Για το Δίχτι

Στο Δίχτι, την δικτύωση σε κάθε μορφής πύκνωση του πολιτισμού σήμερα (internet ή πόλη) η φύση του ανθρώπου παγιδεύεται αλλά και ελπίζει σε νέες-παράδοξες φόρμες.

Η αλόγιστη παραγωγή-χρήση της τεχνολογίας με στόχο την κατανάλωση και την δημιουργία χρήματος, η μοναξιά και η υποκρισία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της παγίδας αυτής.

Στα πλαίσια αυτά, η επιτάχυνση της κίνησης και οι αφύσικες δυνάμεις αυτής της πύκνωσης, εντείνουν το κάθε συναίσθημα σε απάνθρωπη κλίμακα.

Κατά την επεξεργασία των μορφών της δικτύωσης, διατυπώνονται τα αδιέξοδα που φαντάζουν κυρίαρχα όπως:

• Η εξω-φρενική ζωή που μεταλλάσσει τον άνθρωπο σε Ίκαρο και την πτώση που αυτός σημαίνει
• Η ανούσια συν-ύπαρξη σύμφωνα με την οποία, ο κάθε άνθρωπος, φοράει την μάσκα-κουκούλα του, προϊόν της υποκρισίας του κόσμου μας, μέσα από την οποία απορρέει η απαξίωση της όποιας πρότασης, αλλά και η μοναξιά μας

Παράλληλα όμως, διατυπώνεται η αποδόμηση της μορφής του κόσμου μας, με μια άλλη ελπίδα-όραμα: ΓΕΝΕΣΙΣ. Το Παιχνίδι του Ανθρώπου στον Κόσμο.

Το παιχνίδι αυτό, συγκρούεται με την πολεμική που διατυπώνει το σκάκι και στόχος του είναι να εκφράσει μια αειφορική αντίληψη για τον κόσμο με ελπίδα (και όχι παγίδα) την δικτύωση.

Στο παιχνίδι αυτό, η ιεραρχία είναι: μη υπάρχουσα (όπως η δικτύωση την αποδομεί).

Στο παιχνίδι αυτό, οι παίχτες συν-υπάρχουν αξιοπρεπώς και εξ-ίσου: Ανθρώπων Φύσεις.

Στόχος του παιχνιδιού είναι η γέννηση και η αναγέννηση των παιχτών μέσα από το παιχνίδι και όχι η σύγκρουση/επικράτηση των παιχτών μέσω της καταστροφής των άλλων.

Έτσι δημιουργούνται οι εικαστικές μορφές που θα παρουσιαστούν τον Μάρτιο του 2009 στο Gallery Cafe, στην έκθεση γλυπτικής-φωτογραφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι και εκφράζονται με τις παγίδες, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες του.


Υ.Γ. 1
Βλ. επόμενη ανάρτηση: Για το Δίχτι (η συνέχεια)

Υ.Γ. 2
Βλ. πρώτη ανάρτηση της έκθεσης γλυπτικής φωτογαφίας και παιχνιδιών για το Δίχτι