Τον τελευταίο χρόνο, είμαι προϊστάμενος στο Γραφείο Λειτουργίας και Ανάπτυξης της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών στο Ιστορικό Συγκρότημα Πατησίων (βλ. σχετικά την ιστοσελίδα της Πολυδύναμης Μονάδας του Συγκροτήματος: http://www.dty.ntua.gr/pm_6/).
Στο Ιστορικό Συγκρότημα, χρόνια τώρα, ταΐζονταν γάτες από "φιλόζωους" με αποτέλεσμα ψύλοι κ.α. παράσιτα να φτάσουν μέχρι τον τρίτο όροφο των κτηρίων.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε, κάποιος (δεν ήμουν εγώ-αλλά όλοι με δείξανε) δηλητηρίασε τις γάτες. Ακολούθησε ένα μεγάλο έργο (που επέβλεπα) απολύμανσης και καθαρισμών των χώρων σε τόσο άγριες συνθήκες που ντρεπόμουν.
Παράλληλα, η εντολή που έδωσα ήταν: να μην ταΐζονται γάτες στο Σχολείο.
Αυτός που αγαπάει και θέλει να φροντίζει τις γάτες να τις πάρει σπίτι του.
Εγώ τουλάχιστον, την Ρόζα και την Μιμή τις έχω σπίτι.
Η αντίδραση που δέχθηκα ήταν η εξής: τοιχοκολλημένες-γραπτές κατάρες στην πόρτα μου, απειλητικά συνθήματα στους τοίχους του προαυλίου που δείχνανε για "ντου" στο γραφείο μου, απειλητικά τηλεφωνήματα, χλευαστικές αφίσες για το σχετικό θέμα, καθώς και κατά-πρόσωπο απειλές εναντίον μου.
Αυτό που πρότεινα σε "αυτούς-που-θέλουν-τις-γάτες" ήταν το παρακάτω:
Εγώ, ως μηχανικός που είναι υπεύθυνος για τον χώρο έχω μια συγκεκριμένη αντίληψη για την λειτουργία του. Και η δική μου αντίληψη λέει πως το Σχολείο δεν είναι ζωολογικός κήπος. Για μένα, αυτό είναι αυτονόητο και δεν το διαπραγματεύομαι.
Αν αυτό συγκρούεται με την αντίληψη που έχουν οι χρήστες για τους χώρους, νομίζω ότι καλό και δημοκρατικό είναι: οι χρήστες να αναλάβουν επώνυμα την ευθύνη των θέσεών τους και να πουν "ο μηχανικός αυτός δεν-μας-κάνει γιατί δεν αγαπάει τις γάτες, δεν κάνει σωστά την δουλειά του, και... και .... και να φύγει".
Εγώ εκτίθεμαι και χρεώνομαι τις επιλογές μου. Γιατί δεν χρεώνονται τις δικές τους αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί μου, αλλά συγκρούονται α-πρόσωπα με όρους ζούγκλας?
Η φτωχή δημοκρατίας μας, νομίζω πως θα θεωρήσει δίκαιο ένα τέτοιο αίτημα (που πρώτος εγώ θα υποστηρίζω).
Αγαπάω πολύ αυτό το Σχολείο (και το εννοώ αυτό). Μα πολύ θα χαρώ να φύγω απ' αυτή την αστική ζούγκλα επειδή, ως μηχανικός, ο ρόλος μου είναι να εφαρμόζω (αυτό που θεωρώ ως) το αυτονόητο και όχι να διεκδικώ την κοινή λογική (αυτό θα το κάνει ένας πολιτικός ή ένας φιλόσοφος).
Γιατί, επειδή νιώθω τη καθημέρινότητά σαν έναν αγώνα με στόχο την αξιοπρέπεια των λειτουργών της Δημόσιας Παιδείας, αν οι ίδιοι δεν-το-θέλουν, εγώ εδώ τι κάνω?
Γι αυτό, αν έχετε να μου προτείνετε άλλη δουλειά, προβλέπω πως σύντομα θα είμαι διαθέσιμος! (βλ. σχετικά το βιογραφικό μου σημείωμα).
Υ.Γ.
Βλ. προηγούμενη ανάρτηση Για τον χώρο φυλακή και την πρώτη ανάρτηση αυτού του ιστο-λογίου Το Σχολείο σήμερα. Η βολική συντήρηση μιας εξαιρετικά άβολης κατάστασης
