Από μικρός διάβαζα πολύ μυθολογία.
Θα έλεγα ότι μάλλον μεγάλωσα με αυτήν.
Μεγαλώνοντας και αναζητώντας λύση σε διάφορα προβλήματα ανακάλυψα ότι οι λύσεις είχαν ειπωθεί, ίσως με λίγο «θολά» νοήματα στην μυθολογία.
Ως παιδί, θυμάμαι πως, ο «καλός» Προμηθέας, που έκανε δώρο στους ανθρώπους την φωτιά, ήταν εξαιρετικά συμπαθής. Η γενναιοδωρία του, η εφευρετικότητά του και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά του (Πολυμήχανος Προμηθέας) παρουσιάζονταν πολύ γοητευτικά στα σχετικά βιβλία.
Εξετάζοντας όμως τους μύθους με περιβαλλοντικούς όρους, η φωτιά, το «Δώρο του Προμηθέα» που αποτελεί την βάση του πολιτισμού μας, σηματοδοτεί και την αλλαγή τάξης του οικοσυστήματος.
Στα πλαίσια της ανισορροπίας που παρατηρείται στο περιβάλλον σήμερα, ο συμπαθής ημίθεος, που -ως παιδί- στενοχωριόμουν όταν διάβαζα ότι οι «σκληροί» Θεοί τον τιμώρησαν τόσο βίαια, δεν φαίνεται να είναι τόσο συμπαθητικός σήμερα.
Και σήμερα μου φαίνεται ότι οι Θεοί δεν είχαν άδικο.
Παράλληλα είναι σχεδόν προφανή τα διδάγματα του μύθου του Ίκαρου για την θέση του ανθρώπου έναντι της Φύσης. (βλ. σχετικό σύνδεσμο)
Εν κατακλείδι, αναρωτιέμαι μήπως πρέπει να διδάσκουμε στα παιδιά, «Περιβαλλοντική Μυθολογία» μπας και με τον τρόπο αυτό δημιουργηθούν -άλλου τύπου- κοινωνικές συμπεριφορές και -άλλου τύπου- σχέσεις μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος σε ένα -όχι πολύ μακρινό- μέλλον?
Για να μπορέσουμε, με τους μύθους, να οραματιστούμε έναν καλύτερο κόσμο, ανεξάρτητο από τα παραμύθια που μας σερβίρονται.
Σχετικοί σύνδεσμοι:
Η ημέρα των «οικοχόνδριων». Επίκαιρο σχόλιο του Νίκου Δήμου
Άλλα κείμενα του ιστολογίου σχετικά με το περιβάλλον
Σχετικές εργασίες:
