Αν ένας (μάλλον σαχλός) έπαρχος της Γερμανίας κάνει ένα-κιχ και ρίχνει τα διεθνή χρηματιστήρια, σαν να φαίνεται πως-τελικά έχει εξουσία...
Σαν να μοιάζει δηλαδή πως η αναμενόμενη πτώχευση, το απόλυτο μπάχαλο και η διάλυση της Ελλάδας, ίσως και να 'ναι η βέλτιστη απειλή και όχι το προσδωκόμενο αποτέλεσμα για κανέναν (ούτε-καν για τις ίδιες τις "Αγορές").
Μα γιατί αντέδρασαν-έτσι οι αγορές? Ίσως γιατί-τελικά ένα δημοψήφισμα που θα 'βγαζε "όχι" θα δέσμευε όλους τους πολιτικάντηδες να παίξουν το παιχνίδι έξω από τα όρια αυτών: των Αγορών (βλ. σχετική ανάρτηση του Δημήτρη Καζάκη "Ένα δημοψήφισμα εδώ και τώρα μπορεί να αποτρέψει και την σχεδιαζόμενη εκτροπή από το πολιτικό σύστημα.").
Πάντως (σ' όλο αυτό το μπάχαλο) χθες, θυμήθηκα τούτο: "Γνώτε έθνη και ηττάσθε ότι μεθ' ημών ο Θεός" και σαν να μοιάζει πως, αν εμείς πάμε στο διάολο, θα σας πάρουμε παρέα.
Αν όμως Κόλαση είναι η "Αταξία", αυτός που θα νικήσει θα 'ναι αυτός που θα πάει στον πόλεμο συντεταγμένος και τακτικά. Η ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας βρίθει παραδειγμάτων τάξης στις συστοιχίες των στρατών και ερμηνείας των νικών, τότε που η "τάξη" ήταν κατανοητή και εικονοποιήσιμη.
Αντίθετα με τότε, εγώ-τώρα δεν έχω πεισθεί πως το σύστημα των "Αγορών" (όπως-αυτές υπάρχουν) είναι-τελικά αναγνώσιμο από κανέναν και έχω την βεβαιότητα πως-τελικά νικητής θα είναι αυτός που θα οργανώσει και θα βάλει Τάξη στην δική-του Αγορά.
Πως θα γίνει τούτο?
Μάλλον δύσκολα, γιατί πρέπει-κάπως να σχεδιαστεί και προδιαγραφεί το πρόπλασμα της ζωής των πολιτών σε αυτάρκεις κοινότητες (να μικρύνει δηλαδή ο κύκλος της "Αγοράς" και να γίνει σε κλίμακα ανθρώπινη και διαχειρίσιμη).
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να καθοριστούν
Μα το αίτημα των πάσης φύσεως "αγανακτισμένων" που διαμορφώνεται ως "το σύνδρομο του ζωολογικού κήπου" (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση) οφείλει να βρει μια-κάποια διέξοδο σε μιας μορφής Ύπαρξη.
Μέχρι τούτο να γίνει και-κάπου να δοθεί μια-κάποια απάντηση, περιμένω-απλά την ώρα που θα γίνουν όλα ΌΠΑ και θα το σκάσουμε απ' τις πόλεις (που δεν θ' έχουν λόγο ύπαρξης όταν καταρρεύσει η Αγορά, βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση τ' αποτυπώματα της πολιτείας) για να πάμε στα χωριά.
Υ.Γ.1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ.2
Για το πως θα πάμε στα χωριά, γράφω καιρό. Τώρα πια, τ' ακούω από πολλούς και σαν, αυτή η τάση, να αρχίσει-πράγματι να υπάρχει.
Μα τα χωριά δεν έχουν δουλειές και 'κει υπάρχει ανεργία και ούτε είναι και 'κει μονοσήματα είναι η λύση. Αυτό λοιπόν που δεν καταλαβαίνω είναι πως και γιατί: μολονότι αυτή η τάση υπάρχει, η πολιτεία δεν δέχεται να την εκφράσει (μεθοδεύοντάς την κατάλληλα) και περιμένει απ' τον κόσμο να αυτοργανωθεί και πάλι.
