα, σκατζάρεις (ας πούμε) περισσότερο από τη μέση της ζωής σου.

Αλλά όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες στην δουλειά μας, καταλαβαίνω πως θα πρέπει να δουλεύουμε πάνω-κάτω μέχρι τα 70 (και να ευχόμαστε να έχουμε δουλειά μέχρι και τότε).

Αν υποθέσουμε ότι δουλεύω (επίσημα) απ' όταν γράφτηκα στο ΤΣΜΕΔΕ (14 χρόνια τώρα) καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα πρέπει να δουλεύω για άλλα 30 χρόνια!!!

Τι καλά!!! Ακόμα δεν έχω ενηλικιωθεί (σαν εργαζόμενος) και έχω όλη τη ζωή μπροστά μου!


Υ.Γ.
Βλ. σχετική ανάρτηση από τον πιτσιρίκο: επιδόματα για όλους

Φρέσκια ανάρτηση. Ίκαρος στο e-bay.

http://cgi.ebay.com/ws/eBayISAPI.dll?ViewItem&item=221118097716

Υ.Γ
Αφού δεν πόνταρε κανένας, τώρα αρχίζει από τα 99$ :-)

Ζητω τα μέτρα

Καλά κάνουν και μας τα παίρνουν...

Γι αυτό τους ψηφίσατε, μα και 'γω (που δεν ψήφισα, ούτε αυτούς-ούτε άλλον κανένα) είμαι υπέρ αυτών των μέτρων.

Πιστεύω πως τα μέτρα θα κάνουν πράγματι καλό για τους σκοπούς τους.

Τα νέα μέτρα θα φέρουν την Ελλάδα κοντά στις καλύτερες οικονομίες του κόσμου (βλ. σχετικό άρθρο από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ του Αλέξανδρου Μερκουρίου) και στο παιχνίδι των Αγορών, που όλα είναι Business (τι καταραμένη λέξη!!!), δικαιούται κανείς να μιλάει με τους όρους της Αγοράς.

Αυτήν θέλετε, αυτήν εμπιστεύεστε, κι αυτή-αυτά (τα μέτρα) θέλει!!! Λες και δεν το ξέρατε όταν τους ψηφίζατε!!!

Read more »

Ενεργειακός ναργιλές

Είναι πολλές οι μηχανές που συμπιέζουν αέρα και τον εκμεταλλεύονται για την παραγωγή έργου (βλ. σχετικό άρθρο http://www.forbes.com/ κ.α. σχετικές αναρτήσεις http://gigaom.com/).

Μια απ’ αυτές που όπως φαίνεται θα είναι και αποδοτική και φτηνή, παρουσίασα στην προηγούμενη ανάρτηση.

Για να βελτιστοποιηθεί μια τέτοια μηχανή, αλλά και η αποθήκευση κάθε μετατροπής συμπιεσμένου αέρα, σκέφτηκα τον ενεργειακό ναργιλέ.

 Στον ενεργειακό ναργιλέ, ο αέρας που έρχεται (πριν συμπιεστεί) πρέπει να είναι, όσο το δυνατόν περισσότερο κρύος και καθαρός γιατί, όσο περισσότερο κρύος είναι, τόσο καλύτερη απόδοση θα έχει η μηχανή.

Έτσι, για την βελτίωση της απόδοσης, ο αέρας μπορεί να φιλτράρεται μέσα από το νερό, στο οποίο θα ψύχεται και θα καθαρίζεται (αρχή λειτουργίας του ναργιλέ).

Σε συνέχεια αυτής της σκέψης, σας διηγούμαι και ένα αεικίνητο: 

Στην συνέχεια λοιπόν, ο αέρας του περιβάλλοντος, θα μπαίνει σε έναν θάλαμο που θα θερμαίνεται από τον ήλιο.

Ο θάλαμος αυτός θα έχει ένα κινητό μέρος το οποίο, όταν αυξηθεί πολύ η πίεση του συμπιεσμένου αέρα, θα απελευθερώνει ένα αντίβαρο που θα συνδέεται με μια κινητή μεμβράνη , το οποίο θα τραβάει τον υπό πίεση αέρα (με την μεμβράνη) προς μια βαλβίδα.

