Ότι να-ναι

«Άμα ο Λόγος έχει φέρει τον άνθρωπο σε δύσκολη θέση, ο Λόγος και μόνον αυτός μπορεί να τον βγάλει από εκεί.»

Αυτά έλεγε ο Hegel, μα ποιος τον ακούει...

Κι ενώ το (άνω-κάτω) "Σύστημα" παίζει τα ρέστα του να γαντζωθεί απ' την εξουσία (βλ. σχετικά το Δελτίο Τύπου του Γ. Αλμυρά για το πως η "δημοκρατία" μας του έφαγε την έδρα) ποστάρουμε μανιωδώς, άρθρα για την δημοκρατία (?) (βλ. σχετικά εξαιρετική ανάρτηση από τον Θραξ Αναρμόδιο).

Άλλοι-πάλι ποστάρουν μπόμπες. Και λεν πως έρχονται κι άλλες... (βλ. σχετική ανάρτηση από το Κουρδιστό Πορτοκάλι: εκρηκτικό το μέλλον της Ελλάδας).

Διαβάζω πως: "Όταν στο Δημόσιο βάζεις τον κοπρίτη επειδή σε ψηφίζει η οικογένειά του και παίρνεις πολλούς σταυρούς, ε, τότε ο κοπρίτης θα μείνει κοπρίτης σε όλη του τη ζωή, δεν πρόκειται να βελτιωθεί." (βλ. σχετικό άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ).

Τότε οι λέξεις-μου, δεν-πιάνουν-τόπο και μια έκδηλη οργή-έκρηξη, σκάει μέσα μου.

Ίσως αυτός να 'ναι κι ο στόχος, γιατί όλα είναι στρατηγική (που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω) αφού οι μέρες μου είναι σκοτεινές και στο μυαλό μου υπάρχει μια θολούρα (βλ. εξαιρετική σχετική ανάρτηση από το Κουρδιστό Πορτοκάλι: Η στρατηγική της χειραγώγησης και ο βαθύς ύπνος των χειραγωγημένων).

Αλλά θα ευχόμουν να 'ρθουν φωτεινές, με καθαρό μυαλό, τον νέο χρόνο.