Όλοι σήμερα θεωρούν ότι υπάρχει ένα πολιτικό πρόβλημα στην Ελλάδα και φταίνε οι πολιτικοί μας που δεν μας δίνουν λύσεις.
Θα ξεκινήσω από άλλη αφετηρία.
Οι πολιτικοί είναι κι αυτοί άνθρωποι, που έχουν μεγαλώσει και ανδρωθεί σε μια συγκεκριμένη κοινωνία. Αυτή που μεγαλώσαμε και 'μεις.
Στο δικό μου το μυαλό, παραμένει πάντα επίκαιρη η κουβέντα του Καστοριάδη που λεγε: "Η σημερινή κοινωνία είναι μέσα στην ύβριν και είναι θεμελιωδώς άφρων" και ο στοίχος "εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω".
Η κοινωνία μας λοιπόν είναι κατά κανόνα ανήθικη και (συνηθίζουμε να ξεχνάμε πως) εμείς οι ίδιοι, συνυπάρχουμε-αναπαράγουμε-συνδιαλλασσόμαστε με την ανηθικότητα αυτή.
Η κοινωνία μας λοιπόν είναι κατά κανόνα ανήθικη και (συνηθίζουμε να ξεχνάμε πως) εμείς οι ίδιοι, συνυπάρχουμε-αναπαράγουμε-συνδιαλλασσόμαστε με την ανηθικότητα αυτή.
Επίσης, έχουμε εκπαιδευτεί και εκπαιδεύουμε τους άλλους: να κοιτάμε μόνο το ατομικό μας συμφέρον κάνοντας την ελάχιστη προσπάθεια και ότι "κόλπο" μπορούμε έτσι ώστε (γενικά) να γουστάρουμε.
Είναι λοιπόν δυνατόν ο πολιτικός που θα πάρει αποφάσεις για την ζωή μας, να βρίσκεται εκτός αυτού του αξιακού συστήματος? Πως γίνεται, ο πολιτικός αυτός να μην κοιτάξει πρώτα την πάρτη του? Με ποιο σκεπτικό θα μπορούσε ένας υποθετικά "καλός πολιτικός" να πει ότι εγώ είμαι καβαλάρης και δεν τ' αρπάζω?
Θα μου πεις: μα τι γράφεις (?) ηθικολόγιο (?)
Συγνώμη, μακάρι να 'μαι λάθος και δηλώνω αναρμόδιος.
Μπορώ να διαπιστώσω όμως ότι ότι: οι αναρτήσεις που έγραφα για τον Κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ) ειδικά τον τελευταίο χρόνο, έχουν αρχίσει να γίνονται πολύ επίκαιρες.
Αυτό γιατί κάποιοι, προσανατολίζονται να φύγουν έξω, αλλά πολλοί είναι αυτοί που κατευθύνονται στην Ελληνική επαρχία, με τον πόθο της λύσης, την ανάγκη της απάντησης και με μια ενδεχόμενη μετάνοια για τα αστικά τους βιώματα.
Δυστυχώς όμως, ο κόσμος σήμερα είναι περισσότερο πολύπλοκος και συστημικά απαιτητικός από την Ελλάδα του προηγούμενου αιώνα στην οποία ένα κραχ δεν άλλαζε τόσο τρομακτικά την ζωή των ανθρώπων (βλ. σχετική ανάρτηση του φίλου μου του Αντώνη αντιμετωπίζοντας την κρίση θετικά) και φοβάμαι, ότι ο κόσμος σήμερα δεν έχει το (θέλετε ήθος ? θέλετε κουλτούρα ?) για να συμπεριφερθεί όπως περιγράφεται στην ανάρτηση αυτή.
Παράλληλα, ο κόσμος απαιτεί τα ελάχιστα τα οποία θεωρεί σήμερα δεδομένα για την αξιοπρέπειά του (φάρμακα, καύσιμα κ.λπ.) και δεν θεωρώ ότι είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς με ένα "γουστάρω και την-κάνω" το ενδεχόμενο "μπάμ" (βλ. σχετικά παλαιότερη ανάρτηση η ακριβή μου πόλη). Έτσι, φαντάζομαι πως θα απαιτηθούν "εργαλεία της κρίσης".
Ένα σπουδαίο λοιπόν εργαλείο της κρίσης θα ήταν ένα άλλο πλαίσιο αξιών απ' αυτό που σήμερα υφίσταται. Αλλά επειδή δεν είμαι ούτε παπάς, ούτε σοφός για να το περιγράψω, θα περιγράψω τα τεχνικά και κατ' αρχήν αναγκαία εργαλεία που φαντάζομαι ότι χρειάζονται για να επιβιώσουμε κοινωνικά σ' αυτήν.
- Οργάνωση δυναμικών κοινοτήτων με στόχο την αυτάρκεια: πλαίσιο, αρχές, πρωτογενής παραγωγή, βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός, συνεταιρισμοί.
