Εγώ θα θελα: "η Ελλάδα να γίνει ένας μινιμαλιστικός παράδεισος εναλλακτικής ζωής όπου οι πολίτες θα ζουν απλές γεμάτες ζωές με λίγα βιομηχανικά αγαθά και ακόμα λιγότερη εργασία. Αυτό το παράδειγμα να το εξάγει με τον τουρισμό της ώστε να σκάσουν από τη ζήλια τους οι χαζοί βόρειοι προτεστάντες που δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν" (βλ. σχετική σχετική ανάρτηση: TEOTWAYKI η επιστροφή από το ιστολόγιο Techie Chan).
Τι-καλά που θα 'τανε, μια Ελλάδα που θα οργανωθεί σε οικοκοινότητες, βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ: με τι ενέργεια θα κινούνται αυτές οι κοινότητες.
Γενικά, θα ήθελα την ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, αλλά δεν έχω πειστεί ότι αυτές οι συσκευές μετατροπής ενέργειας (ειδικά όταν παράγονται αλλού) μπορούν να δώσουν λύση στο ενεργειακό πρόβλημα ενός τόπου (μάλλον περισσότερα λεφτά σ' αυτούς που τις φτιάχνουν θα δώσουν βλ. σχετικές αναρτήσεις από το ιστολόγιο archaeopteryxgr.blogspot.com).
Ίσως αν φτιάχναμε αυτές τις μηχανές εδώ, να ήταν καλύτερα, αλλά, άντε και τις φτιάχνεις, αυτή την (στοχαστική: που έρχεται-μόνο όταν φυσάει και όταν έχει ήλιο) ενέργεια πως θα μπορέσεις να την χρησιμοποιήσεις όταν το θέλεις? (βλ. σχετικά σχόλια για το νομοσχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Ένα ερώτημα λοιπόν γι αυτές τις κοινότητες (στο οποίο-φυσικά και δεν έχω απάντηση) θα έλεγα πως είναι τούτο: πια ενέργεια?
Η εκτίμησή μου είναι πως: όσο περισσότερο απαιτούμε, ν' "αναπτυχθούμε" στα πλαίσια της "αγοράς", τόσο περισσότερο θα "βρομίζουμε" και να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας, αφού θα βλέπουμε τα πάντα, μέσ' απ' τα μάτια των €υρώ και όχι των ανθρώπων.
Θέλουμε-όμως ν' αναπτυχθούμε? Εγώ (προσωπικά) δεν-θέλω-άλλο (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση). Θέλω-όμως να διατηρήσω την ποιότητα ζωής που σήμερα έχω, με τις απαραίτητες εκπτώσεις που θα απαιτηθεί να κάνω, στο όραμα όμως "ενός καλύτερου κόσμου".
Ακόμα και γι αυτό όμως, χρειάζομαι ενέργεια, αλλά, την ενέργεια που χρησιμοποιώ για τις πραγματικές μου ανάγκες, την ώρα που την έχω ανάγκη, καθορίζοντας συγχρόνως την "αλήθεια" των αναγκών μου.
Στα πλαίσια αυτά, σε καμία περίπτωση δεν θα "οικο-φλυαρήσω" για τ' ότι παν' τα δάση στις ξυλόσομπες σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας και αναρωτιέμαι ποιος τολμάει να πάει να πει, στο παιδάκι που κρυώνει, πως δεν κάνει να κόβει (παράνομα) ξύλα ο μπαμπάς στο δάσος γιατί το δάσος έχει πουλάκια...
Ζητούμενο λοιπόν είναι κάτι φτηνό, απλό και εφαρμόσιμο απ' τον άνθρωπο, απ' την οικογένεια, απ' την κοινότητα, έτσι ώστε να δίνει την στοιχειώδη ενεργειακή αυτάρκεια, όπως κάνει η φωτιά, στην κλίμακά αυτή.
Αυτό-δυστυχώς δεν περιγράφεται σε κομψότατες μεθόδους όπως το ηλιακό εργοστάσιο που παράγει ενέργεια μέρα-νύχτα και η τεχνολογία υδρογόνου, μα πρέπει-κάπως να περιγραφεί.
Εν αναμονή λοιπόν του νέου Προμηθέα, προβλέποντας βαρύ χειμώνα: στοκάρω ξύλα (ψάχνοντας και ακούγοντας προτάσεις).
