"Βόλτα και αλητεία-αυτόνομή παιδεία"

Το σύνθημα "βόλτα και αλητεία-αυτόνομη παιδεία" το είδα γραμμένο σε έναν τοίχο απέναντι από το εργοτάξιο του κτηρίου Αβέρωφ.

Και φεύγοντας απ' το έργο, κάθησα και σκέφτηκα: Γιατί παλεύω τώρα? Και για ποιους? Τόσοι μαστόροι, τόσοι αγώνες...

Δεν έχω εκπαιδευτεί καλά στην Ελληνική γλώσσα, αλλά μου φαίνεται ότι το παιδεία προκύπτει απ’ το παιδεύω. Μήπως όμως προκύπτει από το παιδί-που μας παιδεύει? Σε κάθε περίπτωση, μήπως, κάθε μία από αυτές τις έννοιες συνεπάγεται την συγκρότηση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που απαιτεί ωριμότητα? Και μήπως αυτό είναι το ζητούμενο?

Δισκευάζοντας λόγια του Μεγάλου Αλήτη που αγαπώ ιδιαίτερα (Charles Bukowski) παρατηρώ το εξής:

«Η "ελευθεριότητα" είναι εντάξει γι’ αυτούς που την έχουν.
Μόνο μην τη φορτώνετε σε μένα.
Έχω περισσότερη πίστη στον υδραυλικό μου
απ’ ότι στην "ελευθεριότητα" (και ότι αυτό συνεπάγεται).
Οι υδραυλικοί κάνουν καλή δουλειά.
Αφήνουν τα σκατά να κυλάνε.»


Υ.Γ. 1
Και ενώ δεν δεκδικώ σκηνοθετική άποψη (απλά ένα ρολάκι στο ευρύτερα "εκπαιδευτικό" σύστημα) στεναχωριέμαι ιδιαίτερα που βλέπω την-όποια δουλειά μου να είναι αν-ούσια.

Υ.Γ.2
Την βόλτα σας-την βόλτα μου.
Από σήμερα διακοπές (και χωρίς τύψεις-που είχα μέχρι τώρα)!