Ο συμπιεσμένος αέρας θα αποθηκεύεται σε δοχείο πίσω από την βαλβίδα. Η μεμβράνη θα κινείται πίσω και θα παίρνει την αρχική της θέση και με την πίεση του αέρα που θα αυξάνει θα ανεβαίνει το αντίβαρο (συμπίεσης) έως το οριακό σημείο που η πίεση θα το απελευθερώσει ξανά.


Υ.Γ. 1
Δεν είμαι μηχανολόγος για να το σκεφτώ καλύτερα, ούτε έχω τον χρόνο, την υποδομή και τα χρήματα για να κάνω τα σχέδια και το πείραμα να δω αν δουλεύει. Μα επειδή έχω δει ότι μ’ αυτές τις σκόρπιες σκέψεις, όλο και κάποιος έχει ωφεληθεί, αν μπορέσει ας το κάνει και μ’ αυτό.

Υ.Γ. 2
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)

Πως θα μπορούσε να ξαναρχίσει να βόσκει ο καθένας, ήσυχα και ειρηνικά, τις καμήλες του.

Το νέο μοντέλο της Tata motors μ’ έχει γοητεύσει.

Στο αυτοκίνητο αυτό, ο κινητήρας μπαίνει σε λειτουργία με συμπιεσμένο αέρα (βλ. σχετικά το παρακάτω video).

Στην μαρκετίστικη προσέγγισή του, όλοι κοιτάν την "Αγορά' του αυτοκινήτου. 

Εκτός από αυτήν την χρήση όμως, ο κινητήρας αυτός δίνει μια άλλη δυνατότητα: Μετατρέπει αξιόπιστα τον συμπιεσμένο αέρα (χωρίς μεγάλες απώλειες) σε κινητική ενέργεια. Αλλά η κινητική ενέργεια, γίνεται εύκολα ηλεκτρική ενέργεια!

Read more »

Ο ΣΥΡΙΖΑΣ της ζήλιας-ψώρας!!!

Την ζήλια ως πολιτική θέση, που τελικά έχει βραχυκυκλώσει κάθε επιχείρημα, την έχει ανάγει σε επιστήμη ο ΣΥΡΙΖΑΣ.

Μέχρι σήμερα, οι "αριστερούληδες" είχαν σκάσει από τη ζήλια τους γιατί ο ΣΥΡΙΖΑΣ έχει αναλάβει (εργολαβικά), όλο το "επαναστατικό δυναμικό" (αν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιο, ο λαϊκιστικός αντίλογος της επικρατούσας-για-λίγο-ακόμα-πολιτικής).

Σήμερα, οι "δεξιούληδες", 'σκαν απ΄την ζήλια τους, γιατί: ενώ χρόνια γλύφουν και κάνουν ρουφιανιλίκα στην Πρεσβεία  (βλ. σχετική ανάρτηση) οι Αμερικάνοι, φαίνεται να τους γυρίζουνε την πλάτη και να "τα βρίσκουν" με τον ΣΥΡΙΖΑΣ!!! (βλ. σχετικό άρθρο από την ΑΥΓΗ της Χίλαρυ Κλίντον, Η τέχνη της έξυπνης ηγεμονίας).

Μια ωραία ατμόσφαιρα κι ένας κόσμος αγγελικά πλασμένος.  

Η χιλιοστή ανάρτηση!!!

Το ιστολόγιο αυτό έγινα για να το γράφω εγώ, να το διαβάζει Νίκος και να το σχολιάζουμε.

Τώρα πιά, εγώ δεν γράφω πολύ, ο Νίκος δεν διαβάζει, αλλά τελικά έχει μια γλύκα ότι το ιστολόγιο αυτό υπάρχει, γιατί όπως κάθε τι που βρίσκεται σε κοινή θέα (άσχετα αν το βλέπει-δεν το βλέπει κανείς) σε αναγκάζει να το τακτοποιήσεις και αποτελεί ένα αρχείο της-όποιας σκέψης σου.

Έτσι κι αυτό με έχει βοηθήσει να τακτοποιήσω τις εμμονές μου:

• για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ) ένα μοντέλο της Ύπαρξης στο οποίο θα 'θελα να ζω  
• για την αρχιτεκτονική με τη γη, μια μορφή δόμησης που πίστευα (και σήμερα φαίνεται να συμβαίνει) ότι μπορεί να μοχλεύσει την "κατασκευή"  
• για το Παιχνίδι μου, "ΓΕΝΕΣΙΣ. Το Παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο", που σχεδιάστηκε και γράφτηκε δυναμικά πάνω στο ιστολόγιο τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2008 (βλ. πρόσφατη σελίδα που έφτιαξα για το παιχνίδι και  τις παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις
• και άλλες πολλές που μπορείτε να βρείτε εδώ-γύρω... :-)

Και εις άλλα με υγεία!