Αν όμως Κόλαση είναι η "Αταξία", αυτός που θα νικήσει θα 'ναι αυτός που θα πάει στον πόλεμο συντεταγμένος και τακτικά. Η ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας βρίθει παραδειγμάτων τάξης στις συστοιχίες των στρατών και ερμηνείας των νικών, τότε που η "τάξη" ήταν κατανοητή και εικονοποιήσιμη.
Αντίθετα με τότε, εγώ-τώρα δεν έχω πεισθεί πως το σύστημα των "Αγορών" (όπως-αυτές υπάρχουν) είναι-τελικά αναγνώσιμο από κανέναν και έχω την βεβαιότητα πως-τελικά νικητής θα είναι αυτός που θα οργανώσει και θα βάλει Τάξη στην δική-του Αγορά.
Πως θα γίνει τούτο?
Μάλλον δύσκολα, γιατί πρέπει-κάπως να σχεδιαστεί και προδιαγραφεί το πρόπλασμα της ζωής των πολιτών σε αυτάρκεις κοινότητες (να μικρύνει δηλαδή ο κύκλος της "Αγοράς" και να γίνει σε κλίμακα ανθρώπινη και διαχειρίσιμη).
Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να καθοριστούν
- τα πράγματα του κόσμου (βλ. παλαιότερη σχετική ανάρτηση)
- το χρήμα του κόσμου (βλ. σχετικά "Μια άλλη οικονομία είναι εφικτή: Καταλονία και αργό χρήμα του Παύλου Νεράντζη, Ανταλλακτική οικονομία: Πάνω απ' τα κέρδη ο άνθρωπος, του Ανδρέα Ρουμελιώτη, από την Ελευθεροτυπία της 28.3.2011, Νόμισμα από τον τόπο σου..., του Ανδρέα Ρουμελιώτη, από την Ελευθεροτυπία της 29.3.2011, Ούτε δραχμή, ούτε ευρώ, επιστροφή στον οβολό! της Βάλιας Μπαζού από το "ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ" της 08.07.2011, «Τρίτος κόσμος» παντού, από το ΠΟΝΤΙΚΙ της 29 Ιουλίου 2011)
- η αυτάρκεια των κοινοτήτων
- οι δομές τους
- και μονοσήμαντα να εμπνεύσει κάποιος το αίσθημα της αλληλεγγύης στους πολίτες.
Μα το αίτημα των πάσης φύσεως "αγανακτισμένων" που διαμορφώνεται ως "το σύνδρομο του ζωολογικού κήπου" (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση) οφείλει να βρει μια-κάποια διέξοδο σε μιας μορφής Ύπαρξη.
Μέχρι τούτο να γίνει και-κάπου να δοθεί μια-κάποια απάντηση, περιμένω-απλά την ώρα που θα γίνουν όλα ΌΠΑ και θα το σκάσουμε απ' τις πόλεις (που δεν θ' έχουν λόγο ύπαρξης όταν καταρρεύσει η Αγορά, βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση τ' αποτυπώματα της πολιτείας) για να πάμε στα χωριά.
Υ.Γ.1
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Υ.Γ.2
Για το πως θα πάμε στα χωριά, γράφω καιρό. Τώρα πια, τ' ακούω από πολλούς και σαν, αυτή η τάση, να αρχίσει-πράγματι να υπάρχει.
Μα τα χωριά δεν έχουν δουλειές και 'κει υπάρχει ανεργία και ούτε είναι και 'κει μονοσήματα είναι η λύση. Αυτό λοιπόν που δεν καταλαβαίνω είναι πως και γιατί: μολονότι αυτή η τάση υπάρχει, η πολιτεία δεν δέχεται να την εκφράσει (μεθοδεύοντάς την κατάλληλα) και περιμένει απ' τον κόσμο να αυτοργανωθεί και πάλι.
