Μα τις καλύτερες προθέσεις να 'χει κανείς, μήπως πρέπει να δει "σε-κάποιο-βαθμό" πως "εξαπατήθηκε"? Γιατί, δεν βλέπουμε (?) δεν ζούμε (?) συντεχνίες χείριστης ποιότητας στην καθημερινότητά-μας από όλα, ναι-όλα (!) τα κοινοβουλευτικά κόμματα? (βλ. παλαιότερα σχετικά άρθρα των Περικλή Κορβέση και Γ. Βότση κ.α. σχόλια).
Και γιατί την κάνω αυτή την κριτική? Μήπως εγώ (όπως και πολλοί άλλοι) δεν θα μπορούσαμε εξαργυρώσουμε "συναλλαγματικές" και να παίξουμε το παιχνίδι-τους? Γιατί δεν-το-παίξαμε?
Απλά, γιατί όλοι-μαζί "απολαμβάναμε" φασιστοειδή δημοκρατάκια από "προοδευτικούς" και μη πολιτικούς χώρους.
Έτσι όμως δεν ήμασταν (τουλάχιστον) συνένοχοι σ' αυτό το δράμα που δυστυχώς όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα ήτανε! Γι αυτό ζητώ ν' αυτο-διαλυθούν τα κόμματα όπως το ζήτησε και ο κ. Ν. Κωσταντόπουλος!!! (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση).
Αλλά σ' αυτή την χυδαία Ελλάδα (βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση) των "εξαπατημένων" (λαού και βουλευτών γι-αστείο-το-λέω) που χτίστηκε με τα πολλά γκα-φρα, μου ήρθε χθες μια αισιόδοξη νότα διαβάζοντας τα λόγια του Φώτη Κόντογλου:
... εκεί κοντά στον Περισσό, πρόσφυγές ανατολίτες χτίσανε μικρά σπιτάκια σα βγαλμένα από παραμυθένια περιστατικά, μπογιατισμένα σα βάρκες, με χρώματα ζωηρά με στενά δρομάκια ανάμεσά τους φορτωμένα γλάστρες και λουλούδια.
Καθένας έφτιαξε με λιγοστά πράγματα τη φωλιά του και τη στόλισε με αγάπη σα να 'θελε να κρύψει την πίκρα της προσφυγιάς.
"Φτωχά είναι" έλεγε ο Κόντογλου, " μα στην Ελλάδα η φτώχια δεν έχει την απόγνωση που έχει στην Ευρώπη. Εκεί ο φτωχός έχει αθλιότητα. Κοίταξε όμως αυτούς εδώ. Μες στην απλότητά τους είναι άνθρωποι ευτυχισμένοι, μ' όλα τα βάσανά τους, κι αυτό το φανερώνουν με το μεράκι που βάζουν στα έργα των χεριών τους. Και ξέρεις γιατί είναι τόσο όμορφα? Δεν είχαν λεφτά να τ' ασχημίσουν."
