Δέντρο δεν αγοράσαμε μα ποτέ δεν αγοράζουμε. Ξερά κλαδιά απ' τον συνήθη Καλό Τόπο (που βρήκαμε κομμένα) στολίσαμε (παραδοσιακά) και πάλι.
Παπούτσια δεν πήραμε γιατί χάσαμε τις προσφορές που μας άρεσαν απ' το στοκατζίδικο και οι "μετά του δώρου" προσφορές, είχαν δύο κατοστάρικα!!!
Έτσι θυμήθηκα τα φορεμένα μου παπούτσια, που τα 'χα βαρεθεί, μα-που τέλος-πάντων ακόμα φοριούνται κι ας τα 'χω φυλάξει στην αποθήκη. Θυμήθηκα-πάλι τα παλιά μου ρούχα, που τα 'χα βαρεθεί, μα-που τέλος-πάντων, ακόμα φοριούνται και ας τα 'χω στην πάνω-ντουλάπα.
Όπως και να 'χει δεν μ' ενοχλεί που δεν καταναλώνω.
Οι φίλοι που χάνουν την δουλειά τους και η αξιοπρέπεια της ύπαρξης που την διαπραγματεύονται με τρελαίνει. Και φυσικά η αγωνία πως θα 'ρθει και η δική μας ώρα.
Τώρα λοιπόν που 'χουν-όλα καταρρεύσει (πολιτική-συστήματα-ιδέες) άκουσα-χθες πως: έχει ο Θεός για όλους.
Ας μαζευτούμε λοιπόν να Τον καλέσουμε γιατί μας λείπει.
Και δεν αναφέρομαι σε πράγματα που σήμερα-λείπουν (ουσιαστικά ή ως "πλαστές" επιθυμίες) από πολλούς, μα σ' αυτό το κρύο και τις αγωνίες που-σήμερα μέσα-μας βιώνουμε, που μόνο η ουσιαστική συν-ύπαρξη μπορεί να το ζεστάνει.
Σε τέτοια αδιέξοδα, είναι ζητούμενο το Σύστημα που θα ζεστάνει-συλλογικά την μέσα-μας-ύπαρξη και δεν το βλέπω-αλλού.
Έτσι κι εμείς θα πάμε-αύριο στην εκκλησία.
Καλά Χριστούγεννα!!!!
