Θα βρέξει

Τώρα που γυρίσαμε (για τα καλά) στις τρύπες μας, βλέπω-πάλι τα blogs και χάνω-ξανά την μπάλα, βλέποντας θυμό, πολύ-θυμό, δικαιολογημένο θυμό, που βέβαιο είναι πως: κάπου θα σκάσει.

Είναι αυτό κάτι που δεν το 'ξερα (?) κάτι που μ' εκπλήσσει (?), ή μήπως είναι ένα "ιντερνετικό" καπρίτσιο?

Βέβαια όχι. Σ' όλες τις κουβέντες που είχα το καλοκαίρι, με "φτωχούς" και "πλούσιους" με επιχειρηματίες και μισθωτούς, με αγρότες και ψαράδες, αυτόν τον θυμό τον έβλεπα. Δεν ήταν μια "πολυτέλεια" της πόλης ούτε της "ιντερνετικής" μας πολιτείας.

Μα βλέποντας να διαμορφώνονται "λογικές σύγκρουσης" πίσω απ' αυτό το θυμό ξανα-θυμήθηκα μια παλαιότερη ανάρτηση αυτού του ιστολογίου: Ανθρωπική γεωμετρία και ιστοχώρος (Δίχτι).


Το κείμενο αυτό κατέληγε στο ότι: "Η μορφή της ανάλυσης (αλλά και της σύνθεσης) του κόσμου μας, επιζεί με την βεβαιότητα ότι ο Μακιαβέλι είχε δίκιο-και κάποτε είχε. Όχι τώρα όμως."

Αυτό γιατί:  "το εγχείρημα του πολιτισμού στηρίχθηκε στην ανάπτυξη και την επεξεργασία διακριτών και δυσδιάκριτων ποικιλόμορφων σχέσεων ... Αλλά η μορφή του κόσμου αλλάζει. Και αλλάζει όχι γιατί έχουμε να επεξεργαστούμε μεγαλύτερους πληθυσμούς, αλλά γιατί ο κόσμος πλέον είναι άμορφος".

Έτσι αναρωτιέμαι: πως θα συντονιστεί ο κόσμος στην-όποια αντίδραση και πως αυτός θα εκφράσει το θυμό του?

Και ενώ δεν διαφωνώ με την αντίδραση, αυτή καθαυτή, πάλι αναρωτιέμαι: αν αυτή "πετύχει", ποια θα είναι η επόμενη μέρα (?) και τελικά, τί θα πετύχει?

Εδώ προκύπτει το ερώτημα του ρόλου των προσώπων.

Γιατί, σε κάθε περίπτωση, οι "συμπαθείς" πολιτικοί μας έχουν πρόσωπο το οποίο εκτίθεται, ενώ, όσο και αν ενδεχομένως ταυτίζομαι με άλλα ιστολόγια, (άλλους ανθρώπους?) είναι δύσκολο να μην σκεφτώ πως: δεν-τους-έχω-δει, τι-ρόλο-βαράν, ποιό είναι το "μοντέλο ζωής τους" και τελικά πως-αυτοί-οραματίζονται την πολιτεία?

Ίσως-αυτό να 'ναι το ζητούμενο στα πρόσωπα που θα κληθούν να γίνουν, αυτό που λέν', "ηγέτες" ή "οδηγοί" στην πολιτεία, μιας και η σύνδεση προσώπου-λόγου, η παρουσίαση των "μοντέλων ζωής" (πεπραγμένων-τους) και η εμπιστοσύνη του συνόλου σ' αυτά, αποτελούν το εφαλτήριο του πολιτικού λόγου.

Δεν μπορώ "να ταυτιστώ" με τον κοντό, τον ψηλό, τον χαζό ή τον όμορφο, επειδή έχουν κατάλληλο επώνυμο, ούτε επειδή προέκυψαν απ' έναν κομματικό σωλήνα.

Δεν μου λέει τίποτα το γυμναστήριο, το κανό, οι φιέστες, οι βόλτες σε κομματικές συγκεντρώσεις, το να ανακαλώ μνήμες εμφυλίου και το να ψάχνω για μαντρί.

Αλλά είναι φοβικό το σκηνικό μιας "ασχημάτιστης" αντίδρασης που κάθ' ένας βαρά το δικό του ταμπούρλο, χωρίς να 'χει διατυπωθεί "κοινή γλώσσα" και "κοινοί τόποι" ενός στοιχειώδους οράματος.

Ένα όμως είναι βέβαιο:
- Θα βρέξει.
- Καλώς να πέσει.


Υ.Γ. 1
Βλ. παλαιότερες σχετικές αναρτήσεις:
Για το Δίχτι
Ανθρωπική γεωμετρία και ιστοχώρος (internet ή Δίχτι)
Για το άσυλο, την ενοχική δημοκρατία κ.α. σχόλια
Πρόσωπα και προσωπεία

Για την Ύπαρξη στο Δίχτι

Υ.Γ. 2
Βλ. έκθεση γλυπτικής φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι