Φωτογραφία από ΤΑ ΝΕΑ
Στα πλαίσια αυτά προκύπτει το ερώτημα: είναι "άσυλο" η Ακρόπολη?
Έχουν-μάλλον περάσει χρόνια από τις τελευταίες Επικλήσεις στον χώρο της, χωρίς να είμαι καθόλου βέβαιος γι αυτό. Γιατί είναι μάλλον διαχρονική και ενδεχομένως οικουμενική, η προσευχή σ' αυτόν τον τόπο και δεν αναφέρομαι ούτε σε Θεούς, ούτε σε άγνωστα σε-μένα Τυπικά.
Αν λοιπόν συμφωνήσουμε πως ο Βράχος αυτός είναι Ιερός (όπως αναφέρεται κατά συνθήκη και στον κοινό λόγο) πρέπει να τον διαχειριστούμε και ως τέτοιον.
Σήμερα λοιπόν που οι "χώροι ασύλου" έχουν ακυρωθεί, που η κοινωνία διαπραγματεύεται αν υπάρχει άσυλο οπουδήποτε, μιας και οι λειτουργίες των χώρων έχουν εκφυλιστεί, σκόπιμο είναι να αξιολογήσουμε το Πνεύμα αυτού του Τόπου και να απαιτήσουμε την σχετική διαχείρισή του.
Και δεν αναφέρομαι στην προβοκατόρικη χρήση του ασύλου από διάφορους "μηχανισμούς", αναφέρομαι όμως στην χρήση του χώρου από απελπισμένους ανθρώπους που έχουν δουλέψει και δεν έχουν πληρωθεί 21 μήνες, δηλαδή σχεδόν 2 χρόνια (!) και (όπως το αντιλήφθηκα) έκαναν χρήση-περιφρούρηση-κατάληψη αυτου του ασύλου για να διεκδικήσουν τα δίκια τους.
Σε τι αυτό αντίκειται με την ιερότητα του χώρου (?) και σ' αντίθεση μ' αυτό, ποιο το επιχείρημα της βίαιης άρσης αυτού του ασύλου και με ποιανού την άδεια?
Με την φρουρά της Ακρόπολης λοιπόν! Όχι μ' αυτήν με τις στολές που βανδάλισαν με βία, τοξικά και δακρυγόνα τον Ιερό Τόπο, μα με τους άλλους τους αξύριστους, που (όπως και 'μας): τους 'φάγαν τα λεφτά και τους πηδήξανε τα όνειρα.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις:
Μιλώντας στο γιο μου για την ...Ακρόπολη από το ημερολόγιο ενός πατέρα
Στης Ακρόπολης τα μέρη από τον πιτσιρίκο