Πολλά φιλιά Νίκο μου!

Πόλεις-Κράτη για την έξοδο από την Κρίση... του Χρήστου Διαμαντόπουλου

Πολλές φορές έχουμε νιώσει ώς πολίτες ότι η κυβέρνηση δεν αφουγκράζεται τα προβλήματα της κάθε περιοχής της Ελληνικής επικράτειας ξεχωριστά.
Μία από τις αιτίες της γιγάντωσης της κρίσης στην Ελλάδα είναι ότι πολλά κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάνονται είτε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Υπουργείων είτε...
χάνονται στην μετάφραση.

Read more »

Ναΐτες εδώ, Ναΐτες εκεί....

Στην εποχή του μπάχαλου ευδοκιμεί η συνωμοσιολογία.

Σε μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία, τα περισσότερα βιβλία έχουν μαύρα εξώφυλλα με διάφορα "σύμβολα", αναφέρονται σε 'λέσχες", σενάρια εξουσίας, ψεκασμούς, τεχνητούς σεισμούς και άλλα πολλά.

Φυσικά, όλα αυτά ξεκινούν απ' τους Ναΐτες.

Δεν διαβάζω τούτα τα βιβλία, αλλά δύο από τα ωραιότερα κόμιξ που έτυχε να διαβάσω (και επειδή είναι καλοκαίρι έτυχα στις επανεκδόσεις του και το απόλαυσα) είναι το ΚΟΜΙΞ αρ. τεύχους 210, Δεκέμβριος 2005 "Το Στέμμα των Σταυροφόρων' και η συνέχειά του ΚΟΜΙΞ αρ. τεύχους 230, Αύγουστος 2007 "Γράμμα από το σπίτι", δύο υπέροχες ιστορίες σε συνέχειες του Ντον Ρόσα, όπου ο Σκρούτζ, ο Ντόναλντ και τα ανιψάκια θα ανακαλύψουν τον θησαυρό των Ναϊτών.

Μην τα χάσετε!

Αν ήμουν τράπεζα...

... θα 'χα θυμώσει!

Πολύ θα μου την έσπαγε που κάποτε κράταγα τον Κόσμο και τώρα κρατάω τα π@π@ρια μου...

Πολύ θα μου την έσπαγαν αυτά τα τυπάκια που αντί ν' αφήνουν τα-όποια φράγκα τους σε μένα, τα πάνε βόλτα όπου λάχει.

Γιατί, ότι κάναν οι Έλληνες και κάνουν τώρα και οι Ιταλοί (βλ. σχετική ανάρτηση) και θα το κάνουν κι άλλοι, κι άλλοι...

Γι αυτό και γώ, να δεις τι θα κάνω.

Σε μια νύχτα, θα καταργήσω το ευρώ και θα συναλλάσσομαι μόνο σε "λωλό".

Το "λωλό", θα είναι το νέο χρήμα και όποιος έχει τα λεφτά του στην τράπεζα, θα του τ' αλλάξω αμέσως 1ευρώ=1λωλό. Ακόμα καλύτερα 1ευρώ 5λωλό (για να γουστάρουν αυτοί, οι λίγοι, που ακόμα μ' εμπιστεύονται!).

Οι άλλοι θα κουρεύονται (και είναι πολλοί!!!). Κάθε μέρα θα υποτιμώ το ευρώ και μάνι-μάνι, σ' ένα μήνα, το ευρώ δεν θα 'χει μία!

Θα με ρωτήσεις: πώς θα τυπώσεις το "λωλό" σε ένα βράδυ?

Μα δεν θα το τυπώσω. Όλη η δουλειά είναι: να πείσω τον κόσμο πως ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ.

Το "λωλό" θα υπάρχει μόνο ως ηλεκτρονικό χρήμα που θα διαχειρίζομαι μόνο εγώ και μέσα από μένα θα γίνονται όλες οι συναλλαγές!

Κι άστους να γράφουν αναλύσεις και νούμερα για το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία.

ΠΙΦ!

Εν μία νυκτί τους έφαγα, σούταρα και reboot-αρα!