- Μια νέα δυνατότητα αφετηρίας σε ανθρώπους που σήμερα δεν έχουν μέλλον, ούτε ελπίδα, όπως να χαρίσουν στους πολίτες δίχως γη, κομμάτια απ' τη γη που πάνε να ξε-πουλήσουν (βλ. σχετικές αναρτήσεις να χα τη δική μου γη και πουλα-πούλα 6) εντάσσοντας νέους ανθρώπους σε νέες-πρότυπες-αυτάρκεις κοινότητες.
- Η ενεργειακή επιβίωση. Έρευνα-προτάσεις και λύσεις για το πως θα μπορούσε να επιβίωναν ενεργειακά (ή τουλάχιστον, όσο μπορούν ενεργειακά καλύτερα) αυτές οι κοινότητες. Όποιος πει λόγια του ανέμου έχασε :-).
- Δυνατότητες ανάπτυξης, πλαίσια και κανονισμοί για να μπορέσει ο καθ' ένας να δημιουργήσει μια νέα αφετηρία, όπως με την αρχιτεκτονική-με-τη-γη (βλ. σχετικές αναρτήσεις του ιστολογίου για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη).
- Ανταλλακτική οικονομία: ιντερνετικές-αξιόπιστες εφαρμογές, που θα μπορούσαν να επανεκκινήσουν την οικονομία σε τοπικό επίπεδο με τοπικό (ψηφιακό) νόμισμα. Δυστυχώς οι προσπάθειες που γίνονται σήμερα, δεν φαίνεται να έχουν αξιόπιστη λειτουργία για να βρουν ευρεία εφαρμογή στον ελλαδικό χώρο και ο καθένας αναγκάζεται να ανακαλύπτει μόνος του την πυρίτιδα υποκύπτοντας σε διάφορα πιθανά σφάλματα κάνοντας το-όλο εγχείρημα ανέφικτο.
- και... και... και ... άλλα που μου διαφεύγουν μα-που θα 'πρεπε να μπουν σε λίστα για να τ΄απαντήσει κάποιος-κάποτε...
Εν ολίγοις εγώ θα θελα αυτό που είχε περιγράψει ο Techie Chan σε παλαιότερη ανάρτηση: "η Ελλάδα να γίνει ένας μινιμαλιστικός παράδεισος εναλλακτικής ζωής όπου οι πολίτες θα ζουν απλές γεμάτες ζωές με λίγα βιομηχανικά αγαθά και ακόμα λιγότερη εργασία. Αυτό το παράδειγμα να το εξάγει με τον τουρισμό της ώστε να σκάσουν από τη ζήλια τους οι χαζοί βόρειοι προτεστάντες που δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν" (βλ. σχετική σχετική ανάρτηση: TEOTWAYKI η επιστροφή από το ιστολόγιο Techie Chan).
Το ότι αυτό θα είναι δύσκολο (ειδικά στο ξεκίνημα), τ' ότι θα θέλει άλλη αξιακή προσέγγιση και πολύ-αλλά χαρούμενη και ελεύθερη εργασία, με κάνει να πιστεύω ότι το σύστημα θα λειτουργήσει με το υπάρχων πελατολόγιό του (ΘΑ είναι τα τελευταία μέτρα, ΘΑ σας προσλάβω, ΘΑ πάρετε αυξήσεις κ.λπ.).
Όπως και να' χει, εγώ θα 'θελα να δω ένα υβριδικό σύστημα, που θα στηρίζεται σε νέες-μικρότερες-δομές, που θα έχει στόχους:
Για να γίνει όμως το οποιοδήποτε έργο, χρειάζεται ένα εργαλείο. Διαφορετικά κάνεις ότι μπορείς με τα χέρια χωρίς να πολυ-ελπίζεις ότι κάπου θα σε βγάλει.
- την αξιοπρέπεια της Ύπαρξης.
- την αυτάρκεια
- την διατηρησιμότητα και την προσαύξηση της περιβαλλοντικής αξίας του τόπου (βιολογικά προϊόντα, εναλλακτικός τουρισμός)
- την συνύπαρξη με την Αγορά.
Για να γίνει όμως το οποιοδήποτε έργο, χρειάζεται ένα εργαλείο. Διαφορετικά κάνεις ότι μπορείς με τα χέρια χωρίς να πολυ-ελπίζεις ότι κάπου θα σε βγάλει.
Βλέποντας-τώρα ότι κανείς δεν έχει διάθεση να διατυπώσει αυτά, τα νέα εργαλεία ή κάτι άλλο τέλος πάντων που θα μίλαγε μια πραγματική και υλοποιήσιμη ενδεχόμενη λύση, έχω πάψει να ελπίζω ότι θα γίνει κάτι καλύτερο, για μας τους υπόλοιπους (βλ. πρόσφατη σχετική ανάρτηση: Υπόλοιπος).
Υ.Γ.
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για τον κοινοτισμό (ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ)
Βλ. σχετικές αναρτήσεις για την αρχιτεκτονική-με-τη-γη
