Τον τελευταίο καιρό, συζητώντας με φίλους και γνωστούς (όσους απ' αυτούς δεν έχουν χάσει ακόμα την δουλειά τους) έχω διαπιστώσει πως: μας συντηρεί μια βολική αδράνεια (για πόσο ακόμα?).Γιατί ακόμα και αυτοί που ακόμα δουλεύουν και πληρώνονται γι αυτό, ουσιαστικά, δεν έχουν αντικείμενο στην εργασία τους (που-ακόμα δεν απολύει). Όπως και να 'χει, βέβαιο είναι ότι κανείς δεν δουλεύει γιατί δεν υπάρχουν πια δουλείες, κανείς δεν παράγει αφού δεν υπάρχει πια αγορά γιατί-απλά δεν κινείται-τίποτα!
Για πόσο ακόμα θα γίνεται αυτό (?) δεν το γνωρίζω μα υποκρινόμαστε πως: όλα-θα-παν-καλά, αλλά ξέρουμε πως σε-λίγο θα στραβώσουν, σε λίγο θα είμαστε άνεργοι...
Έτσι, είναι-λίγο απελπισία να σου λέν πως κάποιος έχει στο συρτάρι του 1 ΔΙΣ € και την κάθεται (βολικά αδρανής) για να το παίξει με τους φίλους του.
Δεν είναι?
