Για την πολιτική και άλλες αηδίες

Σε σχετική "πολιτική" συζήτηση που είχα σήμερα για τα νέα φορολογικά μέτρα κ.α. αγαπητός φίλος μου έλεγε: για να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική, πρέπει να καταλάβει ότι ο κόσμος έχει αιτήματα.

Και το μόνο πράγμα που αντιλαμβάνομαι αυτή τη στιγμή ως αίτημα είναι: θέλουμε περισσότερα λεφτά για να καταναλώνουμε περισσότερο.

Δηλαδή αντί να συζητάμε γιατί δεν υπάρχουν καλά δημόσια νοσοκομεία για να γεννήσουμε και καλά δημόσια σχολεία για να στείλουμε τα παιδιά μας, το κοινό μας αίτημα είναι: φέρτε περισσότερα λεφτά για να πάμε στα ιδιωτικά νοσοκομεία-σχολεία.

Η εποχή μας ξεπερνάει και η αγορά είναι αμείλικτη. Βέβαιο είναι ότι θα δώσει "τα καλύτερα" και τελικά -ίσως φθηνότερα- από το "σπάταλο" δημόσιο.

Γιατί δεν λυπάμαι που θα φορολογηθώ. Όσο αντέχω τουλάχιστον. Και θέλω να δώσω για να πάρω: υγεία, εκπαίδευση, ασφάλεια.

Απελπίζομαι όμως όταν βλέπω να πληρώνω τις λοβιτούρες κάθε "καρεκλο-κύριου" που σπαταλά και καταχράται τα λεφτουδάκια μου.