Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Εμείς-μετανάστες-του-τόπου-μας

Πολλές φορές έχω γκρινιάξει και άλλες τόσες έχω αναρωτηθεί: γιατί ο πολιτικός λόγος είναι τόσο μα-τόσο στείρος?

Και αν μεν ο πολιτικός λόγος της "κεντρικής πολιτικής σκηνής", τολμά (ανήθικα) να αφαιρεί την ουσία και να ψεύδεται ασυστόλως (λόγω της αδυναμίας σύλληψης των ίδιων των νοημάτων του βλ. σχετικά πρόσφατη ανάρτηση για την καμπάνα της κλίμακας) γιατί το ίδιο να συμβαίνει και σε μικρότερες κλίμακες?

Είναι προφανές πως η εκ-των-"άνω" πολιτική παρουσία, εκπαιδεύει-καθοδηγεί σε πρότυπα-ομοιότητας και τους τοπικούς άρχοντες που ο (sic) "Κυρίαρχος" πάει και ψηφίζει: γιατί-έτσι!

Δεν θα ασχοληθώ με τον πολιτικό λόγο στις πόλεις. Οι Ελληνικές πόλεις-πάλιωσαν.

Για να αποκατασταθούν όμως οι Ελληνικές πόλεις απαιτείται υγιής οικονομία. Μα αν αυτή δεν μπορεί να 'ρθει απ΄τη πόλη (που πάλιωσε), από που θα 'ρθει?
  • Απ' έξω, είναι η λύση που μας λένε (κυβέρνηση-ΔΝΤ κ.α.). Η μετανάστευση είναι η πρώτη λύση. Θα φύγουμε εμείς στον Καναδά, θα φύγει ο πρωθυπουργός να πάει γ.γ. του ΟΗΕ, όλοι-πάντως θα-την-κάνουμε γι αλλού (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση για τα μάτια σου μόνο) και τα γκα-φρα θα 'ρθουν απ' έξω.
  • Απ' την περιφέρεια λένε κάποιοι άλλοι (βλ. το Υ.Γ. και παλαιότερη ανάρτηση για τον νέο χωριατισμό)
Χρόνια-τώρα άκουγα για την απαξίωση της ελληνικής επαρχίας και σ' όλες μου τις βόλτες έβλεπα έρημα χωριά κι ακαλλιέργητους, μα έφορους τόπους. Προκύπτει λοιπόν το ερώτημα: γιατί να μην αναγεννηθεί η ελληνική επαρχία και τι χρειάζεται γι αυτό?

- Ανθρώπους.

Τους ανθρώπους τους έχουμε, στρατιές ανέργων χαριεντίζονται στις πόλεις, κι έρχονται κι άλλοι.

Αυτό λοιπόν "το κύμα", που τείνει να γίνει μεταναστευτικό γι άλλους τόπους, γιατί-μην-πάει στην ελληνική-γη, να κάνει χαΐρι?

Εδώ λοιπόν χωράει η "ανατροπή" του "μικρού τόπου" που απαιτεί τα "μεγάλα πολιτικά αρ____α" για να κάνει τα κουμάντα και όχι τα συνήθη "αρ____α της πολιτικής". Εδώ λοιπόν, πρέπει να δούμε κι "εμάς-μετανάστες-του-τόπου-μας" και να υποδεχθούμε: σ' αυτόν, τον τόπο-μας, Εμάς, τους Ανθρώπους-μας.

"Εμείς-μετανάστες-του-τόπου-μας": θα 'μαστε άνθρωποι δίχως γη, μα θα λαλούμε την ίδια την λαλιά και θα έχουμε αγάπη γι αυτόν: τον δικό-μας τόπο (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: εκφυλισμένα ερωτηματικά).

Εδώ λοιπόν σε θέλω! Δες αυτόν τον κόσμο, προδιέγραψε τον τρόπο που θα τον υποδεχθείς, θα τον ταΐσεις και σκέψου τρόπους για να τον αξιοποιήσεις.

Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Γιατί τώρα που φαίνεται πως:"το κέντρο"-"η πόλη", συνταγογραφεί ανάλγητες κοινωνίες με επιταγές δολοφονίας περισσευούμενων ανθρώπων, οι όροι της συν-ύπαρξης θα μπορούσαν να διατυπωθούν μ' αξιοπρέπεια σε μικρότερες "ανθρωπο-κεντρικότερες" κοινωνίες.

Καλά όλα αυτά, μα πως σ' έχει εμπνεύσει-τώρα-τόσο (!) η επαρχία (?) γίνεται-τώρα-κάτι-εκεί?

Μάλλον όχι. Έχω την αίσθηση ότι αυτή την ώρα η επαρχία καταρρέει χωρίς όραμα ούτε προοπτική, χωρίς να μπορεί ν' απορροφήσει, τους ανέργους που ήδη έχει.

Σιγά το νέο! Όλη η χώρα αυτό-κάνει. Μα αν ούτε-εκεί, πού υπάρχει ελπίδα?


Υ.Γ.
Βλ. πρόσφατα σχετικά άρθρα:
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ Η ΠΕΡΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ-ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ του Μελέτη Μελετόπουλου

ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟΙ. ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΑΦΘΟΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΜΕΝΕΣ του Γιώργου Λιερού.