Προσπαθώ να καταλάβω τα πολιτικά επιχειρήματα διαφόρων φίλων και αναρωτιέμαι, που τελικά βρίσκονται σήμερα οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ "αριστερού" και "δεξιού"?
Σήμερα-γενικά βλέπω πως και ο μέσος "αριστερός" και ο μέσος "δεξιός" θέλουν: αν αρρωστήσουν να γίνουν καλά από ένα αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας, όταν μεγαλώσουν να πάρουν σύνταξη, αν τους κάτσει μια στραβή να μπορέσουν να την βγάλουν και όλα τα παιδιά να έχουν ίσες ευκαιρίες στην δημόσια εκπαίδευση.
Άσχετα με την "δεξιά" πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται, η παραδοσιακή "δεξιά" θεωρεί ότι οι παροχές αυτές θα υπάρχουν ούτως ή άλλως και πως μειώνοντας την φορολογία θα κινηθεί περισσότερο η οικονομία για να υπάρχει (αυτό που λέει) "ανάπτυξη". Μέσω αυτής (της ανάπτυξης), θα συγκεντρωθούν οι φόροι (και οι πόροι) που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.
Άσχετα με την πολιτική που προτάσσεται από την "αριστερά" σήμερα, μια παραδοσιακή "αριστερά" θα 'θελε να πληρώνει φόρους δίχως τύψεις για να ικανοποιηθεί η συγκέντρωση των πόρων που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.
Αλλά όταν η "αριστερά" μαϊμουδίζει τα λαϊκιστικά επιχειρήματα της "δεξιάς" (δεν θα βάλει φόρους και θα επιστρέψει στον "δανεισμό" και στην "ανάπτυξη") και η "δεξιά" κονταροχτυπιέται για να ξε-σκίσει την-όποια ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω της βάναυσης φορολογίας και του άκαμπτου κράτους, αναρωτιέμαι: μπορεί να σχεδιάσει κανείς το μέλλον ως "αριστερός", ως "δεξιός" ή/ως α-δέξιος?
Μήπως δηλαδή εμφανίζεται μια α-δεξιότητα στην πολιτική σκέψη και πράξη (?) και μήπως-τελικά, με το να θεωρούμε αυτονόητη την ακολουθία της πολιτικής σκέψης, ξεχνάμε πως δεν είναι απαραίτητο ότι είναι και δεδομένη?
Σήμερα-γενικά βλέπω πως και ο μέσος "αριστερός" και ο μέσος "δεξιός" θέλουν: αν αρρωστήσουν να γίνουν καλά από ένα αξιόπιστο δημόσιο σύστημα υγείας, όταν μεγαλώσουν να πάρουν σύνταξη, αν τους κάτσει μια στραβή να μπορέσουν να την βγάλουν και όλα τα παιδιά να έχουν ίσες ευκαιρίες στην δημόσια εκπαίδευση.
Άσχετα με την "δεξιά" πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται, η παραδοσιακή "δεξιά" θεωρεί ότι οι παροχές αυτές θα υπάρχουν ούτως ή άλλως και πως μειώνοντας την φορολογία θα κινηθεί περισσότερο η οικονομία για να υπάρχει (αυτό που λέει) "ανάπτυξη". Μέσω αυτής (της ανάπτυξης), θα συγκεντρωθούν οι φόροι (και οι πόροι) που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.
Άσχετα με την πολιτική που προτάσσεται από την "αριστερά" σήμερα, μια παραδοσιακή "αριστερά" θα 'θελε να πληρώνει φόρους δίχως τύψεις για να ικανοποιηθεί η συγκέντρωση των πόρων που απαιτούνται για να λειτουργήσει το κράτος.
Αλλά όταν η "αριστερά" μαϊμουδίζει τα λαϊκιστικά επιχειρήματα της "δεξιάς" (δεν θα βάλει φόρους και θα επιστρέψει στον "δανεισμό" και στην "ανάπτυξη") και η "δεξιά" κονταροχτυπιέται για να ξε-σκίσει την-όποια ιδιωτική πρωτοβουλία μέσω της βάναυσης φορολογίας και του άκαμπτου κράτους, αναρωτιέμαι: μπορεί να σχεδιάσει κανείς το μέλλον ως "αριστερός", ως "δεξιός" ή/ως α-δέξιος?Μήπως δηλαδή εμφανίζεται μια α-δεξιότητα στην πολιτική σκέψη και πράξη (?) και μήπως-τελικά, με το να θεωρούμε αυτονόητη την ακολουθία της πολιτικής σκέψης, ξεχνάμε πως δεν είναι απαραίτητο ότι είναι και δεδομένη?
