Και ως φαίνεται πολλά θ' αρχίσουν να λεν για τον (για λίγο ακόμη πρωθυπουργό) Κώστα Καραμανλή.
Εγώ όμως κάποτε τον συμπαθούσα.
Εκτιμώ πως έκανε έργο και πως δεν ήταν αμέτοχος στα γεγονότα (όσο είχε ένα στοιχειώδη έλεγχο). Θεωρώ επίσης πως το προφίλ του ήταν περισσότερο προοδευτικό και αξιοπρεπές απ' ότι ήταν το ΠΑΣΟΚ το 2004.
Τον θεωρούσα άνθρωπο "καλών προθέσεων" (ακόμα και όταν έχασε την μπάλα).
Γιατί όμως την έχασε?
Φαίνεται πως το βαθύ κράτος του κόμματος, δημιουργεί δομές και αντανακλαστικά τα οποία είναι εξαιρετικά δύσκολο να τα διαχειριστεί κανείς (όσο καλές προθέσεις και να 'χει).
Φαίνεται επίσης πως η επιλογή συγκεκριμένων "χρυσών παιδιών" (γκόλντεν μπόϋσ ελληνιστί) που του χρεώθηκαν, διαμόρφωσαν την αντιπαθητική εικόνα-του, μιας και παρήγαγαν -κατά κανόνα- βρώμικο έργο.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά την απαξιωτική φράση που είχα ακούσει απ' έναν τέτοιο, το 2004, μόλις είχε αναλάβει τα κουμάντα: "Εμείς δεν είμαστε Ζογμπάδες" (εννοώντας ότι εμείς είμαστε οι καλοί "τεχνοκράτες" που θα φέρουμε την Τάξη). Φέρανε βέβαια τάξη στις τσέπες τους αφού φεύγουν όλοι βαθύπλουτοι.
Κι έλεγα: έχει διαβάσει ποτέ αυτό το παλικάρι Καζαντζάκη για να ξέρει τι Ζορμπάς σημαίνει?
Μπορεί ν' άργησαν λίγο "οι Ζορμπάδες" αλλά φαίνεται να τους στείλαν-επιτέλους σπίτια τους.
Εδώ όμως είναι και το μεγάλο στοίχημα του ΓΑΠ. Γιατί έχει βρομίσει η αγορά από "χρυσά παιδιά" που θα 'ναι "αποτελεσματικά" και θα παράγουν "έργο".
Πολύς κόσμος βλέπει καλές προθέσεις και σ' αυτόν. Εξάλλου-αυτό πούλησε: την ελπίδα.
Υπάρχει όμως η κρίσιμη μάζα ανθρώπων σε αυτούς τους μηχανισμούς για να εργαστούν με γνώμονα το κοινό συμφέρον, την προσφορά στην πολιτεία και όχι στην τσέπη τους?
Υπάρχει άραγε η κρίσιμη μάζα ανθρώπων σ' αυτούς τους μηχανισμούς για να γίνει μια-κάποια ανατροπή?
Υπάρχουν άραγε εκεί Ζορμπάδες ?
Εγώ δεν είμαι αισιόδοξος.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικά επόμενη ανάρτηση: για τις προθέσεις (η συνέχεια)