Συναλλαγματική ισοτιμία

Ο λαϊκός βάρδος έλεγε πως: "όταν θα πας κυρά μου στο παζάρι, θα μ' αγοράσεις...' κάτι, αλλά δεν διευκρίνιζε ούτε με τι νόμισμα θα τ' αγοράσεις, ούτε πόσο αυτό θα κάνει.

Αντίθετα, άλλος λαϊκός βάρδος διακηρύττεται πως: "ένα φράγκο η βιολέτα". Έτσι, ποσοτικοποιούσε (ένα) σε νόμισμα (φράγκο) την βιολέτα και προφανώς εννοούσε την δραχμή (τότε που αναφερόμασταν στις δραχμές ως "φράγκα").

Μολονότι έχουν 10+ χρόνια να εμφανιστούν δραχμές στην αγορά, η τιμή της βιολέτας φαίνεται να παραμένει σταθερή: ένα φράγκο.

Αυτό σημαίνει συναλλαγματική ισοτιμία στην φαντασιακή-μας οικονομία!

Τσινγκολελέτα!

Δις από δω, δις από κει

Έχω σταματήσει να διαβάζω νούμερα.

Τα νούμερα δεν μου λένε-πια τίποτα, σε αντίθεση με διάφορα "νούμερα" που τα χρησιμοποιούν και παίρνουνε μ' αυτά αποφάσεις για τη ζωή μου, προσπαθώντας ν' αποδείξουν πως: γίναμε φτωχοί, επειδή φταίνε τα νούμερα. 

Έχω την βεβαιότητα πως τα νούμερα δεν φταίνε. Τα νούμερα, όπως και διάφορα άλλα μαθηματικά εργαλεία, προσπαθούν να απεικονίσουν τις συνθήκες της ζωής.

Τα "λεφτά" όμως (που απεικονίζουν αυτά τα νούμερα) δεν είναι ζωή. Μια σύμβαση ήταν που έλεγε πως, μ' ένα χαρτάκι αγοράζω τόσα κιλά ψωμί και μια σύμβαση είναι που μας θυμίζει ότι κάποιος "δημιούργησε" αυτά τα λεφτά, πατώντας πλήκτρα σε έναν υπολογιστή.

Έστω-τώρα ότι το ψωμί μπορώ και φτιάξω μόνος μου,  μπορώ να φτιάξω ασπιρίνη? (και-να ο εκβιασμός της αποδοχής του κόσμου όπως σήμερα τον ξέρουμε!).

Δυστυχώς, αυτές οι "δικλείδες ασφαλείας" που έχουν επιμελώς τοποθετηθεί, μας περιορίζουν την όποια λήψη αποφάσεων σε πολύ συγκεκριμένες επιλογές και μας αναγκάζουν να υποκριθούμε ότι αυτός ο τυπάκος που βάραγε μηδενικά, σωστά και το κανε.

Στα πλαίσια αυτά, μπορεί και να μην αγχωθούμε αν θα γίνουμε "φτωχοί", μα θ' αγχωθούμε αν δεν θα έχουμε φάρμακα ή δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ιατρικά περιστατικά που σήμερα θεωρούνται εύκολα.

Να λοιπόν που η τεχνολογία (και τα προϊόντα της) γίνονται τελικά ένα ΔΙΣ-τύχημα, το οποίο τυχαίνει να μας κρατά ομήρους σ' αυτή την ΔΙΣ-θεώρητη "τάξη" των πραγμάτων.


Υ.Γ. 
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)

Για μια ανθρωπική πολιτική

Σύμφωνα με την ανθρωπική αρχή "το σύμπαν έχει ακριβώς τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή κάτι που σημαίνει ότι σχεδιάστηκε ειδικά για εμάς" (βλ. περισσότερα για την ανθρωπική αρχή).

Σε συνέχεια λοιπόν της προηγούμενης ανάρτησης (ανθρωπική πολιτική) σκεφτόμουν-σήμερα, ποια είναι τα bug του συστήματος που αναιρούν την κατεύθυνση αυτή.

Το μεγαλύτερο bug λοιπόν που φαίνεται να υπάρχει είναι η μορφή της παγκοσμιοποίησης, όπως σήμερα την ξέρουμε.

Read more »

Ανθρωπική πολιτική

Σήμερα λέει χαιρέκακα ο πρωθυπουργός της Αγγλίας «όταν η Γαλλία εφαρμόσει ποσοστό φορολόγησης ύψους 75% για την ανώτατη βαθμίδα φόρου εισοδήματος, θα στρώσουμε κόκκινο χαλί και θα υποδεχθούμε περισσότερες γαλλικές επιχειρήσεις, που θα πληρώνουν λιγότερους φόρους στη Βρετανία» αλλά θα χαίρεται μέχρι αύριο, που οι Κινέζοι και οι Ινδοί θα πουν: εδώ είναι καλύτερα!!!

Δυστυχώς, η διαμόρφωση των ορίων στην παγκόσμια οικονομία είναι ευδιάκριτη. Τα όρια  δεν υπάρχουν και ο άνθρωπος υποβιβάζεται κάτω από την οποιαδήποτε αγοραία αξία.

Έτσι λοιπόν, στις μέρες μας, φαίνεται να καταρρίπτεται η ανθρωπική αρχή σύμφωνα με την οποία "το σύμπαν έχει ακριβώς τις κατάλληλες συνθήκες για τη ζωή κάτι που σημαίνει ότι σχεδιάστηκε ειδικά για εμάς".

Μπορεί λοιπόν στο σύμπαν να υπάρχουν αυτές οι συνθήκες, δες όμως που ακριβώς αυτές αρχίζουν να εκλείπουν απ' τη γη!!!

Read more »

Γιατί κύριε-οι υπουργοί το σκάνε?

Πολύ απλά: δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, βλέπουνε πως θα χάσουνε κι αυτό δεν έχει πλάκα.

Στην πρόσφατη ιστορία μας, ένα χαρακτηριστικό βόιδι είχε πει ότι "εμείς δεν γλεντήσαμε την εξουσία" και αναρωτιέται κανείς που είναι το γλέντι?

Εκτιμώ πως είναι στο: διατάζω κόσμο (είμαι σπουδαίος), κάνω ρουσφέτια (και διαπλέκομαι), διαχειρίζομαι λεφτά (και όλο και κάτι περισσεύει και για μένα).

Όταν όμως: τον κόσμο τον διατάζουν άλλοι (η Τρόικα), ρουσφέτια δεν γίνονται (γιατί αυτή τ' απαγορεύει), και λεφτά δεν διαχειρίζονται (γιατί-απλά δεν υπάρχουν), η εξουσία δεν έχει πλάκα.

Read more »

Δεν πουλάμε-χαρίζουμε!!!

Έχω την βεβαιότητα πως: ούτε ο χρόνος, ούτε ο τόπος, ούτε η εικόνα είναι πλέον προβλέψιμα.

Δεν ξέρει κανείς τι θα γίνει αύριο, ούτε που θα σκάσει το επόμενο μεγάλο μπουμ ούτε τι μορφής θα είναι. 

Έτσι, θεωρώ ρεαλιστικό ότι το μόνο με το οποίο θα επιβιώναμε σ' αυτή την Αυτοκρατορία της Αγοράς, είναι σουρεαλιστικές κινήσεις, κάτι σαν αυτό που διατυπώνεται σήμερα από τον πιτσιρίκο: Μυστική συνάντηση Σαμαρά – Τσίπρα σε μια πραγματική (όσο είναι δυνατόν να υπάρξει αυτή) διάσταση.

Αυτό γιατί η πραγματικότητα ξεπερνά πολλές φορές την φαντασία.

Ένα ράδιο αρβύλα έλεγε ότι: όταν κάποτε (παλιά) είχε έρθει εδώ ένας επιχειρηματίας και ήθελε να εγκαταστήσει εδώ την βιομηχανία του.

Σε σχετική συνάντηση, ο-τότε υπερ-υπουργός, τον ρώτησε "πόσα δίνεις?" και πήρε την απάντηση "εσύ πρέπει να δώσεις" κι έτσι το εργοστάσιο δεν ήρθε ποτέ. 
Αντί λοιπόν να μπαίνουμε σε αυτή την "λογική" διαπραγμάτευσης (ζήτω η ΔΙΑΠΛΟΚΉ!!!)  εγώ θα έλεγα να παραχωρήσουμε (αύριο) στους Κινέζους το λιμάνι της Καλαμάτας να κάνουν την δουλειά τους, να παραχωρήσουμε (αύριο) στην General Motors, την KIA και την tatamotors δημόσια γη από διάφορες ΒΙΠΕ, να πούμε (αύριο) στους Αμερικάνους παιδιά τρυπάτε όπου βρείτε ελεύθερα και πούμε (αύριο) στους Ρώσους, ελάτε ρε παιδιά να περάσετε κι αυτό το σωλήνα απ' την Αλεξανδρούπολη κι ότι άλλο, το συζητάμε. 

