Πριν μερικά χρόνια, αποτελούσε στόχο ζωής η πολιτική καριέρα.
Δεν νομίζω πως σήμερα είναι ακριβώς έτσι. Σήμερα η πολιτική έχει γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση και για τους επαγγελματίες-δημιουργούς της (τους πολιτικούς) και για τα υποκείμενά της (εμάς τους υπόλοιπους).
Παλαιότερα η πολιτική εξασφάλιζε μια σπουδαία δουλειά και μια πολύ ενδιαφέρουσα και προσοδοφόρα ασχολία: κανείς δεν ασχολιόταν μ' αυτήν και έπεφταν τα "μαύρα" σύννεφο.
Μολονότι κάποιοι επιχειρούν να συνεχίσει τη σχετική πρακτική (οι αποκρατικοποιήσεις να περνάν απ' τη Βουλή γιατί εγώ δεν πρόλαβα) μοιάζει η λειτουργία του κόσμου να 'χει αλλάξει.
Μοιάζει δηλαδή, η ασχολία με την πολιτική ν' αφήνει τους πολιτικούς στη σέντρα, έξω απ' τη μπίζνα, απλά και μόνο, με την διαχείρισή μας.
Εμείς λοιπόν, τα υποκείμενα, θαυμάζουμε τους πολιτικούς που βλέπουμε στα μανταλάκια να μας καθοδηγάνε Αυτό το κάνουμε, όσο έχουμε φαΐ και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την βγάζουμε.
Μόλις τελειώσουν όλα τούτα αναρωτιέμαι: ποια θα είναι η θέση του κάθε "πολιτικού"???
Γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα είναι όλοι υπόλογοι για την κατάντια μας τώρα που μοιάζει να πλησιάζει το όριο της κρίσιμης ροής (εκεί που μετά ακολουθεί το χάος).
Πιστεύω (και ελπίζω) πως θα ακολουθήσει ένα-ελεγχόμενο χάος, (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό).
Αλλά στην κατάληξη αυτής της κατάστασης, μοιάζει πως οι πολιτικοί δεν θα έχουν θέση, αφού ο κόσμος θα χει απαξιώσει εντελώς τις-όποιες προτάσεις τους και θα τους έχει χρεώσει την κατρακύλα του.
Ίσως να την γλυτώσουν αυτοί που δεν θα χουν προλάβει να-την-κάτσουν, μα πολύ αμφιβάλω αν θα μπορέσουν να προτείνουν κάτι για το "μετά" γιατί τελικά, έχω την βεβαιότητα πως νέα "εναλλακτικά" πρακτοράκια των τραπεζιτών θα μας δώσουν την "συνταγή της επιτυχίας". Το ότι θα είναι η συνταγή της δικής-τους επιτυχίας και της επιβίωσης των τραπεζών-τους, είναι μια λεπτομέρεια που νομίζω ότι λίγους θα απασχολήσει.
Γι αυτό τελικά, πιστεύω πως: όσο εμείς είμαστε υποκείμενα, οι τράπεζες θα νικήσουν.
Και επειδή τίποτα δεν αλλάζει, σκέφτομαι στα σοβαρά: τώρα που υποκρίνονται πως το "σύστημα" κλονίζεται και καταρρέει (ξεπουλιέται τζάμπα), μεθαύριο να πάω να πάρω μετοχές.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Δεν νομίζω πως σήμερα είναι ακριβώς έτσι. Σήμερα η πολιτική έχει γίνει εξαιρετικά επικίνδυνη υπόθεση και για τους επαγγελματίες-δημιουργούς της (τους πολιτικούς) και για τα υποκείμενά της (εμάς τους υπόλοιπους).
Παλαιότερα η πολιτική εξασφάλιζε μια σπουδαία δουλειά και μια πολύ ενδιαφέρουσα και προσοδοφόρα ασχολία: κανείς δεν ασχολιόταν μ' αυτήν και έπεφταν τα "μαύρα" σύννεφο.
Μολονότι κάποιοι επιχειρούν να συνεχίσει τη σχετική πρακτική (οι αποκρατικοποιήσεις να περνάν απ' τη Βουλή γιατί εγώ δεν πρόλαβα) μοιάζει η λειτουργία του κόσμου να 'χει αλλάξει.
Μοιάζει δηλαδή, η ασχολία με την πολιτική ν' αφήνει τους πολιτικούς στη σέντρα, έξω απ' τη μπίζνα, απλά και μόνο, με την διαχείρισή μας.
Εμείς λοιπόν, τα υποκείμενα, θαυμάζουμε τους πολιτικούς που βλέπουμε στα μανταλάκια να μας καθοδηγάνε Αυτό το κάνουμε, όσο έχουμε φαΐ και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την βγάζουμε.
Μόλις τελειώσουν όλα τούτα αναρωτιέμαι: ποια θα είναι η θέση του κάθε "πολιτικού"???
Γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα είναι όλοι υπόλογοι για την κατάντια μας τώρα που μοιάζει να πλησιάζει το όριο της κρίσιμης ροής (εκεί που μετά ακολουθεί το χάος).
Πιστεύω (και ελπίζω) πως θα ακολουθήσει ένα-ελεγχόμενο χάος, (αν μπορεί να το πει κανείς αυτό).
Αλλά στην κατάληξη αυτής της κατάστασης, μοιάζει πως οι πολιτικοί δεν θα έχουν θέση, αφού ο κόσμος θα χει απαξιώσει εντελώς τις-όποιες προτάσεις τους και θα τους έχει χρεώσει την κατρακύλα του.
Ίσως να την γλυτώσουν αυτοί που δεν θα χουν προλάβει να-την-κάτσουν, μα πολύ αμφιβάλω αν θα μπορέσουν να προτείνουν κάτι για το "μετά" γιατί τελικά, έχω την βεβαιότητα πως νέα "εναλλακτικά" πρακτοράκια των τραπεζιτών θα μας δώσουν την "συνταγή της επιτυχίας". Το ότι θα είναι η συνταγή της δικής-τους επιτυχίας και της επιβίωσης των τραπεζών-τους, είναι μια λεπτομέρεια που νομίζω ότι λίγους θα απασχολήσει.
Γι αυτό τελικά, πιστεύω πως: όσο εμείς είμαστε υποκείμενα, οι τράπεζες θα νικήσουν.
Και επειδή τίποτα δεν αλλάζει, σκέφτομαι στα σοβαρά: τώρα που υποκρίνονται πως το "σύστημα" κλονίζεται και καταρρέει (ξεπουλιέται τζάμπα), μεθαύριο να πάω να πάρω μετοχές.
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)