Τον τελευταίο μήνα στο εργαστήριο έφτιαχνα σε ανάγλυφο: την γιαγιά μου, με την κόρη μου.
Μολονότι η γιαγιά έχει φύγει πολλά χρόνια και είχα προσπαθήσει πολλές φορές να φτιάξω τη μορφή της, η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη και δεν τα κατάφερνα. Γι αυτό την έβαλα στο ενάγλυφο μαζί με την κόρη μου, έτσι ώστε να ισοφαρίσω την συγκίνηση.
Επειδή τώρα δεν κρατάω ημερολόγια, θα πω δυο λόγια για τη γιαγιά, για να τα βρει η κόρη μου όταν μεγαλώσει.
Η γιαγιά Μαρία Κολιαράκη το γένος Κωνσταντινιάδου γεννήθηκε στη Μήλο στις αρχές του 1900. Κατάγονταν από το Καστέλι της Κρήτης από πλούσια οικογένεια η οποία (για λόγο που δεν θυμάμαι) έφυγε και κατέληξε στη Μήλο.
Για κάποια προ-προ-γιαγιά μας στη Κρήτη γράφτηκαν οι παρακάτω στοίχοι:
Παλικάρια αρματωθείτε
στο Καστέλι να βρεθείτε
θα περάσει το σταθώρι
του Κωνσταντινιάδη η κόρη
που φορεί μαργαριτάρι
στο λαιμό και το ποδάρι.
Η γιαγιά λοιπόν μεγάλωσε και σπούδασε μαθηματικός (η πρώτη γυναίκα μαθηματικός από τις Κυκλάδες). Έχασε τον αδελφό της Στέλιο από φυματίωση στην Κατοχή.
Παντρεύτηκε τον παππού Γεώργιο Κολιαράκη (που δεν είχα την πολυτέλεια να τον γνωρίσω γιατί έφυγε πολύ νωρίς).
Δίδαξε μαθηματικά σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
Έκανε τρία παιδιά και είδε έξι εγγόνια που την αγάπησαν πολύ (νομίζω πως τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας).
Όσον αφορά εμένα, επειδή έμενε μαζί μας, μου έκανε "μαθηματικά" από την πρώτη δημοτικού. Έτσι τα "μαθηματικά" ήταν το μόνο πράγμα που έμαθα-τότε καλά μιας και ως εξαιρετικά αδιάβαστος μαθητής (του 13-14) είχα την εντελώς στοιχειώδη επαφή με τα υπόλοιπα μαθήματα.
Γι αυτό και της οφείλω το ότι κατάφερα να σπουδάσω και να μεγαλώσω Καλά.
Με όλη της την αγάπη και μ' όλη τη δική μου.
Επειδή τώρα δεν κρατάω ημερολόγια, θα πω δυο λόγια για τη γιαγιά, για να τα βρει η κόρη μου όταν μεγαλώσει.
Η γιαγιά Μαρία Κολιαράκη το γένος Κωνσταντινιάδου γεννήθηκε στη Μήλο στις αρχές του 1900. Κατάγονταν από το Καστέλι της Κρήτης από πλούσια οικογένεια η οποία (για λόγο που δεν θυμάμαι) έφυγε και κατέληξε στη Μήλο.
Για κάποια προ-προ-γιαγιά μας στη Κρήτη γράφτηκαν οι παρακάτω στοίχοι:
Παλικάρια αρματωθείτε
στο Καστέλι να βρεθείτε
θα περάσει το σταθώρι
του Κωνσταντινιάδη η κόρη
που φορεί μαργαριτάρι
στο λαιμό και το ποδάρι.
Η γιαγιά λοιπόν μεγάλωσε και σπούδασε μαθηματικός (η πρώτη γυναίκα μαθηματικός από τις Κυκλάδες). Έχασε τον αδελφό της Στέλιο από φυματίωση στην Κατοχή.
Παντρεύτηκε τον παππού Γεώργιο Κολιαράκη (που δεν είχα την πολυτέλεια να τον γνωρίσω γιατί έφυγε πολύ νωρίς).
Δίδαξε μαθηματικά σε δημόσια και ιδιωτικά σχολεία.
Έκανε τρία παιδιά και είδε έξι εγγόνια που την αγάπησαν πολύ (νομίζω πως τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας).
Όσον αφορά εμένα, επειδή έμενε μαζί μας, μου έκανε "μαθηματικά" από την πρώτη δημοτικού. Έτσι τα "μαθηματικά" ήταν το μόνο πράγμα που έμαθα-τότε καλά μιας και ως εξαιρετικά αδιάβαστος μαθητής (του 13-14) είχα την εντελώς στοιχειώδη επαφή με τα υπόλοιπα μαθήματα.
Γι αυτό και της οφείλω το ότι κατάφερα να σπουδάσω και να μεγαλώσω Καλά.
Με όλη της την αγάπη και μ' όλη τη δική μου.
