Τις λίγες φορές που πάω με το αυτοκίνητο στην δουλειά άκουω πάντα τον Χρίστο Μιχαηλίδη.
Εξαιρετική μουσική, εξαιρετικά ποιοτικές σκέψεις που σου δίνουν την αίσθηση ότι θα βγεις σε μία καλύτερη Αθήνα από αυτή που θα δεις
Μόλις βγω από το αυτοκίνητο και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα απογοητεύομαι, αλλά μου αρέσει αυτή η ψευδαίσθηση της διαδρομής.
Χθες άκουγα, άλλη ώρα, άλλο παραγωγό. Και στεναχωρήθηκα όταν προλογίζοντας ένα τραγούδι, διάβαζε λάθος (στα Ιταλικά) τον τίτλο του.
Και δεν ψάχνω να ακούσω παραγωγούς-αυθεντίες που πρέπει να ξέρουν-φαρσί δέκα γλώσσες.
Εγώ από μικρός αρνήθηκα να μάθω Αγγλικά και ακόμα τώρα, τα ψελλίζω. Και δεν τολμώ να πω πως ξέρω ούτε Ελληνική Γραμματική.
Αλλά ο στόμφος με τον οποίο το διάβασε, βέβαιος για την ορθότητα της διατύπωσης, με ξένισε.
Παρ’ όλα αυτά και χωρίς να είμαι φανατικός ακροατής, έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν άκουγε Τρίτο.