Το μόνο που θέλουμε είναι να είμαστε φίλοι και να μην μας χαλάσετε το περιβάλλον.

Λεφτά (?) ποιος μίλησε για λεφτά???

Όσο ακόμα είναι δικά μας, (αν είναι ακόμα και δεν μας τα 'χουν αρπάξει με τα μνημόνια) ας τα παραχωρήσουμε εμείς σε ΦΙΛΟΥΣ  ή/και σ' αυτούς που θα θέλαμε να γίνουμε ΦΙΛΟΙ. 

Κι ας κάνουμε τότε μια πτώχευση, ελπίζοντας κάπου (!!!).

Γιατί όποιος ελπίζει στην υποστήριξη (φιλία ΧΑ!) της Ευρώπης, ή σ' αυτούς που αδυνατούν ν' αντιληφθούν τις αλλαγές του κόσμου: μάλλον έχασε.

Και σ' έναν κόσμο δίχως φίλους, δεν έχεις και πολλές δυνατότητες επιβίωσης.

Πούλα-πούλα (6)

Τον δρόμο της απόλυσης παίρνουν 24.000 Ιταλοί δημόσιοι υπάλληλοι και είμαι τόσο σίγουρος πως κάποιοι θα ζηλέψουν!!!

Είναι προφανές πως θα πουν: κοίτα τι κάνουν οι Ιταλοί, εσείς?

Εκεί-εμείς τι λέμε?

Πουλάμε φτηνά τα χωράφια μας, να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τους "άχρηστους"?

Δεν μοιάζει καλό ως επιχείρημα.

Αντ' αυτού όμως, θα μπορούσε γίνει μια "εθελουσία" κι ο κάθε "άχρηστος" που θα φύγει να πάρει 10 στρέμματα δημόσια γη (αντί, ας πούμε, αποζημίωσης της απόλυσης).

Read more »

ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ (2)

Αν το τραίνο της Γερμανίας και των συνοδοιπόρων της έχει τις προδιαγραφές που ανέφερα στην προηγούμενη ανάρτηση, αυτό δεν θα μπορέσει να κινηθεί στην παραμικρή ενδεχόμενη παρέκκλιση. 

Μια μικρή αστοχία στις ράγες, το παραμικρό απρόβλεπτο γεγονός, οφείλει-να (?) προκαλέσει τον τραγικό (γι αυτούς) εκτροχιασμό του (βλ. σχετική ανάρτηση από το τείχος του Βερολίνου στο αόρατο τείχος Βορρά - Νότου).

Ερώτημα είναι αν θα καταφέρει να συμπαρασύρει τελικά κι εμάς μαζί του.

Η πραγματικότητα είναι όμως πως: είναι αδύνατο να επιβιώσει ο Έλληνας με την προτεσταντική κουλτούρα τους.

Γιατί όσο κι αν θέλουν να μας αλλάξουν, οι (φτωχοί) Έλληνες με τον (α) ή (β) τρόπο θα καταφέρουν να περάσουν καλά.

Φτωχά μεν, καλά δε.

Η αλλαγή κουλτούρας όμως, που επιτρέπει στην ελληνική πολιτεία (την ελληνική οικογένεια, τους Έλληνες φίλους) να αφήνουν ένα κομμάτι του εαυτού τους άστεγο, να αφήνουν άλλο κομμάτι του εαυτού τους σε απελπισία και τελικά να τους απομονώνει απ'΄τον παράδεισό τους, που 'ναι: εδώ και τώρα, στον υπέροχο-τους τόπο, μονοσήμαντα θα οδηγεί τον κόσμο στα μπαλκόνια κοιτάζοντας το χάος με θολό μάτι.


Υ.Γ. Βλ. προηγούμενη σχετική ανάρτηση ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ (1)

ΤΣΑΦ-ΤΣΟΥΦ (1)

Το "τρένο της ανάπτυξης", που όλοι ευαγγελίζονται, μπορεί να 'χει διάφορες μορφές.

