Άλλα "κατορθώματα" του Ελλην-άρα

Εξαιρετικό κείμενο για την κουλτούρα του Ελλην-άρα από το ιστολόγιο "το ημερολόγιο ενός πατέρα". Μας θυμίζει τα λόγια της Φανής Χαλκιά: "….Oι Έλληνες είμαστε γεννημένοι πρώτοι. Τα υπόλοιπα είναι για τους δεύτερους. Το αποδεικνύουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο. Το έχουμε στα κύτταρα μας και είναι το μεγαλύτερο δώρο..".

Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κλωσάμε την αντίληψη, ότι ο ορθός τρόπος για να αναδεικνύουμε την Ελαδ-άρα είναι να παίρνουμε "χρυσά" μετάλλια ή να γράφουμε -και σήμερα- τα "σοφά" αποφθέγματα μας σε πλάκες με την σμίλη (βλ. σχετική αναφορά από το ιστολόγιο του "πιτσιρίκου": "την παράσταση έκλεψε ένας βουλευτής του ΛΑΟΣ που -εν έτει 2008- περηφανεύτηκε ότι δεν έχει ιδέα από υπολογιστές. Δηλαδή, αν δεν τον είχατε εκλέξει βουλευτή, θα ήταν άνεργος").

Αλλά μας άνοιξε τα μάτια ο "Θείος". Παρ' όλο που τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν για τους Ολυμπιακούς του στην Ελλάδ-άρα μας, αυτός, Φίλος αλλά Δίκαιος, τέσσερα χρόνια μετά μας έδωσε το χρυσό στην ντόπα.

Πολλούς στεναχώρησε αυτό, αλλά εγώ χάρηκα ιδιαίτερα.

Γιατί κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει ο Ελλην-άρας ότι δεν μπορεί να ντοπάρετε και να επιβιώνει "διακρινόμενος".

Η κακομοίρικη και τεμπέλικη αντίληψη που έχει επικρατήσει για την γενιά των 700 ευρώ αποτελεί την βάση για το κακόμοιρο χρυσο-ντοπέ μέλλον μας.

Γιατί βλέπω, έχω δει και συναναστρέφομαι στην καθημερινότητά μου, καλύτερα αμειβόμενους μετανάστες οι οποίοι εργάζονται σεμνά: στα εργοτάξια, στα χωράφια, στην οικοδομή-όπου.

Και χωρίς να κοιτάζουν αφ' υψηλού λόγω κουλτούρας και εκπαίδευσης (έχω συναναστραφεί με πολλούς πανεπιστημιακής μόρφωσης), γίνονται εργάτες, μαστόροι και τελικά δημιουργοί ενός καλύτερου μέλλοντος γι αυτούς, βοηθώντας εμάς -τους άχρηστους- να επιβιώσουμε.

Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα.

Και οφείλει κάποια στιγμή να απαιτήσει σεμνή και έντιμη εργασία, από τους πολίτες της (στους οποίους συμπεριλαμβάνονται οι αθλητές της) και φυσικά από τους πολιτικούς της.


Υ.Γ. 1
Και είναι θλιβερή η στάση του συστήματος που σκοτώνει τα άλογα όταν γεράσουν.

Γιατί όσο και αν διαφωνώ με αυτής της μορφής αθλητισμό, συμπάσχω με τους ανθρώπους που αγωνίστηκαν και που έπαιξαν την ζωούλα τους, με αυτά που καταπίνουν, γιατί τους ξε-γέλασε (και πάλι) η Ελαδ-άρα τους (διαφωνώντας πάντα, με τις βλακείες που λένε συχνό-τατα: βλ. συνομωσία κ.α. αρλούμπες).

Και αυτό γιατί τους αντιλαμβάνομαι ως πολεμιστές ενός ανίερου πολέμου, που ενώ η χώρα τους, τους εξοπλίζει, αποδοκιμάζει τα όπλα τους και τους ξεφτιλίζει.

Αλλά μόνο άμα χάσουνε.

Γιατί άμα κερδίσουνε διεκδικεί τις δάφνες τους.

Υ.Γ 2
Πολύ ωραία προσέγγιση που αξίζει επίσης να δείτε: http://olympia.gr/2008/08/10/fake_olympics/

Υ.Γ.3
Εξαιρετικό σχετικό άρθρο του Ν. Δήμου:
http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=289

Υ.Γ 4
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση του ιστολογίου σχετική με προηγούμενα "κατορθώματα".