Δεν είναι εύκολο να διαχειριστεί κανείς λεφτά. Ούτε είναι εύκολο να είναι αφεντικό.
Το χειρότερο όμως είναι να είσαι αφεντικό χωρίς λεφτά.
Μερικές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να συμπάσχω, να συμπαρίσταμαι και να λυπάμαι όλους αυτούς τους τυπάκους που κάναν την "καλή" και πιάσαν-τώρα το τιμόνι. Σύντομα όμως μου περνάει.
Σήμερα όμως είναι αυτονών ημέρες: χαράς και δόξας (σύμφωνα με το αξιακό τους σύστημα).
Αφού όμως η ευτυχία τους, μετριέται με το χρήμα, παρ όλες τις χαρές και τα πανηγύρια που κάνουν, το ότι το χρηματιστήριο σήμερα είναι απαθές, λέει κάτι σε κανέναν?
