Γι αυτό υπηρέτησα συνειδητά στον στρατό.
Στα πλαίσια της εξέλιξης της ιστορίας, θεωρούσα ότι ο τόπος που με μεγάλωσε, που με ανέθρεψε, που με παιδεύει και που με παίδεψε είναι κάτι που αγαπάω και θέλω να το υπερασπιστώ.
Για να το 'χουν και τα παιδιά μου.
Όμως:
- Σήμερα βλέπω τις κυρίαρχες υποδομές της πολιτείας, το μέλλον της, τα Σχολειά της, να γίνονται πετροπόλεμος.
- Σήμερα ξέρω πως δεν είμαι ασφαλής. Στον τόπο αυτό, δύσκολα θα γεράσω.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικούς συνδέσμους για εκχώρηση στην Τουρκία, συγκυριαρχίας στο Αιγαίο: http://sakiotis.blogspot.com/2008/12/blog-post_13.html