Άλλη εκδοχή του παιχνιδιού, λέει πως:
Το παιχνίδι ξεκινάει με μια χούφτα (όσο μικρή και όσο μεγάλη βότσαλα) που βρίσκονται συγκεντρωμένα έξω από τον κόσμο. Τα βότσαλα περιμένουν να γίνουν από ιδέες του κόσμου-έργα απ’ τον κάθε παίχτη …«γιατί η διάνοια είναι η δύναμη που εκφράζει τις ανεξάντλητες μορφές της δημιουργίας, που υπάρχουν σαν δυνατότητες στο νου του Δημιουργού» (Adams 1996).
Τα βότσαλα γίνονται ιδέες και τοποθετούνται στους τόπους των ιδεών, όταν μια Bastet πάει στο κέντρο και γεννάει.Ο Anubis ή η Bastet κερδίζουν τα βότσαλα όταν φτάνουν σε αυτά.
Αυτό που έχω καταλάβει, είναι ότι: κάθε άνθρωπος σε κάθε φάση της ζωής του δημιουργεί κύκλους δραστηριοτήτων (ερωτικές σχέσεις, σχέσεις με άλλους, επαγγελματικές δραστηριότητες κ.α.). Η ίδια η ζωή είναι ένας μεγάλος τέτοιος κύκλος που περιέχει τους υπόλοιπους. Ομοίως, αρχινάμε ένα παιχνίδι.
Η πορεία της ζωής, περιλαμβάνει: διακοπή ερωτικών σχέσεων, τσακωμούς με φίλους, αλλαγές στην επαγγελματική μας δραστηριότητα κ.α. Είναι βέβαιο πως κάποτε θα τελειώσουμε κάθε κύκλο παιχνιδιού που έχουμε αρχίσει.
Κάθε τέτοια περίοδο, συμβαίνει ένας μικρός ή μεγάλος θάνατος, ανάλογα με την σπουδαιότητα του συμβάντος.
Εάν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τους όρους (τις ιδέες-έργα και την κατάλληλη θέση μας στο χώρο) που θα μας επιτρέψουν να θάψουμε το δίπολό-μας με αξιοπρέπεια σε κάθε κλείσιμο του κύκλου, αξιοποιώντας όσο περισσότερες δυνατότητες (δικές-μας/του κόσμου-μας) μπορούμε, θα έλεγα: αυτό είναι το ζητούμενο και από εκεί αναγεννιόμαστε.
Εκφράζοντας τις παραπάνω σκέψεις στο παιχνίδι:
- Anubis και Bastet, τοποθετούνται στους τόπους των ιδεών.
- Κάθε παίχτης ξεκινάει με 2, 4, 5 πυραμίδες στα χέρια του (καθορίζεται απ’ το ζάρι)
- Κάθε παίχτης, τοποθετεί δύο πυραμίδες του στους χώρους του κόσμου (όπως θέλει)
- Μέσα από τις πυραμίδες που τοποθετούνται στους χώρους, γεννιούνται ο Anubis, η Bastet και (αν προκύψει στην πορεία του παιχνιδιού) ανα-γεννιέται η Bastet
- Anubis και Bastet κινούνται στον κόσμο για να δημιουργήσουν ιδέες/βότσαλα που θα έρθουν στα χέρια των παιχτών ως έργα/βότσαλαΚάθε παίχτης ξεκινάει με 2, 4, 5 πυραμίδες στα χέρια του (καθορίζεται απ’ το ζάρι)
- Όταν τελειώσουν οι ιδέες βότσαλα έξω απ’ τον κόσμο, Anubis και Bastet επιλέγουν έναν τόπο ιδεών για να θαφτούν. Τότε, Anubis και Bastet, πάνε στους τόπους των ιδεών χωρίς να υπάρχει ιδέα/βότσαλο εκεί
- Μόλις θαφτούν στους τόπους των ιδεών, ο παίχτης πρέπει να καλύψει τους έξι χώρους που αγγίζουν τους τόπος των δύο τάφων, του Anubis και της Bastet του
- Μόλις τοποθετηθούν Anubis και Bastet ενός παίχτη στις θέσεις του τάφου τους, ο άλλος παίχτης, σε κάθε ώρα/κίνησή του, τοποθετεί ένα έργο/βότσαλο σε όποιο χώρο του κόσμου θέλει.
Χώροι που πρέπει να καλυφθούν για το χτίσιμο ενός τάφου, στην κάτω αριστερή γωνία του κόσμου
- Η κάλυψη των χώρων του τάφου γίνεται με ενδεχόμενη υπάρχουσα κάλυψη του χώρου από πυραμίδες και σε επόμενες κινήσεις, τοποθέτηση άλλων πυραμίδων και έργων/βότσαλων που έχει κάθε παίχτης στα χέρια του. Στην φάση αυτή, οι πυραμίδες και τα έργα/βότσαλα, τοποθετούνται στους χώρους των τάφων (όχι τους υπόλοιπους χώρους)
- Τα έργα/βότσαλα που τοποθετούνται στους χώρους, υπάρχουν όπως οι πυραμίδες στους χώρους (αλλά δεν αναγεννιέται η Bastet μέσα από αυτά)
- Όταν ο παίχτης ολοκληρώσει το χτίσιμο των τάφων, τελειώσουν οι πυραμίδες του και τα έργα/βότσαλά του, δεν έχει/μπορεί να τοποθετήσει άλλα έργα/βότσαλα σε χώρους του κόσμου για να κινηθεί, εγκλωβιστεί (δεν έχει επιλογές κινήσεων), τελειώνει το παιχνίδι για αυτόν
- Αυτός που θα ολοκληρώσει τους τάφους του Anubis και της Bastet του και θα έχει τα περισσότερα έργα/βότσαλα στο χέρι του στο τέλος του παιχνιδιού, αναγεννιέται μέσα απ’ το παιχνίδι και κερδίζει το παιχνίδι
- Αυτός που θα ολοκληρώσει τους τάφους του Anubis και της Bastet του, αναγεννιέται μέσα απ’ το παιχνίδι (δεν κερδίζει, ούτε χάνει)
- Αν το παιχνίδι λήξει με τον παίχτη χωρίς να έχει ολοκληρώσει τους τάφους του Anubis και της Bastet του, τότε χάνει το παιχνίδι
- Αν το παιχνίδι λήξει με τον παίχτη χωρίς Bastet στον κόσμο, τότε χάνει το παιχνίδι επτά φορές