Υ.Γ. 1
Γιατί, καλά δεν μας αρέσουν οι ΑΠΕ, τώρα-τι κάνουμε? Πληρώνουμε πετρέλαια: με τι λεφτά?
Υ.Γ. 2
Γιατί καλά ο λιγνίτης είναι φτηνός, μα εγώ δεν θα 'θελα να ζω εκεί-που-τον-καίνε ούτε να αναγκάζω-άλλους να το κάνουν.
Υ.Γ. 3
Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Τα πράγματα στο μετα-χίππικό μου παραμύθι
Υ.Γ. 4
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Τι-καλά που θα 'τανε, μια Ελλάδα που θα οργανωθεί σε οικοκοινότητες, βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ: με τι ενέργεια θα κινούνται αυτές οι κοινότητες.
Ίσως αν φτιάχναμε αυτές τις μηχανές εδώ, να ήταν καλύτερα, αλλά, άντε και τις φτιάχνεις, αυτή την (στοχαστική: που έρχεται-μόνο όταν φυσάει και όταν έχει ήλιο) ενέργεια πως θα μπορέσεις να την χρησιμοποιήσεις όταν το θέλεις? (βλ. σχετικά σχόλια για το νομοσχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας).
Ένα ερώτημα λοιπόν γι αυτές τις κοινότητες (στο οποίο-φυσικά και δεν έχω απάντηση) θα έλεγα πως είναι τούτο: πια ενέργεια?
Η εκτίμησή μου είναι πως: όσο περισσότερο απαιτούμε, ν' "αναπτυχθούμε" στα πλαίσια της "αγοράς", τόσο περισσότερο θα "βρομίζουμε" και να καταστρέφουμε το περιβάλλον μας, αφού θα βλέπουμε τα πάντα, μέσ' απ' τα μάτια των €υρώ και όχι των ανθρώπων.
Θέλουμε-όμως ν' αναπτυχθούμε? Εγώ (προσωπικά) δεν-θέλω-άλλο (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση). Θέλω-όμως να διατηρήσω την ποιότητα ζωής που σήμερα έχω, με τις απαραίτητες εκπτώσεις που θα απαιτηθεί να κάνω, στο όραμα όμως "ενός καλύτερου κόσμου".
Ακόμα και γι αυτό όμως, χρειάζομαι ενέργεια, αλλά, την ενέργεια που χρησιμοποιώ για τις πραγματικές μου ανάγκες, την ώρα που την έχω ανάγκη, καθορίζοντας συγχρόνως την "αλήθεια" των αναγκών μου.
Στα πλαίσια αυτά, σε καμία περίπτωση δεν θα "οικο-φλυαρήσω" για τ' ότι παν' τα δάση στις ξυλόσομπες σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας και αναρωτιέμαι ποιος τολμάει να πάει να πει, στο παιδάκι που κρυώνει, πως δεν κάνει να κόβει (παράνομα) ξύλα ο μπαμπάς στο δάσος γιατί το δάσος έχει πουλάκια...
Ζητούμενο λοιπόν είναι κάτι φτηνό, απλό και εφαρμόσιμο απ' τον άνθρωπο, απ' την οικογένεια, απ' την κοινότητα, έτσι ώστε να δίνει την στοιχειώδη ενεργειακή αυτάρκεια, όπως κάνει η φωτιά, στην κλίμακά αυτή.
Αυτό-δυστυχώς δεν περιγράφεται σε κομψότατες μεθόδους όπως το ηλιακό εργοστάσιο που παράγει ενέργεια μέρα-νύχτα και η τεχνολογία υδρογόνου, μα πρέπει-κάπως να περιγραφεί.
Εν αναμονή λοιπόν του νέου Προμηθέα, προβλέποντας βαρύ χειμώνα: στοκάρω ξύλα (ψάχνοντας και ακούγοντας προτάσεις).
Υ.Γ. 1
Γιατί, καλά δεν μας αρέσουν οι ΑΠΕ, τώρα-τι κάνουμε? Πληρώνουμε πετρέλαια: με τι λεφτά?
Υ.Γ. 2
Γιατί καλά ο λιγνίτης είναι φτηνός, μα εγώ δεν θα 'θελα να ζω εκεί-που-τον-καίνε ούτε να αναγκάζω-άλλους να το κάνουν.
Υ.Γ. 3
Βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Τα πράγματα στο μετα-χίππικό μου παραμύθι
Υ.Γ. 4
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
