Για την οικονομία και πάλι

Άλυτο φαίνεται (και-πάλι!) το πρόβλημα της οικονομίας.

Διαβάζω πως το ΑΕΠ (μα-τι-αυτό-σημαίνει?) κάτι-κάνει και τα ελλείμματα (από ποιανού το πορτοφόλι?) κάναν άλλα, και-και-και.

Μα για να πει κανείς πως "στρώνει" την οικονομία, πρέπει να παράξει κάποιο "προϊόν" για να πουλήσει, δηλαδή: να γεννήσει πλούτο.

Και επειδή η πολιτικοί δεν (θα έπρεπε να) κάνουν μπίζνες (ακόμα και αν είναι νόμιμον και ηθικόν) χρέος τους είναι να οραματιστούν αυτό το "προϊόν" και "να πασάρουν" τ' όραμα στον κόσμο.

Aναρωτιέμαι πάλι, γιατί όλοι-πάντα μιλάν για την οικονομία, την ανάπτυξη κ.α. συναφή θέματα, κατά-κανόνα-με ακαταλαβίστικους όρους, χωρίς να πουν μια απλή πλατφόρμα πάνω στην οποία θα πατήσει ο πολίτης για να παράξει πλούτο?

Εδώ αξίζει να επισημάνει κανείς πως η μόνη δυνατότητα "παραγωγής πλούτου" σήμερα (που εκφράζεται απ' το συλλογικό όραμα) γίνεται μέσα στο Δημόσιο Φορέα που όλοι εκεί θέλουμε να δουλέψουμε, για να πάρουμε ένα μισθό: τύπου αργομισθίας, χωρίς τίποτα να παράγουμε.

Αντί λοιπόν να σκεφτούμε πως θα παράγουμε πλούτο (και μέσα στο Δημόσιο Φορέα, για το κοινό -και όχι για ιδίων- όφελος), αφουγκραζόμαστε την πολιτική ως κάτι νούμερα-ελλείμματος που πάνε κι έρχονται ψηφίζοντας τον βέλτιστο διαχειριστή τους.

Χωρίς να ονειρευόμαστε την πολιτική που θα μας ξεχρεώσει, συμπεριλαμβάνουμε στους καθημερινούς μας εφιάλτες (τις έκτακτες εισφορές, τους φόρους, την ασφάλεια, το αφεντικό, τον προϊστάμενο, το οτιδήποτε) και κάτι έννοιες σαν το ΑΕΠ και το έλλειμμά του, που πάνε στο Ecofin να γίνουν όνειρα.


Υ.Γ.1
Και η καταληκτική ευκαιρία. Το τελευταίο-χαμένο ΕΣΠΑ που το μόνο που κάνει είναι τον πλούσιο δυνατότερο και την τράπεζα πλουσιότερη.

Υ.Γ.2
Βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις: για την κατασκευή, την οικονομία και την αρχιτεκτονική με τη γη, για τ' αδιέξοδα στην κατανάλωση, για το REBOOT στην κρίση, για την οικονομία