Μέχρι σήμερα, βλέπαμε τα λεφτά να φέρνουν βόλτες και δεν μιλάγαμε.
Ακούγοντας τις πρόσφατες εξαγγελίες για την "ανάπτυξη" που οραματίζονται στην κυβέρνηση (αυτοί: μόνοι-τους) νομίζω ότι πρέπει να αξιολογήσουμε ουσιαστικά διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Μολονότι είμαι από τους πρώτα και κύρια "θιγόμενους" αφού μου κόψαν τα λεφτά και "τα Βάρη", τα έχουμε-πρώτοι φορτωθεί εμείς (οι μισθωτοί) και οι συνταξιούχοι, δεν κάνω κριτική σ' αυτό και εξ' αρχής είπα: συμπάσχω και συμπαρίσταμαι (μολονότι επιφυλάσσομαι).
Μα απ' τους φόρους που πληρώνω, μου αναλογεί ένα κομματάκι (πόσο κομματάκι να είναι αυτό ?) στα λεφτά που θέλει να δώσει η νέα κυβέρνηση π.χ. για να "αναπλάσει" την Αθήνα.
Όμως αυτά είναι δικά μου λεφτά και δεν θέλω να τα δώσω!
Μέχρι σήμερα, η διαχείριση ήταν στα πλαίσια: "αυτά είναι λεφτά των παιδιών μου (ξένα λεφτά) και δεν με νοιάζει" γιατί αυτά θα πληρώσουν τα-γνωστά δάνεια που παίρναμε. Τώρα, εγώ είμαι "το παιδί" που πληρώνει και δεν θέλει!
Θα μπορούσε να μου πει λοιπόν κάποιος, πόσα είναι τα λεφτά που μου αντιστοιχούν?
Γιατί μάνι-μάνι, επειδή μου κόψαν τους μισθούς, επειδή καπνίζω, επειδή ακρίβυναν την βενζίνα, εγώ "με βλέπω" γύρω στα 4.000 ευρώ το χρόνο "κάτω" και αυτά τα λεφτά θα τα πάρει η κυβέρνηση να κάνει-κάτι.
Χοντρά-χοντρά, αν είναι 1.000.000 οι πολίτες που πληρώνουν φόρους, είμαι-περίπου ένας μέσος-όρος και η κυβέρνηση θέλει π.χ. να δώσει 20.000.000 ευρώ για "μελέτες ανάπλασης" της Αθήνας, ρωτάω: Αυτό σημαίνει ότι απ' τα 4.000 ευρώ που έχασα, τα 20 ευρώ θα γίνουν μελέτες? (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση)
Δεν θέλω!!! Φέρτε-τα πίσω να τα πάρω Coca-Colες!!!
Υ.Γ.
Βλ. σχετικά: για την πολιτεία ένα πείραμα και άλλες σχετικές αναρτήσεις, οι φόροι