Αντιλαμβάνομαι το "τρένο της ανάπτυξης" της Γερμανίας και των συνοδοιπόρων της, ως μια βαριά μηχανή, καλογυαλισμένη, πεντακάθαρη που κινείται με ηλεκτρισμό και τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα πάνω σε δύο υπέροχες (καλοσχεδιασμένες και άψογα υλοποιημένες) ράγες. Οι ράγες πάνε ένα μεγάλο ταξίδι πάνω από hi-tech γέφυρες περνώντας από καταπράσινα τοπία.

Για να φεύγει αυτό το τρένο, οι ράγες του έχουν ανοχές μερικών δεκάτων του χιλιοστού και ο οδηγός, (ένας προτεστάντης με σακάκι, λευκό πουκάμισο και κολλαρίνα) διαχειρίζεται με ακρίβεια κεραίας το χρόνο της κάθε στάσης.

Read more »

Σκλαβοπάζαρο

Μέσα στο χάος και το μπάχαλο της περιρρέουσας Ελληνικής πραγματικότητας (που κάποιοι ακόμα-αναρωτιούνται πως είναι δυνατόν να είναι πραγματική) ο κόσμος ψάχνει πανικόβλητα για δουλειές "έξω".

 Ο κουβάς στο δίχτι περιλαμβάνει πολλά δίκτυα κι αβέρτα ευκαιρίες αν/και δεν είναι αυτονόητο πως θα "σου κάτσουν".

Προβάλλοντας όμως ένα ενδεχόμενο μέλλον, αυτό που αναρωτιέμαι είναι: τι σόι πολίτες θα ήμασταν εκεί έξω? 

Read more »

Υπόλοιπος

Ορμώμενος από την σχετική ανάρτηση η ώρα της αλήθειας για το ευρώ του Πέτρου Παπακωσταντίνου μια διαφορετική εκδοχή του τελικού διλήμματος προβλέπεται να είναι: με τους πολλούς ή με τους λίγους (???).

Το 'χω μάθει, περισσεύω, είμαι υπόλοιπος. 

Αφού η Ευρώπη διαχωρίζεται σ' αυτούς που την κρατάν (όπου μαζί μ' αυτούς σημαίνει φτώχεια) και μας τους υπόλοιπους, αναρωτιέμαι ποιος θα είναι σε θέση να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της αξιοπρεπούς επιβίωσης για εμάς, την πλέμπα, τους υπόλοιπους???

Μα ως υπόλοιπος τι θέλω? 

• Να πάω μ' αυτούς??? 
• Να πάω μ' άλλους???
• Να πάω μόνος???

Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)

Υ.Γ.
Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: οι όμορφες και οι φίλοι

Η πολιτική ως (μη) ευκαιρία

Κάποτε ήταν ζηλευτή καριέρα η πολιτική. Πολύ εξουσία, πολλά λεφτά, μεγάλα σαλόνια, ομορφιές... 

Το ξεκίνημα της καριέρας προϋπέθετε αφισοκόλληση, χειροκρότηση, παράσταση-διαχείριση συνελεύσεων/συζητήσεων κι άλλα τέτοια. Ήταν κι αυτό μια επένδυση.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων όμως, μετά ήταν όμορφα, σε μια "αναπτυσσόμενη" χώρα, με φράγκα που περίσσευαν και μηχανισμούς που πήγαιναν με τον "αυτόματο".

 Σήμερα???

Κάτι απ' την Ελλάδα που 'χασα σαν την Ψυχή και τα Χέρια

Read more »

Αγώνας δρόμου

Αν ο κόσμος συνεχίσει να γυρίζει όπως γυρίζει (που με κάνει ν' αμφιβάλλω βλέποντας τις αναρτήσεις «Η κρίση δεν έχει αρχίσει ακόμη» και Τραπεζική "σφαγή" μέσα στη νύχτα από την Moody's - Τρομάζει τον πλανήτη η Ελλάδα!) αναρωτιέμαι πια θα είναι η κατάληξη όταν οι "φίλοι" ζητήσουν από την αξιωματική αντιπολίτευση (όπως ζήτησαν από τον Σαμαρά) να υπογράψει...

• Ας πούμε ότι υπογράφει: καίγεται 
• Ας πούμε ότι δεν υπογράφει: δεν μας πληρώνουν για 1-2 μήνες, ο κόσμος έξαλλος βγαίνει στους δρόμους και-πάλι καίγεται
• Το ενδεχόμενο ότι ο λαός, μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα, έχει ωριμάσει πολιτικά, αποδέχεται την πείνα και υποστηρίζει μια φαντασιακή ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, μου φαίνεται εξαιρετικά αμφίβολο

Επειδή όμως "ο θεός αγαπάει το σύριζας" (βλ. την σχετική ανάρτηση από τον Techie) μια (εν τέλει) βάσιμη ελπίδα, είναι να καταρρεύσει το σύστημα πριν απ' αυτόν.

