Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Όπου φύγει-φύγει

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, που 'λεγα πως θα πάμε τα Χριστούγεννα στην εκκλησία, παρατήρησα τα εξής:
  • άκουσα τον ιερέα να διαβάζει ένα κείμενο που "κατήγγειλε" τους πολιτικούς, κι αυτό που έλεγε εν περιλήψει ήταν πως: μου χάλασαν το μαγαζί
  • είχα και την "πολυτέλεια" να σφίξω το χέρι διάφορων πολιτικάντιδων που, εκεί-μέσα, ψάρευαν την ψήφο μας (!)
  • θυμήθηκα την ιστορία του Χριστού μεσ' το Ναό 
και λέω να-την-κάνω. 

Ο Χριστιανισμός (σαν σύστημα), τα 'πε καλά και τα βιώματα που 'χω (από μόνα τους) εκεί με πάνε.

Μ' αν οι παπάδες δεν αλλάξουν τα χαΐρια τους και δεν σταθούν δίπλα στον κόσμο, δεν θα στεναχωρηθώ καθόλου αν θα 'ναι αυτή (η εκκλησία) μια απ' τις "τράπεζες" που σύντομα θα "σκάσει".

Έτσι, λέω ν' ανάβω τα καντήλια στο βουνό, με τις δικές μου προσευχές κι ας μην ξέρω να τις ψάλλω...


Υ.Γ.
Βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση: Στιγμιότυπα γλυπτικής, Ιερά Μονή Δοχειαρίου που εκεί, μα και σε καν'να ξωκλήσι, είν' (ακόμα) φυλαγμένα τα καλά μου όνειρα.