Μία ανάρτηση και ένα σχόλιο

Μου στείλανε τον σύνδεσμο της ανάρτησης με τίτλο: "Στη σάρκα της δημοκρατίας ασέλγησα κι εγώ" και αγαπημένος φίλος, μου έστειλε το παρακάτω σχόλιο:

"Εκφράζω τη θλίψη μου, αλλά η εν λόγω περιγραφή του νεο-Έλληνα (κουτοπόνηρος φταίχτης και ανυποψίαστο θύμα ταυτόχρονα) δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου... Ούτε πιστεύω ότι η ηθικοπλαστικού τύπου προτροπή για εσωτερική επανάσταση, μέσω περισυλλογής, συγκέντρωσης και αυτοκριτικής, έχει νόημα (φαντάζεστε τον Κ... να κάνει αυτοκριτική;). Η "εσωτερική επανάσταση" που διαμορφώνεται σε συνθήκες φόβου ή εκβιασμού (ΔΝΤ, χρεοκοπία, ανεργία) είναι τόσο ειλικρινής όσο και η μετάνοια, κατά τη χριστιανική έννοια του όρου, ως συνέπεια της προοπτικής της κόλασης. Οπότε οι όψιμα μετανοήσαντες ας πάνε να γ... (ορισμένοι μάλιστα να μπουν και στη φυλάκα), και ας δούμε τι μπορεί να σωθεί από την ικανή (θέλω να πιστεύω) σε ποιότητα και ποσότητα μάζα των πολιτών που ποτέ δεν δέχτηκαν να τους χαϊδέψουν τα αυτιά και ποτέ δεν προσκύνησαν εκεί που τώρα όλοι συλλήβδην φτύνουν."


Υ.Γ.
Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Σαν παραμύθι του αύριο τα λόγια του Φώτη Κόντογλου