Αγώνας δρόμου.

Η μαγική μου σφαίρα

Κατά έναν περίεργο τρόπο, οι μαγικές σφαίρες όλων των "κρατούντων" δείχνουν μονοσήμαντα πως:: οι άνθρωποι θα "σωθούν" όταν υπάρξει "ανάπτυξη". 

Δεν συντάσσομαι με την άποψη αυτή.

Η ανάπτυξη, όπως την ξέραμε, σήμαινε:

• εκποίηση του περιβάλλοντος
• αστικοποίηση
• υποδούλωση των ανθρώπων στους διαχειριστές του κεφαλαίου (αφού οι πόλεις απαιτούν την διαχείριση του κεφαλαίου για να υπάρξουν βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση η ακριβή-μου πόλη)
• υποδούλωση των ανθρώπων σε κάθε μορφή διαχείριστάκων της-όποιας εξουσίας (που γεννά κι άλλες, κι άλλες...)

Μα-και πάλι, τα  (εναλλακτικά) συστήματα που μας προτείνονται, μας απαιτούν απλά (εναλλακτικά) υπάκουους στις-όποιες εξουσίες.

Read more »

Οι "όμορφες" και οι φίλοι

Αυτοί "οι φίλοι" θα 'ρθουνε και πάλι, για να μας πούνε:

Σας δίνουμε λεφτά αρκεί να:

• Αγοράσετε οπλικά συστήματα από μας
• Ν'αρπάξετε (ότι μπορείτε) απ' τον κοσμάκη
• Να υπακούσετε σ' αυτό που αρχίζει να διατυπώνεται ως: πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

(κι άμα γίνει μια στραβή, κόρτε το λαιμό σας) 

Read more »

Γιατί δεν ψήφισα

.... γιατί στις προηγούμενες εκλογές (6 Μαίου) όταν ρώτησα ένα φίλο το-τι ψήφισε μου είπε την εξής ιστορία:

"Δεν θα σου πω τι ψήφισα, θα σου πω πως ένοιωσα.

Όταν ήμασταν μικροί πηγαίναμε βόλτα στα μπουρδέλα. 

Κάποια στιγμή, μας-την-κάρφωνε, και "αγαπούσαμε" μια από τις κοπέλες. 

Μετά... ένοιωθα μια σιχασιά... μια αηδία,.τέτοια που ορκιζόμουν πως δεν θα το ξανάκανα.

Ε, το ίδιο πράγμα ένοιωσα και τώρα... " 

Η ζητιανο-ποίηση του κόσμου

Παντού-σήμερα στον κόσμο, επικρατεί ένας πανικός.

Στα πλαίσια αυτά: κανείς δεν κάνει τίποτα και περιμένει από "Κάπου" να ΄ρθουν τα λεφτά, το φαΐ, η ενέργεια και ότι χρειάζεται για να ζήσει.

Ο ζητιάνος

Read more »

ΓΕΝΕΣΙΣ. Το παιχνίδι του ανθρώπου στον κόσμο (2012)

Να πω ότι κόπτομαι για το αποτέλεσμα των ελληνικών εκλογών δεν θα 'ναι αλήθεια.

Όλη η υπόθεση είναι το "ποιος θα πιάσει τον μουτζούρη" για να ακολουθήσει μια απροσδιόριστη έκρηξη.

Μα και στην έκρηξη αυτή ζητούμενο είναι η αξιοπρέπεια και η συν-ύπαρξη.

Έτσι, ανανέωσα την εκδοχή του 2008 από το Παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο μήπως σας πείσω να χαλάσετε το-όποιο (θανατικό) σκάκι και να παίξουμε άλλα, αναγεννησιακά παιχνίδια.

 
ΓΕΝΕΣΙΣ. Το παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο (2012)

Read more »

Μια φορά κι έναν καιρό...

... ήταν ένα βασιλόπουλο.

Το βασιλόπουλο καβάλησε το άλογό του να πάει βόλτα στο δάσος, έπεσε και σκοτώθηκε.

ΤΕΛΟΣ