*****
Τα δάκρυα έφευγαν από τον κυρ Καταναλωτάκη κι έπεφταν στο χώμα. Και ‘κεί που ‘πεφταν τα δάκρυα φύτρωναν άνθρωποι.
Και ξάφνου Άνθρωποι-πολλοί βρέθηκαν γύρω απ’ τον κλαμένο κυρ-Καταναλωτάκη.
Όλοι μαζί, μια αγκαλιά κοιτούσαν τον κυρ-Καταναλωτάκη που έκλαιγε.
Τότε η Οικολογία η Παρδαλή, λέει στον κυρ-Καταναλωτάκη: Σήκω Άνθρωπε, αυτοί είναι οι Φίλοι σου. Φίλοι καλοί σαν τον ποταμό, τα δέντρα και τα ζώα. Φίλοι καλοί σαν και το χώμα που πλήγωσες.
Τότε ο κυρ-Καταναλωτάκης σηκώθηκε. Μα δεν ήταν πια ο ίδιος. Ούτε η Παρδαλή Οικολογία ήταν όπως την θυμότανε. Ούτε ο κόσμος έμοιαζε, όπως ήταν πριν.
Άνθρωποι πολλοί ήταν γύρω του, ο ποταμός σιγά κελάρυζε, τα δέντρα και τα φυτά σαν ν’ άνθιζαν και το χώμα σταμάτησε να ματώνει.
Και ένιωσε Άνθρωπος κι αυτός, πάνω στη Γη, μες τους ανθρώπους.
Και είπε ο Άνθρωπος στην παρδαλή Οικολογία: Εσένα αγάπησα, εσύ είσαι η Νέα-Μου-Γη και ‘γω, μ' άλλους ανθρώπους, θα ξυπνήσω ότι κοιμήθηκε.
*****
ΤΈΛΟΣ
Υ.Γ.
Προηγούμενες σχετικές αναρτήσεις:
Η Μάνα-Γη ο κυρ Καταναλωτάκης και η Γριά Οικονομία
Ο κυρ Καταναλωτάκης παίζει
Η Μάνα-Γη εργάζεται
Η Γριά Οικονομία φιλοσοφεί
Οι μικρές οικολογίες προξενεύονται
Τα όνειρα του κυρ Καταναλωτάκη
Η Μάνα-Γη κοιμάται
Ο κυρ Καταναλωτάκης αγαπάει
Ο Άνθρωπος και η νέα-Γη
