Είναι πολλές οι μηχανές που συμπιέζουν αέρα και τον εκμεταλλεύονται για την παραγωγή έργου (βλ. σχετικό άρθρο
http://www.forbes.com/ κ.α. σχετικές αναρτήσεις
http://gigaom.com/).
Μια απ’ αυτές που όπως φαίνεται θα είναι και αποδοτική και φτηνή, παρουσίασα
στην προηγούμενη ανάρτηση.
Για να βελτιστοποιηθεί μια τέτοια μηχανή, αλλά και η αποθήκευση κάθε μετατροπής συμπιεσμένου αέρα, σκέφτηκα τον ενεργειακό ναργιλέ.
Στον ενεργειακό ναργιλέ, ο αέρας που έρχεται (πριν συμπιεστεί) πρέπει να είναι, όσο το δυνατόν περισσότερο κρύος και καθαρός γιατί, όσο περισσότερο κρύος είναι, τόσο καλύτερη απόδοση θα έχει η μηχανή.
Έτσι, για την βελτίωση της απόδοσης, ο αέρας μπορεί να φιλτράρεται μέσα από το νερό, στο οποίο θα ψύχεται και θα καθαρίζεται (αρχή λειτουργίας του ναργιλέ).
Σε συνέχεια αυτής της σκέψης, σας διηγούμαι και ένα αεικίνητο:
Στην συνέχεια λοιπόν, ο αέρας του περιβάλλοντος, θα μπαίνει σε έναν θάλαμο που θα θερμαίνεται από τον ήλιο.
Ο θάλαμος αυτός θα έχει ένα κινητό μέρος το οποίο, όταν αυξηθεί πολύ η πίεση του συμπιεσμένου αέρα, θα απελευθερώνει ένα αντίβαρο που θα συνδέεται με μια κινητή μεμβράνη , το οποίο θα τραβάει τον υπό πίεση αέρα (με την μεμβράνη) προς μια βαλβίδα.
Ο συμπιεσμένος αέρας θα αποθηκεύεται σε δοχείο πίσω από την βαλβίδα.
Η μεμβράνη θα κινείται πίσω και θα παίρνει την αρχική της θέση και με την πίεση του αέρα που θα αυξάνει θα ανεβαίνει το αντίβαρο (συμπίεσης) έως το οριακό σημείο που η πίεση θα το απελευθερώσει ξανά.
Υ.Γ. 1
Δεν είμαι μηχανολόγος για να το σκεφτώ καλύτερα, ούτε έχω τον χρόνο, την υποδομή και τα χρήματα για να κάνω τα σχέδια και το πείραμα να δω αν δουλεύει.
Μα επειδή έχω δει ότι μ’ αυτές τις σκόρπιες σκέψεις, όλο και κάποιος έχει ωφεληθεί, αν μπορέσει ας το κάνει και μ’ αυτό.
Υ.Γ. 2
Βλ. σχετικές αναρτήσεις
για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)